Austri - 03.11.1906, Blaðsíða 3

NR. 39
AUSTEI
147
næstíhauír að vera lokið fyrir Alveg nýjar bækur.
Biðiið kaupmanninn yðar nm
Heiðúrskonan Gróa Eyjólfs-
d ó 11 i r andaðist hér í bænum 30. f.
m., hálGáttræð að aldri. Hún bjó um
mörg ár ásamt eiginmanni sínum|
Jóni forvaldssyni, á Eornastekb hér
í bænnm. Synir peirra hjóna eru
Stefán konsú)! og Eyjólfur útbússtjóri.
Gróa Eyjólfsdóttir var góð kona,
afhragðs vel greind, fróð um marga
hluti og sérlega skemmtileg í viðræðu.
Bæjartalsíminn
er nú fullgjör. Hefir hann verið
lagður inn i 24 hús og er þá skipti-*
borðið á miðstöðinm fullskipað. Mun
strax á nœsta ári þuría að fá stærra
skiptiborð, pví allmargir eru peir sem
pegar hafa látið í ljós að peir vildu
komast í talsímasamband. Talsíma-
lagníngin befir kostað um 6000 kr.
Skip.
„H ö 1 a r“ komu að norðan 29. f. m.
Margt farpegja var með skipínu, par
á meðal Kristján útvrgsbóndi Jónsson
frá Gnnnólfsvík, og frú Guðrun Daní-
elsdóttir í'rá Bakkaíirði, frá Borgar-
firði kaupm. porst. Jónsson og Helgi
Björnsson o. fl.
„E g i 11“ kom sama dag frá út-
lpndum.
„C e r e s“ kom í gær að norðan.
Tók hér mikið af haustvörum hjá
kaupm. og fer aptur í nótt.
Með „Ceres“ fara béðan til útlanda,
kaupaa. Er. Wathue og Kristján
verzlunarra- sonur hans, kaupm. J>ór.
B. póiarinsson, fiöken Sigríður
Jensdóttir o. fl.
„R e y ð a r“ kom í gær, fór í dag
til Borgarfjarðar til að taka par kjöt
hiá |>orst. Jónssyni, um 500 tunnur.
M. Joch: „Ljóðmæli,“ Y., „Bened.
Gröndal át.træður“, (minningarrit),
Einar Benediktsson:, „Hafblik<c, Jón
Jónsson: „Gullald íslendinga“, Jónas
Jónasson: Ný reikningsbók, I., Sv.
Egilsson: „Leiðarvisir i sjómennskú".
Pétnr Jóhannsson.,
Hvers vegna
skyldu menn fara að kaupa varning
pann, sera Jæ3t í
Mesenborg
helmingi dýrari en hann er seldar
par.
Miklar hyrgðir af vefnaðarvpru.
Húsáhöld. Prjónaður íatnaður.
Gipsmyndir. Leikföng og glysvarning-
ur. Teppi og gluggatjöld. Sængur-
fatnaður.
Menn spara 10—15 aura á hverri
krónu sem peir kaupa fyrir með pví
að verzla við okkur.
Biðjið um verðskrá okkar. 1. okt.
kemur ný verðskrá.
Til pess að flýta fyrir afgreiðslu
hverrar pöntunar, eru menn beðnir að
setja greinilegt deildarmerki á hverja
pöntun.
Adr:
Varehuset
Mesenborg.
Afdebng 11.
City, Köbenhavn.

ASTR0S I I
tOB> ciGAReriTNn
c

TIP TOP
og hinar aðrnr alpekktu vindlategandir
vorar, Cigaretturog reyktó-
bak, pá getið pér ætíð verið viss
um að fá hinar beztu og vöndnðustu
vörur.
KARL PETERSEN & Co.
Kaupmannahöfn.
€ O Andarnefj ulýsi Og V O i-í
cö Jai Snðuvinandí 05 tsr
Œð (Kogesprit)
w er nú komið og fæst í 05
Lyfjabuð Seyðisfjarðar. •
Reynið hin nýju ekta litarbréf
Bucli’s litarverksmiðju
nýr ekta demantsvariur- dpkkblál
hálfblár og sæblár Jitur.
Allar pessar 4 nýju litartegundir
skapa fagran ekta lit og gjörist pess
eigi porf að látið sé nema einu sinnj
í vatníð (in „beitze")
Til heimalitunar mælir verksmiðj-
an að öðru leyti fram með sínum viðar
kenndu öflugu og fögiu litum sem til
eru í allskonar litbreyúngum.
Eáit hjá kaupmonnum hvervetna á
íslandi.
Pokanætur,
(Snurpenoter)
reknet
,og öll önnur veiðarfæri
fást hjá:
Eiskinetaverbsmiðjunni „D a n m a r k“
Helsingör.
Jóhannes Svei nsson
úrsmiður á Búðareyri,
selur vönduð
Dr og Iílukkur.
Annaðhvort
finasta
mjólkursmjpr
eða
Alía
Margarine.
Kaupið
Austra!
120
fylgd og vernd pess manns, er lýsir pví beinlínis yfir að hann sé
fjandmaður mannsins míns — eg ætla að fara ein“,
Hún ætlaði að hleypa hestinum af stað, en Ulrich paut í veg-
inn fyrir hana.
„Verið kyr, tigna frú! J>ér verðið að taka míg með yður“
sagði hann ógnandi.
„Verð eg?“ Eugenie hóf upp höfuðið póttalega. „Og eí eg nú
ekki v i 1 pað?“
„í>á — bið eg yður pess“.
J>arna komu aptur í ljós snöggú umskiptin hjá Ulrich, ósvífiu
hótun varð að næstum auðmjúkri bæn; einnig í petta skipti sefuðu
pau bræði Eugeniu. Hún sá að hann var æstur af reiði, en horfði
pó á hana áhyggjufullur.
„Eg get ekki tekið boði yðar, Hartmann“ sagði hún alvarlega.
„Eyrst félagar yðar eru í peim ópriðarham, að mér sé hætta búin
af pví að mæta peímj pá er eg hrædd um að pað sé yður að kenna,
og að piggja vornd manns, sem ber óslökkvandi hatur til okkar —“
„Okkar?“ tók Ulrich upp eptir henni. „Yður hata eg ekki,
tigna frú| og pór skuluð ekki verða fyrir neinni móðgun, pað getið
pér reitt yður á. Enginn porir að segja illyiði í y lar garð, pegar
eg er hjá yður og ef eiuhver yrði samt svo djarfar að gjöra pað,
skyldi sá fá fyr>r ferðina, Lofið mér að fara með yður“!
Eugenie hugsaði sig um litla stund, en kja-kur hennar og hin
óvinveittu orð hans er hann áður hafði notað réðu úrslitnm,
„Eg ætla að snúa víð og forðast akveginn. J>ér verðið að vera
hér eptir, Hartmann! J>að hlýtur svo að vera vegna herra Berkows“.
Augu hans sindruðu allt í einu og sú heift, er hann svo lengi
hafði alið, brauzt nu út, er hann heyrði nafn Berkows nefnt. „Vegna
herra Beikows“ hrópaði hann, sem er svo góður og umhyggjusamur
að láta yður ferðast aleina, og pó er hann hér á ferð í skóginum.
En haDn hefir reyndar aldrei skeytt um yður, honum stendur á sama
hvort yður liður vel eða ilia; og pó á gæfa yðar að vera d hans
ábyrgð!“
„Hartmann, ætlið pér að leyfa yður að tala svona“ hrópaði
Eugenie sótrauð af reiði.
117
haft fullt í fangi með að ráða við fjör-gapann. Henni tókst eptir
litla stnnd að stilla hestinn, en hún hnykiaði brýrnar og b*it á
vorina einsog í bræði, en hvort bræðin var sprottin af mótstöðu
peirrit er Freyja sýndi henni eða pá af vöntun á mótstöðu úr annar
á.tt| var ekki auðvelt að segja.
Hún var nú komin að búgarðinum, sem lá niðri í dalnum og
nú lá leiðin aptur upp á móti, upp á hæðina, par sem pau hjónin
höfðu leitað skjóls í ofveðrinu.
Nú var eDgin poka, sólin skein svo glatt og hlýtt, einsog regn
og stormur hefði aldrei verið til. Héðan var viðsýni nóg, fjalla-
tindarnir báru við himinn, paktir iðgrænum skögi. Hæðin var pakin
ilmsnda blómgresi, lækirnir fossuðu niður í dabnn og himininn var
heiður og blár. 011 náttúrau var með gleðibrag.
Unga konan var samt pungbúin á svip, hún virtist ekki pola
að horfa á náttúrufegurðina. Húu hefði pó átt að geta glatt sig
við pá tilhngsun að áður en næsta vor kæmi, pá yrði hún frjála.
Hvernig stóð á pví, að hún gat pað ekki, hvers vegna sótti á hana
hugarangur? Húu haiði práð skilnað, langað ti! að snúa heim til
ættingja sinna, hún hafði pjáðst undir pví oki, er hún varla fékk
borið, og síðan pau hjónin töluðust við parna á hæðinni, hafði henni
verið pað ómögulegt! |>angaðtil hafði hún huggaö sig við að hala
hjálpað föðnr sínum og reynt að bera orlög sín, og verið viss um
að hata manninn, er hún var neydd til að eiga; en upp frá peirri
stnndu voru tilfinningar hennar gjörsamlega breyttar. Alltaf síðan
hafði hún átt í stríði við tilfinnmgu, er hulin var i innstu fylgsnum
sálar hennar, tilfinningu, sem hún forðaðist að gjöra sér grein fyrir
og sízt af öllu vildi láta fá vald yfir sér, og samt var pað hún, sem
hafði komið henni til að leita til pessa staðar og látið dóttur Wind-
egs baróns gleyma svo siðvenjam að hún lét ekki pjóninn íylgja sér,
eiusog vant var. Hún vildi engin vitni hafa með sér — og pað
kom henni vel, pví pegar fiún nam staðar alein uppi á hæðinni.varð
hún frá sér numin af endurminningum um samveru peirra bjónanna
á pessum stað; nú í sólskinsblíðunni práði hún stundína pá, er regn
og poka urakringdu pau og stormurinu æddi og hvein, pegar hún í
fyrsta sinn sá dýrðarljómanum bregða fyrir í stóru, dökku augunum