Austri - 11.03.1906, Side 1

Blaðið k mur út 3—4 sinn-
nm á mánuði hyerjnm, 42
arkir miuust ti! nsesta nýárs
Biaðið kostar um árið: hér á
i‘1 li aðoins ! króuur, erlendis
4 krónur. (Jialddaep 1. júlí hér
álandi, erlendis bo^gist blaðið
yri ríram
Upps0gn skrifleg, bundin TI5
áramót, ógild nema komi - sé til
ritst.iórans fynr 1. október og
kaupandi sé skuldlaus fyru-
blaðið. Innlendar augiýsingar
10 aura linan,oða 7o aura hyer
þumlungur dálks, og bálfu djr-
ara á fyrstu siðu.
XYI Ar
Seyðisfirði 11. œarz 1906.
NK. 7
Nokkur orð
til
,Dagfara‘ og ,K ilbeins unga‘.
l>á or nú „D:xgfari“ korainn á ferð-
ina, og lofar mikln, eins og títt er ura
uý Möð. í stjórnm >luna reisir hanu
upp merki „Landyarnirmanna", og er
sízt að lasta pað, að rettindi landsins
sé varín og sjálfstæðí pess aukið, ef
pað væri gjört á skynsainlr gan kátt og
paa hyggindi sýnd, sem í hag koma.
En pað brjddir pegar í upphaíi tals-
vert á oflæti og úlfúigegn all-flestum
pe:m,er yið stjörnmál hafa verið riðn-
ir síðustu árin hér á landi, pótt blaðið
gjöri pann mun flokka á síðasta
pingi, að sletta á peim sleggjudómi,
að „stjórnarfl ikkurinn" hafi orðið æ
meir o ' roeir d a n s k 1 u n d a ð ur, ea
„Framsóknarflokkurinn11 bafi barizt
með dugnaði fyrir réttindnm og hags-
munum Islendinga. Skyldi pað geta
talizt einn pítturinn i peirri barát.tu^
að snúa sér til konungs* til að reyna
að hindra íramgang ritsímam álsins?
Auðvitað er „u n d i r s k r i f t a m á 1-
i ð“ efst á baugi hjá blaðiuu, og enn
einu sinni kemur fram sú fullyrðing,
að skipuo íslandsráðherrans með undir-
skript danska ráðaneytisforsetans sé
stórhættuleg fyrir frelsi vort, en ekk-
ert tillit teksð tii heitorðs konungs
um pingræði oss til handa né stjórnar-
venjunnar viðvikjandi sérstöðu ráð-
herra vors.
f*að er sro opt búið að endurtaka
pað, að með undirskrift, forsætisráð-
herrans danska ur dir skipunarskjal
Ldandsráðherrans geti aanskir ráð-
herrar ávallt ráðið pvt. hver skipaður
verði ráðherra fýrir Island, að vel
væri vert, að velta pvi fyrir sér,hvern-
ig farið befði, ef pað fyrirkomulag
hefði orðið ofan á, sem „Dagfari“
minnist á og beílr ekkert að athuga
við, að Alberti hefði skritað undir
skipun hins fyrsta sérmálaráðherra
vorsi Engum kemur líklega til hugar
að fyn'r pví hefði verið borið niður á
öðru ráðherraefni en raun varð á, eða
ráðherrann hefði pá ekki verið tekinn
úr meirihluta altinn'is— heimast/órn-
arflckknum, — einsog sjálfsagt var
og jafnvel minnihlutamenn urðu að
kannast við að rétt væri. Eu síðan
heföi flokkur hafizt á n,óti ráðherran-
um öldungis eins og nú, og setjum svo
að peim íiokki hefði teki^t að steypa
Ct „Norðurlaud“ uer að vísu u urðlega á
rnóti þyi að þetta hatt átt að gjöra, og þó
voru ás' oranirr.ar gyltar fyrir almeuningj
einmitt moð þvi, hvað konungnr
væri vely ljaður oss Tsleudingum, og vzent-
anlsga fús á að fara að óskum vorunn en
td hvors kom það, ef hann sá aldrei ásaor.
anirnar?
honum úr völdnm. |>á hefði h a n n
átt að sknfa undir siíipan r.ýs ráð-
herra. Ef pað er satt, að sá ráð-
herra, sem und rsknf r, hafi allt vald
á pví, hver verður fyrri valinu hjá
konungi, pá mundi sá er frú fer, ávalt
geta séð svo um, að roaðnr af s'mim
fiokki kæmi i sinn stað, osr yrði pá
„Framsóktarflokksnr enn„ („f jóðrwðis-
menn“) og „Landvarnarmenn“ útilok-
aðir fiá stjórn landsin3 um öld og æfij
ef hann vddi beita áhrifum sinum, og
euginn T< g« r að fá annann en pann,
sem „Dí»g‘ari“ mundi telja dansklund-
aðan“ og „Dönum vilhallan’k
Og hvernig mundi hafa farið, ef
„Benedikzban“ heíði gengið tram, og
pað stjórnarfyrii komulag komizt á,
sem „Koibeinn ungi“ heldur mest
upp á? p>A hefði konungur átt að
skipa hér landvtjóra, er svo hefði
aptur tekið sér rúðgjafa, og hver
mundi pá hafa skrifað nr.dir sbipun
landstjórans með konungi? Vafalaust
einhver af dönsku láðhtrunum, að
líkindum einmitt forseti láðaneytisins,
sem eptir pvi hefði getað skipað land-
stjóra eptir vdd sinni. ekkj aðeins
„Dansklund ðan“ og „Dönum v'lhall-
an“, heldur aldaaskan npfðingja, jafn-
vel einhvern lika Estrups eða Nelle-
manns eða ef til vill Albertis, og pá
heíð’ raun gefið vitni hvernig hann
heíði f.irið með va’d sitt, og hvort
„o r ð, o r ð, o r ð“ (innan tóm?) frá
Kolbeini eðaöðrum L'indvarnarmönn-
um heiðu getað gjprt Isleidínga
„hamingjusömustu pjóð í maunheimi"
með pessu góða stjórnaifyrirkomu-
lagi.
1*01001 kakali.
l in áramótin.
A kvöldin er hsmiuinn heiður og blár
raeð hundruðam skínaudi IjÓ3a,
pað stirnir á svellín og glitrandi
gljár,
par greina má púsundir rósa.
Og logandi. pjótandi, leiftrandi kvik
á ljómandi hvelinu bláu
nú greini, sig norðljósa blaktandi
blik
í bogum af tindunum háu.
Hvar hefir nú myrkuð cg sknggarnir
skjól
um skrautlýstar heiðar og dali?
Nú uppljómar máni hvorn einasta
hól
og ein? er hver fjallsblíð og bali.
A lognöldur stirnir við ljósgljáa strönd,
par logar hver einasta bára.
Og hiifin í draumsjónuta hleypur
mín örd
um hundruð og púsundir ára.
Hvað er hér í raun nni rammbyggt
og traust
í reikulum veraldar glaumi?
Hvað reynist ei sannlega svikult og
laust
í sígandi aldanna stvauroi?
Menn rífast um auðLgð og alLkonar
völd,
sem allt er pó hverfandi reykar,
og pannig er baráttaa öld eptir öld
sem eilíiur blindinsaleikur.
Og fle«t er i rauninni; rýrnandi glys
í rifgjörnum, blekkjar.di h úpi;
vort sólkeifi alii er aera erlitið fis,
sem eyðist í tímauna djúpi.
Og vér eruœ sjáifir sem vindbólna
mergð
í veltandi, fossandi straumi;
vér sjáum ei vaginn, pó sé im á ferð,
en sveimum í óljósum draumi.
Hvort verður pá starf vort tll ónýtis
allt
og enginn, sem vinnur að gagni?
Nei, frækorn vér eignm, pó alt verði
kalt
með eilifn proskunar magni.
Og blómiu ei kulua, pó kalt verði
haust,
sem kærleikans ylgeislar blúa;
já, pað er eg viss um að pau eru
traust
og pví má hver oruggur trúa.
Ó, greiðist peim hugsjónum leiðir til
lands,
er lífskrapta frelsinn veita,
sem fegra vorn margpráða menningar'
krans
og mannlífið blómrósum skreyta.
Ö,blessaðu, drottinn! hið byrjaða ár,
og blessaðu landið vort kæra,
og blessaðu alla, sem bæta pess sár
og blessunar-óskir pví færa.
Jón Gruðmundsson.
Útför koimngs vors
er nú afstaðin, og hefir verið hin veg-
legasta er fram hefir farið hér í álfu
síðau Yictoría Euglandsdrottning
var bafin til moldar.
Eins og getið er um í síðastablaði
pá var ölinm almenningi leyfð innganga
í hallarkirkjura,-par sem konuagur
ríkisins hvíldi á sorgarbeði (castrum
doloris). Var líkið fli tt frá Anialíu-
borg til hallarkirkjuunar í kyrpey, að
morgni hins 12. f.m. fyrir fötaferðar-
tíma, og fylgdu pvi allir pjónar kon-
ungs, kouur og karlar, eldri og yngri,
en af stórbdfðingjum engiraðriren pau
Waldemar Danaprins og Maríaprinz-
sessa kona hans, er konungur hefir
arfleitt að eignum sinum, par á meðal
að höllinm Bernsdorf — og hi:ðmar-i
skálkurinn 0 x h o 1 m kammerherra.
Lifvörður konungs fór á undan vagn-
ínam. Hinir gráhærðu piönar báru
svo kistu konungs inn í kirkjuna, og
María prinzessa lagði hinn síða ta
blómsveig á hana.
f>ann 16. f. m. var líkið flutt til
Hróarsketdu með miirilli viðhöfn-
Allur Kaiipmsnnaba'na'bær tjaldaði
svörtu tii að kveðja Kristján konung
í hinnsta sinn. Otölulegur raannf|ö!d
var á allii peirri lmð er líkfyigdtn
fór um, allir gluggar troðúillir aí fölkij
mmn stóðu uppi á húsapökum og kbfr
uðu upp á ljó?kerastólpana,auk held-*
ur annað.
Allt fór pó fraut raeð regin, og
ensm siy«> urðu að prengslunum, etida
var herliði skipað á vorð alia leið.
Útförin hófst frá hallarkirkjiinni kl.
12. á hédezi. ^ítta vfirherioringjar
ör iandher og flota hófu kistuna ut
úr kirkjunni og settu hana á líkvagn-*
inn, er áður hefir venð iýst hér í
blaðinu. Kistan var sveipnð dvnne-*
brogsfananum, og á henni aðeins e nn
kranz. Si var lrá Greorg Grikka-
konungi; var pað lárviðarsveigur og
griski fáninn í miðjum sveignum. Nú
var reiðhestur konungs teymdur fram
söðlaður og œeð öllura ski-aut-re ð-
týgjura. Gnegajað' hann hátt.r og
bjÓ8t við husbónda sííium Attu hesta-
sveínar erfítt með að ráða víð hann.
Fór svo likfylgdin á stað frá hall-
arkirkjunni* A undan fór riddarali^íð
og á eptir líkvagninum hirðmenn kon-
ungs, pá ættingjarnir.-Friðrik konung-
ur og Georg bróðir haus, par næst
Hákon Noregskonzngur og Kristjén
krónprinz, bróðir hans og svo hver af
öðruro eptir tigu og metorðnm. Lik-
fylgdm fór frá ballarkirkjunni sem
leið liggur niður Holmens Kmal, yfir
Kongsins Nýjatorg, niður Gautagötu
og loks eptir Farimagsgötunni til járn-
brautarstöðvanna. Var líkfylgdin
rúmar tvær kl.stundir á peirri leið. A
járnbrautarstöðvunum, er voru tjaidað-
ar svortum og hvítum dúkum, beið
bæjarstjórn Kaupmannahafuar eptir
iíkfylgdinui. Sömuleiði? Lovísa drottn-
ing, er sokum iasleika ekki hafði treyst
sér til að vera viðstödd sorgarathöfn-
ina í Hallarkirkjunni, og hinar aðrar
kónur af kouungsætr.inni,er höfðu ekið
pangað aðra ieið frá kirkjunni: pæc
dætur konun^s, Dagmar keisaraekkja,
AlexandraEaglands drottmng og |>yri,
hertogafrú af Cumberland, Aiexandr-
ine krónprinzsssa, María p'inzessa,
Alexandra hsrtogafrú af Mecklenborg-
Schwerin (dóttir hertozans af Cum-
berland og mágkona krónpi inzessunnar)
Ingibjörg dóttir Friðriks konungs (gípt
Carli syni Óskars Svíakonungs),
og hinar aðrar dætur Frið-
ribs konungs. — í’ormaður bæjar-
stjöraarinnar, Oldenburg, afhenti Frið-
rik konungi forkunnarfagran p'ilmavið-
arsveig á kistu föður hans, með kveðju
frá höfuðstað hins látna konnngsi
Friðrik konnngur pakkaðí með við-