Austri - 05.05.1906, Blaðsíða 2

NR. 14
A U S T R I
54
P-a-p-p-}.
Allir, sem purfa að fá sér pappa, ættu að snúi sér til
T. L. I m s 1 a n d s, SeyðisBrði
sem útvegar allskonar pappa, með veiksmíðjuverði hingíað kominn.
Veggjapappi í
Milliveggjapappi asfaltaður
jpakpappi
Asfaltaðnr pakpappí, bezta tegund
hafa ýmisleg naök hvorir við aðra, ekki
sízt einmitt pólitísk. En um fram allt
er pað pó konungur, sem íslendingar
hífa með að gjöra. fað er auðvitað,
að bezt og affarasælast er að tveir
málsaðilar, sem vinna eiga saman.geti
gjprt pað í bróðerni og vinskap. En
ekkert getur verið óviturlegra, en að
annar peirra og pað einmitt sá, sem
pykist vera fyrir borð borinn og hafa
eptir einhverju að sjá bjá hinum, gjöri
allt til að espa hann og egna, hrinda
honum frá sér. Hvað hugsa menn til
að ávinna með slíkn? Er pað ekki
erkiflónska, einmitt pegar maður veit
að konungur, sem hér á í hlut, er
góðvdjaður, og sampeguar vorir að
minnsta kosti laDgflestir, engu síður.
Et vér óskum frekari bóta á sijórn -
fari voru, hvor leiðin halda menn pá
6é vissan: að gjöra allt til pess að
espa mcnn möti sér, og sýnaœóðgun-
arfulla tortryggni og jalnvel fullan
fjandskap, eða sú leiðin, að laða menn
að íér, skýra peim frá óskum sínum
á vinsamlegan hátt, kynnast hvorir
öörum og hver annars bróðurpeli.
J> e 11 a efast víst enginn um er betra
— og p e s s i leið beíði átt að vera
fariu íyrir longu. Hún hefði átt
að vera farin 1901, pá hefði picgið í
heild sinni átt að senda rnenn fyrir
sína hönd til að semja við hina nýju
Danastjörn og konung. En pað vildu
YaltýÍDgar pá hvorki heyra né sjá.
fað tækifæri, sem nú gefst, er auð-
vitað ekki samskonar sem pá hefði
getað verið. En pessi dvöl hér í
Danmörku og »amvistir við daDska
pingmenn sem fyrirhugaðar eru, geta
orðsð til bins bezta. Ekkert erbetra
en vinsamleg viökynning til pess að
skilja hvor annan og hafa gagn-
skiptileg áhrif hvorir á aðra. Og pað
er háskasamlegt að styggja koning
vorn svo freklega með pví að hafna
boðinu og pað er meir en heimska að
vilja hindra að tveir málsaðdar geti
lært að pekkja hror annan. Eg 3agði
við sjálfan mig: ekki skal eg fortaka
pað, að Isafold (og pá náttúrlega
Fjallkonan) ekki hamist mðti pessu,
pegar til kemur. Grunur minn rætt-
ist fljótlega, eins og kunnugt er.
Sorglegt mætti pað vera, ef pesri
blöð hefðu nokkur áhrif í pá stefnu,
að hindra fprina eða annars flokksins.
Auðvítað beDda ýms „fyrirbrigði“ í
Rvík, sem ritsjórar pessara blaða hafa
verið æði mikið riðnir við, á að heil-
brigðrar fkynsemi er ekki velhægtað
væcta úr peirii átt. En pó að menn
réu alveg brjálaðir af splritistaflðnsku
parf pað ekki að útiloká, að peir
sömu menn geti verið heilbrigðir í
öðrum efnum. J>eir sem' lesið tiafa
Hóraz, muna ef til vill eptir hiiini
45 □ al. rúllum á kr. 2,50 pr. rúllu.
45------------------ - 5,00 — —
45---------------------7,25 — —
28---------------- — 7 50 — —
gamansömu sögu um manTÍnn^sem fór í
leikhús, pótt enginn léki og eniin
önnur sál væri í leikhúsinu. Hann
sat par sinn ákveöna tíma, hló og
lék vuj hvern sinn fingur, klappaði lofi
í lófa, pegar eitthvað sérstaklega gott
„bar fyrir“. En Hóraz segir að hann
hafi annars séð sér og sínura veJ far-
borða og kornið vel fram í öliam öðr-
um hlutverkum lífsins, eins og ekkert
Dyrhólagat væri í kollioum á konum.
Svo g æ t u pessir ritstjórar líka verið.
En með ofsagreinum sínum hafa peir
sýnt, að hyggirdiu koma peim eKki í
hag. í>ær eru pannig lngaðar, *ð nú
æitu lesendur peirra að segja: „Nei,
bitti nú, nú keyrir pó úr hófi fram.
Hingað og ekki lengra; pað e r u lak*
mörk fyrir ykkar ráðgjaí’ahatri. pið
megið ekki beita pví til pess að vinna
tjón landi og lýð, og pað gjori pið
einmitt með pessum fjandskapargrein-
um; pær eru jafnvitlausar ein*og öll
ykkar spíritistaflónska, og gjöra ekki
meira gagn en ykkar andafargans-
húmbúg (var pað ekki Einar sem
sagði: You are hatnbug, Sit?) gjörði
Jóni haitnum.“ Svona eiga menn að
svara pessum ritstjórum. Ef Islend-
ingum væri gjarnara að hlæja,enpeim
líklega er gefið, mundi ekki líða á
lÖDgu, að hlátur-holskeflurnar skyllu
yfir pessa „leiðtoga41 og „fyrirbrig<Ja“-
búmbúgista, svo að peirra sæist ekki
fraœar vottur.
K.höfn 3. apríl 1906.
Finnur Jönsson.
Til Dagiara
„ín var þín fyrsta ganga*-
Hvert er erindi pittDigfari? Er
pað ekki annað en að setjast sem
gorkúla á gamla valtýska sorpbauga
og reyna að glepja pá, sem fram bjá
fara?
f>ú byrjar með pví að kaldhamra
gamlar og rotnaðar kenningar Yal-
týinga og pess anga úr peim ílokki,
er kallar sig „Landvarnarflokk“.
Að vísú pykist pú vera að setja út á
athæfi Yaltýs og sumra fylgjara hans,
en slíkt er bersýnilega aðeins til
að reyna að draga fagurt skinn yfir
flagðið (sjálfan pig), að pðru leyti
leynir pað sér ekki, að ætlunarverk
pitt er «ð reyna að arpa betur pann
vef ósaaninda og útúrsnúninga, sem
Valtýingar sífellt reyna að vefa um
Heimastjórnarflokkian. — Og láttu
nú s.]ð, Dagfari, að pú kannist við
sannleikaan.!
í>etta og pvílíkt heföum vér vel
getað látið afskiptalaust, og förum
pví ekki frekar út í það — nema pú
gefir tilefni til pess s’ðar — pví vér
óttu nst ekki að neinir stingi sig á
pví illgresi. — p>að er annað, sem
yekur undrun vora og gremju, og pað
er að pú skulir vera svo óhygginn
09: óvaiidur að virðingu pinui, að
flytja grem pá: „þingmennirnir í Snður-
Mulasýslu“, sem birtist i 3. tolubl.
pínu p. 31. jan. s. 1. Óhygginn, seg]-
um vé , pvi vér búumst við að pú
vi jir komast í pyngjur sem flestra
landsmxnna, en pað mun ekki opna
pér aðgang að peim, að flytja óhróð-.
ur utn viosæla raenn, eins og Guttorm
Yigbisson alpm. og óhróður og brigsl
um kjósendir, eins og pu gjörir í
p iiiri gre:n. þ>á skulum vér benda á
pað sem aJallega heíir hneykslað oss:
0rvar- Odd ir hefir upp eptir Snæfinni
að G. V. é búmn að vera pingmaður
S.uður-Múlasýslu í 11 ár, og bætir
svo víð frá eigin brjósti: „Já, til
óduuðlegs heiðurs lyrir kjösendur!“
Háðsme ki petta getum vér eigi 0ðrn-
visi sk’bð en að pað eigi að tákna
að G. Y. hati setið á pingi kjósendum
til skamraar, our fyrst kjósendur hafa
kosið manD sera venð hefir til
skamraar, pá er peira einoig skömm
að hafa kosið hann. Hér bætir
Örvar-Oddur við tveim spurningum,
sem sé: „Hvað var Fensmark lengí
sýslumaður? eða Stefán Sigfússon lengi
prestur?“ Aa pess að leggja nokkurn
dóm á pessa rnenn, sem oss finsst að
0. O. he ði geta láti? i friði, p£
finnst oss ótvírætt, að hér meinar 0,
0. að G. Y. hafi verið til opinbers
hneykslir; kemur pá fram pað sama
og áður, skömm kjósenda að kjósa
flikan mann hvað eptir annað —.
J>ar seai um slíkau heiðursmana er
að ræða sem G. V., íinnst oss petta
svívirðilegir árásir og viljum auk
pess benda Dagfara á, að vér Tyk-
umst ekkeit standa honum á baki
hvað heiðatleik snertir ennpí sem
komið er, og teljum honum meiri vau-
virðu að pessum aðdróttunum í vorn
gaið, en oss að pvi, að hafa kosið
G V. Ver komum pá að pyDgstu
ásökon 0. 0. eða Dagfara sem liggur
í pessum orðum: „Eg get sagt Snæf.
pað; að mikill hluti, já flestir af peim
kjósendum kjördæmisins, sem hugsa
nokkuð um heill pess og sóma, eru
löngu orðnir preytt’'r á Guttormi
Vigfússyni o. s. f.“
|>eir sem fynr löngu eru orðnir
preyttir á G. V, eru vitanlega fyrir
löngu hættir að kjósa hann, eptir pví
hafa peir einir kosið G. V. og verið
ánægðir með hann sem pingmann, sem
kæringalausir eru um beill og sóma
kjördæmisins. Með pví að vér ernm
1 peiria fplu, sem vel erum ánægðir
með G. V. sem pingmann vorn, pá
hafi Dagfari vanpökk vora fyrir að
fiytja orðið. Yér gætum polað dálítið
persónnlpgt álas, meðaa ekki felast í
pví aðdróttanir um kæringarleysi um
velferð fóstuijarðar vorrar, eða ein-
stakra hluta hennar. |>egar svo langt
er gengið er oss nög boðið, og vér
polum ekki mátið. Hver pingmaður
er mikilsyarðandi blekkur í peirri
keðju, sem á að tryggja velferðarbraut
’ands vor», og pá aðdróttun, að vér
viðhöldum peim hlekk, sem vekur
hneyksli og veldur skömm, polum vér
ekki, og væri pvi kærara að kveða
niður en upp pað málgagn, será reynir
að gjöra oss að peim pjóðníðingum,
sérstaklega pegar pað jafnframt níðir
pá menn, sem vér álítum alis góðs
maklega.
Breiðdal í apríl 1906.
Björn R, Stefánsson. Guðni Arnason.
Jón |>órðarson. Arni Arnason.
J>orvarður Heleason. Eil. Eyjólfsson.
Eiríkui- Kr.Breiðdil. Guðm. Pétursson.
Jón Jónsson, þovgrimsstöðum.
Haraldur Ólafsson Briem.
Eirikur Oddsson. Jón Bjarnason,
Ólafur Brynjólfsson. Páll Benediktsson
Einar Gunnlögsson. Erl. þorsteins*,
J>. Mýrmann. Jón Bjprnssön.
Siguiður Guðmundsson.
Knstján þorsteinsson.
Yipfús Gnttormsson. þörður Jónsson
Stefán Arnaran. Magnús Guðmundss.
Brynjólfur B p nsson. Jón Arnason.
Magnús Gunnarss. Magnús þ.#rvarðss;
Sveinn Sveinsson. Hpskuldur Jónsson.
Arui Jóns'ou. O afur Asgrimssou.
Jóhannes Skurðsson.
þorsteinn Jónsson Arni Stefánsson.
Guðmundur Magnússon.
Sveinn B*nediktss. Etnar Benedikss.
Guðm. Arnason Björn þórðarsoD.
í*ingmannaboðið.
Akveðið er að íslenzku pingmenn-
irnir dvelji í Danmprku dagana frá
18,— 30. julí í zumar. „Botnia“ er
fengin til pess að sækja pá og flytja
pá heim aptur. A leiðinui út á
Botnía að fara frá Reykjavík 9. júlí
kl. 6 um kvöldið, koma víð á Stykkis-
hólmi (10 ), ísafirði (11.), Sauðárkróki
(11), Akureyri (12.), fara frá Sayðis-
firði 15. s. m., og koma til Khatnar
18. s. m. kl. 8 um kvöldið. A uppleið
á hún að fara frá Khöfn 30 julí, kl.
10 f. h., koma til Seyðisfjarðar 2.
ágúst, pað'an með viðkonra á Akureyri
(5.), Sauðárkrók (5.), ísafirði (6.),
Stykkishólmi (6.), til Reykjavfkur og
koma pangað 7. ágúst kl. 9 f. h.
Útlendar fréttir.
San Prancisko nær gjöreydd
af jaYðskjálfta.
3000 manna farizt.
Jafnframt pví, sem Yesuvíus spýr
eldi og brennisteini, og orsakar tjón
og dauða, pá komu nú fregnir um pað
irá Ameiíku, að voðalegur jarðskjáKti
hafi komið 18. f. m. í San Erarcisko
í Kaliforniu. Jarðskjálftakippurinn
varaði aíeins í 3 mínútur, en hann
var svo stórkostlegur að á pví auga-
bliki hrundu husin niður uunvörpum,
og um leið kviknaði í húsunum og
breiddi eldurinn sig með feiknahraða
nm borgina. Er nú mælt að 3/4 hlut-
ar borgarinnar séu gjpreyddir. 3000
mann3 halda menn að hafi farizt og
margfalí fieiri limlestir. Bæirnir
Sancta Rosa og San Jose, sem eru
skammt frá San Francisko, eyðiiögð-
ust einnig af jarðíkjálftanum. í San
Jose. sem hafði 19 pús. íbúa, erekk-
ert hús uppistandandi; Skip pau sem
lJigu á höfninui fórust allflest, sam
sukku og önnur bárustmeð öldurótinu
langt upp á land og brotnufu í spón.
Eyöileggíngin og tjónið er voðalegt.
300,000 manna húsviltir. Menn vita
enn eigi gjörla hversn eignatjónið er
mikið,en álitið er að pað sé um 1000