Austri - 20.08.1895, Blaðsíða 3

Na. 23
ADSTRI,
91
í búiiixðarsamband við Múlasysl-
urnar, og að sýslumaðurinn í
Austurskaptafellssýslu sjái sýslu-
búum eigi fœrt að leggja til
Eiðaskólans. og ákvað fundurinn
að piltar úr pessum sýslum skyldu
ganga á eptir öðruni við inntöku
í skólann. og fól forseta að brýna
fvrir sýslunefndunum að ganga.
sem fyrst í sainband við Eiða- i
skólann.
4. Amtsráðið veitti Eiðaskóla 1C0
kr. til bólca- og áhalclakaupa.
5. Amtsráðið veitti bókasafni Aust-
uramtsins 300 kr. af jafnaðar-
sjóði og ákvað útlánstímann til
liinna fjarlægari héraða allt að 9
niánuðum, og að hreppsnefndir
mættri fá 10 bækur að láni í einu
gegn ábyrgð og venjulegu árstil-
lagi, 2 kr.
6. Erandagðar voru skýrslur og reikn-
ingar kvennaskólanna á Ytri-Ey
og Laugalandi og peim veittur
100 og 50 kr. styrkur.
7. Framlagður og s.'iinþykktur var
viðauki við fjallskilareglugjörð
Austur-Slcaptafellssýslu.
8. Amtsráðið álcvað að skipta styrkn-
um af gullbrúðkaupssjóði Bjarna
amtmanns Thorsteinssonar og
jþóruniiar Hannesdóttur, þannig,
að Norðuramtið fengið lc/27., en
Austuramtið n/27., en frestaði til
næsta fnndar að gjöra tillögur
um, hvernig styrknum slcyldi
verja.
9. I tilefni af kæru verzlunarstjóra
O. E. Davíðssonar út af úrskurði
sýslunefndar Aorðurmúlasýslu á-
leit amtsráðið, að sýslunefndin
hefði eigi haft nægar upplýsingar j
til að meta réttmæti útsvarsins,
og þar sem útsvarið hefir liækk-
að mjög mikið frá því árið áður.
þá liefðu upplýsmgav þessar
nauðsynlega þurft að liggja fyrir
sýslunefndinni. Amtsriðið ákvað
því, að leggja fyrir sýshmefndina
að fá niðurjöfnunarskrá Yopna-
fjarðarhrepps haustið 1894, svo
og reglur þær í heild sinni, er
hreppsnefndin er talin að fara
eptir, cg síðan leggja að nýju
úrskurð á mál þetta.
10. Forseti lagði fram sýslusjóðs-
reikninga 1894, er amtsráðið úr-
skurðaði uin.
11. Forseti lagði fram sýslusjóðs-
reikninga er amtáráðið athugaði
og lagði úrskurði á.
12. Frestað var að taka ákvörðun
um tillögur Suður- og Aorður-
þingeyinga um að brevta aðal-
póstleiðinni frá Grenjaðarstað til
Seyðisfjarðar, að leggja hann um
sveitir í stað þess um Ejöll.
13 Amtsráðið álcvað að eptirleiðis
slcyldi fylgja sýslusjóðs- og sýslu-
vegasjóðsreikningunum yfirlit yfir
eigur þeirrá og skuldir.
14. Forseti lagði fram eptirrit af
gjörðabókum sýslunefnda og gjörði
þar við nokkrar athugasemdir.
15. Amtsráðið ræddi ýtarlega um ná-
lcvæmar fjárskoðanir og betra
eptirlit með allri meðferð sauð-
fjár og hirðing þess, og tók
ýmsar heraðlútandi ákvarðanir.
16. Amtsráðið ákvað að veita 100 kr.
til verðlauna fyrir ritgjörð við-
víkjandi hirðing á sauðfé og fól
forseta sínum að reyna að fá ein-
hvern vel liæfan mavm til að
semja ritgjörð um ] etia efni.
17. Var gjörð áætlun um tekjur og
gjöld jafnaðarsjóðsins 1895 og
urðu tekjur og gjiild sjóðsins
3300 krónur.
Fríkirkjau. Núpsveitungar hafa
allir, að undanteknuin 2 bæjum, og
nokkrir Sléttungar, — sagt sig úr
þjóðkivkjunni, og biðja nú um síra
þorleif Jónsson fyrir frikirkjuprest,
þó svo, að hann megi þjóna framvegis
Skinnastaða- og Garðs-sóknmn. En
fAist það eigi, munu Axfirðingar og
Kelvlhverfingar liafa fastráðið, að
ganga líka úr þjóðkirkjumii, og fór
síra þorl. Jónsson nú suður með
„Thyra" til biskups í þeim erindum.
það hefir sainizt svo með frí-
kirkjusöfnuðinum í Ileyðariirði og síra
Lárusi Halldórssyni, að hann haldi
áfram að vera fríkirkjuprestur þar.
Seyðisfirði 20. ágúst 1895.
Tíftarfar hefir allt til þessa verið
mjög votviðrasamt, svo toður liafa
víða stórum skemmzt, og lítið sem
ekkert ennþá náðst inn af útheyi.
Fiskiafll hefir verið ágætur nú
í langan tíma á öllum Austfjörðum og
sumstaðar mátt heita landburður og
fislairinn gengið alveg inni fjarðar-
botna. þannig hafa menn dregið væn-
an fisk hér á höfninni og tvíhlaðið.
Síldaraflinn nú aptur miuni.
Afmæli prinz Carls 3. p. m.
var hér fagnað í bænum með flöggum
á hverri stöng og úti á skipum þeim,
er láu á höfninni, hafði „Heimdallur“
komið liingað inn að kvöldi þ. 1. og
lá hér á afmælisdag prinzins.
Enskt fjárkanpaskip „Anglia11,
kom liingað 15. þ. m. og fór héðan
norður um land til lleykjavíkur, en
ætlaði að ícaina við á Akureyri og
ísafirði. Með skipinu fóru héðan
sem hafnsögumenn,('.) þeir kaupmaður
Sigurður Jónsson og skósmiður Andrés
Kasmussen til Akureyrar.
MeS skipinu var baupmaður
Thordahl, er stendur fyrir sauðakaup-
uuum, fiskikaupmaður og ullarkaun-
maður, og málfærslumaður frá Lundún-
um, er ætlar að tala við landsliöfð-
ingjann um leggingu fréttafleygis frá
Skotlandi til Islands. Yill hana að
■vér islendingar leggjum 30,000 kr.
til fyrirtælcisins fyrsta tíu ára tíina-
bilið. Og virðist það ei áhorfsmál.
Ymsir erlendir auðmenn vilja styðja
fyrirtækið, og jafnvel gefa til þess
talsvert fé. þannig hefir ritstjóri
NewYork Herald, Gordon Bennett,
lofað að gefa 5000 pund sterling =
90,000 lcr.
Thordahl lcaupir eins veturgam-
allt fé sem sauði, en eigi er honum
gefið um geldar ær.
]það er ætlun þeirra fölaga að
koma Tiér upp að sumri og kaupa
hér uil og fisk fyrir peninga, og hesta
og sauðfé o. m. fl. jpessi ferð, eða
ferðir hans í luiust hingað til lands-
ins. @r svona til reynslu. Hann ætlar
og að lcaupa fé fyrir norðan og vest-
an (Borðeyri) og í Iteykj avílc.
„Anglia“ var nú fermt kolum,
sem Thordahl bauð hér, á J eyri
pundið.
Eptir fénu ætlar Thordahl svo
að koma uin mánaðamótin sept. okt.
„Egill“ kom liingað frá Stavang-
er 15. p. m. með ýmskonar vörur til
verzlana þeirra Wathnesbræðra, og
fór um nóttina suður á íirði með
amtmann Pál Briem, kaupmann O.
Wathne með frú og frölcen Thomsen,
sýslumann með frú, lælcni Scheving
með frú, og læknana: Árna Jónsson,
J>orgr. þórðarson og Jón Jónsson,
frú J. Nielscn og Halldór sýslunefndar-
mann Benediktsson og síldarveiðamenn
Wathnes.
Læknafund liéldu áðurgreindir
læknar og héraðslæknir Fr. Zeuthen
16 þ. m. á Eskifirði.
440
Denísu versnaði nú óðum, hún gat ekki lengnr lclæðst. Muriel
hjúkraði henni með mikilli nákvæmni, og var ytír henni nóttogdag.
Eg var frá inér riuminn af örvamtingu. Eitt kvöld, er Múriel hafði
gengið bm tu sem snöggvast, tók Denise í hönd mér og hvíslaði lágt
að rnér: „Georg, eg dey*.
Eg hljóðaði hátt.
„þú skalt fá allt að vita“, hélt hún áfram í mikilli geðshrær-
ingu. „Eg lilýt að devja, systir mín heíir gefið mér eitur“.
„Ómögulegt, þú talar í óráði“.
„í gærkveldi sá eg hana hella eitri úr dálítilli flösku í glas;
hún liélt nð eg svæfi. Hún öfundar mig af hamingju minni og
gjörir sér von um að geta orðið eiginkona þín; lofaðu ínér því að
giptast henni aldrei“.
Eg tók Denísu i fang mér, og á meðan eg var að lofa henni
eð uppfyfla bæn hennar, gaf hún upp andann. pegar Muriel kom
aptur inní nerbcrgið tok eg í hendina á henni og leiddi hana að
rúminu þar stmi kona mín lá liðið lik.
„jpetta hefir pú gjort, glæpakindin þín“, hröpaði eg utan við
mig; „eg er búinn að komast að öllu".
Hún féll rnér til fóta og játaði glæp sinn og sagði að ást sú,
er lum bæri til mín hefði komið sér til að vinna þetta ódáðaverk.
„Eg vil eigi selja þig réttvísinni í hendur11 svaraði eg henni.
„þvi að það mundi setja blett á ætt vora og nafn og foreldrar þínir
mundu eigi fá það afborið, en þú verður að fara frú uúgunum á
mér svo eg aldrei sjái þig framar, annars“ —-
„Eg skal fara“ svaraði hún með miklum ekka; eg skal loí'a þér
þvi að fara frá þér og aldrei framar láta sjá mig“.
Daginn eptir lá hún liðið lik í rúmi sínu; hún hafði tekið inn
af sömu flöskunni sem hún hafði gefið systur sinni úr.
Eg varð erfingi beggja systranna. Nú þegar Muriel var dáin
var eg sá eir.i sem þekkti þennan voðalega leyndardóm. þegar
gengið var heiin frá kirkjugarðinum, vék gainli húslæknirinn okkar
sér að mér og mælti-. „Lofið mér að óska yður til hamingju með
hve gott lag þér liafið á að fara með eitur“.
„Hvað eigið þér við“? svaraði eg undrunarfullur.
Óskeimntilegiir gestur.
—o—
Eg er búsettur i Ijómandi fallegri skemmtihöll í Oastbourne,
liggur umhverfis hana yndislegur aldingarður og um götuna er lítil
umferð. Skemintihöll þessi er réttnefnt heiinili listamanna.
það var í júnímánuði í hita miklum, að eg sat í lierbergi mínu
og lék á fiðlu. Atlt í einu var eg truflaður í pví harkalega var bar-
ið að dyrum lijá mér og maður, raér alveg ókuunur, kom inní her-
bergið. " Hann leit út, fyrir að vera um fnnmtugt. var lítill vexti en
þéttur og vel vaxinn. Hann settist þegar niður í legubekkinn.
Mér brá hálf onotalega við, er hann mjög heimamannlega lagði í'rá
sér hatt ðinn.
„Fvrirgeiið herra minn“, tók liann næsta þreytulega til ovða
,.að eg hefi vaðið iiér inn á yður án þess fyrst að tilkynna yður
komu mina. Eg bý hér mjög nalægt yður og sem góður nábui
vona eg að þér fyrirgefið dirfsku mína. Mér þykir nefnilega mjög
gaman að hljúðfæraslætti og þegar eg heyrði yður leilca á fiðluna,
liafði eg enga ró í mér fyr en eg væri búinn að kynnast yður“.
Eg hugsaði með sjálfum mfer að maðurinn lilyti að vera viti
sínu fjær.
,.|>ér leiícíð ljómandi vel og hljóðin í fiðlu yðar eru næsta
fögur“.
Með þessú lofi vakti hann hégómagirni mína og allur grunur
minn var horfinn.
„Já“ svaraði eg. ,,það er líka ítölslc fiðla af beztu tegund‘0
Hinn ókunni tók hana og virti fyrir sér nijög nákvæmlega.