Öldin - 01.11.1894, Qupperneq 18

Líkhel 1 i r Ka púsínaima.
Eftir
Guy de Maupassant.
[Lauslog þýðing cftir J\I. A.].
í böðargluggura í Palermó mi stuncl-
um sji umdarlega ljósmynd, sem manni
verður starsýnt. i. Myndin sýnir livelí-
ingu undir jörðinni, fulla af líkum og
undarlega klædduni beinagrindum,
sem sýnast glápa á áhorfandamj. Neðan
undir standa þessi orð: Líkliellir
Kapúsínanna. Sé einhvei' borgarbúinn
spuður um, hvað þot.ta sé, svarar hann
fyrirlitlega: “það cr hryllileg sjón, við-
bjóðsleg og barbarisk, sem brátt hverfur
—sé hamingjunni lof-—, því hin síðustu ár
hefir enginn verið jarðaður þar.” Það er
enginn hægðarleikur að aíla sér nánari
upplýsinga, svo mjög virðast Sikileyingar
yflr höfuð líta með gremju á þessa undar-
lcgu grafhvelflngu.
Eftir ianga mæðu varð ég þó þess
fróðari, að jarðvegurinn undir klaustri
Kapúsínanna er einkennilegá gerður, svo
að lík rotna þar mjög fijótt. Eftir eitt ár
er ekkert orðið eftir af líkum nema beina-
grindinog skinntætlur,svartar og skorpnar,
sem límdarvið beinin; stundum eru reitlur
af kinn- eða hökuskeggi fastar við húðina.
kisturnar eru látnar í smá kima, 8 til 10 í
hvern. Þegar árið er iiðið eru kisturnar
opnaðar, raúmíurnar teknar úr þeim og
hcngdar upp í hvelfingunnm og þar geta
vinir og vandamemm hins látna fengið að
sjá hann við og við. Ættingjar hins látna
verða að inna af hendi vist gjald á ári í leg-
kaup, en sé það ekki goldið, er hann jarð-
aður að kristinna manna sið.
Migfýsti mjög að skoða. þennan hrylli-
lega stað, og jafnskjótt sem færi gafst fór
ég þangað. Þegar ég lcom að dyrunum á
Kapúsína-klauetrinu, sem er bæði lítið og
óálitlegi' g& utan, tók á n lér gamall
munkur £ aaórauðum kuflS- Ifer, n gekk á
nndan mér ánþess að mæfaoí# fc vörum,
—hann veit hvort sem er mæstaí vel í hverj-
um erindum; ókunnugir r»"» er, u, sem
þangað koim.
Fyrst gengum viðgegnmaditflíji'irlegí;
hænahús og komum svo að br«ðu?##eii iriði,
sem iiggur niður í geysi-stóram gang eða
hvelfingu, og eru allir veggirnúr alsottir
beinagrindura ýmislega klæddum,. Sumar
eru hengdar upp hver við hliðin&á anhari,
sumar iiggja á steinsillum hverriu'pp afann-
arþfnnm frágólfi tillofts; sumar standaí röð-
um á gólíinu og snúa þessum hryllilegu
hausum saman eins og þær væru.. að skegg-
ræða hver við a-ðra.
Einstaka beinagiind er háilf-jetin af
svepptegund einni, sem þar er aiikið af,
svo þær líta enn hræðilcgar út. Á öðrum
hefir hárið haklist órotið, cða þá IStið eitt er
eftir af varaskegginu eða kinnskegginu.
Þær góna út í loftið eða horfa niður í
gólfið. — Maður vorðnr eitthvað undarleg-
ur í þessum hvelíingum; ýmist heyrist
manni sem lilegið væri einhvernveginn
draugalega eða maður þykist sjá andlit,
umsköpuð af kvölum, og gagnteftin af óg-
urlegri hræðslu.
Og þær eru klæddar í föt þessar
þeinagrindur, þessar viðhjóðslegu, hlægi-
legu, aumu múmíur, puntaðar af þeirra
eigín ættmönnum, sem liafa sett þær á
þetta bryllilega dauðra-þing. Festar eru
klæddar í svaita hcmpu með hettu við, sem
dregin eru fram yfir höfuðið. En þctta hcfir
ekki þótt nógu “íínt” fyrir sUmar. Þar
má t. d. sjá múmíur með gríska húfu,
gullsaumaða, á höfði og í slobrokk, seni;
cnginn anðkýfingur þyrfti að skammasfe
sín fyrir, liggjandi á bakinu, eins og liún
svæfi, og er það hæði hlægileg og viðbjóðs.-
legsjón.
Um hálsinn á múmíunum hanga
málmplötur og er grafið á þær nöfn og
dánardægur hins fraraUðna, Það fer hroU-