Austri - 07.10.1906, Blaðsíða 3

NR. 35
A U STEI
133
Brauns^HHamburg
Otto Monsted8
hefir nú fengið með síðustu skipum ýmsar laglegar og fjölbreytt-
ar vörur, er. seljast meb hinu afarlága verði ei sú verzlun er
þegar orbin landfræg fyrir.
Komið og skoðið!—_________—_zAllir velkomnir!
Yestdalseyri 30. ágúst. 1906.
Bryiij. Sigurðsson.
9
I haust-kauptíðinni
ættu allir að verzla við vetzSuu
Sig. Sveinssonar
sem nú hefir fengið byrgðir af vörum.
Yerzlunin mun gjöra sér far um tins og vant er að sclja hina útlendu
voru fyrir lægsta verð sem unnt er, en botga aptur allar innlendar vörur
með hæsta markaðs verði.
Engin verzlun á Seyðistírði mun bjóða heiðruðum almenningi betri kjpr
en
verslan Sig. Sveinssonar
Chr. Augustlnus
nmnntöbak, neftóbak og reyktóbak
fæst alstaðar hjá kaupmönnuœ.
danska smjorlíki
er best.
Ilvers vegna
skyldu menn fara að kaupa varning
pann, sem iæst í
Mesenborg
helmingi dýiari en hann er seldur
þar.
Miklar byrgðir af vefnaðarvpru.
Húsáhöld. Prjónaður tatnaður.
Gipsmyndir. Leikföng og glysvarning-
ur. Teppi og gluggatjöld. Sængur-
fatnaður.
Menn spara 10—15 aura á hverri
krónu sem peir kaupa fyrir með pví
að verzla við okkur.
Biðjið um verðskrá okkar. 1. okt.
kemur aý verðskrá.
Til pess að flýta fyrir afgreiðslu
hverrar pöntunar, eru menu beðnir að
setja greinilegt deildarmerki á hverja
pöntun.
Adr:
Varehuset
Mesenborg.
Afdebng 11.
Ciíy, Köbenhavn.

Jarðnæði.
Jarðirnar Maslifell og Melar í
Yopnafirðí fást til ábúðar með mjög
aðgengilegum kjorum,
Menn semji við undirritaðan
Hofi í Vopnafirði 19. sept. 1906.
S. P. Sívertsen.
Yerzlunarbúsið
Engelhardt & Lohse
í Kanpmannahefn
óskar eptir dugandi verzlunarerinds-
reka á Islandi sem ferðast getur
kringum landið með sýoishorn af
vefnaðarvörum peim er iélagið hefir
á boðstólum.
Umsóknir sendist sem fyrst annað-*
hvort til nefnds verzlunarhúss eða til
kaupm.
MATTH. SIGURÐSSONAR
á Seyðisfirði
IJ tgefendur:
erfingjar
cand. phil. Skapta Jósepssonar.
Abyrgðarm.: Þorst. J. ír. Skaptason.
Prentsm. Austra.
112
,.|>á lýsi eg yfir pví, í nafni allra námumanuanna, að peir hætta
vinnn á morgun“.
..fað er gott. Eg bjóst við pessu. Og nú vil eg enn einu sinni
áminna yður um pað, Hartmann, að fara varlega og gæta hófs.
Mér er sagt að pér hafið ótakmarkað vald yfir felögura yðar. Sjáið
pví um, að allt fari fram með ró og spekfc og ímyndið ykkur ekki.
að pið getið hrætt mig t'l pess að láta urtdan. Eg og verkstjórar
mínir munum á allan hátt reyna að forðast upppot og ryskingar, en
ef pér byrjið róstur, pá mun eg verja mig og nota húsbóndarétt
minn. Hlífið mér við að purfa pess“.
Ulrich bjóst til brottgpngu; i svip hans brann bæði hatur og
reiði, en önnur ttlfinning, sem engan grunaði neitt um, var honum
pó enn sárari. Hann hafði svo lengi fyrirlitið pessa „kveifarlegu
skepnu" — svo hafði hann nefnt Arthnr — og hrósað happi yfir pví
að hann væri einnig fyriilitinn af konu sinni. En ef hún sæi hann
koma jafn karlraannlega fram og hann hafði gjört í dag, pá mundi
fyrirlitningunui fljótt lokið, og pessi storu, dokku augut er höfðu
sigrað hann, hlutn að geta vakið annað en hatur og óvild. Ulrich
var alveg utan við stg, pó hann reyndi að harka af sér um leið og
hann fór.
„Yið skulum sjá, hver prautseigastur verður! Glúck auf“!
Hanu gekk burtu og félagar hans báðir; en á svip peirra mátti
sjá að peim hafði orðið allt öðruvisí við pessi úrslit heldur en for->
ingja peirra. Jaeir litu með virðingu til húsbónda síns, en voru mjpg
htkacdi og ráðaleysislegir er peir fóru.
Arthur horfði vandlega á eptir peim og sneri sér til umsjónar-
mannanna „far fara tveir, sem íylgja honum aðeins með hálfum hugi,
Eg vona að meiri hlutiun sjái að sért er peir fá tíma til að átta sig;
en fyrst um sinn verðum við að sætta okkur við að vinnunni sé
bætt. Eg gjori enganveginn lítið úr peirri hættu, sem yfir okkur
vofir hér í pessari afskekktu sveit, innanum tvö púsund æsta verk-
menn með öðrum eins foringja og Hartmann; en eg ætla að
sitja sem fastast, pangað til allt er útkljað. J>ér ernð náttúrlega
sjálfráðir, hvort pér viljið vera hér hjá mér. Af pvi pér pvl nær
albr fiöfðuð aðra skoðun á málinu en eg, vil eg ekki neyða yðar til
109
Hartmann, Lorenz, og einn námumaðurinn, en peir tveir héldu sér að
baki Ulrichs, svo sem til að sýna að hann væri fonnainn.
„Gluck auf“ sogðu pe:r allir, en hugur virtist ekki fylgja. máli,
er peir báru fram pessa gömlu námumannakveðju. Ulrich hafði ætíð
verið pöttalegur í framgöngu, en nú bar enn meira á pví en áður,
par sem hann átti nú í fyrsta sinn að mæta. húsbóndanum og yfir-
mönnum sínum, ekki sem undiimaður peirra til að taka á móti
skipnnum, heldur sem réttur samningsaðili, jafn-rótthár peim. Hann
póttist fullviss um prótt sinn og um vanmátt mótstöðumanna sinna.
Hann leit yfir hopinn og síðast á húsbónda sinn með fyrirlitningar**
brosi, og beið pess að á hann yrði yrt.
Arthur hafði ekki sezt niður siðan hann kom inn; hann stóð
nú alvörngefinn gagnvart manni peim, er allir sögðu að væri upp-
hafsmaður að vandræðum peim, er nú voru fyrir hend'. En sem
betur fór hafði bann ekki hugmynd um að Hartmann væri grunaður
um hlutdeild í dauða föður hans; hann yrt.i á hann mjog stilli-
lega.
„Hartmann verkstjóri! fér'hafið í gær falið forstöð umanmnum
að flytja mér krpfur allra námumannanna cg hótun um að leggja
njður vinnuna, verðj kröfunum eigi sinnt“.
„Svo er pað, herra Berkow“ svaraði Ulrich, hvatlega.
Arthur studdi hendinni á borðið og bar ekki á neinni geðs-
hræringu bjá honum, er hann hélt áfram máli sínu.
„Fyist og íremst verð eg að fá að yita hvað pið eiginlega ætlið
ykkur með pessu fraœferði. J>etta eru engar kröfur, heldur herboð!
J>ið hljótið að geta sagt ykkur sjálfir að eg hvorki vil né get orðið
við slíkutn kröfum“.
„Hvort pór getið pað, veit eg ekki, herra Berkow“ sagði Ulrich
kuldalega „en eg held að pér munið samt sem áður gjöra pað, pví
við erum fast ákvarðaðir í pví að taka ekki til vinnu fyr en krofum
vorum hofir verið sinnt, og pér fáið ekki aðra vinnumenn í öllu
fylkinu“.
þessu var ekki vel hægt að mótmæla, eu orðin voru töluð 1
svo hæðilegum tón, að Arthur hleypti brúnum.