Austri - 29.04.1906, Blaðsíða 2
NR. 13
A U S T R I
50
LogreglHþjóim.
Akveðið er að hafa lögreglup]ón hér
í bænum í sumar, er starfi frk 20. maí
til 20. október, kl. 4—12 síðdegis dag
hvern. Laun allt að 70 kr. uro mán-
uðinu.
fe;r sem vilja takast á hendur
J*ennan starfa, gefi sig fram og semji
við mig fjrir 15. maí.
Bæjariógetinn á Seyðisfírði
23. apríl 1906
Pr. Jóh.Jóhannesson.
Á.Jóhannsson.
—settur—
Cppboðsauglýsíng.
Eptir krpfu stjórnar Landsbankans
og samkvæmt lögum nr. 1. 12. jan-
úar 1900. 17. gr., sbr. tilsk. 18. fe-
brúar 1847, L0. gr. verður hálf jörðin
Strandböfn í Vopnafjarðarhreppi hér i
sýslu boðiu npp á 3 opinberura upp-
boðura, sem haldin verða mánudag-
ana 4. og 11. og laugardagÍDn 23.
júnímánaðar r.æstkomandi kl. 2 e. h.,
tvö liin fyrstu hér á skrifstofunni, en
hið síðasta 4 jörðinni sjálfii, og seld
til lúkningar höfuðstól, vöxtum og
kostnaði samkvæmt veðskuldabréfi út-
gefnu 19. júní 1902, þinglesnu 25.
maí 1903.
Söluskilmálar verða til sýnis á upp-
boðunum.
Skrifstofu Norður-Múlasýslu
20. apríl 1906.
pr. Jöb. Jóhannesson.
A. J óhannsson.
—settur—
Slikir eru vorir
,Landvarnarm enn.‘
i.
Allir kannast við unairskriftamálið
«vo nefnda, og vita af hverju {»að er
sprottið.
Menn muna, hvilik óp hafa verið
gjörð að ráðhcrra vorum út af því, að
hann tök við útnefningu með undir-
ðkript forsætisráðherrans danska. f að
hefir verið talið stjðrnarskrárbrot
sprottið af ístöðuleysi gagnvart dönsk-
um valdhpfum.
J>a8 eru „Landvarnarmenn'* sera
mest hafa látið petta mál til sín taka.
J»eir hafa lifað sitt fegursta einmitt
fyrir pað.
Útnefningin hefir peim pótt vera
seðsta sérmál vort — „sérmál sérmál-
ar.na“ hefir hún verið kölluð.
£eir, sem setið hafa bjá þessum
málum, hafa þótzt sjá, að undirskript
forsætisráðherrans ræri bein afieiðing
af pvi að ráðh. ætti sæti i rikisráðinu,
en álitið að það hefði enga politiska
jýð'Dgu, sem þegar er fengin endur-
tekin reynzla fyrir.
J>að mætti ætla,að undirskriptamálið
hefði verið mönnum fullkomið alvörnmál
og er enda skilt að svo hefði verið eins
mikið veðuroggjÖrt hefir veriðút af pvi.
En nú er það orðið bert — sem
grunur var á áður — að öllum
„Landvarnarmönnum" befir ekki verið
^Jiað fullkomið alvörumál.
I „Dagfara", hinn nýstofnaða blaði
,,Landvarnarmanna“ á Eskifirði,9. tbl.,
er eptirfarandi grein:
„Ennfremur leiðir það óumfíýjanlega
a.t ríkisráðsákvæðmu í stjórnarskrár-
breytingunni 1903, að forsætisráðherr-
ann skrifar undir skipun sérmálaráð-
herra vors. Hann undirrjtai með
konungi skipunarskjal allra peirra ráð-
herra sem silja í hans ráðaneyti. Slíkt
er föst venja og leiðir líka af hlut-
arins eðli“.
Hér liggur pá fyrir viðurkenning
um að barátfca og ærsl „Landvarnar-
manna“ í þessti máli hafi verið við
skuggann sinn, við eigin grýlur og
hugmyndasmíð.
Standa peir ekki íast»ri fótum en
þetta, mun margur spyrja.
„D tgfari“, sem beinlíni* erstofnað-
ur til að veita Landvatnarmönnum
öflugam stuðning, hefir með þessari
játningn kippt aðalmáttarstoðunura
undan óáuægjuefni Landvarnarmanna.
Eptir pijá mánuði — spruuginn á
stefnnnni!
„|>a3 sem að mest hann víta vann;
varð nú að koma yfir hann.“
Hægra er um að ræða en í að koma,
Dagfari sæll!
II.
Landvarnarmenn bafa í raun réttri
til þessa barizt í fylkingu með þeim
dönskum stjórnmálamönnura, sem unna
oss minnsts réttar og stjórnfrelsis með
því að skoða réttargrundvöll vorn og
land3réttindi á sama hátt og peir.
pvert ofan í fengna reynsln og yfir-
lýsingar bæðí í athugasemdunum við
stjórnarskrárbreytingarfrumyarpið
1903, við ráðaneytisskipti í Danmörku^
í boðskap konungs 'vors til síðasta al-
pingis og atburði pá er urðu í Fólks-
þinginu danska síðastliðið haust er
hægrimaðurinn Dr. Birch ætlaði að
leiða sérmál vor til umræðu par.
Slíkir eru vorir landvarnarmenn!
Hvernig sem á málið er litið, þá
sýnist réttara af I s 1 e n d i n g u ra og
beim nær, að balda lram peim skiln-
ingi á sambandi voru við Daui sem oss
er mest í vil,ea þeim, sem íhaldsamir
danskir stjórnmálamenn vilja vera
láta.
Héðinn.
„Otto Wathne“,
hiðnýja gufuskip O. Wathnes erfingjai
kom hingað frá útlöndum 18. p. m.
J>að er f0gur gnoð á að líta, grámáluð
utan, á stærð við „Inga konung," 363
smálestir að stærð netto, 715 brutto.
Yélin hefir 450 hesta afl og knýr
skipið 10—12 mílur áfram á vöku.
Innanborðs er skipið mjög vel, hagan-
lega og snoturlega útbúið eptir nú-
tímans krðfnm. Skipið er allt yfir-
byggt. Stjórnpallur er stór og rúm-
góður, líkur og á „Ceres“; par uppi
er mælingarkleti og svefnherbergi skip«*
stjóra. Fyrsta farrými er miðskips.
Borð- og setusalur er par stór og
fallegur, nær yfir pvert skipið og
geta 24 manns setið þar undir borðum.
Fortepiano er og í salnum. Fyr>r
aptan salinn eru gangar fram með
báðum hliðum skipains og eru par
svefnklefarnir. Alls munn 30—40
manns geta rúmazt á 1. farrými.
2. farrými er aptnr á skipinu og er
þar rúm fyrir 16 manns. Skipið er
allt upp ý t með rafurmagnsljósnro, og
hitaleiðsl' ípur í hverju herbergú
P. Houeland, hinn góðkunni
skipstjórr er var áður á Agli, stýrir
„Otto 'W’athne".
Vér óskum O. Wathnes erfingjum
til hamingju með skipið, og vonum að
pað verði heppnisskip, ekki eingöngu
fyrir úfcgjörðarmennina, heldur fyrir
alla pá, sem nota pað.
Eréttabréf úr Reykjavik.
Reykiavík 19. marz 1906.
fað hefir haldið á spöðunum Ivetar,
draugafélagið, sem stofnað var bér í
Reykjavík fvrir rúrau ári síðan.
S.ra Einar Hjörl. í hjáieigunni er
æðstiprestar, pjóðræðisgeneralinn ejn-
valdi, Bjorn Jónsson ritst. og Har-
aldur hina bebrezki eru kórdjáknar.
Indriði nokkar Iodriðason, ættaður úr
Dalasýslu, — sá hinu sami, sem gár-
ungarnir kalla „slagsíðu41 (sbr. Reykja
vík 5. ágúst í sumar) og sá hinn sami,
sem vakti eptirtekt á sér 1. ágúst í
suroar í ippþotinu, pá er Björn rit-
stjóri bjó til spakraælið: „Taktu
undir Indriði!“ og hnippti í hann —
þessi Indriði leikur miðilinn.
I draugafélaginu munu vera eitthvað
nálægt 20 manns, karlar og konur.
Draugafélagið hefir leigt sér sér-
stakt herhergi, par sem loddarafund-
irnir eru haldnir, opt og tiðum daglega.
Tjaldar þar rækilega svörtu fyrir
gluggana) svo að engin birta geti
komizt að, pvi að allir pess gjörn-
ingar þurfa að fara frsm í kolníða-
myrkri. Athafnirnar byrja með söng
og bænaþuluir, til pess að hugir safn-
aðarins og tilfinningar komist í hinar
réttu stellíngar. Menn sitja í hring
og halda höndum samanj en miðiliinn
liggur á gæruskinni eða dýnu í horni
eða í aíkima.
tJcdir spagnum og bænaþulunum
fellur nú miðillinn í dá (trauce), sem
er nokkurskonar svefnmók og tekur
svo æðsti prestuiinn og kórdjáknarnir
að yrða á hann og spyrja hann og fá
hann til að tala. Hann er „góður
miðill“ svo að petta tekst. Haun fer
að bulla og svara, eins og ekki er
ótítt um sofandi menn eða pá, er
látast sofa.
En svo fer hann að pykjast vera
allt annar maður en hann er og fer
að breyta málróm. Hann fer að tala
bjagaða norskn og segist vera norskur
læknir, sem dáinn sé fyrir mörgum
árum. Hann ter að tala donsknblendf
ing og segist vera danskur maður
„Jensen", dáinn fyrir löngn- Hann
fer að reyna að tala klassiskt forn-
íslenzkt mál og segist vera Konráð
Gíslason. pessu trúir nú söfnuðurinn
og hyggur sig vera nú knmmn f sam-
band rið dauða menn og fá fréttirfrá
tramliðnum. f>essi „dularfullu fyrir-
brigði“ hugsa nú draugafélagar tér
að tari fram á pann hátt L að sálin
eða andinn miðilsins yfirgefi hann, en
inn í skrokkinn komi aptur 1 staðinn
sál eða andi þessara ýmsu dauðu
manna, sem nafgreiaa sig við pá.
Af því að draugafélagar halda, að
við pá 8é að tala stundum pessi norski
læknir, þá kom peim til hugar að
reyna nú að láta hann fara að hjálpa
sér til að lækna sjáka, spyrja hann
til ráða i þeim efnum. Og pessi
norski lækuir, kominn inn í skrokk
Indriða, miðilsins, strýkur svo sjúkl-
inga moð lúknnam á Indriða, og pegar
trú sjúklingsins er nógu sterk og
sjúkdóraurinn stafar af taugaveiklun
að einhverju leyti, pá hressizt sjúkl-
ingurinn — að þeir fullyrða —. fað
er jú göinul reynsla, að truin getur
gjört kraptaverk.
En svo fóru þeir fjrrir skömrau að
spreyta sig á að lækna krabbavuikan
mann; þóttust opna á honum lífið og
taka út úr honnm eitrað stykki (ósýni-
legt, er peir pöttnst lauma inn í
ofn). Sjúklingnrinn fékk trú á þeim
og hrestist eitthvað í bili. En hann
dó svo rétt á eptir, var Krufinn af
læknunum og fanst þk lifrin öli eyði-
lögð af krabbameini. En draugafélagar
eru ekki uppvægir fyrir pað óhapp.
J>eir svfast ekki pess, að kenna ves-
hngs bjúkrunarlconunni umallt saraan,
því að hiin var svo ógætin að hleypa
frísku ljpti inn í herbergið, opna
glugga, par sem sjúklingurinn lá inni.
J>etta hreina lopt á að hafa drepið
manninn, p tð kvað verá svo skaðlegt
fyrir sjúklinga, sem hafa krabbamem
i lifrinni!
J>eir eru nú sem stendur að kukla
við ýmsa sjúklÍDga — og par á meðal
sjklfau bisknp landsins, og er altalað,
að kuklið falli par í góðan jarðveg.
Svo er nú bomið fyrir topp-fígúru
lútersku kirkjunnar á Islandi.
pessi dáleiðslu-loddaraskapur er að
verða pest,sem drepur alla heilbrigða
hugsun hjá draugafélögum og umsnýr
öllum „pankagangi" loddaranna. Sem
sýnishorn vitleysunnar, sem peir eru
nógu fiekir og blindaðir lil að pre-
dika sem speki og sannleika, er pað,
sem „Fjallkonan“ flytur nýlega — að
andieg smyrsl séu látin af draugnnum
(ondunum) inn í axlarliðinn á Ind-
riða miðli, og streymí pau svo eptir
handlegg hans út í fingurna og úr
þeim síðan inn í sjúklingana!!
Von er þótt hinn pólitíski hugs-
unargangur pessara dáleiðslu loddara
sé fullur af ósannindum, öfgum og
heimsku, pegar þeir erusjálfir kömnir
á það stig sjálfsblekkingar og frekjn,
að þeir víla ekki fyrir sér, að bera
annan eins pvætting og petta á borð
fyrir almenning og ætlast til, að sér
sé trúað.
Fyr má nú rota en dauðrota.
Útlendar fréttir.
DANM0RK. Kenungslijónin hafa
nýlega orðið fyrir þeirri miklu sorg
að missa elztu dóttur sína, Lovísu
prinzessu, sem gipt var Friðrik prinz
af Schaumbarg-L;ppe. Hún var frlð-
leikskona og valkvendi mesta. Húu
giptist 1896, lætur eptir sig 3 bðrn.
Hún var aðeins 31 árs að aldri.
Sagt er að konungur muni fastlega
hafa í hyggju að koma til Isiands
1907 oj pá um leið setja alpingi
sjálfur.
2,067,757 kr hafa Kaupmannahafnar-
búar gefið fátækum árið sem leið.
NOREGUR. Stórpingið hefir veitt
100 pús. kr. til krýningar konungs-
hjónanna.
Fyrv- ráðaneytisfnrseti J o h a n n es
S t e e n andaðist 2. >. m., 78 ára
gamall. Hann vnr um iangan aldur
foringi vinstrimanua par. Varð fyrst
pingmaður 1859, ráðaneytistorseti