Austri - 07.04.1906, Blaðsíða 1

Blaðið ketnur íit 3—4 sinn-
sirc á mánuði hverjarn, 42
arkvf minnst til nnasta nýárs
Blaðið kostar nm árið: hér &
lmdi aðeins 3 krónnr, erlendis
4 krðnur. öjalddagi l.júlí hér
á landi, erlendis bo.xgist blaðið
fyrii íram
UppsJSgn skriflcg, bundin við
áramót, ögild nejsa komi" sé til
ritstjórans fynr 1. októbor og
kaupandi sé skuldlaus fyrn-
blaðið. Innlendar aúgiysingar
10 aura línan, eða -70 aura hver
þamlungur dálks, og hálfu dýr-
ara á fyrstu síðu.
XYI Ar
Seyðisflrði 7. april 1906.
X R. 11
Uppboðsauglýsing.
Miðvikudaginn 25. aprílmánaðar
næstkomandi verður opinbert appboð
haidið á Vopnaíjarðarverzlunarstað og
par soldar eigur Sigfúsar úrsmiðs Sig-
urðssonar frá Vakursstöðum, er sam-
kvæmt kröfu skuldheimtnmauna hans
hafa verið teknar til gjaldprotaskipta
— svo sem: úrsmíðaverkfæri, renni--
bekkur og mikið af tilheyrandi áhöld-
um, snibkara-’ og bókbandsverkfæriog
ýms flein áhöld, koffort og kassar o-
fl., svo og ein hryssa.
ITppboðsskiImðlar verða til sýnis jhjá
uppboðshaldara, breppstjóranum í
nyrðri hluta Vopnafjarðarhrepps, á
undau uppboðinu, sem byrjar kl. , 11
f. h. nefndan dag.
Skrifstofu Norður-Múlasýslu,
Seyðisfirði 28. marz 1906.
pr. JÓH. JÓHAISíN.ESSOJSr
Á JÓHANNSSON
— settur. —
AMTSBÓKASAPNIÐ á. Seyðisfirði
er opið hvern laugardag frá kl. 3—4
e. m.
eða Jví um líkt, til að vera ping-
hæfur.
J>að er óparfi að telja hér urp pá
hæfilegleika, sem góður pingmaður
parf að hafa til að 'oera, allir sem
komnir ern til vits og ára pokkia
fjölda fallegra lýsingaroi ða, sem
prýtt geta pingmecn og pjóðfull-
tr ja.
Meirivandinn er að finna manninn
sem flesta og bezta hefir hæfilegleik-
ana til pingmennsku, pekkja hann úr
bópnum, ef margir eru í valit og pað
er kjósendum vorkunn pó peir flaski
stundum á pví, pó peir í'ari eptir
afspurn, framkomu i almennnm sveita-
málum e?a í ræðu og riti, eða rétt
af persönalegri viðkynningu. f ?.ð er
vanda-verk að velja sér pingmann
sem ekkí befir áður um pólitik fjallað
að miKlum mun,
J>að raá vel vera að S. hermi rétt
frá pví að skiptar hafi verið sboðauír
uffl pingmannshætilegleika Ó .Th. pegar
hann var kosinn; en eg efast ekki ura
a? peir sem bezt kynni höfðu haft
af honum, hafi borið allgott traust
til hans, sem studdist við framkomu
hans í almennum málum í sveit sinnit
sem öllum ber saman ura að sé honum
til sórna og hafi verið almenningi til
heilla.
]>ingmenmriiír
í Suðái’-Miilasýshi
Eptir
Án bogsve igir,
I.
í*e:r „Snæfinnur“ og „0rvar-Oddur“
hala, í „Austra“ og „I)a::fara“ skrifað
greinar með pessari yfirskript.
livað grein S. snenir, verd tg að
jála að roér finnst hún vera fiemur
veigalítil, og eg fro ekbi glöggva hug-
mynd um tilgang hpfundarins; nm af-
stöðu pingmannanna gefur hún enga
grejnilega hugmyud,
Helzt virðisf mega draga pað út
úr greininni, að S. sé skilyrðislaust á
móti embættúmönrum á ping. fetta
er ekki rý kenning- og margt er við
hana að athuga. Hún felur í sér
órokstuddan sleggjudóm í garð embætt-
ismanna yfirleítt. Hitt eraptnrámóti
alveg satt, að aldrei ætti neinn em-
bættisrnaður að ná pirigsæti fyrir pá
eina sök, að hanu er annaðhvort
sýslumaðurinn, presturinn eða
lækmrinn kjósrndinna, beldur fyrir
sína pingmennskuhæfilegleika. |>e$sa
sprou krpí'u verður og að gjpra til
leíkmanna, sem eiga að verða ping-
menn. pað er ekki nóg, að vera
stettarbiöðir kjóseiid)nna,eði að veia
efnaðasti bóndinn, stær3ti útgjörðar-
maðurinn, vinsæla.-ti kaupDnðurinn
Ó. Th. hefir ætínlega komið fram í
sveit sinni sem frjálslyndur ogáhuga-
samur framfaraœaður, gengið á nndau
öðrum með franjitakssemi og fram-
kvæmdir í búnaði, og Iagt góðan skerf
til að koma ýmsnm sveitaaiálura og
fleiru í gott horf. Hann er allvel
máli farinn á fundum, skemmtilegur í
samræðu, skynsamur vel og opt fynd-
inn.
Menn höfðu pví nokkr? ástæðu til
að ætla að hann gæfi orðið nýtur
pingmaður og sérstaklega að hann
rnundi vinna vel saman við kjósendur
sína og paunig með tímanúm verða
áhrifanrkdl stuðniogsmaður góðra
mála, pví pað er staðreynt að sá
pingrnaður, seai hefir mikið traust hjá
kjösendum, má sín meira, verður meir
fylginn sér, eu sá er traustið brest-
ur.
Að pað hafi lítið borið á Ó. Th. á
pinginu 1903, eins og S. segir, er að
vísu rétt, en svo er cg um aðra p.m.
sem vel hafa reynzt á næsta pingi á
eptir og síðar, að peir hafa ekki til
fulls kuunað að beiía sér á f'yrsta
pingi. p>að á heldur ekki við í póli-
tik| máltækið, sem segir að „nýir vend-
ir sópi bezt“. Hann var pá í sumum
mikilvarðandi nefndum og pau störf
koma opt lítið fyrir almeiínÍDgseyru og
opt er formönrmm og framsögum.
nefnda í orði kveðnu pökkiiö nefndar-
störíin. Nolíkuð er pað, nunn gátu
haft góða von n'm o? horið gotttraust
til Ó. Tfi. pótt lítið bani á hcraiim á
pví pingi.
Svo líða 2 ár, nýja stjórnin tekur
til starfa, pingmenn sit.ja heima og
hugsa um bú sitt og börn,og svopóli-
tík í tómstundum sínum, en daghlöðin
halda spilinu gangandi, peyta ryki í
augu manna, gjöra hvelli, „sprengja
pólitínkar púourkerlingar“. Himicinn
sem áður var „heiður og hlár“ grúfði
með illviðrishliku yfir islenzkri alpýðut
ef svo mæíti að oiði kveða. Eg álasa
ekki blöðunum fyrir pað, petta er
peirra verk og ekki er tiltökumál pó
hlöðín verði pfgafull og æst, pegar
kjósendurnir og jafnvel pingmenn sjálfir
eru það á stucdum.
Hundleiðir á blaðagargi og rifrildi
maDns og manns í millum hiðu menn
öpreyjufullir eptir þingmálafundunum,
menn sár-langaði til að heyra ping-
manninn sinn tala, spyrja hann eða
segja honnm, skamma hann eða hrÓ3a
honuin, taka á Iionum, vita hvort hann
andaði erinpá, hvort hann væri ennpá
með holdi og blóði eptir allt sem á
hafði dunið.
Yorið kom, sólin hækkaði á lopti,
sjóndeildarhringurinn víkkaði, pólitíska
rykið, sem hafði grúft yfir sbammdeg-
iuu 1904—1905 greiddist líkaísundur
með vorinu, varð gagnsætt í sólskin-
inn. Von;n og traustið glæddist aptur
í brjóstum kjósendanna.
fjngmennirnir þeysíu út um kjör-
dæmi sín til að fræða og glæða og til
að fræðast og styrkjast. Allir sem
vetlingi gátu va’dið fóru á kreik til
að vinna föðurlandi sínu gagn.
En einn af pingmönnnnumj einn
einasti af málsvörum, fulltrúum,
löggjöfuœ pjóðar vorrar, sat heima og
lót sem fæsta sjá sig, nema sína nán-
ustu nágranna. Og petta var einmitt
Ó. Th. 1. p, m. Sennroýlinga. Eptir
iýsirgunni að framan er bágt aö trúa
pví að f>að hafi venð hann, en samt
er pað nú satt.
Utan lítilfjörlegrar ftmdarnefou á
Djúpavogi, rétt við heimili sitt — par
sem frammistaða hans var víst allt
annað en glæsileg að söga — hélt
hann engan pÍDgmálafund og Iét eng-
sn heyra til sin nema hvað hann kom
eptir fundarlok á Breiðdalsvík par
sem G. V. hélt pingmálafund.
Með pessu lítilsvirti Ó.Th. kjósend-
ur sína, já, meira að segja allflesta
kjósendur kjördæmisins, hvaða flokk
sem peir svo i'ylla, pví fyrst og fremst
varða málefni pjóðannnar pjóðina
sjálfa, hina sjálfs0gðu,l0gskipuðu máls-
sVara hennar, kjósendurna til
a 1 p i n g i s, sem verða, sem ueyðast
til að aíhenda atkvæði sitt og áhrif í
hendur sinna trúnaðarmanna, piug-
mannanna.
JBetta voru okkar fyratu vonhrigði
um Ó. Th.
A þingi slðastl. sumar brást hann
j annað sinn von og trausti tjósenda
sinna. Eg skal ekki álasa honum svo
mjög pö hann kunni að hafa skiptum
skcðanir( pað er mannlegt og sjáif-
sagt að fylgja saunfæringu sinni.Hann
hrökklast á milli flokka, er með báðum,
hvorugum, er alstaðar og hvergi.
Kemst með öðrum orðum alveg út úr
spil’nu, nema hvað hann fiemnr styður
fyrri mótflokk sinn. Eyllir pann
flokií, sem hann áðnr fyrirleit og fyrir-
lítur sjálfsagt ennpá.
Eg vil ganga út frá því sem gefnu,
að hann hafi pótzt hafa giidar ástæð-
ur til að breyta pannig, pó mér og
mörgum öðrum kjósanda hér sé pað
alveg óskiljanlegfc.
Að drótfca pví að Ó. Th. að hann
sé pólitískur vindbani, að haun hatí
aldrei neina pólitiska sannfæringu
haft, dettnr mér ekki í hug, pað væri
að fella staðlausan sleggjudósu, og eg
vil eptirláta „Kolbeini uuga“, sem
skrifar í evðurnar á Dagfara, það
starf.
Eptir pÍDg 1905 hefir O. Th. ennpá
brugðizt von og írausti kjósenda sinna.
Hann heíir ekkert leiðarping baldiö,
en aðeins til málamynda komið á leið-
arping pað, sem G. V. hélt á Djúpa-
vogi og fánm mun hafa fundizt tii um
framkomn hans p»r. p>að skyldi vera
að ummæli hans um leiðarping peirra
mfetti marka sem stefnuskrá hans
gngnvart kjósendum.
Hann var pó oðram fremur siðferð-
islega skyldugur til að „staoda reikn-
ingsskap sinnar ráðsmenuskn“, efi til
pess parf einurð og kjark.
Eg hefi nú leitaat við án nokkiar
hlntdrægni að skýra framkomu Ó.
Th. árin 1903—05 eins r’g hún lítur
út frá sjcnarmiði kjósenda hans.
|>etta er auðvitað svartari, lakari
hliðin. Hina hliðlna getur víst enginn
frætt um neina hann sjáltur — en
pað er nú pað, sem hann ekki gjörir
— enda er það víst óparfi fyrir oss
kjósendur að brjóta tokkuð heilana
um hina bjartarx eða hetri hliðina,
pví þeim raegín finnst vist ekkert,
sem er rneira en sjálfsagt, eða sem
kjósendur og pjóðin ekki áttu fulla
hei&ting ú— ef pað er annars nokkuð
þeim m*gin.
Aldrei hefir nokkur ísleuzkur ping-
maður sem sogur fara af, farið jafn-
hörmulega fýluför á ping sem Ó. Th.
á Alþingi 1905.
Hvað er pað nú, sem vantar á
pingmennskuhæfilegleika Ó. Th.?
f>eirri spurningu er vandsvarað svo
vel sé, en það, setn við kjósendur
fiunum sárast, er samvinnnleysi hans
við okbur, það er Mkftst pvi að hauu
pekki ekki hið inusta eðli síns ætlan-
arverks, sem sé að vera fulltrúi
(Repræsentant) trúnaðarmaður, (Tillids
mand) og leiðtogi (Éörer) kjósenda
sinna. Hann heldur kannske að pað
só 'nðg, að hafa krækt í piugsæíi og
hanga í pri eptir bókstaf lagauna, út