Ársrit Hins íslenzka kvenfélags - 01.01.1897, Blaðsíða 20

22
þingis um að fylgja því fram í endurskoðunar-
málinu, sem vjer álítum rjett. Vjer höfum sent
alþingi áskorun um að afnema áfengissölu og að
veita oss jafnrjetti við karlmenn. En hvorugt
af þessu ætti þó að geta verið jafnmikils virði
í augum vorum eins og það mál, er lýtur að
frelsi hins íslenzka fjelagsvalds gagnvart erlend-
unt yfirráðum, sem eins og áður er sýnt fram
á, einmitt er endurskoðunarmálið, hin svo kallaða
íslenzka stórpolitik, sem margir í hugsunarleysi
og vanhyggju gjöra skop að —- gætandi ekki
að því að þeir gjöra um leið skop að sjálfum sjer,
sínu eigín föðurlandi og framtíð allra sinna. —
Þó að vjer ættum því mikilsverða láni að fagna
að engin dropi af áfengi væri seldur á Islandi,
og löggjöf vor vildi veita oss fullkomið jafnrjetti
við karlmenn, mundi þetta hvorttveggja verða
oss harla lítils virði svo lengi sem þjóð vor væri
sjálf ófrjáls. — Hvað dugar það þótt vjer meg-
um öll í fullu frelsi kjósa fulltrúa til alþingis ef
þeir svo eptir allt saman eru bundnir við já eða
neikvæði útlends valds. Og gæti þjóðinekkistaðið
í stað, magnlaus og framfaralaus fyrir sakir
óviturlegrar,ónýtrar löggjafarog stjórnar, þótt all-
ir menn á íslandi væru i bindindi? Jú, sannarlega.
— Bindindismálið er stórmikið velferðarmál, en
frelsi þjóðarinnar er þó enn meiru varðandi —
því velferð fjelagsins stendur yfir velferð einstakl-
ingsins.