Austri - 29.06.1895, Page 3

Nr 18
A U S T R I.
i
>»i Wiri iM.'DBWiri' «a*» .íittvazinvxriaKEXJincxixaa&frœ^
ugt ura, en ekkert orð um pað, að út-
svar verzlunarivmar var ura ‘/12 í
tekjum iiennar, en útsvör svvitar- |
manna til jafnaðar l/40 af peirra ;
tekjura. I'etta er nú i sjálfu sér all- j
einkennileg aðferð, pví að slepptura i
misfellunum á virðingunni, sýnist vera j
töluverður munnr á pví tvennu, að j
eiga eignir sínar í jörðum og lifandi ,
peningi og að eiga pær í vöruleifum, |
skuldum og verzlunaráköldura. En ein-
kennilegust verður húu samt pegar I
pess ev gaitt, að lögin fyrirskipa bein- I
línis að miða útsvör ver/.lana við veltu |
og arð, en alls eigí við efni ne á-
stæður. Allmerkilegt ev pað og til
samanburðar, að nefndin ál’tur hæfi
legt útsvar á pöntunarfélagið 20 kr.
eða liér um hil '/«0 móti verzduninui,
pó pað væri sannað og viðurkennt, í
að velta pess hefði verið um */G móti I
hennar veltu. p>að cr nævri pví að !
marmi geti dottið í hug, að pöntunar- !
félagið sé óskabarn háttvirtrar sýslu-
nefndar, en verzlunin olnbogabarnið. j
Sumuin kann nú að pvkja eg hafa
skýrt petta mál helzt tii of ítarlega. En
eg álít að margt óparfara birtist í !
blöðmu vorum, en pó aimenningi gef-
ist stöku sinuum kostur á að dæma
um pað, bvernig hreppsneindir og
sýslunefndir faia með vald pi ð, sem
lögin veita peiin til að leggja skitt á
xnenn. þegar eg aðgæti l;v.*rnig
hreppsnefndin hér er skipuð, og hverjiv
par ráða mestu, og að i sýslunefnd-
inni hafa pöntunarfélagsmenn afi at-
kvæða, pú dettur 111 ér ósjálfrátt í hug
sú spurning, hvort pungar skatta-álög-
ur muni vera eitt af peim vojmum,
sem beita eigi í bardaga peim, seiu
hatiun er gegn hinuni útlendu verzl- 1
unum. Bardagi pessi er efiaust
ekki vítaverður í sjálfu sér, en hann
getur orðið pað, ef' beitt er ótiliilýði-
legum vopnnm og mega peir menn er
sókninni stýra gæta sin. að eigi vekji
peir grua um slíkt. Eg iiefi nú alís
eigi dregið dui á pað áiit mitt. að
frá hreppsnefndarinnar hálfu sé hér
verið að bera vopu á verzlunina. en
aðgjörðir sýslunefndarinnar í máiinu
œtla eg að leggja undir dóm almenn-
ings.
Að endingu vil eg benda á eitt
atriði. sem mál petta gefur tilefni
til. Yæri svo að verzlunin hér hefði
í petta sinn orðið fyrir réttlátu út-
svari, pá get eg ekki betur séð, en að
allar aðrar verzlanir á landiuu, sem
eg veit um, beri allt of iág útsvör. |
Hið hæsta útsvar, sem eg man eptir f
að eg liafi séð eða heyrt getið um er ?
600 kr. á Fischersverzlun i Reykjavfk; j
mun hún pó vera ein hiu stærsta |
verziun á landinu, miklu stærri en
Vopnafjarðarverzlun, og btejargjöld í
Reykjavík ærið bá. Mun enginn ó-
vilhallur maður lá mér, pó eg viljiei
að svo stóddu kannast við, að af öll-
um hreppsnefndum, sýslunefndum og
bæjarstjórnura á landinu sé hrepps-
nefnd Vopnafjarðar og sýslunefnd
Norður-Múlasýslu hinar einu, sem
trevstandi sé tii að meta rétt gjald-
pol verzlana.
Vopnafirði 18. april 1895.
Ó. F. Davíösson.
þakkarávarp
f>egar pöntunarvörurnar tii Goit-
liellnahrepps frá stórkaupmanni Otto
Wathnes komu í vor, sýndu ekkjufrú
Soffía Wayvadt og fröken Aikólína
Wayvadt félagsmönuum pað drenglyndi
að geyma í sínum eigin húsum á Teigar-
horni vörurnar, sem ella hefðu legið
undir skeindum, auk pess sem pær
mæðgur sýndu ölluin hina vanalegu gest-
risni og góðvilja.
Fyrir petta drenglyndi og góð-
vilja. finnuin vér oss skyltaðtj i. peim
mæðgum vort innilegasta pakklæti.
Pöntunarfé 1 ag G eitheUnahropp s.
I. M. HANSEN á Seyðisfirði
tekur brunaábyrgð í hinu stóra euska
brunaábyrgðarfélagi, „North Brithisli
& Merkantile“, mjög ódýrt.
Stj örnu-Iieil s udry k kur.
Stjörnu heilsudrykkuriiin skarar
íTatn úr alls kunar
Llfs-Elix.ir
sem menn alt til pessa tíma berakensli
á bæði sem kröptugt læknislyf og sem
ilmsætur og bragðgóður drykkur. Hann
er ágætur læknisdómur, til að afstýra
hvers konar sjúkdómum, sem akom af
veiklaðri meltingu og eru áhrif hans
stórmjög styrkjandi allan likamann.
hressandihugann og gefandi góða matar-
li-st. Ef maður stöðugt kvöld og morna,
neytir einnar til tveggja teskeiða af
pessum ágæta heilsudrykk, i brenaivíni,
víni‘ kaffi, te eða vatni, getur maður
varðveitt heilsu sína til efsta aldurs.
f»etta cr ekkert skrum
Einkasölu hefir
Edv. Crlstenssen.
Kjpbenhvu- K'
Bækur nýkomnar
í bókverzlan L. S. Tómassonar.
Aldamót IV. ár................. 1,20
Bibliumyndir................... 0,25
Eimreiðin 1. hepti ............ 1,00
Huld V. hepti . ............... 0,50
Tðunn I. ár (gamla frá 1860) . 1,00
Kvennafræðarinn í bandi . . . 2,50
Landafræði M. Hansens .... 0,75
Laxdæla (11. bindi af ísl. söguin) 1,00
I'jjóðmæli Stgr. Thorsteinss. 3,00—4,50
Lækningabók Dr. Jónasens . 3,00
Nal og Damajanti (saga) . . 0,65
Reikningsbók EirvBriems i b. . 1.00
Ritreglur Vald Asm. 4. útg. . 0,60
Sagan af Andra jarli .......... 0,60
Sannleikur kristindómsius . . . 0,35
Smásögur Dr. P. P. 6. hefti . 0,60
Stafrof söngfræðinnar ......... 1,10
ITm áfengi og áhrif pess 0,15, í b. 0,20
Um matvæli og munaðarvöru eptir
Gttðm. lækni Björnss. 1. hft. 0,35
p>jóðsöguv, íslenzkar 1,00, í b. 1,30
Skrifbækur, smáar. og stérar o. m. fl.
Orgel-liaroionuiin
kirkjur og heimaliús
hl jömfogur vouduð og ödýr
útvegar L. S. Tómasson á Seyðisfirði.
BRUNAÁBYRGDARFÉLAGIÐ
„Nye danskeDrandforsikrings SelsJcabu
Stormgade 2 Kjöbeuhavn.
Stofnað 1864 (Aktiekapital 4, 000 000
og Reservefond 800,000).
Tekur að sér brunaábyrgð á hús-
um, bæjum, gripum, verzlunarvörum,
innanhússmunum o. fl fyrir fastákveðna
litla borgun (premie) án pess að
reikna nokkra borgun fyrir brunaá-
byrgðarskjöl (Police) eða stimpilgjald—
Menn snúi sér til umboðsmanns fö-
iagsins á Sevðisfirði
Sf. Th. Jónssonar.
Nieolai Jensens
Skræder Etahlissement
Kjöbmagergade 53. 1. Sal, ligeover
fov Regenzen, med de nyesteog bedste
Varer.
Prover og Schema over Maal-
tagning sendes paa Forlangende.
Ærbödigst
Nieoliii Jensen.
Meira! Ljós
og dökkleit svuntutau. úr silki og ull
með ofnum rósum, dökkblátt Ji'óiel á
1 kr. al., ágætir niilliskirtudiikar á
45, 48 og 50 a. al., fínt og gott peysu-
Jdœðí á 5 kr. al., Yerseytreyjur á
3,50 og margt annað, auk pess seni
áður hefir sést í speglinum.
Steinolíuvélarnar rPriimi8“
koma áieiðanlega með fyrstu póst-
gufuskipsferð frá Kaupmaunahöfn,
pær hafa lækkað í verði;
í verzlun Magnúsar Einarssonar
á Vestdalseyri.
Særingas a g a.
Nýlega konist illa upp um særiugamann nokkurti, af ttafni
Mordwell í bænum BlufftoWn í Indiana f Bandaríkjunum. Word-
V®H hafði lofað áhortendunuíH, að láta p:i sjá Imliánalibfðingjann.
„Stóra Ulf-‘, fipturgenginn,
Allt gekk uppá hið bezta. Stóri Ulfur koin í ljós. lieldur
hrykalegur knrlinm En er minnst varði stökk einn af áliorfendún-*
wni á drauginn, sem æpti ógurlega, en pá kom „andi'* Benjamius
Irankiíns úr næsta hel’bergi „StóVa Úlíi til hjílpar. Nú var gassu
Ijósið skrúfað seni bezt upp; og upplýstist pá, að andarnir voru pau
lijónin, Wordv ell og kona hans. í herberginu við hliðina fundu
rnenn bövn bjonanna, 3 að töliij öll sainan klædd í engíabúr.ing)
sem áhoifendunum halði rerið lofvitui á að sjá, hvernig iitu út, og
úttu pau að koma síðar inn, en m'i varð tilfeilið.
Lögreglustjóriun lét nú lögreglupjónana fara með allan pennan
„anda“-hóp til júrnbrautarinnar og skipaði peim að fara sem fvrst
burtu úr bænum, og urðu andarnir að sclja forkunnar fagran og" iu-
dælan sönglagastokk til pess að geta keypt sér farseðlana með járnbraut-
inni. En sönglagastokkinn höfðu pau hjónin Iiaft til pess að gæða
tilheyrendunum með „hitnneskrí hijómUsV1, er pess var afpeim óskað,
417
,.En hvað á allt pettn að pýða!“ hrópaði harónniun og stóð upp
sl stólnum, nAfÖlur r(‘ reiði.
„Stilltu pig yinur ramn! bíddu par til búið er að borða:‘; hvísl-
aði barónsfrúin að manni síaum og togaði hann aptur uiður 1
sætið.
Aptur varð pögn yfir borðum.
„þetta er skrltið fólk“; hugsaði Kalli líttcr m«ð sjálfum sér,
„ekkert getur skcmmt pví . , . Máske eg ætti að reyna til að lifga
pað með böktali . , . Eg hefi gaman að reyna pað“.
J>jónninn var að bera súpudiskana á borðið, en í pví heyrðist
rödd, sem kæmi hún úr tómri turmu, er sagði:
„Hvenær keimsr silungurinn, sem veiddur var í morgun?“
Allir hrukku við, og skygndust uwdir borðið, pví svo virtist,
■sem röddin kæmi pað.m; on pá pcir uiðu einkis varir, gláptu allir
forviða hver á annan og á húskennarann, seni sat par með aptur
öimininn, eins og haian kefði ekkert heyrt.
Litlu siðar heyrðist raust ofanúr iaptinu, er sagðh
„Bilxrngurinn kemur eigi i'egna pess að pað vantar brenmvia
■ú, borðið, eg svo lika sinjörN
„Nei, iiú keyrir petta fram aár •ötlu krópáði ‘barðnninn og
paut up:p frá horðuitn Honum kom til hugar, að hariu kafði einu-
ísinni heyrt til hins fra*ga búktalara Andersons, og réði nú í, hvað-
au röddin mundi k-omft. A'Hii' stóðu nú upp ftá berðam nema hús-
lcenuarinR.
„fívað á jwssi að pý’ðR, v-ið áttum pö wisfc að borða fyrst
blessaðan fípónamatinir'.
„Mig prýtivr erð til pess að lýsa hegðun yðar kér“, bytjaði ná
barónninn ákaflega reiður; „en pæð veit eg, að eg get aldrei fyrir-
^efið Ekstrðm pað, að haim hefir sent saór eg syni minunr jwilíkan
húskcnnara; en ®ú vfl eg láfta yður vita það, að ©g pegar hefi beðið
■um 'hesfc eg vagn handa yður -a gestgjaíagarðiuum, or pér sjálfir
verðið að berga, og héð&u verðið pér að wera íarnir fyrir kl. 7.
„Að fara héðan,“ — sagði Kalli Utter með mestu stillingu, —
„eins og eg liafi ekki hugsað um pað. J>ér haldið raáske að eg sé
«ekki fyrir löngu orðinn leiður á heimakum strákum, algjörðu bind-