Austri - 15.11.1895, Blaðsíða 3

xVR. 3.1
A U S T B I.
123
Á Beyðarfirði höfum vér heyrt,
að lagt væri ásíldarveiði 0. Wathnes
800 kr. aukaútsvar, en hvað á hann
er lagt á Fáskriiðsfirði og Eyjafirði er
oss eigi kunnugt, en á háðum peim
íjörðum rokur 0. Wathne töluverða
síldarveiði.
Ritstjórinn.
Grufuskipið „Stamfordu
sem getið hefir verið her í blaðinu^
að strandaði við Hrísey, hefir nú björg.
unarskipið, „Achilles,u er sentvarupp
tilEvjafjarðar frá Bergen, náð út, og
reyndist St unford lítt skemmdur, og
mun geta haldið áfram til Norvegs.
Stórpjöfnaoiir.
I liaust var stolið frá óðalsbónda
Jóni porkellssyni á Svaðastöðum
4000 kr. í ensku gulli, en náðist
aptur á Sauðárkrók, og hafði pjófur-
inn pá eigi eytt nema c. 100 kr. af
pýfinu, sem hann bar allt á sér saum-
að innaní fötin sín.
Tilræði.
Fvrir skömmu hafði drukkinn
Norðmaður komizt inn í íbúðarhús
bæjarfógeta Klemensar Jónssonar á
Akureyri um seinan háttatíma, og
er sýslumaður vildi reka hann út.
veitti hann viðnám og dróg seinast
hníf til að leggja bæjarfógetann með,
en sem bæjarfógeti fékk slegið úr
liendi hans og rekið liann siðan undir
og haldið honum par til lögreglu-
pjónninn kom og hjálpaði sýslumanni
til að koma honum í fangahúsið. par
sem Norðmaður ]>essi varð að afplána
100 kr. sekt, er hann fékk fyrir petta
tilræði.
Seyðisfirði 15. nóvemb. 1895.
Tíðarfai-. Síðustu dagana hafa
gengið hleytuviðri mikil og liríðar,
og allhvasst á stundum, pó liafa engir
skaðar spurzt, og er nú stytt upp.
Síldarafli var ágætur á Suður-
fjörðunum fyrir óveðrið, en siðini eklci
til spurzt par sunnan að.
Fiskafli var hér góður fram að
óveðrinu. Sumir bændur hafa fiskað
á bátinn í sumar allt að 130 skp.
Gufuskipið „Cimbria“, skipstj.
Bagger, kom hingað frá Englandi 3
p. m. og fór daginn eptir með O.
Wathne norðar á Eyjaförð, kom strax
paðan aptur og fór út, 4. ferðina
með síld í ís til Englands frá Ileyð-
arfirði.
Gufuskipið „Diana“ frá Hull
kom hingað 9. p. m. til 0. W., til
pess að sækja síld og flytja hana út
í ís til Euglands, par sem sioustu
farmarnir héðan hafa selzt vel. Skip-
ið fór héðan aptur 10. p. m. með
kaupm. Er. Wathne til Reyðarfjarðar
til pess að taka par síld.
„Diana“ er sjötta gufuskipið, er
Otto Watline hefir haft í förum
hér við land í haust, auk pess flutti
„Eg'iJI“ nokkra fjárfarma frá Nor-
vegi til Skotlands fyrir Slimon í
liaust.
,.Tliyra“, skipstjóri Garde, kom
hingað 10. p. m. og með henni Otto
Wathne frá Akureyri, og kaupmaður
Chr. Jonassen, ungfrúrnar Jónína
Magnúsdóttir frá Grund og Margrét
Tliorarensen frá Lönguhlíð í Eyjafirði,
á leið til Kaupmannahafnar og nokkrir
farpegjar, par á meðal skósm. Anton
V. Sigurðsson, hér til Austfjarða.
Verzlunarmaður Páll Jónsson frá
Bíldudal fór hér í land af skipinu tip
að hitta bróður sinn, héraðslækni Jón
Jónsson, og ætlar svo seinna héðan
til Kaupmannahafnar með einliverju
af gufuskipum peim, er alltaf eru hér
á ferðinni.
Með „Thyra“komst nú loks kaupm.
Sveinn Sigfússon og nokkrir Færeyj-
ingar, er liöfðu beðið hér nær 2 vikur
eptir skipinu, sér í stórskaða. Yér
höfum heyrt, að skipstjóri á Tliyra
hafi ráðgjört pað á norðurleið að koma
eigi hingað fyr en petta; en pá hefði
hann átt að segja afgreiðslúmanni
skipsins petta, svo liann liefði gotað
birt almenningi pað í tíma, en pað
mun herra Garde eigi hafa gjört og
er pað vítavert skeytingarleysi.
Með Thyra mun sýslumaður A.
Y. Tulinius hafa farið til Eskifjarðar.
Gufuskipið „ltjukan“ kom liing-
að 10. p. m. og tók hér 128 balla af
ull og nokkra gæru-vöndla, hjá verzl-
un Y. T. Thostrups, og fór héðan 13.
p. m..
„Egill“ og „Eller“ komu í dag.
Eimreiðin.
Af pví að 1. árg. Eimreiðarinnar
(1500 eintök) er nú útseldur hjá mér,
en eptirspurn eptir henni mikil, vil
eg biðja útsölumenn liennar að endur-
senda mér pau eintök, sem kynnu að
liggja óseld hjá peim, ef eigi eru
líkindi til að peir geti selt pau.
1. liepti af 2. árg. kemur út i
marz 1896 og mun pað sent öllum
peim útsölumönnum, sem þá hafa
gert mér skil fyrir 1. og peim
sendur sami eintakafjöldi og nú, nema
peir hafi gjört mér aðvart um að
peir óski fieiri eða færri.
Nýjum útsölumönnum og kaup-
endum, sem hafa sent mér pantanir
neyðist eg til að tilkynna, að eg get
eigi sem stendur sent peim ritið.
Menn skulu pó ekki láta petta fæla
sig frá að panta pað, pví haíi eg'
yrir 11. des. fengið nýjar pant-
anir upp á 300 eintök, mun eg
láta endurprenta allan 1. árgang
og senda svo hverjum kaupanda bæði
heptin í einu lagi.
Khöfn, Y., Kingosgade 15.
24. sept. 1895.
Váltýr Guðmundsson.
5 0 0 K ro n c r
tilsikkres enhver Lungelidende, sonr
efter Benyttelsen af det verdensbe-
rörnte Maltose-Præparat ikke finder
siklcer Hjælp. Hoste, Hæshed, Asthma,
Lunge- og Luftrör-Katarrh, Spytning,
o. s. v. ophörer allerede efter nogle
Dages Forlöb. Hundreder og atter
Hundreder have benyttet Præparatet
med gunstigt Resultat. Maltose er
ikke et Middel, hvis Bestanddele
holdes hemmeligt, det erholdes for-
medelst Indvirkning af Malt paa
Mais. Attester fra de höjeste Au-
toriteter staa til Tjeneste. Pris 3
Flasker med Kasse 5 Kr., 6 Fiasker
9 Kr.., 12 Flasker 15 Ivr., 24 Fl.
28 Kr. Alhert Zenkner, Opfinder-
en af Maltosa-Præparatet Berlin S.
O. 26.
BRUNAÁB YRGÐ ARFÉLAGIÐ
„Nyedanske Brandforsikrings 8elskablí
Stormgade 2 Kjöbenhavn.
Stofnað 1864 (Aktiekapital 4,000,000
og Reservefond 800,000).
Tekur að sér brunaábyrgð á hús-
um, bæjum, gripum, verzlunarvörum,
innanhússmunum o. fl. fyrirfastákveðna
litla borgnn (premie) án pess að
reikna nokkra borgun fyrir brunaá-
byrgðarskjöl (Police) eða stimpilgjald.
Menn snúi sér til umboðsmanns
félagsins á Seyðisfirði
St. Th. Jónssonar.
472
náðuga yfirliða; og eptir pessa síðustu skyssu fór hann út úr her-
bergitiu og fiýtti sér út í aldingarðinn og til jurtabaðstofunnar.
En liefði hann stjaldrað dálítið lengur við, pá hefði hann orðið
sjónarvottur að pví. að vinnumennirnir putu æpandi og skrækjandi
út úr skrifstofunni ineð „liinn náðuga yfirliða" á hælunum á sör,
er lamdi pá allt hvað aftók tneð vagnsvipunni, öskrandi sem Ijön
og kolsvartur í framan sein blökkumaður.
Lars Blom varð fyrst var við flóttann. cr vinnumennirnir pustu
fram bjá geymsluskúr rétt við jurtabaðstofuna, og yfirliðinn kom
pjétandi á eptir peim.
„A!“ brópaði yfirliðinn, er hann kbm auga á garðyrkjumanninn,
sem var undirrót og orsök til alis pessa ófagnaðaðar. Lars Blotn
gat eigi að sér gjört að brosa, er hann kom auga á itið blekuga
andlit húsbónda síns og hin blóðhlaupnu illilegu augu hatis.
Hann liopaði inn eptir skúrnum, er eígi hafði aðra birtu
en dyraglætuna. Yfirliðinn paut á eptir honum með reidda
svipuna, en natn bráðlega staðar, pví í hægri liendi garðyrkju-
mannsins sá hann sama vopnið, er hann hafði ógnað honum með á
skrifstofunni, en sem hann ekki hafði getað fundið
„Yarið yður á að koma hingaðF hrópaði Lars Blom, „pað
getur verið að eg megi eklá við margnum og pið getið níðzt 4 mér
en verið pér vissir um að verði eg barinn í dag, pá skal skammt
eptir yðar æfi. Eg er eigi hingað kominn eingöngu til að rækta
aldingarðinn, heldur mest megnis til að temja yður, sem eg vissi
að höfðuð orð á yður fyrir að vera sá versti og grimmasti hús-
hóndi. En petta er pó ljóta sjónitt, að sjá hvað pér eruð kolsvart-
ir í framan“, bætti liann lilægjandi við. „þér snúið víst ranghverf-
unni út á yður í dag.“
Á meðan Lars Blom var að lialda pessa ræðu, hopaði yfirlið-
inn aptur á bak til dyranna, en hafði pó alltaf auga á hinni hræði-
legu skammbyssu, er sneri að honura; en pegar hann var kominn
út úr geymsluskúrnum, rak hann í skyndi aptur dyrnar og setti
stóran hengilás fyrir pær, svo Lars Blom var áður en hann varði
lokaður inni í myrkvastofu. Hann heyrði pað sfðast, að yfirliðinn
rak upp liæðnishlátur og flýtti sér burtu.
469
uppáhald.og réði pví nær öllu um iðju sína, — til pvíiíks húsbónda
er lamdi á vinnufólki sínu nteð spansreyr og svipum.
„Mér hefir tekizt að rækta pau tré, sem allir álitu til einlds
nýt,“ sagði Blom og fór í vistina.
J>egar hann kom pangað, pá var bæði jurtabaðstofan og aldin-
garðurinn í mestu örækt.
„Hversu marga vinnumenn fæ eg til að pjóna hér í aldingarð-
inum?“ spurði hann ráðsmanninn samdægurs og hann korn.
„Tvo“, svaraði hann.
„Tvo! Eruð pið svo heimskir, að halda að eg geti komizt af
með pað, svo aldingarðurinn og jurtabaðstofan fari í nokkru lagi?“
spurði Blom enn.
Ráðsmaðurinn ypti öxlnm og pagði.
„Fyist parf að koma jurtabaðstofunni í gott lag,“ sagði Blom
„og pá kemst eg ekki af með færri en fjóra vinnumenn."
„J>ér eruð æði heimtufrekur", sagði ráðsmaður, en leit pó fyrst
£ kring um sig; „um pað verðið pér að tala við hinn náðuga yfir-
iiða.“
„J>að ætla eg mér líka að gtöra“, sagði Blom, og fór að hitta
„hinn náðuga yfirliða“.
„Hann’ verður hér eigi í tvo daga“, sagði ráðsmaðurinn við
sjálfan sig,' „og komist haon héðan óbeinbrotinn, pá má hver kalla
inig asna sem vill.“
Blom hitti yfirliðann við skrifborðið á skrifstofu hans. Hann
var liár maður vexti, en grannur, miðaldra, en stirðlegur á svip
og i framgöngu. Neðri vörin gekk unp á efri vörina og huldi hana
næstum, og var pað meira fyrir vana sakir en skapnaðar. Hann
var störeygður og úteygður, en pað sást pö ekki vel í augun, af pví
Iiann var vanur aö hafa pau aðcins hálfopin, sem átti að vera
fýrirlitmngarmerki. En í raun réttri purfti yfirliði L. eigi pessa
óvana með, pví náttúran hafði sjálf sett svo ótvíræð merki grimmd-
ar og íllmennsku á andlit hans, máske af liinni sömu ástæðu og
hún hefir sett bjöllur á nokkur höggormakyn.
„Eg er hinn nýji garðyrkjumaður og nafn niitt ,er Lars BI«m“
sagði garðyrkj umaðurinn.