Austri - 13.01.1906, Blaðsíða 3
NR 1
A tJ S y R I
3
3. Svartur laœbhrútnr, Dáaik: Hvatt af Sigurði skólastjóra Sísínrðssym á
b, Sýlhamrað v Hólum, J>etta tilkynnist öllnm peim,
4. Hvít lambgimbur, mark: ómark- er seðla höfðu keypt i lotteríinu.
að b. lögg fr. v Sóknarnefnd Yopnatjarðarsóknar.
JJáttvrtu JJéraðsiuenn!
Fellahreppur:
1. Hvít lambgimbur, mark: Sneitt
fr, h. markleysa v
2. Hvítur lambgeldmgur, mark:ham-
arskorið h. hangfjöður fri v
3. Hvít ær fuíiorðin, mark: Stýft
biti a. h. geirsýlt v Brennimark ólæsi
legt
Hjaltastaðahreppur
1. Hvítur lambbrútur, mark:ómark-
að h. Sýlt gagÐbitað v
Borgarfjarðarhreppur:
1. Hvítur iambhrútur, mark: Blað--
stýft fr. biti a h Vagl fr biti a v
Seyðisfjarðarkreppur:
1 Hvítur sauður 2vetur, mark:
Hamarskorío hægra, markleysa v
Seyðisfj arðarkaupstaður:
I. Hvít ær, mark: Stýit vagl fr.
(sprettcr nndir) b. sýlt v
Skr ístofu Norður-Málasýslu og
biejarfógeta á Seyðisíirðj 9,jan. 1906'
t
Joh. Jóhannesson
Okkar inndegasta pakklæti vottum
við hér með öllum peim, er með íö~
gjötum hafa leitazt við að bæta ckkur
etnatjór. pað, er við urðum fyrir pegar
baðstofan brann hjá okkur srðastliðið
vor.
Hialtastað 19. nóv. 1905.
Sigurbjörg Bogadóttir.
Vigfús Rórðarson
Lotterí Yopnafj arðarkirkj u
Sunnud- 19. nóv. íór opinbeilega ■
fram dráttur í lotteríi pvi um orgel
harmoníum, er stjórnarráð íslaDös
haíði leyí't að haldið væri til ágóða
fyrir Vopnafjarðarkirkju, l'g, var dreg-
inn seðill nr. 212. keyptur á Akureyri
Hndirskrifuð hafa keypt og brúfeað
Kína- lífs-elixír herra Waldemar Pet-
ersen, og par sem hann hefir reynzt
oss svo ágætlega, pá finnum vér hvöt
hjá oss til pess opmberlega að láta í
liós viðnrkenningu vora á pessum á-
gæta og óviðjafnanlega bittir Hann
er í saunleika sá bezti áhrifamesti og
mest styrkjandi beilsubrtter, sem til
er og hann inníbeldur í ríkum mæli
pá eiginlegleika, sem menn geta óskað
og heimtað að séu í hinum ágætasta
bitter
Af umhyggju fyrir náungavorn pá
viljum vér bæta pví viú að Kína-lifs-
elixírinn ætti eigi að vanta á nokkrn
he’mili
María Dahl,
J.Andersen.
Okkar innilegasta hjarta ns pakklæti
vottum við peim heiðraðn frúm, sem
glöddu börnin okkar með hinDÍ góðn
skemtun, Jólatró, sem haldið var p.
31. desemb. 1905
Götu við Vopnafjörð 2. jan. 1906
Q-uðrún Eiriksdóttir
Karl Jónsson .
Rauðstjörnóttur foli veturgamall
markaður,er í óskilum hjá undirskrif-
uðum. Verður seldur á uppboði 1.
febrúar næstkomandi, nema eigandi
hafi íyrir pana tíma vitjað hans, og
borgað áfallrDu kostnað: hagbeit fóður
og anglýsingu pessa.
Valiahreppi. Ketilsstöðum
28. des. 1905.
G-unnar Páisson
Aðalfundnr í „Bindmdisfélagi
Seybisfjarðar“ í húsi fel. saanud.
14, þ. m. kl 5 síðdegis.
Nú eru miklar birgðir af allskonar kornvpru
í verzlan
Thorst Jonssonar
Unaös:
Rúgur — Rúgmjöl — Bygg — Baunir — Hrísgrjón — Hafragrjón — Hveiti
S v d o g: Kaífi — Hvíta°ykur — Púðursykur — Exportkaffi — Chocolade
— Rúsínur — Eíkjur —Krydd. Brauð: Tvíbckur — Krínglur —Kex —
Sætakökur. Munntóbak — Reyktóbak — Neítóbak — Salt — Steinolía —
Grænsájia — Stangasápa —. Handsápa margskonar — Gjarðajárn — Glugga
gler — Reipakaðall — Gjarðaborði — Taumefni — Olíuföt — Húfur —
Hattar — Regnkápur — Skór — Stigvéi. L e i r t a u : Skálar hvítar og
mislitar — Diskar djúpir og grunnir — Bollapijr hvít og raislit — Rjóma-
könnur — Sykurkör — Mjóikurkönnur. Ýms búsáhöld: Pottar —
skaptpottar •— Katlar — Kaffikönnur — Bbkkskjóltir — Kaffimillur — Ull-
arkambar — Náttpottar — Lampar — Lampaglös — Kveikir — Eldspítar
og klukkurnar góðu.
Margskonar álnavara sem oflangt yrði hér upp að telja. Sjöl — Herða-
klútar — Millipilsin dæmalausu — Borðdúkar — Borðklútar — Tvinnakefli
— Saumagarn — Hnotur — Hnappar — Tölur — Nálar — Nælur — Háls
tau — Belti — Styttubönd — þurkur — Svampar. Ennfremur: Rekur
— Sagir — Axir — HefiltanDÍr — Sporjárn — Vinklar — þjalir — Nagl-
bítar — Nafrar — Steðjar — Hanírar — Kiöppur — Hjólsvéífar —Ljábloð
— Brýni — Vasahnífar — Skeggbmfar — Táiguhnífar — Gærubnífar —
Matskeiðar — Theskeiðar — Gatíar — Hárgreiður — Burstar — Skæri —
Ausur — Ferðatoskur — Barnapípur — þvottabreti — Speglar — Sykur-
tangir — Skrár — Hjörur — Naglar — Hestahófsfjaðrir — og m. fl.
Pappir — Umslög — Penna — Blek — Blýanta — óg margskonar
Reykjarpípur.
mfp- Varan góð! Verðið lágt!
Viðskiptin hrein og greið!
Vinsamlegast
Jon St Scheving
eir sem kynnu að vilia taka að
sér síldgeymslustarf petta ár
við frosthúsið á Brimnesi geti sig fram
við mig fyrir 10, marz næstkomandí.
Fyrir hönd frosthússtjúrnariflnar.
Dvergasteini 5, janúar 1906,
Bjö rn þorláksson.
56
Wílberg hóf hendur sínar til hirains eins og hann ætlaði að
raka himininn td vitnis um móðgun pá sem honum hafðí verið sýnd,
en alit i einu iét hann hendurnar faila og kipptiit við, pví hann
heyrði að sagt var á bak við Mörthu:
„Getið pér ekki sagt mér stúlka míu— nn pér eruð pa parna
herra Vilberg. Eg kem víst til að trufla fjöruga samræðu?“
Wilberg gat eaga orði app komið, og koni pað bæði af sorg
og gleði yfir pví að bitta tignarfrúna parna að ðvörum, hann var
alveg eyðilagður út af pví að iáta hana sjá sig svo ósmekklega tii
fara rceð gamla græna trefilinn sinn sívafinn um hálsinn, sem hann
áleit að ekkí mundi skarta vel, einkum af pví hann vissi að nefið á
honum var blárautt af kulda, og nú skyldi vilja svo til að hann
pyrfti að koma tignarfrúnm svona íynr siónir. Víiberg ósKaði sér
niður í neðstu námugöngin, en hafði pó sinnu á pG að láta sér
gremjast framkom”. Ha-tmanns, sem rtóð framm’ fyn> tignarfrúnni
emsog steiiigjöríingur, án pess að mæla orð frá munni
Eugenie hafði komið gangandi eptir brautinni, sem lá fram hjá
husinn og haíði komið inn : garðinn, án pess bau yrðu vör við.
Báðir karíuiennirnir pögðö| og Martna varö ioks íyrir svörunum.Hún
hafði litið snögglega til rænda síns, pegar Eugenie kom, og sneri
sér nú fljötlega að henni.
„Við vorum einmrtt að tala um knipplings-vasaklútinn sem
tignarfrúm íéði trl að binda um sár írænda gins, og sem ekki er
búið að skila.,,
„Klúturmu minn!“ sagði Eugenie, og var auðsóð að henni stóð
á sama. „Eg mundi a Is ekki eptir honum, en úr pví pér hafið
geymt hann svo vandlega, barnið gott, pá er bezt að pér fáið mér
hann aptnr."
„það er ekki eg, heldur Ulrich sem hefir hann“ sagði Martha
og leit aptur alvarlega til frænda síns og hugði vandlega að pví
hvernig honum yrði við. Eugenie leit nú líka hálf forviða á penn-
an unga mann, sem ekki hafði heilsað henni ennpá
„Fáíð mér pá klútinn, Haitmanm! Eða kannske pér viljið
ekkv gjöra pað?“
Wilberg ft k nú aptur ástæðn tii av láta sér gremjast hegðun
53
lokið hinum daglegs störfum, og skáldadfsin nálgast mig í nætur
kyrðinni.“
„þér eigið við pégar pér eruð að semja bögur?“ sagði Ulrich
stuttur í spuna. „Til pess purfið pér að drekka te? Skáldskap ur
inn fer pá líka eptir pví!“
Til allrar hamingju var skáldið að glíma við höfuðstafi í hug-
anöro og tðk pvf ekki eptir roóðgnn peirrí ev lá í orðr.m Uirichs.
Hann vék eptir litla stnud vingjarnlega að honnm.
„Eg ætía að biðja yður bðnar, Hartmann, pað er bón, pað er
krafa!“ sagði bann í hátíðlegum málrómi. „þér eigið hltlt, sem er
yður eir.kisvirði, en sem mundi gjöra mig sælastan allra mannajpér
megið til að láta hann af bendi við mig;“
„Hvað á eg að láta af bendi við ýður?“ spurði Líirich, sem
ekki hafði tekið vel eptir pví sem Wilberg var að segja einsog
hans vnr vardi,
Wilbérg roðnaði, stundi, leit til jarðar, stundi aptur og áliít
pá fyrst eptir allan penDan undirbúning hæfilegt að bera upp er-
indi sitt,
„þér munið víst eptir pvi pegar pér björguðuð tignarfrúnní, Ö,
Hartmann, pað er mikill skaði að pér hafið ekki tilfinningu fyrir
hinni skáldlegu fegurð pess atbuiðar, ðg vildi að eg heíðí verið í
yðar sporum pá! En nóg um pað. Tignarfrúin bauð yður vasa-
klútian smu, pegar hún sá að yður blæddi. þér héiduð á honua í
hendinni, pegar aðrir urðu ti1 að binda um sárið. þér getið ekki
bífe gleymt slíku atviki!“
„Nú, hvað er svo meira um pennan klút?“ spnrði Ulrich, sem
allt í einu var farinn að taka vel eptir orðnm WJbergs.
„Mig langar til að eignast hann“ tautaði Wilberg og setti
upp raunasvip." þér megið heimta af mér hvað sem vera skal, en
látið mig fá pennan dýrmæta grip í minningu peirrar konu sem
eg ann hugástum!“
„pér?“ hrópaði Ulrich svo hasta,rlegat að Wilberg fór að líta
í kring um sig til að sjá hvort enginn væri nærstaddur.
„Æpið ekni svona, Hartroann- þér purfið ekki að verða svo
óttasleginn yfiv pví að eg tílbið konu tilvonandi húsbó'ul < ’