Ársrit Hins íslenzka kvenfélags - 01.01.1897, Blaðsíða 26

28
egi lætur Ibsen hana þrá að losna við öll sið-
ferðisleg bönd.* Rússland tekur engan þátt í
þessari kvennhreyfingu og þó er hin rússneska
kona næst hinni nýju fyrirmynd. Hið nýja, er
aðrar þjóðir í Norðurálfunni sækjast eftir, finnur
hin rússneska kona í þjóðsögnum og venjum.
A Rússlandi hafa menn jafnan þekkt hina „nýju
konu“. Sigur í því máli er fyrir löngu unninn.
Að vísu hafa konur á Rússlandi orðið að berj-
ast við hörð ytri lífsskilyrði og enn er frelsi
þeirra takmarkað — á pappírnum, en þær hafa
ætíð haft siðferðislegt frelsi og félagslegt jafn-
rétti. Þegar kvennhreyfingin barst til Rússlands,
eins og til allra annara landa, var að eins bar-
izt fyrir því að veita konum aðgöngurétt til
vissra embætta o. s. frv. og engan málarekstur
þurfti að gera um hina siðferðislegu hlið þessa
málefnis. Konurnar voru siðferðislega frjálsar,
meðan þær voru ánauðugar, en þegar kvenn-
frelsið hafði rutt sér til rúms, fengu þær meira
sjálfræði út á við. Það er skrítilega skemmti-
legt, að sjá rússneskar konur undir yfirráðum
hinna nýju hugsjóna halda einar tryggð við eld-
gamlar, slafneskar sagnir. í Rússlandi hefur hinn
nýi andi birzt hjá ríkjandi furstafrúm, hefðar-
konum og abbadísum, og einnig hjá konum af
*) Því er nú haldið fram, að yfirleitt séu konurnar
hjá Ibsen ekki llkar norskum konum.
Þýð,