Austri - 20.07.1895, Blaðsíða 4
i\K. 2o
A U S T R I.
80
L <t i A b i 11 i ii ix
fyrir þá, sein senda tsliMizkar
vonir tii íu) selja erlentlis.
1. Jmð fir ;1riðan<li. nð vavnn sé
vel að skilin. betri varan út af fyrir
sig, og lnn lakari sér; pá njóta raenn
verðmunar pess, sera er á' betri og
lakari vöru, en ekki, ef góðri vöru er
blandar saman við lélega.- J>að mratti
t. d. rnerkja betrí vöruna prima og i
})á lakari secnncla eða eitthvað |>ví
ura líkt.
2. f>á er og nauðsynlegt, að
merkja vöruna bæði með fangamarki
viðtakanda og eins nieð farjgamarki
]>ess, sera sendir vftvuio.
3. Saltfisk, sera sendur er með
gufuskipunum, er hagur fyrir eigaudann j
að aðskilja vel og pnlcka prjár tegnnd-
ir, hverja fyrir sig eptir stærð fisks-
ins, stærsta fiskinn, sem er yfir 18
puml., út af fyrir sig, par næst miðl-
ungsfiskinn, ]>. e. fisk, sem er 15—18
puffil. og par fyrir neðau. Fiskurinn
mældur eins og venjulega gjörist frá
sléttum hnakka í spyrðustæði. J>að
fæst opt hærra verð fyrir miðlungs-
fisk en smáfisk, ef hann er aðskilinn,
en ekki ef blandað er saman í eiuum
pakka bæði smíifiski og miðlungsfiski.
það bætir útlit á saltfiski yfir höfuð,
ef hnakkarnir eru skornir af, einkum
ef peir eru ljótir eða ósléttir, enda
er eigi mjög mikil fyrirhöfn að gjöra
pað á fiskinum purrum. SjAlfsagt or
að hnakkakýla (,,afhnakkau) allan stór-
an fallegan jagtafisk.
J>að ætti ekki að purfa að taka
frarn, að puð borgar sig bezt fyrir
alla, sem selja íslenzka vöru, að vanda
hana sem bezt, pví pegar varan er
góð og vönduð, selst hún betur en ó-
vöndað vara, og er mjög mikið í pað
varið, að geta komið einhverri vöru-
tegund í álit. þetta vita reyndar
fiestir, en pó er töluvert ábótavant
enn rneð vöruvöndunina yfir höfuð, og
verður pað aldrei brýnt of opt fyrir
almenningi, hve mikía pýðingu ”pað j
befir, að vanda hverja vöru svo vel
sem unnt er, til pess að koma henni
í álit og betra verð. Fyrir grænjenzk-
an æðardún fæst t. d. 2—4 kr. meira
fyrir pundið en íslenzkau. sem bein-
líni.s stnfar af betri hreinsun og með-
ferð á honúm; pví peir, sem mest fást
við æðardúnsverzlun segja, að íslenzki
dúnninn sé í sjilfu ser jafnvel betri ,
eu sá grænle nzki. Sá dúnn pykir
beztur, Sem, nuk pess að vera íaus
við fis, og einkum fjaðrir, befir blá-
leitan blæ og er lífmikill og lyktar-
Inus og loðir vel saman.
Fle.ira mætti segja um hverja
vöniteguiid út af fyrir sig, en hér j
verður lútið staðar nema að siimi, en j
fús er eg til að svara fvrirspurnum, |
sem til mín kynnu að koma.
Kaupmarmaliöfn i júní 1895, Nansensg'aile 46 A-
Jakofo (icuimlogsson, j
1; aupmaðuiy
Uppboðsauglýsing.
Á 3 opinberum uppboðum, sem
haldin verða laugardagana 27. júlí og
10. og 24. ágúst næstk., tvö hin fyrri
hör á skrifstofunni og byrja kl. 11 f.
húd, en hið síðasta á eigninni, sem
selja skal, ogbyrjar kl, 12 á hád, verða
öll hús tilheyrandí protabúi I. K,
Grude á Seyðisfirði, bæði bús hans á
Vestdalseyri og Fjarðarströnd, boðin
upp til sölu. — 3. uppboðið byrjar á
Vestdalsevri.
Söluskilmnlar liggja til sýnis hér
á skrifstofunni degi fyrir uppboðið.
Skrifatofu Norður-Múlas! og Seyðisfj.kaupstaðar
Sevðisfirði 15. júlí 1805,
A. V. Tulinius.
settur
í Urriðavatnsbúinu fara fram á skrif-
stofu N’orður Múlasýslu laugardaginn
p. 27. p. m. kl. 5 e. hád.
Skiptaráðandinp í Norður-Múlasýslu.
Seyðisfirði lc/7 1895.
A. V. Tulinius.
settur
ISSP' Sauðskinn purkuð og velvönd- i
uð oru til sölu fyrir 1 kr. og 1 kr 2“>
a. hjá Stefáni Th. Jónssyni.
Prjónavcíar uppfundnar í
Ameríku og sem eru viðurkend-
ar pær beztu prjónavélar sem
til eru í heiminum, enn sem
komið er, er hægt að panta bjá
Stefnni Th. Jónssyni á Seyðis-
firði sem gefur allar nauðsyn-
legar upplýsingar.
Slcipti í dánarbúi Teits Ólafssonar
fara fram hér á skrifstofunni föstu-
daginn p. 26. p. m. kl 5 e. hád.
Seyðisfirði J(,7'7 1895.
A. V. Tulinius.
settur
Bökbindarar
sem vilja fá sér gott og ódýrt bók-
bandsefni geta fengið pað pantað bjá
Stefáni Th. Jónssyni á Seyðisfirði ef
peir senda pantanir sínar fyrir 9.
september. næstkomandi.
J|fl§r~ Hérmeð leyfist kau]>endum að
dánarbúinu i Meðalnesi, að borga upp-
boðsskuldir sínar í reikninga raína
við verzlanir á Seyðisfirði, ef pœr
eru borgaðar í ákveðinn gjalddaga.
p. t. Seyðisfirði 28. júuí 1895,
Runólfur Bjarnason.
Búnaðarrit 9. úr kr. 1,50
Eyrbyggja saga(ísl. sög 11. b.) 0,75
Sveitalífið og Reykjavikurlítið
(Fyrirlestuij 0,50
Jjjóðvinafélagsbækur 1894 kr. 2,00
fást í bókverzlan L. S. Tómassonar
Brennimark síra Jóns Björnsson-
ar í Vallanesi er: J 3; eyrnamark á
lambi: gat í bæði eyru; á fullorðnu:
hvatt bæði eyru, biti aptan bæði.
BRUNAÁBYRGÐARFÉLAGIÐ
„ Nye danske Brandforsikrings Selskabu
Stormgade 2 Kjöbenhavn,
Stofnað 1864 (Aktiekapital 4, 000 000
og Reservefond 800,000).
Tekur að sér brunaábyrgð á hús-
um, bæjum, gripum, verzlunarvörum,
innanhússmunum o. fl fyrir fastákveðna
litla borgun (premie) án pess að
reikna nokkra borgun fyrir brunaá-
byrgðai'skjöl (Police) eða stimpilgjald—
Meun snúi sör til umboðsmanns fé-
lagsins á Seyðisfírði
St. Th. Jónssonar.
i Hérmeð gjöri eg undirritaður
kuunugt öllum mínuin vinum og vanda-
mönnum í Skagafjarðarsýslu, að eg
átti ekkert í yfirlýsingii peirri er
stóð f 6. tbl. Austra p. árs, eius og
syo margir halda par nyrðra.
Jón Gíslason
(skóari).
Abyrgðármaður og ritstjóri
Cand. phil. Skupti Jósepsson.
Prentari S i g. G r í m s s o n.
426
en Giulietta lítil og liin snotrasta og mjög fríð, og horfði jafuan með
aðdáun upp til Ohligs.
J>etta saklausa samlíf peirra varaði um 2 ár. Ohligs hafði nú
fengíð málarastofu handa sér á sjálfum háskólanum og var ágætast-
ur lærisveina forstöðumanns málaraskólans. Honum hafði verið veitt-
ur ferðastyrkur fyrir mynd hans af Giuliettu, og honum hafði tekizt
svo framúrskarandi vel að stæla myndina af Venus eptir Tintoretto1,
1 Palazzo Petti, að pað var ómögulegt að pekkja eptirmyndina fra
frummyndinui. Hinum unga málara leið yfir höfuð mjög vel, en pó
komu óánægjuköst í hann, er hann tók eptir pví, að hann gat ekkert
nýtt skapað sjálfur. Hann grunaði pð, að hann niundi eigi verða
snillingur í málaraípi'óttinni og pað pvi fremur sem hann fann pað
að honum tókst ekkert franiúrskarandi vel nema að hann liefði til-
sögn forstöðumanns málaraskólans, og varð hann pví smám saman
pögull og einrænn.
Nú hafði Ohligs verið 14 ár á málaraskólanum og gat pó enn
eigi nema stælt listaverk annara málara, en í peirri nrennt var hann
og hreinasta afljragð. Hann gat stælt hvaða meistara sem vera
skyldi, án pess að hinir beztu málarar sæu pað að málverkið var
aðeins eptirstæling.
Loksins sá Ohligs pað að honura átti eigi að auðnast að verða
skapandi málari, og gaf sig pví við að mála royndir af mönnum.
Hann leigði sér laglaga, en litla máiarastofu, jfirgaf málaraskólann
og giptist Giuliettu. Fyrst komust pau vel af, meðan þær 200 kr.
sem pau áttu afgangs, er pau settu bú, hrukku. En bráðum fór að
verða purð í búinu og er allt féð var uppgengið, fór Ohligs ' til
postulínsverksmiðju og málaði fyrir hanakvennmyndir á postulín o. fl.
Einn góðan veðurdag kom tengdafaðir Ohligs, Piccolini, er var
gibsmyndasali, til hans. Giulietta kvartaði um við föður sinn, hyað
pau ættu bágt og sagði pá karlinn:
„J>á kýs eg beldur að selja gibsmyndir í Friðriksstræti, pví eg
heti pó alténd meira uppúr pví en Ohligs fær fyrir málverk sin. Eg
hefi líka búið til veggjamyndir íFeneyjum— cn íþróttin er á hausn-
um, og verzlunin í blóma“.
1) Tintoretto var frægur ítalskur málari á 16, öld.
427
Piecolini beið hjá dóltui’ sinni pangað til Ohligs kom heim um
kvöldið, og sagði pá við haim:
„Hvernig stendur á pví, tengdason minn, að pú skulir vera svo
heimskur, að vinna aðeins fyrir nokkra koparskildinga og geta pó
unnið pér inu hrúgur af gulli með auga þínu og hendi. Jrarna á
veggnum hangir ágætt málverk eptir Tintoretto“.
„|>að er aðeins stælt málverk eptir meistarann, kæri Italieno".
„Hvaða bull er þetta. Eg er gamall málari, sern liefi vit á
slíku. Mklverkiö er eptir Tintoretto; pví porir enginn málari að
ueita".
„Eg! og konulu, sjáðu, hér stendur skrifað: .StæltafO* 1. Trúirðu
mér nú?“
„ Já! Eu hefðirðu eigi skrií'að petta, heldur nafn Tintorettos . ?
„J>á væri eg falsari11.
„En pað gjörði enda á öllum bágindum pínum. Mikill heimsk-
ingi ertu. að færa pér eigi hetur i hag íprótt pína. Heima í fæð-
ingarþorpi rninu er snildarmálverk í sóknarkirkjunni eptir Tintoretto,
sem enginn veit af. Farðu pangað og stældu það og komdu svo
hingað með eptirmyndina af pví. Eg skal svo solja hana inynda-
safninu íyrir 100,000 krónnr“.
„þú ert pá erki-prjótur, tengdafaðir minn!“
„Og pú mesti auli, tengdason minn, en raunar ærlegur auli.
Yið iiöfum gömlu hjöniii sparað saman dálitla upphæð, til þess að
geta pö enu einu sinni séð aptur ungdómsstöðvar okkar, taktu
pessa spariskildinga okkar og farðu til ílaliu fyrir þá, eg
vona að peir gefi góða vöxtu af sér; og svo förum við öll fra pessu
ís* og snælandi suður til Italíu“.
þrem vikum síðar stóð pað í dagblöðunum, að fundizt hefði hjá
gibsmyndasala ókunu mynd eptir hinn fræga italska málara Tinto-
retto.
Hinn garali Piccolirii var i sjöunda himni af ánægju og bar
málverkið frá einum málara tíl annars, er allir játuðu, að enginn
vaQ g!eti a pví verið að málverkið væri eptir Tintoretto sjáli'an. J>eim
fannst þó nokkuð ný lyktin af léreptinu; en binn gainii reíjakarl