Austri - 20.09.1895, Blaðsíða 1

\. AE,
SEYÐISFIHÐI, 20.SEPTEMBER 189!
NR. 25.
Anitsboliasafníð •'» Seyðisfirði er
opið á. laugard. kl. 4 e. m.
SparÍSJÖðlir Seyðisfj. borgar4%
vexti af innlögðu.
la
aS
ííaiipmaiiiialiöfii 27. jíili 1895.
i
A ð gcfnu tilefni lcyfi eg mér g
1 að ítreka, að eg, eins og að nnd-1
I anförnn, einnngis rek störkanpa-1
| verzlnn og skipti ciniiiigis við kaup-1
í iiiciin. Í
h o r. E. T n 1 i n i u s. I
í
m
F j a r ni a r k a ð i r.
Hérmeð auglýsist almennlngl, að lierra llobert
Slinion frá Leith Kaiiplr í haust fe á epthfylgjandi
mai'koðum:
Horiiaíirði......lí). sept, Iteyðariirði ....
--------......20. —
Lónl .........21. —
Álptafii ði . . . . v . . 23. —
Djupavog ....... 24 —
líerufirði.......24. —
Breíðtlal .......25 —
------- .......2«. —
Fáskrúðsflrði .... 27. —
Skriðual......
Eiðuin.......
Fossvolluin . . .••'-.
liót . . :.....
Ketilsslöðum . . .
Miðliúsum ....
Seyðisíirði......(>•
....... 7.
28. sept.
m. —
1. okt.
2. —
5. -
4. —
5. —
Enn uni slátrun sauðfjár.
—o—
(Ni&url.)
pegar nú þessi gríma kom.
er Tr. 0 hafði látið smiða, sá
eg aö sönnu að rotgaddurinn
var of stuttur þegar slátrað
væri hrt'itum, einsog var á henni
upphaflega hjá utcr, en að ööru
leyti l(k gaddurinn í járnhólk
og griman vel úr garði gero
nema hvað innri cndi gaddsins
var ekki eins lagaðnr, eins o<r
eg var kominn að raun um að
betra var; en xxb því mátti gera
meb því að hamra utan klepp-
inn á þeim endanum, af því
deigt járn var í gaddinum. Á
allar aðrar sauðskepnur en
Lrúta er gríma þessi fullnægj-
andi, og mönnunum að kenna
ef skopnan ekki deyr á svip-
.-.tundíi þegar slegið er á rot-
gaddinn. ()g að öðru leyti er
^hægur hja" fyrir hvern einn,
Vopnaíirði 24. september.
t
Fr íi þ orhjorg Halhlörsdóttir.
Hún var fædd að lílfsstööum í Loðm.íirði 12. okt. 1857, þar sem
foreldrar hennar, Halldór stúdent Signrðsson, prs. frá Hálsi í
^njóskadal og Hildur Eiríksdúttir frá Ketilsstöðum, bjuggu í 26
,r. Frá 7. aldursári (þá dó faðir liennar) ólst him upp hjá móð-
ur sinni, er seinna giptist Jóhannesi Kristjánssyni óðalsbönda á
rjaxamýri. Vorio L870 hinn 22. júní gekk hún að eigá frænda
inn síra Stefán M. Jónsspn nú á Auðkúlu, er sama sumar vígðist
il Bergsstaða- og Bólsstaðahlíðar-safnaða í Húnaþingi, og lifði
annig með honum í hinu ástúðlegasta hjónabandi 19 ár og 2
nánuöi, þvi hún andaðist að Auðkúlu að kveldi hins 18. ágústm.
ptir að haí'a iegið rúmföst nærri heilt ár og liðið dæmafáar
ívalir af krabbameinsemd í móðurlífi. J>eim lijónum varð 10
uirna auðiö, 5 dóu ung, en 5 lifa: Eirikur ] 7 ára, kominn í lat-
.tuskólann, Björn 14, Lárus 8, Hilmar 4 og Hildur 2 ára.
Frú þorbjörg var í sönnum skilningi merkiskona; gáfur itenn-
r voru afbragðsgóöar; nienntun henttar til munns og handa í
ezta lagi. Lyndiseinkunn hennar var höfðmgsskapur, festa og
ryggð. Hún unni öllum sönnuivt framförum, elskaði ættjörðu
'ma sem sönn döttir hennar. Húsmóðir var hún hin stjornsam-
•ita, móðir hin nákvæmasta, búkona í í'yrsta flokki. Vinfastari
jitu er naun.ast áð finna. Bágstöddum var lu'tn hlýtt skjól.
er befir fengið sér þessa grímu,
að gera hana óræka á hvaða
skopnu sem er, með þvi, að
taka rotgaddinn úr grruunni
og setja í annan lengri, er sé
að minnnste kosti 1Y8 þuml. á
lengd innan við járnhólkinn.
Ef einhver væri sá er kynni
að álíta æskilega einhverja
breytingu á helgrimunni, þá
skal eg geta þess, að Tr. Gunn-
arsson hefir reynt tvennskonar
breytingu á henni, bæði með
því að hafa rotgaddinn odd-
myndaðan og eins líka að
konta grímttnni fyrir ofan á
hnakkanum, on hvorngt reynd-
ist vel. Hefir hannþví alveg að-
hyllst mína endurbættu helgrítnu
og lét næstl. ár smíða nokkuð
af hentii í Höfn með þeirri gerð,
er átti að fara á ýmsa verzl-
nnarstaði til útsölu. En grím- ! hinu högginu. Eg hefi nokkr-
um sinnum séð fyrra höggið
þannig misheppnast, en skepn-
an hefir eigi ;ið síður staðið
grai'kyr, eigi lireyft legg né lið
og er þessi sannfæríng mín byggð
á því, aitk líkindanna sem eru
henni til stuðttings að öðru
leyti.
það sé fjærri mér að gera
lítið úr visindunum ogDr. J<m-
assen, en eg verð þó að segja
að Tryggvi öunnarsson — er
er með á rotgaddinn. Sé hafð-
ur jámhamar til þess, er bezt
að skallinn sé stör og vel shVtt-
nr; en ef blóð eða feiti setjast
á járnin (hausinn á gaddinum
eða hamarskallann), þá verða
þau hál og afslepp og höggið
þessvegna meira eða minna
kraptlaust, ef það kemur nokk-
uð skakkt eöa vindt á gadd-
hausinn. Stafar beinlinis af því
og engu öðru, þegar mislukk-
ast að deyða skepnuna í fyrsta
höggi, sem eg hefi heyrt menn
fást nm og vera ílla við. Lað er
nú oröið algengt hjá þeim sem
grímuna hafa við slátrun, að
hafa tréhamar til að slá á
rotgaddinu með, og má hafa í
hann hvaða tré sem er, en bezt er
að það sé þungt í scr. 1 ham-
arshaus þann sem eg bjö mér
til, haí'ði eg eik og gjaroajárns-
hólka á báðum eiidum, en skapt-
ýð á honum flatt við sig, því
þa er síður hætt við að það
snúist i hendinni, og svo langt
íið gott sé að tvíhenda hamar-
inn, þegar ntaður vill það við
liafa. Vegur þessi tréhamar
minn með skaptinu ;íl/a pd. og
er hann að sönnu nægilegr
þungur, en því þyngri aem ham-
arinn er, því betri, þvi bezt er
að yfirlúki í högginu, úr því
skepnatt á að deyja á amtað
borð, þó það að hinu leytinn sé
misskilningur að menn álíta
þennan dauðdaga að nokkru
verulegu tilfiiinanlegri fyrir
skepnuna þó fyrra höggið mis-
lukkist. þvi annaðhvort er ltögg-
ið alls ekkt neitt, oöa það hlýt-
ur að shjéfga tilfinninguna svo
skepnan yiti ekki af því, enda
er meir on lítill kiaufaskapurinn
ef hún þarf að biða lengi eptir
urnar voru scndar'næstl. sumar
allar í einu lagi' hingað til
lattdsins og tókst þá svo óhoppi-
lega til, að sending sú lonti
í vanskilum moð gufuskipanum,
og nú fyrst nýlega komin fyrir
að hún liggur í greinarleysi á
Sauðárkrók. Verður henni ef-
laust ráðstafað á liina fyrirlmg-
uðu staöi nú í sumar.
}>aö hofir talsverða þýðingu
hveruig áslágið er, sem slegið