Ársrit Hins íslenzka kvenfélags - 01.01.1897, Blaðsíða 4

6
um er leyft að koma til leiðar í heiminum, utan
heimila sinna og án þess að vanrækja þau.
En þegar jeg renndi huganum yfir ástand
íslenzku þjóðarinnar núna, fannst mjer að vjer
sjálfar standa á vegamótum og oss lægi næst
að spyrja sjálfar oss hvað vjer ættum að gjöra
og hvert vjer ættum að stefna göngu vorri.
Jeg er hrædd um að þær konur sjeu til á
Islandi, sem líta á ritgjörð þessa með óbeit, af
því þær sjáaðhún muni stefna að því, semköll-
uð er »politik«. Þetta orð hefur svo opt verið
rangfært og misbrúkað hjá oss, einkum gagn-
vart kvennfólkinu, að það er orðið hrætt við það,
heldur að það hafi einhverja háðung í för með
sjer eða í öllu falli sje varlegast fyrir kvennmenn
að forðast þetta, sem kallast politik.
Af því að það er æfinlega hætt við, að vjer
lítum ekki með fullri sanngirni á menn eða mál-
efni, sém vjer höfum fyrirfram óbeit á, ætla jeg
að byrja á því að skýra orðið politik og eðli-
lega afstöðu kvennmannsins gagnvart því, og vil
jeg að lesendur sjái, að enginn kvennmaður, sem
hefur gjört sjer grein fyrir því að hún sje vera
með andlegum eiginlegleikum, sem eru sameigin-
legir öllum mönnum, geturlátið »politik« hlutlausa,
þegar það orð er rjett skilið. Þetta gildir eink-
um um hina svokölluðu „stórpolitik".
Orðið »politik« táknar í sjálfu sjer öll mál-
efni, er hagi þjóðar eða fjelags varða, á þeim