Austri - 12.10.1895, Blaðsíða 3

ÁR. 27
A U' S T R I,
107
» wnw-
út.RHfunR af Balslevs bililíusögum,
prentuðum í Bvík. 1892 og 2. hepti
:if smásögum handa börnum prentað
á Akurevvi 1893. Srn.
K
unnugra er en frá puríi að segja
að niikið hefir verið um pað ritað á
voru nuili, hvemig bankinn og ]ió
einkum póstávísanirnar mynclu steypa
landinu í gjaldprot og botnlaus vand-
ræði, og að mikið niyndi pegar farið
að brydda á pvi.
Xú liefi eg nýlega fengið skila-
grein írá manni í Hiifn um viðskipti
landssjóðs og ríkissjóðs síðust árin
1893 og 94. J>au eru pnnnig: 1893
vnr landssjóður í 6,090 kr. skuld við
r'kissjóð. en pá hnfði peningastraum-
urinn gengið svo mikið inn í lniids-
sjóð, nð h,ann liafði meira en lmnn
purfti á að halda og borgnði strnx
skuld pessa. Árið eptir, 1894 átti
landsjóður hjá ríkissjóði 125,80) kr.,
pað eru siðustu viðskipti sem eg
pekki.
Eg kann ekki nð r?ikna með
líkingum en eg knnn að reikna með
kúlum. Ef nú gjnldprotsvoðiiin er
settur npp i priliðudæini, verður pað
á pessa leið. Síðnn 1880, að lnnds-
höfðingi leyfði póstnvisnnir, eru níu
ár, pegnr 9 gjörir 0, livnð gjöra pá
9000 sír 9 — 0 —9u00 — 0 9000 X
0 — 0: 0: 9 = 0.
þarna er útreiknað tjónið og
voðinn iit' ávísannleyfi landshöfðingja,
en live miklum vnndræðum linnn hefir
nfstýrt með pví, kann eg ekki að
reiknn, tíl pess vnntn mig kúlurunr.
Arnljótur prestur Ólafsson
liefir nægilega. iitlistað eðli bnnka
vors í „Isafoíd"'. Hatm getur pess
meðnl annars, að bankar á Englandi
hafi fengið innluusiinrl'ií 1797. Get
ekki skilið innlausnarfií petta sem
stóð til 1826. öðru vísi en svo, nð
seðlarnir á Englnndi liafi verið gjörð-
ir jafngildi gulls petta tímahil iiinan
enskra endimurka, eins og seðlarnir
á Islundi eru eptir bnnkalögum vor-
um innan íslenzkra endimarka, nieðun
bankinn stendur og byggist á söinu
bnnkalögum sem nú eru. Ekki er ó-
líklegt að ríkissjóður Breta hafi inn-
leyst seðla pá. sem nota purfti ut.an
enskra endnnarka hið umgetna t'ina-
hil, eins og landssjóður gjörir b.br.
Jón Bjarnason.
oktoher 1895.
snjókomu mikla
Yfirbyggingin var pegar
Seyðisfirði 10
Oíviftri og'
pjörði hér um sveitir- nð kvöldi pess
1. p. m. sem liélzt með miklum ofsa
og fannfergju frnm til liins 3. p. m.
Hnfði fé viða fenut í iiinum sniópyngri
sveitum og nokkrir sknðar orðið á
heyjuni og liátum hér í fjörðunum.
A Bárðarstöðum í Loðmundar-
firði liafði ofviðrið tekið hey ofnn at
töpt niður uð veggjum.
Hér í Sejðisfirði lagði veðrið út
nf neðri hluta kirkjunuar, en pó mun
pnð eigi hafu skenimt viðina til nokk
urra muna. Yfirbygg
rifin og flutt í hús.
A Búðareyri tók í lopt skúr er
bæjarstjórnin linfði látið gjöra rétt
fvrir frámau Ós, og geymdi pnr
slökkvitól. Ofviðrið tleygði skúrnum
nieð öllu samaii út í Fjnrðnrá.
Skip knupmanns T. L. Imsland
er lá við hmdfestar í sterkn stóljia
við bryggjuna framan við síldarhús
hnns á Ströndinni, — sleit pnðnn upp
og reif upp festnrstólpana með öllum
umbúningi, og lirakti út fjörð, pn.r
sem skipstjóri sá sér eigi ammð fært
en liöggvn freinra mnstrið, með pvi
skipimt ætlnði uð livolfn. pnr eð lítil
sem engin kjölfesta eða bleðsla vn.r
komin i pað.
Nokkrir bátar brotnuðu hér í
firðinum i ofviorinu, og mörg sildnr-
net. er lágu pá úti, tö]niðust alveg,
Fjársnla nniii nú nfstaðin, og
hnfu peir Coghill og Slirnon kevjit
fé nlla leið simnnn úr Öi'æfum og
norður í þistilfjörð og getið lia'st
verð 17 kr. iyrir vænstu sauði.
„Egill“ tök allt Norðurpingeyjar-
sy'sle féð á Vopnafiréi og flutti pað
út, en nllt nnnað fé peirra Slimons
viir relcið jiingnð og ski]iað út með
íjárflutningnskipimi „ Opal“
I>nð lætur að líkindum nð fé
preytist á svo löngum rekstri, enda
varð að iivíla raeð sunnanféð á leið-
inni. j>nð hufði og orðið fyrir tölu-
verðum hrakningi í Jökulsá í Tjóni
og nokkrar kindur fnrist í nrmi., «■
tjárkrekstvarmenn urðu nð vnða í
uppundir liendur í fleiri tíma til pess
að komu fönu yfirum.
Svo skall óveðrið á töluvert nf
pví fé p. 1. p. m. fyrir ofan Fjarðar-
heiði, en komst pó klaklnust yfir
hnna eptir veðrið hingað ofan í Seyð-
isfjörð, eins og líka pöntunarfélags-
féð, degi síðar og vnr pví skipað út
frá hinni nýjn jiöntunarfi'lctf/shrygfiju
á. Húðnreyri, er pöntunarfélagsstjóri
Snorri Wiium hefir látið búa par til
frnm af pöntunnrfélngs liúsumnn í
sumar, og reyndizt bryggjan vel traust
og gott að liggja við liana fyrir liið
mikla fjárflutningaskip félngsins
,.Laiiyldon“, er im flutti lié.ðan fé
pöntunarfélagsms. Bryggjan or mjög
rnmgjör og nær alveg frnm á niar-
bnkka; stýrði hinn íjölliæfi smiðtir
Gísli Jóuss.on verkinu við bryggju-
siniðið, og tókst pað prýðilega, og
var pó vandaverk að reka pau eflings
tré niður í marbakkabrúniua, á svo
miklu dýpi, að vel færi og vnr pað
gjört með afarpúngum fallliamri.
Síldarveiftin. Yér förum fyrir
skemmstu unv Eskifjörð og lieyðnrfj.
og vnr á báðum nð kalla mátti sildar-
lás við lás á flestum peini stöðuni
er „kastað“ varð. I
knupinanns Eriðriks
areyri í Reyðartírði
nr, og eins var pnð
nius. Itandulft', Miiller, síldarfélngi
Seyðfirðingn o. fl., nð paðlá par liing-
að og pangað um pessa lirði með
ströudum frnm í nótum og útí firðin-
um, sem öræk sönnua fvr pví nð
vort k;crn föðuriand er eigi svo fá-
'tækt, ef mnnndömur og í'vri rliyggja
væri að fiví sknpi til pess uð nota
sér n.f hinni ótæmanlegu auðsuppsprettu
er liggur í sjóuum hrínginn í krinc
um landið. Enda sagði oss pnð í
sumar eiim greindur og reyndtir Xorð-
maður, sem víða hefir fnrið um lieim-
inn, að hmm pekkti ekkert land í
kriiig um hrvegju
Wntlmes á Búð-
voru 4 síldarlás-
njá Olausen. Tuli-
heimi, sem liægara og fljótara væri að
safna auði í, ■— en ísland.
En í ofviðrinu um daginn urðu
menn par fvrir skaða, einkum verzi-
unarstjóri Fr. Möller er missti um
2000 tunnur af síld, báta og veiðar-
færi.
„Thyra“ kom liingað pann 8. p.
m. frá útlöndum og með henni nokkr-
ir fárpegjar par á meðal frú Alma
Thorarensen til Akureyrar.
Með Thyru fréttist, að pessar
sýslui' væru nú veittar: Suður-Múla-
sýsla veitt sýslumanni A. V. Tulinius,
Isafjarðarsýsla landritara Ha-nnesi
líafstein og Rangárvallasýsla sýslum,
Magii úsi Torf'asyh i.
co
C*
rr.
S5
o/ jr
O4
*-i
O'
o*
ss
l-J
l=s
o
P
o
o
OD
<£>
o
p
l-J
p
er+-
r
CB
1=“
cd-
|-í
p* s?
BS'
02 ^
o 1-0“
^ <
I—!•
W5
©* P-
B3
" WJ
>■
jq
CD
ÞS
Cf<3
CD
<1
CD
l-i
v->- IS
s
CD ^
P v-l
P- 3
P K*
>-i 1=3
GC
iq
Hérmeð auglýsist, að lierra sýslu-
skrifari Jón Runólfsson liefir tekið
að sér að innkalla útistandandi skuld-
ir í dánarbúi föður mins, Finn-
boga Sigmundssonar, og eru pví allir
peiv sem skulda dánarbúinu vinsam-
lega beðnii' að borga herra Jóni Run-
ólfssyni skuldir pær er peir kunna
í að vera við dánarbú petta.
Búðareyri 1. október 1895.
J. Ó. Firtnhogason.
456
Ó, liversu langt fannst okluir eigi kvöldið. par til gestirnir voru
farnir og við gátum sagt föður minum frá ást okkar.
Það komu gleðitáxin fram í augu hans, er við játuðum fyrir
lionum ást okkar og er hann hafði tengt sarnan liendur okkar og
blessað okkur, pá fannst mér öll veröldin vera of pröng til að geta
í'úmað fullsælu mina. |>að voru inndadar og rólegar gleðistundir
sem við prjú ræddumst við pá nótt, og lögðum við niður fvrir
okkur, livernig við skyldum liaga okkur.
Við vorum öll á sama máli uni, að birta ekki trúlofun okkar
fyi'i' en foreldrar hans hefðu samþyki.t bóriorðið, og pví var pað
atráðið að uiinusti niiun skyldi strax næsta dag fara til hallat' for-
‘ Idra sinria, er liét Dornbael), og koma svo strax með pau, svo
\i) gætmn birt trúlofun olckar á afmælisdegi niínum að viku
liðinni .Skilnaðurinn vnrð mér eigi sco sár, pví jafnvel pó eg
iinndi að eg mundi sárt sakna unnusta niíns, pá höfðu þessir fáu
dagar ekkert að þýða í sanumburði við pá unaðarríku sælu, sem
eg uyti við samiundina uptur. |>egar liann var f.irinn fann eg fyrst
til fullnustu liversu sárt eg saknaði hans. Mér fannst lífið svo
tómlegt og gæðasnautt án hans, hvernig sem i'aðir minn reyndi t.l
að gleðja mig og hugga.
Yiðpolslaus aí' ópolinmæði vouaði eg mi eptir hréfi, en hver
daguritm leið ejitir annan og ekkert kom bréfið og engar fréttir.
Eg fúr á liverjum morgni fyr og fyr á fætur og vonaði eptir pöst-
inuiií, en allt til einskis. Einuig löður minum fannst þetta undar-
legt, því þó að við ekki hef'ðum orð á því, pá tók eg þó eptir pví
nð liann jafnan lét færa sér brét' sín er hann var seztur að morg-
unverði, og var pað pó ekki vani hans. Til þess að leyna óþolin-
maiði miimi og úróa revndi eg til að flnna út ýmsar afsakanir. Viú
höfðuin eigi lieldur gjört pað með okkur að skrifast á, og pað gat
skeð að Erust, jafu tiltiimiugauæniuin manni, fiimdist pað ekki
eiga við. ög liversu auðveldlega gátu lika ekki bréí' lians haí'a
mistarizt! Svona kvaldist eg í prjá daga í pessiun hræðilega efa.
Loks kom brel með ókunnuglegri utanáskript og með Dornbachs
póstmóti. það var pó eigi skrifað utaná pað til min, lieldur til
'bður niíns. Eg var í sjöumla liiiuui. Mér datt í hug að rifa pað
453
ítaliu, (xrikkland og Tyrkjtilönd <>g nánium par við og við staðar
or fegurst var; en langaði pó loks eptir föstu heimili aptur. ]<A
bar svo við. er við dvöldum í Kairó, að við kynntumst par hertogar.-
um af S., sem dváldi par sér til heilsubótar. það leit út fvrir, að
hertoginn kynni dável viö okkur, og einn göðan veðurdag hað liann
föður mivm að fara til sín norður á þýzkalaud og verða hirðstjora
sinn. Eptir nokkra umhugsun tók faðir minn boðinu og fórum við
um vorið með hertogammi til S.
Hér varð mikil umbreyting á lifi mínu. Faðir miuu hafði mikla
ánægju af að umgangást liertogann, sem var mikið meimtaður niað-
ur og eg skemmti mér ágætlega við liöfuðstaðarlílið, par sem heim-
ili okkar varð hrátt miðdepill i niaimfögnuði bfejarins.
Við umgengumst marga, baiði yfirmenu I hermmi, ráðherrana
og listamenn og rithöfunda og svo liirðina.
Yið skemmtum okkur prýðilega á stimriu á útreiðnm og skögar-
gönguni, og á. vetrum á skautaferðuin, dansi, og sjónleikum.
Eg hafði ógn gaman af að darisa og tók fjörugan pátt í heim-
boðum og var' uppáhald bæði ungra og ganmlla, því eg þótti
lueði fríð sýmnn og viðntótsgóð. Margir reyndu að ná ást niinni
en inér gac eigi á nokkiirn þeirra litist fyrir alvöru.
En þá k’ynntist og ylirmaimi, er nýlega var sendur frá Berlin
til S. sem aðstoðarinaður við Itersveit nokkrtv. Eann eg strax er
eg sá hattn að mér leizt betur á hanu en aðra og brann af löngua
eptir að* kynnast honum nánara. Haitn var í rauiiiuni ekki reglulega
tríður maðitr, ett banð undtir góðau þokka af sér. Harm var hár
niaður vexti og beinvaxinn og liinn tignlegasti, var einstaklega sviji-
faliegur og gátulegur, svarteygður með sorgblöndnum svip, er þó
gat breyzt i hið iimdælasta bros og bliðu á stundum,
Mér er onn minnisstæð sú stund, er við heilsuðuinst. ]pað var
á litluni dansleilc i höllinni. Eg veitti bouuiu strax eptirtekt, er
hann kom inn á ltinunf íagra einkeniiisbiiningi sínuni, og eg varð
næsta glöð. er liann kom til miu og lór að tala við mig.
ílann bar mér kveðju frá kimiiingjutumi I Berliu og lýsti lífinu
par og hvernig lionum ltefði litizt fyrst á sig í S. og var svo eigiu-
legur i viðtali, eius og við iu-fðum lei.gi pekkst. Eg var lieldur