Austri - 15.11.1895, Blaðsíða 3

isji. ai
A U S T B I,
123
Á Reyðarfirði höfura ver heyrt,
að lagt væri ásíldarveiði 0. Wathnes
800 kr. aukaútsvar, en hvað á hann
er lagt a Fúskriiðsfirði og Eyjafirði er
oss eigi kunnugt, en á báðum þeim
ijörðum reluir O. Wathne töluverða
síldarveiði.
Ritstjórinn.
Oufuskipið „Stamford"
sem getið hefir verið hér í blaðinu?
að strandaði við Hrísey, liefir nú björg.
unarskipið, ,.AcJnlles,u er sentvarupp
tilEyjafjarðar fráBergen. náð út, og
reyndist StrmforJ litt skemmdur, og
mun geta haldið áfram til Norvegs.
Stór])jöfiiaður.
í haust var stolið frá óðalsbónda
Jóni íþörkellssyni á Svaðastöðum
4000 kr. í ensku gulli, en náðist
aptur á Sauðárkrók, og hafði þjófur-
inn þá eigi eytt neina c. 100 kr. af
þýfinu, sem bann bar allt á ser saum-
að innaní fötin sín.
Tilræði.
Fyrir skömmu hafði drukkinn
Norðmaður komizt inn í íbúðarhús
bæjarfógeta Klemensar Jónssonar á
Alcureyri um seinan háttatíma, og
er sýslumaður vildi reka hann út.
veitti hann viðnám og drög seinast
hníf til að leggja bæjarfógetann með,
en sem bæjarfögeti fékk slegið úr
hendi hans og rekið hann síðan undir
og haldið honum þar til lögreglu-
þjónninn kom og hjálpaði sýslumanni
til að koma honum í fangahúsið. þar
sem Norðmaður þessi varð að afplána
100 kr. sekt, er bann fekk fyrir þetta
tilræði.
Seyðisfirði 15. nóvemb. 1895.
Tíðarfar. Síðustu dagana hafa
gengið bleytuviðri mikil og hríðar,
og allhvasst á stundum, þó hafa engir
skaðar spurzt, og er nú stytt upp.
Síldarafli var ágætur á Suður-
fjörðunum fyrir óveðrið, en siðun ekki
til spurzt þar sunnan að.
Fiskafli var her góður fram að
óveðrinu. Sumir bændur hafa fiskað
á bátinn í sumar allt að 130 skp.
Gufuskipið „Cimbria", skipstj.
Bagger, kom hingað frá Englandi 3
þ. m. og fór dagiim eptir með 0.
Wathne norður áEyjaförð, kom strax
þaðan aptur og fór út, 4. ferðina
með síhl í ís til Englands frá Reyð-
arfirði.
Gufuskipið „Diana" frá Huli
kom hingað 9. þ. m. til 0. W., til
þess að sækja sild og flytja hana út
í ís til Euglands, þar sem siuustu
farmarnir heðan hafa selzt vel. Skip-
ið fór héðan aptur 10. þ. m. með
kaupm. Fr. Wathne til Reyðarfjcrðar
til þess að taka þar síld.
„Diana" er sjötta gufuskipið, er.
Otto Wathne hefir haft í förum
her við land í haust, auk þess flutti
„Eg'ÍH" nokkra fjárfarma fra Nor-
vegi til Skotlands fyrir Slimon í
liaust.
„Thyra", skipstjóri Garde, kom
hingað 10. þ. m. og með henni Otto
Wathne frá Akureyri, og kaupmaður
Chr. Jonassen, ungfrúrnar Jónína
Magnúsdóttir frá Grund og Margrét
Thorarensen frá Lönguhlíð í Eyjafirði,
á leið til Kaupmannahafnar og nokkrir
farþegja.r, þar á meðal skósm. Anton
V. Sigurðsson, hér til Austíjarða.
Verzlunarmaður Páll Jónsson frá
Bildudal fór hér í land af skipinu ti}
að hitta bróður sinn, héraðslækni Jón
Jónsson, og ætlar svo seinna héðan
til Kaupmaniiahafnar með einhverju
af gufuskipum þeim, er alltaf eru hér
á ferðinni.
Með „Tliyra"komst nú loks kaupm.
Sveinn Sigfússon og nokkrir Færeyj-
ingar, er höfðu beðið hér nær 2 viknr
eptir skipinu, sér í stórskaða. Vér
höfum heyrt, að skipstjóri á Tbyra
hafi raðgjört það á norðurleið að koma
eigi hingað fyr en þetta; en þá hefði
hann átt að segja afgreiðslumaimi
skipsins þetta, svo hann hefði getað
birt almenningi það i tíma, cn það
mun herra Garde eigi hafa gjört og
er það vítavert skeytingarleysi.
Með Thyra mun sýslumaður A.
V. Tulinius hafa farið til Eskifjarðar.
Gufuskipið „Itjukan" kom hing-
að 10. þ. m. og tók hér 128 balla af
ull og nokkra gæru-vöndla, hjá verzl-
un V. T. Thostrups, og fór liéðan 13.
þ. m..
„Egill" og „TJlIer" komu í dag.
Ei.mreiðin.
Af því að ]. árg. Eimreiðarinnar
(1500 eintök) er nú útseldur hjá mer,
en eptirspurn eptir henni mikil, vil
eg biðja útsölumenn hennar að endur-
senda mér þau eintök, sem kynnu að
liggja óseld hjá þeim, ef oigi eru
líkindi til að þeir geti selt þau.
1. hepti af 2. árg. kemur út í
marz 1896 og mun það sent öllum
þeim útsölumönnum, sem þá Jtafa
gert mér slcil fyrir 1. (h\g., og þeim
sendur sami eintakafjöldi og nú, nema
þeir hafi gjört mér aðvart um að
þeir óski fleiri eða færri.
Nýjum útsölumönnum og kaup-
endum, sem hafa sent mer pantanir
neyðist eg til að tilkynna, að eg get
eigi sem stendur sent þeim ritið.
Menn skulu þó ekki láta þetta fæla
sig frá að panta það, því liaft eg
yrir 11. dcs. fengið nýjar pant-
anir upp á 800 eintök, mun eg
láta endurprenta allan 1. árgang
og senda svo hverjum kaupanda bæði
heptin í einu lagi.
Khöfn, V., Kingosgade 15.
24. sept. 1895.
Yaltýr Guðmundsson.
500 Eroner
tilsikkres enhver Lungelidende, som
efter Benyttelsen af det verdensbe-
römte Maltose-Præparat ikke finder
sikker Hjælp. Hoste, Hæshed, Asthma,
Lunge- og Luftrör-Katarrh, Spytning,
o. s. v. ophörer allerede efter nogle
Dages Forlöb. Hundreder og atter
Hundreder have benyttet Præparatet
med gunstigt Resultat. Maltose er
ikke et Middel, bvis Bestanddele
holdes hemmeligt, det erholdes for-
medelst Indvirkning af Malt paa
Mais. Attester fra de höjeste Au-
toriteter staa til Tjeneste. Pris 3
Flasker med Kasse 5 Kr., 6 Flasker
9 Kr.., 12 Flasker 15 Kr., 24 Fl.
28 Kr. Albert Zenkner, Opfinder-
en af MaltosaJ?ræparatet Berlin S.
O. 26.
BRITNAABYRGÐARFELAGII)
„Nyedanshe BrandforsiJcrinr/s SelsJ-cab11
Stormgade 2 Kjöbenhavn.
Stofnað 1864 (Aktiekapital 4,000,000
og Reservefond 800,000).
Tekur að ser brunaábyrgð áhús-
um, bæjum, gripum, verzlunarvörum,
innanhússmunum o. fl. fyrirfastákveðna
litla boi'gnn (premie) án þess að
reikna nokkra borgun fyrir brunaá-
byrgðarskjöl (Police) eða stimpilgjald.
Menn snúi sér til umboðsmanns
félagsins á Seyðisfirði
St. T/i. Jónssonar.
472
náðuga yfirliða; og eptir þessa siðustu skyssu för hann út úr her-
berginu og flýtti ser út í aldingarðinn og til jurtabaðstofunnar.
En hefði hann stjaldrað dálítið lengur við, þá hefði hann orðið
sjónarvottur að því. að vinnumennirnir þutu æpandi og skrækjandi
iit úr skrifstofunni með „hinn náðuga yfirliða" á hælunum á sér,
er lamdi þá allt hvað aftök með vagusvipunni, öskrandi sem ljön
og kolsvartur í framan sem blökkumaður.
Lars Blom varð fyrst var við flóttann. er vinnumennirnir þustu
fram hja, geymsluskúr rett við jurtabaðstofuna, og yfirliðinn kom
þjétandi á eptir þeim.
„A!" hrópaði yfirliðinn, er liann kom auga á garðyrkjumanninn,
sem var undirrót og orsök til alls þessa ófagnaðaðar. Lars Blom
gat eigi að ser gjört að brosa, er hann kom auga á hið blekuga
andlit húsbónda síns og hin blóðhlaupnu illilegu augu hans.
Hann hopaði inn eptir skúrnum, er eígi hafði aðra birtu
en dyraglætuna. Yfirhðinn þaut á eptir honum með reidda
svipuna, en nam bráðlega staðar, því í hægri hendi garðyrkju-
mannsins sá hann sama vopnið, er hann hafði ógnað honum með á
skrifstofunni, en sem hann ekki hafði getað fundið
„Varið yður á að koma hingað!" hrópaði Lars Blom, „það
getur verið að eg megi ekki við margnuni og þið getið níðzt á mér
en verið þér vissir um að verði eg barinn í dag, þá skal skammt
eptir yðar æfi. Eg er eigi hingað kominn eingöngu til að rækta
aldingarðinn, heldur mest megnis til að temj'a yður, sem eg vissi
að höfðuð orð á yður fyrir að vera sá versti og grimmasti hús-
bóndi. En þetta er þó ljóta sjóniu, að sjá hvað þér eruð kolsvart-
ir í framan", bætti hann hlægjandi við. „per snúið víst ranghverf-
unni út á yður í dag."
A meðan Lars Blom var að halda þessa ræðu, hopaði yfirlið-
inn aptur á bak til dyranna, en hafði þó alltaf auga á hinni hræði-
legu skammbyssu, er sneri að honum; en þegar hann var kominn
út úr geymsluskúrnum, rak hann í skyndi aptur dyrnar og setti
stóran liengilás fyrir þær, svo Lars Blom var áður en hann varði
lokaður inni í myrkvastofu. Hann heyrði það s;ðast, að yfiriiðina
rak upp liæðnishlátur og flýtti sör burtu.
469
uppáhald.og reði því nær öllu um iðju sína, — til þvílíks húsbónda
er lamdi á vinnufólki sínu með spansreyr og svipum.
„Mer hefir tekizt að rækta þau tré, sem allir álitu til einkis
nýt," sagði Blom og fór í vistina.
J>egar hann kom þangað, þá var bæði jurtabaðstofan og aldin-
garðurinn í mestu örækt.
„Hversu marga vinnumenn fæ eg til að þjóna her í aldingarð-
inum?" spurði hann ráðsmanninn samdægurs og hann kom.
„Tvo", svaraði hann.
„Tvo! Eruð þið svo heimskir, að halda að eg geti komizt af
með það, svo aldingarðurinn og jurtabaðstofan fari í nokkru lagi?"
spurði Blom enn.
Ráðsmaðurinn ypti öxlum og þagði.
„Fyrst þarf að koma jurtabaðstofunni í gott lag," sagði Blom
„og þá kemst eg ekki af með færri en fjóra vinnumenn."
„|>ér eruð æði heimtufrekur", sagði ráðsmaður, en leit þó fyrst
í kring um sig; „um það verðið þér að tala við Irmn náðuga yfir-
liða."
„það ætla eg mér líka að gíöra", sagði Blom, og fór að hitfca
„hinn náðuga yfirliða".
„Hann' verður hér eigi í tvo daga", sagði ráðsmaðurinn við
sjálfan sig,' „og komist hann héðan óbeinbrotinn, pá, má hver kalla
inig asna sem vill."
Blom hitti yfirliðann við skrifborðið á skrifstofu hans. Hann
var hár maður vexti, en grannur, miðaldra, en stirðlegur á svip
og i framgöngtu Neðri vörin gekk unp á efri vörina og huldi hana
næstum, og var það mcira fyrir vana sakir en skapnaðar. Hann
var stðreygður og úteygður, en það sást þö ekki vel í augun, af því
liann var vanur að iiafa þau aðeins hálfopin, sem átti að vera
fyrirlitningarmerki. En í raun réttri þurfti yfirliði L. eigi þessa
óvana með, því náttúran hafði sjálf sett svo ótvíræð merki grimmd-
ar og íllmennsku k andlit hans, máske af hinni sömu ástæðu og
hún hefir sett bjöllitr á nokkur höggormakyn.
„Eg er hinn nýji garðyrkjumaður og nafn niitt ,er Lars Bknr"
sagði garðyrkj uma.ðurinu.