Austri - 17.04.1897, Blaðsíða 4
NR, .11
AUSTEl.
44
Jens Iíansen,
Yestergade 15. Kjobenliavn K.
Stærstn og ódýmstn birgðir í Kanpm.höfn af
járnsteypum, sem eru hentugar á Islandi.
Sérstaklega má mæla með hitunarofnum nieð „magazín*<-gerð
með eldunarhólfi og hristirist, eða án þess, á 14 kr. og þar yfir,
sem fást í 100 stærðum ýmislegum. Eldstór með steikaraofni og
vatnspotti, með 3—B eldunarholum, á 18 kr. og par yfir, fást frítt-
standandi án pess þær séu múraðar, Skipaeldstór handa fiskiskip-
um, hitunarofnar i skip og „kabyssur11, múrlausar, með elduuarholi
og magazín-gerð. Steinolíuofnar úr járni, kopar og messing, af
nýjustu og beztu gerð. Ofnpípur úr smíðajárni og steypijárni af
ýmsum stærðum. Gluggagrindur úr járni í pakglugga og til húsa af öllum
stærðum. Galvaníseraðar fötur, balar. Emailleraðar (sineltar) og ósmeltar
steikarpönnur og pottar. Smeltar járnkaffikönnur, tepottar, diskar, bollar o. fl.
Yerðlistar með myndum eru til yfir allt petta, sem peir geta fengið
ókeypis, er láta mig vita nafn sitt og heimili.
gólarhringa og fcngið þó nær hálfri hleðslu
í livort, skiptið.
„EGILL“ kom hér þ. 8. þ. m. að norðan,
eins og getið er um í síðasta blaði, og fór
(laginn eptir suður með landi til Berufjarð-
ar, og þaðan til útlanda. Með skipinu kom
að norðan hingað til Yestdalseyrar, fröken
Oddný Yigfúsdóttir frá Vopnafirði. Með
skipinu tóku sér far til Norvegs, frú Johan-
sen með dóttur sína, og frk. Rakel Imsland.
„THYRA“ fór héðan 9. þ. m., og fór kaup-
maður Jakob Björnsson frá Akureyri með
skipinu til Skotlands, til að kaupa vörur.
Ætlar hann að fara að hyrja verzlun á Sval-
barðseyri við Eyjafjörð. Með Thyra var og
kaþólskur prestur til Eáskrúðsfjarðar.
„RJUKAN“, gufuskip herra stórkaup-
manns Thor E. Tulihius, kom hingað snöggv-
ast þ, 8. þ. m. og með þvi konsúll Garl Tuli-
nius og verzlunarmaður Jón Arnason af
Eskifirði. Konsúll Tulinius hafði farið með
skipið til Húsavíkur, til þoss að liðsinna
skipbrotsmönnunum frönsku, En þeir voru
þá hingað komnir og uin samið, að þeir færu
með „Thyra“.
„VAA(iEN“, skipstj. Endresen, kom híng-
að frá Mandal 14. þ. m, og fór daginn cptir
t.il Búðareyrar, Skipið var hlaðið timbri,
pegar Vaagen fór frá Norvegi, þá var kaup-
maður Carl Wathne og frú hans í Kaup-
mannahöfn, og var hann þegar á góðum
bat.avegi. Er von á þeim hjónum upp
apt.ur með „Agli“.
SKIP8TRANH. „Terje Viken“, skipstj.
txjerde, vöruskip kaupm. Sig. Johansen er
nýlega strandað við Héraðssanda. Meim
komust. allir af.
„TI’OIJ.A í!I- kom hingað inn í dag með
frakkneska fiskiskútu í eptirdragi, er hafði
brotið af sér fremra siglutréð.
„VAAGEN11 kom aptur i gær sunnan af
Reyðarfirði. Með skipinu voru þeir, kaupm.
Fr. Wathne, verzlunarstjóri Jón Fiunboga-
son og útvogshóndi Kristján Jónssön.
NÝJUSTU ERÉTTIR.
Elzti son Friðiúks krónprinz, Kristján, er
nú harð-trúlofaður stórhertogadóttur Alex-
andrinu frá Mechlenburg Schwerin.
Erfingjar Nohels neita erfðaskrá hans og
hafa höfðað mál.
Georg konungur hefir sett elzta son sinn
yfirforingja alls Grikkjahers og erhannmcð
konu sinni farinn á stað til hersins í fessalíu.
Gestgjafinn í Þórshöfn.
í haust fór eg og skósmiður Jón Hannes-
son frá Brimnesi moð síðustu ferð „Thyra“
til J>órshafnar í Færej'jum og þar í land af
ski]iinu.
ATið þokktum þar engan mann í bænum,
og ætluðurn okkur því að gista á helzta veit-
inga- og gistihúsi bæjarins, er Djúhrhús nokk-
nr heldur, og heiddumst. þar gistingar, náttúr-
lcga fyrir fulla horgun.
En Djúhrhús þessi var ekki á því, og út-
hýsti okkur báðum, og það þó að kaupmaður
Kristján Jónasarson, er þá bjó hjá honum,
segði mér, að þá hefði þö verið nóg rúm að
fá á gistingahúsinu. það væri fróðlegt að fá
nú að vita það hjá yfirvöldunum í fiórshöfn,
hvort þetta er löglegt, og hvert menn eiga
að flýja undan þvílíkum viðtökum, sem geta
ridið á lífi manns í illu veðri og um hávetur,
og sjálfsagt hefði orðið okkur Jóni Hnnnes-
syni dýrkeypt.ar, hefði eigi góðurmaður skotið
yfir mig skjólshúsi um nóttina, en þó hafði
eg orðið apturreka áður hjá fjórum húsráð-
endum, en Jón Ilannesarson varð að liggja
á gólfi hjá fátæklingum nokkrum. fessar
viðtökur gestgjafa Djúhrhús í Bórshöfn móti
gestum og gangandi, víðfrægja lítt hann sjálf-
an eða jpórshafnarbæ, og eru þrí undarlegri,
sem eg mætti hinni beztu aðbúð og alúð hjá
löndum hans á Nolsey, er egvar hjáívatur,
sem eg hérmeð votta mitt innilegt þakklæti.
Seyðisfirði 10. apríl 1897.
Quðm. JErlendsson
snikkari.
Nýkomnar vðrur
í verzlun
Magnúsar Binarssonar.
Appelsínur, Lemonaðe, Sherry, Port-
vín, Malaga, Champani, Eomm og
Likör. Konfekt (brjóstsykur) margar
ágætar tegundir, Sukkulaði, Kaffi,
Yindlar, Cigarettur, Eeyktóbak.
Vegpjdpappír, Betrek á sófa og stóla.
Sjöl, stór og smá. Borðdúkar hvítir,
rauðir, grænir, bláir. Kærföt og ann-
ar fatnaður handa börnum og fullorðn-
um. Húfur. Hattar úr flóka og strái,
margskonar. Brodersilki í yfir 200
litum, og margt til hannyrða. Vasa-
hnífar, Skæri, Burstar, Handsápa,
ÝBmvatn, allt mjög vandað. Buddur,
Múffur, Album frá 1,25—20 kr. Yax-
dúkur, Elöiel, Silkidúkar, Slipsi, Slauf-
ur af beztu tegund og nýjasta sniði.
Myndarammar, Göngustafir, Hanzkar
úr ull og silki. Barnagull. Loptvogir.
Klukkur, Yasaúr, Urfestar og gull-
stáz mjög margbreitt. Silfur- og nikk-
elplet-borðbúnaður. Snjógleraugu og
margt fleira.
Mikið af álnavöru og ýmsu sélegu,
. kom með „Thyra“ síðast.
Eitt hnndrað
lifandi ínyndir
af ýmsum merkum stöðum í Kaup-
mannahöfn og víðar, í fullri stærð og
náttúrlegar, geta menn fengið að sjá
hjá Stofáni i Steinholti, fyrir 2 aura
hvert stykki. Ódýr, en góð skemmtun
að geta skoðað sig um í öðrum lönd-
um, bæði úti og inni, fyrir fáeina aura.
Hjá Stefáni í Steinholti fæit
ódýrt skótau handa kvennfólki og börn-
um. Begnhlífar. Höfuðföt. Göngu-
stafir. Deildarlitir. Cocnac og Port-
vin á flöskum o. fi.
Lambskinn
kaupir Stefán i Steinholti.
Hannevigs gigt-áburður.
þessi ágæti gigt-áburður sem hefir
fengið hér maklegt ómótmælandi lof,
pannig, að öll Islenzk blöð mætti
með hví fvlla, fæst einungis hjá
W. Ó. Breiðijörð í Beykjavík.
Til heimalitnnar
viljum vér sérstaklega ráða niönuum
til að nota vora pakkaliti, er hlotið
hafa verðlauu, enda taka peir öllnm
Öðrum litum fram, bæði að gæðum og
litarfegurð.
Sérhver, sem notar vora liti, rná
öruggur treysta pví, að vel muni gefast.
í stað hellulits viljurn vór ráða
mönnum til að nota heldur vort svo
nefnda „Castorsv*rt“, pví pessi litur
er miklu fegurri og haldbetri en nokk-
ur annar svartur litur.
Leiðarvísir á islenzku fylgir hverj-
um pakkn.
Litiruir fást hjá kaupmönnum al-
staðar á íslandi.
Buchs-Farvefabrik.
Studiestræde 32.
Kjöbenhavn K.
Ábyrgðarmaður og ritstjóri:
Cand. phil. Skapti Jóscpsson.
Prentsmiðja
porsteins J. Q. Skaptasonar.
44
flugufregn um pað, að einn af vorum frægustu málurum hefði skýlt
sér í pessu stafkarlsgerfi til pess að fá tækifæri til að beimsækja
konurnar, án pess að mennina grunaði nokkuð. En vér erum sann-
fserðir um, að pessi flugufregn er ósönn, pareð hin ágæta leikkona
hefði pá aldrei komið honum á framfæri. Vér liöfum heyrt, að karl-
inn hafi gengið alla leið liingað frá Ukraine. Karlfuglinn cr orðinn
fremur sljófur á sönsum; en pó hefir hann ennpá ágætt minni“!
„Hver andskotinn!“
Suslowski var nu svo reiður, að liann í fyrstunni kom engu orði
upp, en loks fékk hann pó aptur málið.
„Hvaða lygar, eða undanhrögð ætlið pér nu að koma með, yður
til afsökunar, par sem við höfum með okkar eigin augum séð yður
í dag í pessum fyrirlitlega dularbúningi? Hver er svo pessi aldraði
hörpuleikari?"
„J>að er eg, sem er hörpuleikarinn“, svaraði eg, „en eg skil ekki
í pví, hversvegna pér kallið dularbúning minn fyrirlitlegan“.
í pví sama reif Kazía „Diekann" út úr höndunum á mér og fór
að lesa. Suslowski varð pví reiðari og hélt pannig áfram:
„J>ér eruð naumast komnir inn fyrir húsdyr okkar, svo flytjið
pér með yður spillinguna. Ennpá eruð pór ekki giptur minni ógæfu-
sömu dóttur, og pó hafið pér pegar framhjá henni, svíkið traust
vort á yður og rjúfið heit yðar. Og hver kemur yður til pessar-
ar svívirðingar ? Lauslát leikkona".
Nú reiddist eg líka.
„Nei, bíðið pér nu við, góðurinn minn“, sagði eg. „Hættíð nú
pessu bulli! þessi lauslætis kona, er pér svo nefnið, er pó tíu sinn-
meira virði en aðrir eins uppskafningar og pér eruð. Earið til fjand-
ans! Mér leiðist pér. Eg er fyrir löngu leiður á uppgerðinni úr
yður“.
Eg vissi eigi hvaða skömmum eg átti að ausa yfir hann, en hann
tók líka af mér ómakið með að hneppa frá sér vestinu einsog liann
vilfli segja;
„Bekið hnífinn í brjóst mér! Hér er pað! Gjörið svo vel“!
Eg víldi ekki rífast lengur við hann, og sagðist nú fara, svo eg
ekki skammaðist lengur.
45
Og svo fór eg burtu án pess að kveðja nokkurn.
Hinn svali vindur kældi blóð mitt. Klukkan var níu, og kvöldið
var fagnrt. Eg purfti að ganga petta rifrildi af mér, og fór pví útí
trjágöug borgarinnar.
I húsi Helenu rar hvergi ljós, svo hún gat ekki verið heima.
Mér kom pað einhvernveginn illa, pó eg vissi ekki hversvegna.
Hefði eg séð skugga hennar bregða fyrir á gluggunum, pá hefði
eg gjört mig ánægðan með pað, en nú brann aptur reiðin í hjarta
minu.
Eg var í mestu vatidræðum með pað, hvernig eg ætti að haga
mér við Ostrzynski, er við mættumst næst.
Til allrar hamingu var hann pö sá maður, er eg gat neytt til
pess, að bera ábyrgð á pvi, sem hann hafði skrifað í blaðið.
En hvaða sakir hafði eg nú eiginlega á hendurhonum? Greinin
var svívirðilega, en pó kænlega, samin. Ostrzynski bar pað aptur, að
hörpuleikarinn hefði verið pessi frægi málari og virtist að færa rörn
fram fyrir Evu, en kom pó um leið öllu upp fyrir Helenu, auðsjáan-
lega til pess að spilla fyrir Evu hjá henni, og hefna sín á mér útaf
hryggbrotinu lijá Kaziu, og um leið gjöra mig hlægilegan.
Hefði hann bara ekki getið pess, að karlinn væri orðinn gáfna-
sljófur! En nú stóð pað pví miður í blaðinu! Honum hafði tekizt
að gjöi’a mig hlægilegan í augum Helenu; prí hún las „Drekann“.
petta lilaut að vera mjög ópægilegt fyrir Evu! Jú, Ostrzynski
gat nú hælzt um. Eitthvað hlaut eg til bragðs að taka, en hvað átti
pað að vera ?
Eg afréð nú að ráðfæra mig um petta við Evu. Hún lék
einmitt í kvöld, svo eg gat náð í hana á leikhúsinu, ef eg flýtti
mér pangað.
Að hálfum tíma liðnum var eg kominn inní herhergi hennar á
leikhúsinu.
Eva hlaut bráðum að vera búin að leika; en á meðan leit eg
í kringum mig.
|>að er alkunnugt, að pessi herliergi leikendanna hjá okkur eru
eigi skrautleg, og par liggur allt á tvístringi; en hér benti pó allt
á pað, að maður væri kominn inní helgidóm leikaraípróttarinnar.