Austri - 20.10.1906, Blaðsíða 3

NR. 37
A U S T R I
139
og frosti nokkru. Setti pá niður tölu-=
verðan snjó, mest á máuudaginn,
Mun óveður petta hafa gengið yíir
ajit iand.
Héraðsmenn sem komu ofan yfir
Fjarðaiheiði i fyrradag með hesta*
sögðu allmikla ófærð á heiðinni, voru
peir 7 tima yfir heiðina.
I gær og dag var gott veður svo
snjór er að mestu tekinn upp,
Slátnrtíðin
I er hér nú á'enda. Hefir íé verið
slátrað með flesta móti,sem er eðlilegt
par sem verð á sláturié hefir veríð
betra nú í haust en nokkru sinni
áður.
Tala fjárins sem slátrað nefir verið
hér við verzlanirnar er sem hér
segir:
Hjá Pöntunarfélaginu um 4000 fjár
— St. Th. Jónssyni tæp 2000 —
— Framtíðinni um 1600 —
— þór. Guðmundss. um 600 —
Jerð til ábúðar.
Jarðirnar Yiðjrhóll og Yeturhús í
Jökuldalsheiði fást til óbúðar frá
næstu fardögum með mjog hagkvæm-
um byggingarskilmálum. Heyskapar-
jarðir eru petta hinar beztu og land„
gott mjog. Silungsveiði er par og
töluverð. Lysthafendur snúi sér sem
íyrst til undirritaðs eiganda jarðanna.
Bru á Jökuldal 19. okt. 1906
Pétur S. Kristjánsson *
Jarðnæði.
Jarðirnar Madifell og Melar í
Yopnafirðí fást til ábúðar með mjög
aðgengilegum kjorum,
Menn semji við undirritaðan
Hofi í Vopnafirði 19. sept. 1906.
S, P . Sívertsen.
Hvers vegna
skyldu menn fara að kaupa varning
pann, sem iæst í
Mesenborg
helmingi dýrari en hann er seldar
par.
Miklar byrgðir af vefnaðarv^ni.
Húsáhöld. Prjónaður íatnaður.
G-ipsmyndir. Leikföng oz glysvarning-
ur. Teppi og gluggatjöld. Sængur-
fatnaður.
Menn spara 10—15 aura á hverri
krónu sem peir kaupa fyrir með pví
að verzla við okkur.
Biðjið um verðskrá okkar. 1. okt.
kemar ný verðskrá.
Til pess að flýta fyrir afgreiðslu
hverrar pöntunar, eru menu beðnir að
setja greinilegt deildarmerlíi á liverja
pöntun.
Adr:
Varebuset
Mesenborg.
Afdelíng 11.
Cify, Köbenhavn.
Takið eptir!
Eg undirritaður sel hér eptir ný reiðtýgi: SÖðla Og Huakka á
ýmsu verði, sömuleiðis ölar, Jinakktöskur, púðar, bnrðartöskur o. fl.
Ennfremur tek eg að mór að gjdra við gömul reiðtýgi. Ný reiðtýgi
verða menn að panta með fyrirvara.
Ef pið purfið að láta gjora við fjaðrasófa eða stóla, pá sendið pá á
vinnustofu mína. 011 vinna fljótt og vel af hendi leyst.
Yinnustofa mín er uppá lopti í Goodtemplarahúsinu hér í bænum.
Seyðisfirði, 20. okt. 1906
Sigfús Einarsson.
frá Hansen & Co
Priðriksstað í líoregi.
Verksmiðja pessi brann í fyrra-
sumar, en er nú byggð upp aptur og
að 0llu leyti útbúm eptir hinum nýj-
ustu og íullkomnustu amerísku verk-
smiðjum.
Yerksmiðjan getur par af ieiðandi
ábyrgst að búa einungis íil hina á-
gætustu vöru.
Biðjið pví kaupmanuinn yðar ura
sjóföt frá Hanseu & Co. í Eriðriks-
stað.
Aðalumboðssaú til Danmerkur og
Færeyja er:
Lanritz Jensen
Enghaveplads II.
Kjobenhavn Y.
SKANDINAVISK
Exportkaffe Sarrogat
P. Hjorth & Co.
Kjöbenhavn K.
Reynið hin nýju ekta litarbréf frá
Bnch’s litarverksmiðju
nýr ekta demantsvartur- dpkkblál
háifblár og sæblár litur.
Allar pessar 4 nýju litartegundir
skapa fagran ekta lit og gjprist pess
eigi porf að látið sé nema einu sinni
í vaínið (án „heitze")
Til heimalitunar mælir verksmiðj-
an að öðru leyti fram með sínum viður
kenndu öfiugu og fögiu litum sem til
eru í allskonar íitbreytingum.
Eáit hjá kaupmennum hvervetna á
íslandi.
€ O Andarnefj ulýsi Og O S
cö Jáí Suðuvinandí 32 Þ?
CS (Kogesprit)
w er nú komið og fæst í Lyfjabúð Seyðisfjarðar. 32 »—* •
116
Arthur hafði sjálfur sagt henni frá pví, en gjört mjög lítið úr pví,
og fullyrt að sættir mundu komast á mjög bráðlega. Ofur rólega
hafði hann mælzt til pess, að hún á skemmtif öngum sínum skyldi
forðast að koma við 1 peim porpum., er námumennirnir ættu heima
í, pví þeim væri gramt í geði um pessar mundir. Umsjónarmönn-
unum hafði vist verið bannað að segja tignarfrúnni hvernig ástatt
var, peir gáfu óákveðin svör, og gjörðu lítið úr ollu, er hún spurði
pá, og aftóku, að nokkra hættu væri að óttast, sættir munda kcmast
á von bráðar — en Eugeniu sagði svo hugur um, að hætta væri í
nánd. Hún fann einnig vel, hve breyttur maður hennar var orðinn
siðan faðir hans dó.
Eugenie var kona of-stórgeðja og prekmikil til p63s að henni
ekki finndist sér misboðið með pessari hlífð, er henni var sýnd með
pví að reyna að leyna hana hættunni. Hún átti að sonnu enga
heimtingu á trúnaði manns síns, hún var öðruvísi sett en aðrar kon-
ur. fegar hjón bafa afráðið skilnað og aðeins fyrir siðasakir halda
saman í nokkra mánuði, til að komast hjá hneykslanlegu umtali, pá
skipta pau sér ekki hvort af annars hogum. J>að fann hún og at-
ferli Arthurs sýndi hið sama, pví jafnframt pví að hann varpaði
fyrir borð sinni lyrri leti og lagði á sig mikla vinnu, pá varð tann
æ fálátari og afskiptaminni við hanaj hun hefði átt að vera honum
pakklát fyrir að hann kom fram við hana sem væri hún honum
alls ókunnug,
Eugenie var full-ljóst, að dauði Berkows hafði gjört hægrafyrir
með skilnaðinn. Hann mundi aldrei hafa sampykkt að pað hjóna-
banil yrði rofið, sem hann hafði kostað svo miklu til að koma á.
0ðru máli var að gegna með son hans. Hann hafði að fyrrabragði
boðið henni skilnað, áður en hún hafói farið pess á leit og sú á-
kvörðun, sem víðasthvar veldur tárum og hugstríði, var hér tekin
með ró og stillingu, einsog báðum hlutaðeigendura stæði á
sama.
Freyja reis snögglega app á apturfótunum. Gæðingurinn var
ekki vanur að vera rekinn áfram með svipuhúggum, en í pessari för
hafði hún orðið að kenna á ðpolinmæði húsmóður sinnar, og hefði
Engenie ekkí verið jafn-góð leiðkona og hún var, pá hefði hún
113
að bera afleiðingarnar af ákvórðun minni. Yður er velkomið að fá
yður lausahéðan eins lengi og pér viljið."
Enginn vildi piggja petta boð. Allir umsjónarmennirnir flykkt-
ust utan um húsbónda sinn og fullvissnðu hann um, að enginn peirra
vildi yfirgefa hann, jafnvel 'W’ilberg var nú orðinn hugaður sem ljón.
Arthur stundi pungan.
„Eg pakka yður pllum, herrar mínir. í kvöld skulum við tala
betur um, hvaða viðbúnað skuli hafa, en nu verð eg að skilja við yður.
Herra Scháffer, eg býst við yður að klukkustundu liðinni á vinnu-
stofu minni — hafið allir beztu pakkir!“
fegar hann var farinn og hafði lokað á eptir sér, fengu um-
sjónarmennirnir fyrst málið til að láta nndrun sína, aðdáun og á-
hyggjur í Ijós.
„Eg skelf og titra!“ sagði Wilberg og varpaði sér niður á stól.
„Hamingjan góða! petta var voðalegt! Eg hélt að vargurinn Hart-
mann mundi ráðast á húsbóndann, — en hann gat ráðið við hann
með augunum — hver mundi hafa gjört sér slíkt í augárlund!
„Hann var of hvassyrtur!” sagði Scháffer. „Hann talaði einsog
haun ætti fyrir millíónum að ráða, einsog hann væri ekki kominn
upp á pað sem námurnar gefa af sér. Eaðir hans mundi hafa látið
undan, prátt fyrir allan sínn hroka, hann mat ekki virðiugu sína
svo mikils. Sonurinn er honum alls ólikur, en hann gætir ekki nóg
að kringumstæðunum. Hann hefði getað hagað orðum sinum gæti-
legar og gefið óákveðnari svör, avo honum hefði verið hægt að láta
undan síðar meir. ef —“.
„Skollinn hafi allar yðar vífilengjui!“ sagði yfirverkfræðingurinu
hvatlega. „Fyrirgefið, herra Scháffer, að eg verð stóryrtur, en pað
er auðfundið, að pér eiuð eingöngu vanur skrifstofustörfum og bafið
aldrei purft að eiga í höggi við fjólda verkmanna. Húsbóndinn hefir
einmitt hitt á rétta ráðið, hann hefir skotið peim skelk i brmgu.
Hógvær orð hefðu peir álitið sprottin af hugleysi. Menn verfa að
tala peirra eigin máliL skýrt og skorinort, af eða á, og pað getur
húsbóndi okkar fremur öllum 0ðrum; pað getið pér séð á HarU
mann“.
„Eg óttast aðeins, að hann gjöri ot lítið úr baráttunni, sem