Öldin - 24.02.1892, Blaðsíða 4

FASTEIGNASÖLU-SKRIFSTQFA.
Ð. CAMP13ELL & CO.
415 Main Str. Winnipeg.
— S. J. Jóliannesson special-agent. —
Vér höfum fjölda húsa og óhygðra lóða til sölu með allra sanngjörn-
ustu borgunar-kjörum, fyrir vestan Isabel Str., fyrir -norðan- C. P. R. braut og
suðr að Portage Avenue; einnig á Point Douglas. Nú er bezti tími til að
festa kaup á lúðum og húsum, því að alt bendir á að fasteignir. stigi að
mun með næsta vori.
aðir íslendingar. Þessi^skóli ætti
að gera úr Islendingum góða borg-
ara bæði liandaríkja-borgara og Ca-
nada-borgara. (Framh. síðar).
EÉLAGSLÍF í BRANDON.
Brandon, Fehr. 1892. — Það eru
ekki kyrkju-innbrot bér í Brandon,
enda engin Magnús meinloka, og
því engan kalið við að sækja Frið-
rik fjandafælu; ekki heldr neinn
ritstjóri eða „reporter“ á nýunga-
voiðum fyrir ísl. blöðin. — Því fremr
mætti bjóða „Öldinni“ að fletta bul-
iðshjálminum af félagsskap Brandon-
Islendinga,. sem sumir þeirra hafa
ásett sér að fá það gert í ein-
hverju blaðanna, en því dreg ég
hér að eins stuttlega fram aðalat-
riðin, að ég vona, að með því sé
málið reift svo, að það verði rætt
frá báðum hliðum.
Brandon-Islendingar eru fáir,
ekki nema rúmlega 130. Þeir hafa
verið hér liðug 4 ár lengst. Þoir
höfðu ekki verið hór lengi, er þeir
mynduðu lúterskan söfnuð meðal
sín. Söfnuðrinn fcmn til þess, að
hann vantaði kyrkju. Hann er
lítill og fátækr og sá sig því ekki
geta komið honni upp af eiginn
rammleik. Hann fór svo þess á
leit við þá sem stóðu utan við
söfnuðinn, að þoir styrktu að því
að koma upp kyrkju. Utansafnað-
armonn skoruðust undan því, en
kváðust vera fúsir að styðja að
uppkomu húss, er gæti verið sam-
eiginlogt samkomuhúsi jafnt fyrir
utansafnaðarmenn sem söfnuðinn,
með því skilyrði, að það ekki væri
gert að kyrkju. Söfnuðrinn gengr
svo að þessu. Er svo samþykt að
kaupa lóð og koma upp á henni
húsr, er vera skuli samkomuhús
fyrir Islendinga í Brandon, en not-
ast jafnt til að flytja í guðþjón-
ustur, sem til að halda í hverjar
helzt samkomur aðrar, er eigi séu
siðum spillandi. Er svo söfnuðin-
um falin á hendr aðalframkvæmd-
in ásamt því að hafa aðalumsjón
hússins á hendi, en jafnframt var
konum heimilaðr forgönguréttr á
á notkun þess. Fjárframlögin skyldu
greidd „með frjálsum samskotum“,
og skyldi söfnuðrinn láta ganga
heim til hvers eins og safna sam-
skotum
Hú urðu peningarnir ekki nógir.
Söfnuðrinn sendir þá menn í kring
með bæ íarskjal til hérlends fólks,
að það styrki inn ísl. lút. söfnuð
í Brandon með fjárframlögum, til
að koma sér upp kyrkju“. Það
kon u svo nokkrir peningar inn
þaðan. Síðast Liðið vor var svo
húsið byggt,
Síðan hofir forseti safnaðarins
lesið þar, eða látið lesa, íslenzka
húslostra á hverjum sunnudegi, því
enginn er prestrinn, og halda sunnu-
dagaskóla.
Islenzkt bindindisfélag, sem sam-
an stendr bæði af safuaðarmönnum
og utansafnaðarmönnum, bað um að
fá gegn borgun að halda fundi
sína í húsinu. Gekk það um nokk-
urn tíma, að söfnuðrinn gat ekki
komið sér saman um það. Þó kom
svo, að bindindisfélagið fékk það
leyfl. 8vo bað utansafnaðarmaðr
um að mega flytja þar fyrirlestr,
og var honum neitað.
Það hefir st’ðið til, að herrá
Jón Olafsson ritstjóri flytti hér
fyrirlestr, „um uppruna 1-íftegund-
anna á jörðunni“. Utansafnaðar-
maðr bað um húsið handa honum.
Forseti safnaðarins kvað því yrði
ekki svarað fyr enn fundr hefði
skorið úr því, þar eð það þyrfti
að „gerast • formlega“.
Eftir fund lét forseti erinds-
reka vita, að kyrkjan ekki yrði
léð til þessa fyrirtækis, og nefndi
til sem ástæðu, að menn hefðu
komið fram á fundinum, sem „ekki
vissu að Jón Ólafsson væri lúterskr“ ■
og mætti því búast við að hann
tálaði únítörsku.
Söfnuðrinn mun nú hafa farið
að sjá, að utansafnaðarmönnum
þætti rétti þeirra hallað í notkun
hússins.
Forseti býðr þá utansafnaðar-
mönnum á fund, er haldast skuli
að afloknum sd.skóla 24. jan. síð-
degis, til að ræða ' með safnaðar-
mönnum um notkunarrétt utansafn-
aðarmanna á húsinu, og reyna að
ná samkomulagi í því efni. Skyldi
þeim umræðum haldið áfram á hverj-
um sunnudegi að afstöðnum sunnu-
dagaskóla, þar til málið væri út-
kljáð.
Á sunnudaginn 31. jan. vóru
fáir af utansafnaðarmönnum þar,
enda litlar umræður í málinu. Sagði
forseti að . umræðum yrði haldið á-
fram næstk. sunnudag o. s. frv.
Næsta sunnudag á eptir vóru
hvorir tveggju þar saman komnir.
Þá var sagt, að enginn fundr yrði,
því forseti væri veikr. Yar þá
spurt eptir varaforseta og fannst
hann þar. Hann kvaðst þó cngan
fund mundi setja þann dag, en
boðaði þar fund næstkomandi sunnu-.
dag, 7. febr., að afstöðnum sunnu-
dagaskóla.
Á fundi, sem utansafnaða;menn
héldu meðal sín 1. þ. m., kom al-
ment í ljós, að utansafnaðarmenn
vildu stuðla að því, að samvinna
kæmist á meðal flokkanna, til að
styðja svo fyri’tækið, að það gæti
orðið Brandon-íslendingum til sóma,
og báðum flokkunum, safnaðarmönn-
\im cg utansafnaðarmönnum, til nota,
eins og upphaflega hefði verið ætl-
azt til.
Sunnudaginn 7. þ. m. var mik-
ill fjöldi af báðum flokkum saman
kominn í liúsinu kl. 4 síðdegis,
en hvorki forseti né . varaforseti.
Samt kom varaforseti um síðir og
kvað engan fund mundi verða, þar
eð bindindisfólaginu væri leigt hús-
ið þennan tíma upp til kl. 6.
Er ekki ólíklegt að utansafnað-
ar-mönnum hafi þótt sem rætast
mundi kvis, er borizt hafði út —,
að safnaðarfulltrúarnir, eftir að hafa
frétt af fundi utansafnaðarmanna,
hefðu ásett sér að beita þeim biögð-
um, er þeir gætu, til að afstýra
frekari umræðum í húsmálinu.
Varaforseti bindindisfélagsins
(sami maðr er forseti beggja fél. og
lá veikr) lýsti þá yfir því, að hann
gæti ekki sett fund með nær því
eintómum utanfólagsmönnum, og
þegar búið væri að koma þeim út,
væri ekki fundarfært fyrir mannfæð.
Hann kvað þess vegna húsið heim-
Eftir skólabókum
og skóla-áhöldum
farið tii ALEX TAYLOR
472 MAIN STR., WHSUSÍIFEG.
HOTEL X 10 U 8
á Main Str. gegnt City IIall
Sérstök herbergi, afbragðs vörur, hlý-
legt viðmót. Restauraut uppi á loftinu.
JOPLING ý BOðíANSON
eigendr.
ilt söfnuðinum, þar bindindisfélag-
ið ekki notaði það.
Var þá skorað á varaforseta safn-
aðarfólagsins að setja fund þann, er
hann, sunnudaginn fyrir, hafði boð-
að þennan dag.
Setti hann svo fund kl. 4.30, og
las upp bréf frá forseta, er lýsti hug-
þótta hans á málinu og meðferð þess.
Vildi hann að málið væri rætt af báð-
um pörtum, ún takmörkunar á mál-
frelsi, jefnvel þeirra utansafnaðar-
manna, er ekki gætu kallazt Brandon-
Islendingar, en að öðru leyti yrðu
ekki umræður þeirra teknar til greina.
Ef samt umræðurnar leiddu til þess, að
sameining gæti komizt á, skyldi út-
nefna 3 monn í nefnd, 2 úr safnaðar-
manna flokki og 1 úr hinna og skyldi
sú nefnd ráða úrslitum málsins.
Utansafnaðarmenn spurðu forseta,
hverra róttinda þeir nytu gagnvart
safnaðarmönnum í málinu. Hann
kvað róttindi þeir.ca vera málfrelsi.
Þeir spurðu, hvort þeim ekki yrði
veittr atkvæðisrótti'. Hann kvað nei
við því, og sagði að það sem utansafn-
aðarmönnum bæri að gera, væri að
skýra frá, hvort þeir ættu nokkurt
tilkall til „kyrkjunnar", eða vildu
þeir fá það að gjöf. Utansafnaðar-
menn gætu ekki hugsað sér að hafa
neitt tilkall til „kyrkju“ safnaðarins,
enda hefði ekki nema einn þeirra gef-
ið nokkuð he.uni til styrktar. Hór
væri elcki að ræða um anað en saí'nað-
armál og kyrkjumál og gætu utan-
safnaðarmenn ekki búizt við að hafa
atkvæðisrótt í þeim.
Þá stóðu utansafnaðarmenn upp,
og gengu af fundi. Varð þá ys mik-
ill af hvorumtveggju.
Frú því fundr var settr, hafði
dyravörðr setið dreyrrauðr inn við
ræðupallinn, með hendrnar í buxna-
vösunum og róið í ákafa. Hann stökk
þá upp, hljóp til dyranna, gxeip um
hurðarsnerilinn og hólt þar meðan
þeir fyrstu vóru að smá-tínast út og
sagði: „Eg sem einn embættismaðr
safnaðarins, skipa öllum út, sem óróa
gera í kyrkjunni“. En forseti fyrir-
bauð nokkrum manni ?ð fara út, fyr
en hann segði fundi slitið. Þá töluðu
ýmsir um sitt hvað, og forseti sagði
fundi slitið. Héldu þá utansafnaðar-
menn heirn, og skildu söfnuðinn eftir
í „kyrkjunni“. Er sagt, að þá hafi
dyravörðr stungið upp ú, að hann yrði
styrktr í embættinu ogsór lagðr hjúlp-
ari, svo ekki yrðu færri en tveir dyra-
verðir framvegis.
Paul Johnson.
Ug-low’s
BÓKAB UÐ
312 MAIN STR.
(andspænis N. P. R hótelinu)
heflr heztu birgðir í bænum af BOK-
UM, RITFÆR jM, BARNAGULLUM.
Ljómandi birgðir af HÁTÍÐA-MUN-
UM og JÓLAVARNINGI fyrir lægsta
verð.
Vér bjóðum öllum vorum íslenzku
vinum að koma og velja sér eitthvað
fallegt.— Verð á öllu markað skýrum
tölum.
Munið eftir nafninu:
UGLOW & CO.
bóka & ritfanga búð
andspænis nýja N. P. R. hótelinu
Main Str. - - - Winnipeg.
F. OSENBEUGGE.
FÍN SKINNAVARA.
yfirhafnir,
húfur o. fl.
FYRIR KARLA OG KQNUR
FRÁ HÆSTA VERÐI TIL LÆGSTA.
320 MAIN STB.
OLE SIMONSON
mælir með sínu nýja
Scandinavian Hotel.
710 Main Str.
Fæði $1.00 á dag.
14 DAGA ENN
eða til 24. þ. m. lengjum vér tím-
ann fyrir þá sem vilja vinna
sér inn sem premíu
M Y N D
af ritstjóra blaðsms
Mr. J. Ólafsson.
Myndirnar eru afbragðsgóðar og
vel vandaðar. Hver sem sendir oss
$4,50 fyrir árs áskrift að þrem ein-
tökum að „Öldinni" fær eina mynd
fritt senda.
A®"* Boðið stendr að eins til
17. þ. mán.
Febr. 3. 1892.
OLAFSSON & CO.
Önnui' mikil
Eldsvoða-sala
í
BLUE STORE
434 MAIN STREET.
Vér keyptum birgðir þrotabús J. J.
Schragge’s fyrir 25 cts. dollarsvirðið;
seljum því föt óheyrilega ódýrt. Verð-
um að selja alt, sem í búðinni er,
fyrir það sem vér getum fengið.
B1 u e S t o r e
434 MAIN STEEET.