Austri - 31.03.1906, Qupperneq 1
Blaðið kemur út 3—4 sinn-
um á mánnði hrerjum, 42
arkir minnst til næsta nýára
Blaðið kostar um árið: hér á
lmdi aðeins 8 krðnur, erlendis
4 krónur. öjalddagi l.júlí hér
á landi, erlendis bojgist blaðið
fyrirfram
Upps0gn skrifleg, bundin við
áramót, ógild nema komi- sé til
ritstjórans fynr 1. október og
kaupandi sé skuldlaus fyrm
blaðið. Innlendar auglýsingar
10 aura línan,eða 70 aurahyer
þumlungur dálks, og hálfu dýr-
ara á fyrstu síðu.
XYI Ar
Seyðisflrði 81. marz 1906.
10
Uppboðsaiiglýsing.
Miðvikudaginn 25. aprílmánaðar
næstkomandi verðnr opinbert nppboð
haldið á Vopnafjarðarverzlunarst&ð og
par seldar eigur Sigfúsar úrsmiðs Sig-
urðssonar frá Vakurs3töðam, er sam-
kvæmt kröfu skuldheimtumanna hans
hafa verið teknar til gjaldþrotaskipta
— svo sem: úrsmíðaverkfæri, renni-
bekkur og mikið af tilheyrandi áf-.öld*
um, snikkara- og bókbandsverkfæriog
ýms fleirí áhöld, koffort og kassar o.
fl.. svo og «in hryssa.
ITppboðsskilmálar verða til sýnis hjá
uppboðsbaldara, hreppstjórannm í
nyrðri hlata Vopnafjarðarhrepps, á
undan uppboðinu, sem byrjar kl. 11
f. b. nefndan dag
Skrifstofu Norður-Múla'iýslu,
Seyðisfirði 28. marz 1906.
pr. JÓH. JÓHANNESSON
i JÓHANNSSON
— settur. —
AMTSBOKASAFNIÐ á Seyðisfirði
er opið hvern laugardag frá kl 3—4
e. m.
Nokltur orð
uui gripasýningar.
Næ3ta sumar hefir verjð ákveðið
ai halda prjár gripasýningar hér á
Austurlandi: Vopnafirð', Breíðdal og
Nesjum. Hafa þessar væntaníegu sýn-
ÍDgar verið styrktar af hlutaðeigandi
sýslufélögum og Búnaðarfélagi íslands,
ber því ollum, er par eiga hlut að
máli, að styrkja pær sera bezt, og
láta pær verða að sem mestum notum,
pvi svc aðeins geta þessi sveitafélög
átt von á líkum styrk framvegis við
gripasýningar sínar, að pær séa vel
notaðar og einhver sjáist árangur.
í öllum löndum þar sem kvikfjár-
rækt er i nokkurnveginn lagi, eru
gripasýningar haldnar, Danir byrj-
uðu snemma á iyrri öld að halda
sýningar, en eptir 1852 urðu þær al-
mennar, þ'á var þeim fyrst veittur
styrkur af ríkissjóði. Síðan hefir
þeim alltaf stórfjölgað, og er fjárfram-
lag til þeirra nú orðið iieiri hundruð
þúsund kr. árlega.
Allstaðar þykja sýníngar eitthvert
ágætasta framfarameðal í húsdýra-
ræktinni, þar læra menn að þekkja
gripi sína og meta verðleika þeirra,
þar eiga mean kost á að sjá falleg-
usta dýrin, bera þau saman við síu
eigin dýr, sjá mismun þeirra og
hvað helzt er ábótavant og reynandi
væri að laga, þar eru arðmestu og
fallegustu dýriu verðlaunuð, og eig-
endum þeirra þar með gefin réttmæt
viðurkenning fyrir skynaamlegri og
hetri meðferð húsdýranna en almennt
g/örist, hefir slík YÍðui’keunÍDg,samfara
þekrisæmd og virðxng sð eiga heztu
dýrir,, opt meiri örfandi áhrif á
góðar framfarír, en töluverð peninga-
upphæð.
Til þess uð hafa sem mest gagn
af sýningunura ættu bændur að kaupa
verðlaunadýrin handa húsdýraræktuu-.
arfélpgum sí um, er sem fyrst ættu
að stofnast, þar sem þau eru ekki
ennþá komin á. Slík félög hljóta að
koraa fyr eða siðar sem aileiðing af
sýningunum. Ekkert dýr ætti því að
verðlauna, nema eigandi þe3s gæfi
kost á því til sölu eða afnota fyrir
sanngjarnt verð. Sjálfsagt væri bezt
fyrir hændur að kaupa kynbótadýrið
í samlugum, oru þeir þá engum háðir
með það, geta haft það svo lengi,
unz dýrið hefir sýnt, til hvers það er,
en það er fyrst á afkvasminu að
hægt er að dæma um verðmæti þess.
Bændur geta þá látið af þeim skað-
lega ósið sem nú er almennastur, að
ala undan óþ>oskuðum eða Htt-
þro3kuðnm karldýrum. ^egar full-
vissa er fengin fyrir því, að kynbóta-
dýrið sé gott, á að nota það sem
lengst, eða svo lengi að engin aptur-
för er komiu í það.
Til þess félög þessi nái fyllilega
tilgansi sínum, verða þau að fá sér
eptirlitsmenn) (sérfröða menn í
húsdýrarækt), geta þeir leiðbeint
hændam i ýmsu er í ólagi fer, talað
við þá, glætt hjá þeim áhuga, eptir-
tekt og þekkingu, hjálpað þeira til
að halda fóðurskýrslur og mjólkur-
skýrslur, ættartölubækur ofl. er benda
á arðsömustu dýrin; það lakasta og
sem ekki borgar sig, á að drepa sem
fyrst; velja lieztu dýr n til undaneldis
og ílokka þau þannig, að afkvæmið
verði ávalt betra en foreldrarnir,
ókostir .hverli, en kostir aukíst.
|>ar sem ekki eru örðugir aðflutn-
ingar og hægt er að koma því við,
ætti að leggja fram t;l sýnis og út-
skýringar helztu jarðyrkjuáhöld, ým3
nýrri verkfæri er flestum eru óþekkt,
en gæti þó komið að miklum notumj
þekktu menn verkfærin og notkun
þeirra. Auk þess sem staður þessi
ætti aðallega að vera samkomustaður
bænda og hændaefna, sem koma
þangað þyrstir eptir að sjá og læra
ýmislegt gagnlegt, ættu allir að geta
komið þangað sér tíl gagns og skernmt-
unar. Okkur íslendxngum veitir ekki
af að koma saman og tala saman,nóg
er samt af einverunnar einrænings-1
skap, og megum við því ekki láta
slíkt tækifæri ganga oss úr greipum.
jþyrfti því að fá hæfa menn til að
halda fræðandi og fjorgandi fyrirlest-
ra, standa fyrir söng og líkamsíþrðtt-
um (glímum). Veitingar þurta að
vera á slíkum stöðum, pó auðvitað
án vínveitinga, er ekki gerðu annað
eu auka óreglu.
Eg víl pó taka það skýrt íram,að fyrir-
lestrar og skemtanir mega alls ekki
glepja eða tefja fyrir aðalmarkmiði dags
ins, sem er gripasýningin,þurfa bændur
því að mæta snemma ogstund-
vís l e g a með gripi sína,svo sjálf sýn-
ingin sé búin að öllu leyti,þá skemmt-
anir hefjast. *
fað geta verxð skiptar skoðanir
manna á hvaða tíma er heotaat að
halda þessar sýningar. Danir halda
sýningar sínar í júní og júlí mánuði,
eða þegar allt er í semmestum blóma
hjá þeim. Enginn vafi er á því, að
bezt væri lítra að hafa sýningarnar
hér á afliðnu miðju sumri, eða þegar
skepnurnar væru búúar að ná sér
fyllilega og væru með sínu rétta eðlt.
Ýmislegt er þes3U þó til fyrirstöðu/
heyskapartiminn mjög dýrmætur, þó
litlu meir en vor og haust, þá hægt
er að vinna að jarðabótum, en hitt
er verra, gripir, sérstaklega sauðfé,
eru þá ekki við. J>ó mætti halda
héraðasýningar á miðjn sumri, því
þangað kæmu aðallega hestar og
nautgripir.
Mundi ekki vera hægt að fáheppi-
jegan tíma straks á haustin fyrir
hreppasýningar, þá sauðfé er komið
af afrétt, þá eru skepnur fallegastar
útlits undan sumrinu, er hefii fóðrað
þær allar jafnvel: J»ær skepnur sem
eru þrifnastar (geta breytt sem
mestu af dýrafæðu í kjöts mjólk
cða lifandi krapt) skara því fram úr,
en þær þurfum við einmitt að ná í
og hafa til undan-eldis.
■ Sumir tala um vorsýningar sem
„fóðursýningar". Eg tel það ekki
rétt,því auðvelt er að taka frá nokkr-
rar skepnur, ala þær sérstaklega, en
láta liinar mæta sömu meðferð eptir
sem áður. Á þann hátt er ekki
víst að við náum í beztu skepnurnar
því hér er ekki verið að tala ura
þær feitustu, heldur hvexjar eru
arðmestar, hraustastar, stæistar og
bezt skapaðar, eptir þeim skilyrðum
og ástæðum, sem alment eru fyrir
hendi, en tii þess þarf flexra. en góð
fóðrun, þó hún sé auðv’tað ein af
helztu skilyrfunura fyrir góðum bú-
fjárstofni. Bændur ættu að sjá svo
sóma sinn og hagnað, og velferð
skepna sinna, að þeir föðruðu þær
eins vel og unt væri, og ætíi slíkt
ekki að vera verðlaunavert.
Sýnxrgarsvæðið þyrfti helzt að vera
girt þannig, að hafa mætti sér hinar
ýmsu dýrategundir og hægt væri að
Ilokka þeim eptir kyni og aldri, standa
gripirnir þá fyrst f röð með því num-
eri er þeir hafa fengið hjá sýningar-
cefndinni jafaóðum cg henni var gjört
aðvart um komu þeirra, eiga þá dóm-
neíndir hægra með að raða þeim eptir
gæðum og verðugleikum að afloknu
mati, koma þá heztu dýrin sem Dr. 1
og svo hvert af öðru, iæst þá miklu
betra yfirlit yfir allan hópinn, dóm-
nefndir geta þá nptur litið yfir verk
sitt, og máske séð einhvera miður
heppilegan úrskurð, sera þá er hægt
að laga. Almenningur hefir líka
miklu gleggra yfirlit yfir skepnurnar,
þegar þær standa þannig í röðum, á
hægra með að hera hinar ýmsu skepn-
ur saman. sjá mismun þeirra og læra
af matj dómnefndanna.
Sýningarneíndin þarf að ákveða
nokkrar reglur, er allir e>ga að
hlýða:
Engin öonur en kynbótavænleg dýr
eiga að koma á sýninguna; hestar og
naut helzt dökkir, einlitir.
Allar skepnnr eiga ao vera komnar
á réttum tírna á sýningarstaðinn, ella
útdokast frá verðlaunura.
Kúro ætti að fylgja fóður- og
mjólkurskýrslur^þar sera þær hafa verið
haldnar.
Naut ættu að h&fa hring í miðsnesi,
cg verður maður að fylgja, hverja nauti.
Graðfolar þurfa að vera bandvanir,
svo hægt sé að skoða þá; maður
á að fylgja hverjum. þairra.
Séu skepnur látnar ráfa mannlausar
eða umsjónarlaust um sýningarsv'ðið,
hefir nefndin leyfi til að útiloka þær
ftá verðlaunum og jafnvel vísa þeim
álveg burtu af sýningursvæðinu.
frott vseri að nefndin hefði sér til
aðstoðar nmsjónarmenn, er gættu reglu
á sýningarsvæðinu.
jþeir, sem eru langt að, ættc að hafa
fóður með sér. Yatn ætti að vera
liægt að fá handa gripum á sýningar-
svæðinu.
f*egíir almenningur fer að skilja
eðlí og tiJgang sýninganna, og sjá
hversu gagnlegar þær ern, lara þær
að bera sig vel. I útlöndum þurfa
eigendur sýningargripanna að borga
ákveðsð gjald fyrir að fá að sýna gripi
sína, er nemur mörgum krónum; afft
að 20 kr. fyrir hestat 10 kr. fyrir
nautgripi, 4 kr. fyrir svín og 2 kr.
fyrir kind hverja. Einnxg þurfa menn
að borga aðgpngueyri, stundum fleiri
krónur, fyrir að komast inn á sýn-
itgarsvæðið, sem vel er afgirt. þ>essir
peníngar ganga til að borga ýmsan
kostnað við sýninguna.
Halldör Vilhjálmoson,
ísafold.
Yæntanlega rauua flestir eptir um-
tali Iiafoldar í vor og sumar um að
landinu væri stofnað í fjárhagslegan
voða með ritsímamálinii. J>að var
skæðasta vopnið í höndum hennar og
mótstöðamanaa ritsímamálsin3 til að
æsa menn á móti málinu.