Austri - 15.12.1906, Blaðsíða 4

NR. 45
A U S T R I
172

Epli, Appelsíur, Yínber
o. fi nýkomíð í verzlun
Sig. Sveinssonar.
jólanna!
Bezti-odýrasi i JÓL A\T ARNINGURINN
fæst bjá andirrituðum, sem kom nú með Inga koaungi frá útlöcdum með mikið
úrval af allskoaar vörum sena eg bed sjálfur valið.
Stefán I. Sveinsson Vestdalseyri.
Hús mj0g vel vandað aðeins 4 ára gaœalt 11 -f-10 al er til sölu á bezta
stað í bænum. Stór lóð fylgir, — Lysthafendur snúi sér til undirritaðs,
sem gefur allar nánari upplýsingar og semur um kanpin.
Seyðisfxrði, 28. nóvemb. 1906.
Arni Stefánsson
trésmiður.
Hý mork
tekinuppíGeitbellahreppi-
Páll Jónsíon á Djöp ivosii. —•
Stútrífað og gi.gnbitað hægra. Hamar-
skorið vinstrs.
A k i K r i s t j Snsson í Brekku
pr. Djúpavog. — Sfýf't og gatínbitað
hægra. Hvatt vin4,ra. Brennimark:
AKI.
Gíslí Sigurðsson Borg pr.
Djúpavog. - Biaðstý't aft., lögg aft.
hægra og heilhtmrið vinstrn,
Sigurður Sigurðsson Borg
Djúp vog B enn roark: S. HKAKK.
Mörk petsi auglýsast hérmeð h. epps-
nefnd Geithell >hrepp >og 0 Vinn hrepps-
nefodum sýsl n.iar samkv. II. 11 gr.
í fjalJskdareg u jö'ðinni 23 >g. 1904.
r
** örðin Te gasel á Jpknldal fæst
til kaups og ufhen íngar í fardögum
1907 með góðum kjörura. Semja má
við undirritaðan.
Teigaieli 4 cóv, 1903
J>orleifur Stefánsson. *
Otto Menstetf
danska smjerlki
er best.
yerzlurarbús, íbúð irhús, fjós,
verzlnnaráhöld, nppskipunar-
báuir og stór flutningsbAtur,
hentugur fy-ir mótora er til sölu
með mjög vægu verði. v
Lysthafendur si>A sér til Y.O'aessens
Keykji vík eða Kri ,t án3 Blöndals,
Sauðárkrók.
Llstamannasjóðurinn.
Undirritaðír veita móttöku gjöfum til
Listamanna jöðdns.
Brekku og Seyðisfirði,
Jónas Kristjánsson.
K. Kri'ítjánsson.
Sjoföt
frá Hansen & Co
Friðriksstað í líoregi.
Yerksmiðja pessi brann í fyrra-
sumir en er nú byggð upp aptur og
að 0,lu leyti útbúm eptir hinum nýj-
ustu og fulikomnustu ameríslru verk-
smiðjum.
Yerksmiðjan getur par af leiðandi
ábyrgst að búa eiuungis til hina á-
gæíustu vöru.
Biðjið pví kauproanuinn yðar um
sjóföt frá Haaseu & Oo. í Priðriks
stað.
Aðalumboðssali til Danmerkur og Pær
eyja.
Lanritz Jensen
Enghaveplads II.
Kjobenhavu Y.
Biðjið kanpmanninn yðar um
O2 cigar|ttf:n' j
7J TÍp ~;'ö~P 1
o;; hinar aðrar alpekktu vindlategandir
vorar Oigaretturog reyktö-
bak, pá getið pér ætíð venð viss
nm að fá hiaar beztu og vönduðustu
vörur.
€hi\ Augnstinus
mnnntöbak, neffcóbak og reyktóbak
fæst alstaðar hjá kaupmönnum
0 tgeferxdur-,
e fin n’ar
c n , phil. kapta Jósepssonar.
& yr ðarm.: Þorst. J. U. Skaptason
P Austra.
KARL PBTBRSEN & Co.
Kaupmannahöfc.
138
lengur ómaksins vert að heilsa okkur? Mér finnst að pú gætir pó
haldið pví áfram.“
„Yertu ekki að kvelja mig, pabbi!" sagði Ulrich ópolinmóðlega.
Námumeistarinn ypti pxlum og sneri sér frá honum. Martha
settist við sauma .síua, og allir ppgðu um stund. Loks gekk Lorenz
tíl vinar sfns og sagði:
„Wilms verkstjóri kom hér áðan og ætlaði að finna pig, Ulrich.
Hann kemKr bráðum aptur. Hann hefir heimsótt námurnar hér í
grendinni.“
CJIrich strauk hendinni um ennið og reyndi að harka af sér.
„Nú, hvernig gengur?-* spurði hann. Eu pað var einsog hann pyrfti
að átta sig á pví hvað um væri að ræða. *
„j>eir fara að dæmi okkar, peim hefir vaxið hugur við pað,“
sagði Lorenz, „Friðinuui er hvervetna slitið. Aður en vikan er
Iiðin hafa allir námnmenn í fylkinu lagt mður vinnu.“
„Loksins!“ Ulrich paut á fætur og var nú allur á lopti. „pað
var sannarlega mál til komíð, peir hafa nógu lengi látið okkur vera
eina um hituna,“
„I>eir létu okkur taka fyrsta skellinn.«
„ Fið gátum heldur ekki beðið. Hór stóð pðruvísi á. Fór
Wilms yfir í porpið? Hann verður strax að segja félögum okkar frá
pessu. {>eim vex hugur við pað!“
ní>ess gjörist líka pörf!“ sagði námumeistarinn. „Hugrekkið er
.arið að minnka. Nú í hálfan mánuð hefir ekki verið uunið handar-*
vik. j>ið bíðið og búizt við að leitað verði samninga við ykkur, en
pað bólar ekki á neinni slíkri tilraun. Umsjónarmennirnir íorðast
ykkurt og pað er ekki að sjá á húsbóndanum að hann ætli að poka
fyrir ykkur. Eg segi pér satt, Ulrich, pér veitti ekki af að fá
»Hvað áttu við, pabbi?" sagði Ulrich styggur. Mþað er tæpur
hálfur mánuður síðan við hættum vinnunni og eg hefi sagt peim að
peir gætuj,búizt við að peir væru vinnulausir í tvo mánuði, ef við
ættum að vinna sigur, og við skulum sigra!“
Karlinn hrissti höfuðið. Tvo m nuði! „^að getum við, pú, Lor-
enz og eg polað,en ekki peir sem hafa fyrir konu og bprnum að sjá.“
«s
•i—i
i -
co
*©
eð
U
'0
*o
a
i
3
0
u
®

u
139
„í>eir mega til!“ sagði Ulrich.„Eg helt að petta mundi allt verða
auðveldara, en mér hetir skjátlast. Fyrst höfðingjarnir bjóða okkur
byrginn, ættu peir að komast að pví fullkeyptu“.
„Eða pað verðum við, sem verðum fyrir skakkafallinu" sagði
Lorenz. „Ef húsbóndinn----------“
Ulrich stappaði fætinumí gólfið, bálreiður. „Húsbóndinn! Getið
pið ekki nefnt pennan Berkow öðruvísi? Hér áður átti hann ekki pað
nafn hjá ykkur, en síðan hann sagði ykkur hvað hann vœri og vildi
vera( pá pekkið pið ekki annað nafn á honum. En eg segi ykaur,
að pegar við sigrum, pá erum við húsbændur. £á hefir hauu aðeins
nafnið, en v’ð hofum völdin' Hann veit vel að hvaða takmarki við
stefnum, og pví sýnir hann svona mikla mótstöðu, en einmítt pess-<
vegna purfum við um fram allt að fá öllum okkar krpfum fram^
gengt!“
„Reyndu pað!“ sagði námumeistarinn purlega. „Yittuhvoru pér
tekst einsömlum að umsteypa heiminum. Eg skipti mér ekki af
pví.“
Lorenz fcjóst til brottferðar. „J>ú mátt bezt vita hvorju við fá-
um áorkað. fú ert foringi okkár.“
Ulrich varð sviopungur. „Já, pað er egt en eg hélt að pað
væri auðveldara ið halda ykkur saman. í>ið gjörið mér allt svo
erfitt.“
„Yið? t>ú getur ekki með réttu kvartað yfir okkur. Yið hlýð-
uœ 0llu sem pú segir.“
„Hlýðið! Já, pað vantar ekki, og eg kvarta ekki heldur um pað,
en samkomulagið er öðruvísi en áður var, líka á milli pín og mín,
Karl.J>ið eruð allir orðnir svo fálátír og ókunnuglegir við m;g,og opt
finnst mér að pið eingöngu hafið ötta af mér.“
„Nei, nei, Ulrich!“ Lorenz mótmælti pessari ásökun svo ákaft
að pað gaf grun um að Ulrich hafði getið rfett til. »Yið treystnm
pér í öllu. Hvað svo sem pú hefir gjört, pá hefirðu gjört pað
fyrir okkur. en ekki sjálfan pig. vita allir og muna pér
pað!“
Ulrich fannst víst ekki laust við sdylgjur í pessum orðum, og
hvessti augun á Lorenz, en hann leit undan.