Austri - 10.08.1906, Blaðsíða 2

NR. 27
A U S T E I
102
og hjartanlega alúðlegar. Gilti petta
jafnt hjá báam sem lágum. Hvar
sem leið vor lá, gegnum bæi eða byggð-
ir, bloktu íánar og skipaði merki ls-
lands ætíð öndvegi, og par sem vér
fórum ínn í bæi eða samkomuhús,
voru heiðursbogar, fléttaðir blómsveig-
um.
Frá peim framúrskarandi höfðings-
skap, er oss var sýndur í hvívetna, get
eg eigi skýrt að sinni. En engum
mun gleymast Ijúfmennska og pýð-
leiki konungs vors og drottningar og
fjplskyldu þeirra og hversu hið inni-
lega viðmót brosti við oss alla leið
niður til barnanna út á landsbyggð-
inni| er kepptu?t um að gefa oss
rósir og blómvendi. pegar vér t. d.
komum til Herning á Jótlandi, ókum
vér í vpgnum, er hestar gengu fyrir.
"Yfir fremsta vagni blakti merki Isl.
J»ar komu all langa leið á móti oss um
hundrað manna á hjólhestum og hafði
meiri hluti peirra fána í hpndum.
Yoru margir af hjólhestuDum ítéttað-
ir blómum. Mikill bluti af þessu
liði voru ungar stúlkur, skrautklæd iar,
er létu blómum rigna yfir oss.
Eimm menn voru kosnir til að leið-
beina oss og aðstoða, og var öll peirra
handleiðsla meistaralega vel rekin og
einn peirra, kapt. Ryder, tók á móti
oss á íslandi, og fylgdi oss heim.
par að auki voru 30 af pingmennum
X)ana kosnir til að fylgja oss meðan
vér dvöldum í Danmörku, og var oss
hin mesta ánægja að pví.
Mikíð var um ræðuhöld og kom
ætíð fram sami hlýleikinn í garð ís-
lands og að Danir vildu unna oss
fullkomins pjálfsforræðis í sérmálum
vorum.
J>egar ríkisráðið hélt oss miðdegis-
verðinn, mælti for naður landspings-
ius, konfesensráð Hansen, fyrir minm
íslands og drakk minnið af silfur-
horni, og var pað í fyrsta skipti sem
af pví horni var drukkið. Horn petta
er hið mesta listasmíði. Meðal ann-
ars var salurinn skreyttur Dpnskum
málverkum og petta bvorttveggja,
horníð og málverkin, gaf ríkispingið
alpingi íslendinga um leið og vér
fóruro frá Kaupmannahpfn. H- J.
*
* *
Fjölmennastar og dýrðlegastar voru
veizlur pær, sem konuDgar bélt bæði
á Fredensborg og Amaliuborg, svo og
veizla ríkispingsins í Oddfellow-höll-
inni og veizla Kaupmannahafnarbæjar
í ráðhúsinu. Iveizlu ríkispingsins voru
450 boðsgestir. Yar pað mál manna,
að dýrðlegri veizla hefði eigi áður
verið haldin í Danmörku.
*
* *
B æður konungs.
1 veizlu peirri, ei konungur hélt
alpingismönnunum og ríkispingsmönn-
um á Fredensborg, flutti hann pessa
ræðu:
„Herrar mínir!
fað er með djúpum tilfinningum um
pessa dags mikilvægu pýðingu fyrir
oss, að eg, konu minnar og mín eigin
vegna, býð ykkur alla innilega vel-
komna hingað til okkar kæru Fred-
ensborgar, staðar pess, sem fyrir oss
geymir svo margar dýrmætar enflur-
minnÍDgar, par sem í dag bætist við
ógleymanleg endurminning — endur«
m’nningin um, að konungi Dan-
merkur veitist í fyrsta skipti su ham-
ingja að kosoa hér saman með báðum
löggjafarpingum sínum.
J>að er Oís soguríkt augnablik. Vór
óskum af hjarfa að pað verði byrjun
til hdmingjusamlegrar framtíðar fyrir
lönd Vor, til beilla pjóðanna, til fram-
fara og parafleiðandi til styrktar fyr-
ir allt ríkið.
Vér snúum oss pá fvrst að ping-
mönnura Alpingis íslands, í prí V ér
öskum pá velkomna meðal Vor, |>eir
hafa vingjarnlega tekið boði Voru, og
farið pessa löngu ferð hingað, prátt
fyrir að peir parmeð hafa misst af
miklum hluta af hinu stutta sumri
fósturjarðar peirra, en pess vænna
pykir Oss um komu peirra; færnm Vér
peim heitar og innilegar pakkir. Eins
viljum Vér nota petta tækifæri til sjálfir
að pakka yður fyrir kveðju pá, er þér
senduð Oss,pegar eptir konungsskiptin,
fyrir milligöngu Ráðherra Islands.
Yér álítum að petta hvorttveggja
beri vott um, að íslendiugar muni
bera ems hlýjan hug td Vor sem fil
Vors ástkæra föðurs- Og hefir petta
náttúrlega fyllt hjarta Vort
innilegri gleði.
Vér gefum yður hérmeð Vort konungs-
orð fyrir pví, að Vér ávalt muDum
vera fúsir til að gjöra allt pað er orðið
geti íslandi til gagns og framfara.
Vér óskum landi Voru íslandi góðrar
og hamíngjnsamlegrar framtíðar.
Vér réttum alpingi íslands hönd
Vora til samvinnu að pví takmarki,og
hérmeð bjóðum Véryður velkomna.
þarnæst snúam Vér oss að pingro.
Ríkisdagsins, og látum einnig gagnvart
yðui í Ijósgleði Vora yfir pví að geta
boðið yðnr velkomna á pessum þýð-
ingarmikla degi.
J>ér hafið áður sent Oss kveðju
yðar gegnum forseta yðar, og sýnt
Oss yðar innilegu hluttekningu í hinni
pungu sorg.
Að pér eruð hér saman safnaðir í
dag er Ojs gleðirík fullvissa, um að
pér óskið jafn heitt og Vér að lardsins
og ríkisins hamingja dafni við gott
samkomnlag milli pjóðarinnar og kou-
ungsins.
Kosningar Fólkspingsins eru nú af-
staðnar og britt fara kosningar lands
pingsins fram. Við kosningar berjast
flokkarnir, og par af leiðir ósamkomu-
lrg hjá pjóðinni; en pegar flokkarnir
einungis hafa framfarir og sjáifstæði
þjóðarinnar fyrir takmark, pá er bar-
áttan rétt, og konungurinn getur horft
á pað með gleði, því konungurjnn er
ekki konungur fyrir íiokka, heldur
konungur fyrír alla þjóðina.“
J»essari ræðu svaraði forseti neðri
deildar alpm. Magnús Stephensen, og
flutti konungi og drottningu þakklæti
fyrir pann hpfðingsskap, pá Ijúfmensku
og heiður, er pau hefðu sýnt íslend-
ingum með þessu hetmboðí, og kvaðst
þeos fullviss að konungur mundi á-
vinna sér elsku og virðingu pegna
sinna Islendinga engu síður en faðir
hans, sem verið hefð> peiro hinn ást-
sælasti konungur. Akaliaði hann
blesssun drottins yfir konung og
drottningu og lólk þejrra.
J>ví næst flutti konungur aðra ræðu
og pakkaði með mörgúm iögrum orð-
um landshpfðingja fyrir mál hans og
bað hann flytja Islendingum hjart-
fólgna kveðju sína og fullvissa pá um
að peir væru sér alveg eins kærir og
aðrir þegnar sínir, og að hann ali full-
komlega eins mikla önn fyrir velferð
peirra.Kvað hann að margir konungar
mundu öfunda sig nú, er hann hefði
þingíulltrúa beggja landinna, Dan-
merkur og íslands sem gesti sína,
vonaði að pað yrði til pess að tryggja
vináttu og bróðurbandið milli land-
anna. Bað hann Guð að gefa sér
krapta til þess að geta unnið sera
mest og bezt að framför ríkis síns, til
heillaog blessunar fvrir pjóðir og lönd.
En hann sagði að starfi sinn gæti
eigi heppnazt nema með aðstoð fuU-
trúa pjððanua. „Komið til mÍD, allir
pér, sem hafið einhver áhugamál er
pér viljið koma í framkvæmd. Eg
bið Gu? að veita mér hæfileiki til
pess að koma sáttum á milli flokti-
anna og greiða úr vandkvæðunum*1.
J>ann 28. júií héldu pau konungur
og drottm'ng alpingismönnununi og
mörgum ríkisdagsmpnnum aðra veizlu i
Amalíuhpll. J>ar hélt konungur eptir-
farandi ræðu:
„í>að er nú brátt pví nær manns-
aldur síðan að íslendingar héldu pjóð-
hátíðma, púsundárahátíðina, er var
tilefni til að faðir minn ásamt mínnm
elskaða bróður, fór til íslands til
pess sjálfur að færa pjóðinni sínar
innilegustu og hjartanlegustu bamingju-
ó;.kir á peirri merkilegu hátíðisstanda.
Eg get borið vitni um pað, að kon-
ungurinn, roinn heittelskaði faðir,
minntist jafnan með gleði peirra
skemmtilegu daga er hann hafði dval-
ið á hinu kæra íslandi, par sem hann
ekki einungís dáðist að hinni stór^
kostlegu nátturu, heldur einnig að
pví, hve hinir vel menntnðu íslend-
ingar veittu honum iunilega móttökur,
er báru vott um velvild og kærleika,
sem þeir optlega síðar hafa látið í
Ijósj en serstaklega með hinni innilegu
hluttekningu er þeir hafa sýnt við
fráfall míns elskaða föður. Heim-
sókn konungsíns 4 fslandí bar vitni
pess, hve mikla pýðingu pað hefir að
konuugurinn og pjóðin kynnist hvor>r
öðrum og skilji hvor annan. Og
sökpm þessarar sannfæringar minnar
var pað, að eg í fullu samræmi við
stjórn mína og rikispÍDgið bauð al-
pingi íslands að heimsækja oss hér í
Danmörku.
Herrar mínir! f>ér hafið séð og
reynt, bve innilega og hjartanlega
yður hefir alstaðar verið íagnað á
voru elskaða föðurlandi, jafnt í
bcrgum sem sveicum og eg fullvissa
yður um, að hér er yður fagnað
í dag — drottningin og eg bjóðum
yður hjartaniega og innilega velkomna.
En hví miður nálgast nú skilnaðar-
stundin. Vér vonum aliir að pessir
dagar varpi frá sér björtum og fög-
rum endurminningum, endurm>nning-
um um danska menningu og starfsemi,
sem pér eflaust hafið fræðzt af og
sem með Guðs hjálp gelur orðið yðar
fjarlæga eylandi að gagni.
Sérstaklega býst eg við — og pað
veldur mér mikillar gleði,að samvistir
yðar við dðnsku pingmennina, er pér
hafið getað kynnzt skoðunum hver
annara, megi verða til pess að eyða
misskilningi og nálægja pjóðircar hver
annari og hnýta vináttu bönd( sem
með Guðs hjálp aldreí geta brostið.
J>ví miður nálgast nú sú stund er
eg hlýt að kveðja yður innilega. Og
mér er pað sönn gleði að geta sagt
vður á pessari stunda: Vér Mttumst
aptur á hinu kæra Jslandi. J>ví eg
vona að eg geti heimsótt tsland næsta
ár, ef Guð lofar. Og mér mundi
pykja mjog vænt um ef ríkisþingið
danska vildi senda fulltrúa sína með
mór tíl að flytja íslendingum og al-
pingi þakkír fyrir pessa kæru heim-
sókn.
Með pessum orðum tæmi eg bikar
minn með heillaóskum til hins s0gu-
ríka íslauds og alpingis pess!
Ráðherrann svaraði ræðu konungs,
og verður sú ræða birt síðar í
„Austra11.
*
* *
J>að mun mega fullyrða það, að öll
danska pjóðin var samtal|p, í pví, að
taka sem ríkmannlegast og innilegast
á móti pÍDgmönnam vorum og svo að
sepja hera pá á höndum sér. Voru
peir og leystír út með gjöfum, t. d.
fékk hver þingmaður minnispening úr
siltri, álatraðan, í minningu um komu
peirra á ráðhúsið í Kaupmannahpfn.
Allir pingmenn er vér áttum tal
við eru hið bezta ánægðir með förinaj
og vænta þes3, að af henni muni
stafa heill og hagsæld fyrir hæði
lpudin.
Útlendar fréttir
RUSSLAND. J>að kom að því að
keisarinn varð að láta undan aptur-
haldsmönnum og uppleysa dumuna.
Gjprði hann pað 22. f. m. Var þá
búizt við, að uppreisnin mundi kvikna
nm 1 md allt 02; blóðaúthellingar og
grimmdarverk verða mikil, en það varð
eigi að neinum mun,enda hafði stjórn-
in alla n viðbúnað til að hamla pví.
Strax og duroan var uppleyst fór allur
fjpldi piogmanna til Finnlands til pess
að ræða um hvað gjpra skyldi nú.
Voru hinir æstustu pví fylgjandi að
hvetja pjóðina til pess að vera sam-
taka í pví að gjöra uppreisn, en aðrir
vorn pví mótfallnir og viidu láta allt
fram fara á friðsaonlegan hátt.
Jafnframt pví sem duman var upp-
leyst pá sagði ráóaneyti Goremykins
af sér. Heitir sá S t o 1 y p i n. er
myndaði hið nýja ráðaneyti; var hann
innanríkismálaráðherra í ráðaneyti
Goremykins, og engu minni aptur-
lialdaseggur eu hann. Samt hefir hann
látið i ljós, að pað só bæði ósk og
vilji keisarans og hias nýja ráðaDeytis
að koma stjórnarfarinu í svo gott
horf sem unnt sé og um fram allt
bæta kjör bænda. En til pess að fá
pví framgengt verði að kúga uppreisn-
armennina, pví kröfur þeirra séu ó-
hætar og óframkvæmanlegar og mundi
framiroma þeirra ekki vera Htin við-
gangast í nokkuru landi.
Duman á aptur að koma sama.u 5.
marz n. k.
DREYFUS hefir verið sæmdur
riddarakrossi heiðursfylkingarinnac í
viðurvist herflokks síns.
14. alþjóða-þingmannafundur var
haldinu í Lundúnum nú um mánaða-
mótin. Voru par samankomnir full-
trúar frá 22 pjóðpingura. Forsætis-
ráðherra Breta Oampbell-Bannerraann
setti fundinn. Minntist hann í ræðu
sinni á rússneska þingið sera nú væri
uppleyst, en sem hann vonaði að kæmí
saman aptur. Að síðustu kallaði hann:
Duman er dauð! Duman lífi! Tók
pingheimur undir pað með dynjandi
lófaklappi.