Framsókn - 01.07.1896, Blaðsíða 4

NR. 7
PKAMSÓK N.
Ennþá eina nýja sönnun
fvrir áreiðimlegleik Gainla Testamcntisins liefir vís-
indamaðurintt W. M. Flinders Petrie fnndið í vor við
;ið grafa i konungsgratirnar við liina fornu liöfnðhorg
Egyptalands, pchuborg. par fanft hann greinilegt
myndaletur á stórum steíni, er skýrir frá afreksverk-
uin Marenptah, koftungs, sem var einftiítt sá Faraó,
er rak ísraelsfólk iitúr Egyptalaftdi llm 1200 fyrir
Krists fæðingu, og á peitn steini eru Gyðingar nefndir
Tsrael, og sagt frá pví, að kontingur hafi kúgað pá.
En nafnið Israel hefur hingað til hvorki fundizt á
hinu forita letrí Assvriu- eða Pahyloníuinanna Itje
Egvpta, og pví er pessi uppgötvun svo ttterkileg, að
ItÚH er bein sönnun fvrír áreiðanleglcík sögn Gatnla-
Testamentisins um veru Gyðinga á Egyptalandí.
Hreystiverk af kvennmanni.
í vor kom upp eldstoði i litlum bæ á Einnlaftdi,
er Krístinestad heitír. Eldurinn kom upp í fátækra-
húsi porpsius eða í geðveikra-sjúkrahiisi sem vaf áfast
við pað, aðfaranótt jhins 21. maíln'ltaðar, í sjúkra-
klefa par sent einn geðveikis-sjúkliíigur lá. Alls voru
á sjúkrahúsinft 10 geðveikis-sjúklingar. IJng dönsk
stúlka, fröken Inger Malmqvist, sem stuftdaði sjúkling-
ana, varð fyvst til að vakna og stóð pá nllt húsið að
ofan í björtu háli. Allt fólkið var frá sjer liutnið af
ótta og skelritigu og gat ekkert aðhafzt, eft pessí unga
stúlka ijet ekkí liugfallast, og tók pá sjálf tíl sinlia
ráða. Hún stökk á fætur, sá fyrst um að ná öllum
sjúklingummi út úr liúsinu, og náðust peir allir ó-
skennndir, nema sá sem var i peim klefa er eldurinii
liafði kviknað í, hann var pegar lmmninn til hana.
Hún ljet pá sjúklinga er lausir máttu ganga, hera
vatn til sín, fjekk náð slökkvitóluitt fátækraliússins og
sprautaði sjálf á liið hrenmmdi hús, og ljet pá sjúkl-
inga, er hún eigi porði að sleppa handinni af, lijálpa
sjer. Yindstaðan var pannig, að lognlin lagðí á fá-
tækrahúsið sjálft, og rauk pegal- úr pakíim, eldneist-
um rigndi niður yfir hina luigdjörfu stúlku, sem eift
mátti berjast á inóti eldinum í heilan klukkutiina, fá-
klædd og umkringd af vitskertum mönntim. Fegar
slökkvilið hæjarins kom, lmfði vindurinti sftúið sjer, svo
fátækrahúsið var úr allri hættu.
J>annig segja tinnsku daghlöðin saftihljóða frá
pessum athurði, og pakka pau öll hiftfti hugdjörfu ungtt
stúlku að eigi varð rneira manfttjóli og skaði að elds-
voðanum.
TJm kvennstúdenta í Vestnrheimí
ritar hinn nafnkuimi rithöfundttr, Mrs. Elisabeth L.
Hanks í timaritínu ,.Nineteenth Century“ á pessa
leið:
„Kvennstúdentar í Ameriku eru opt mjög fátækir,
pví allir reyna að láta dætur sínar læra, pó peir hafi
litil efni til pess. Við ýmsa skóla í Bandaríkjunum
2H
er pví pessvegna komið pannig fyrir að hinar ungu
stúlkur geta fer.gið að vinna fyrir sjer nð nokkrn leyti
og horgað pannig talsvert af kostnaðinum við kennslu
og fæði og húsnæði. Yinnufólk er aðeíns haldið við
skólustofnanírimr til hititia lakarí og erfiðari verka,
en liemeftdur sjálfir lieru á horð, halda hreinum her-
hergjnln o. s. frv. Fátæklir kvennstúdent getur sjálf
tekið til hve margu tínm dnglega vinnti hún vilji fá,
og er lieniii pá veítt lia'fileg ivilnftn ftieð meðgjötii a.
Eu par ftieð er ekki allt húið. J>að el' cíimig
sjeð um að útvega hinum ungu stúlkum atvinnll í hinu
3 mánaða siiimirleyti, svo pær geti unnið sjer eitthvað
inn pangað til námstiminn hyrjar ajitur. J>ær vinna
á skrifstofum blað.uinannft eða iiraðritara, og sunmr
!ara. beinlinis i víst fyrir pnnn tlma. f>etta er ekki
álitin tieín minnkun fyrir pær; pær stúlkur, er pannig
vinna fyrír sjer, eru opt duglegustu og efnilegustu
stúdentarnir, og engiim kelilUr til hugur að virða pær
mínna en pær stallsysttir peirra, seln eru svo heppnar
að eiga rika feður sem bol'ga fyrír pær.
Smávegis.
Á.i „Jeg get ekkí lengltr polað heimtúfrekjunn í
koftuntií minlii, liúli vill eígliast allt, sem hún sjer“.
B,: „Halníngjunnl sje lof, ekki er konan iníli svona
heiftitttfrek; pað er aðeíns litið eítt slllávegis, sem hún
krefst haiida sjálfri sjer, allt aiiftað á jeg“, A.: „Og
hvað er pa petta „sftl'1 VegisV11. B.: „Fyrst og fremst
er pað nú penhujahirzlan, svo er pað íltidijraltjlúttirui.
og níð priðja er — siðasta orðið",
Hínn frægí franskí ritliöfundur, Honoré de Balzac
lá eina nótt andvaku í rúmi sinu, Allt i eínu heyrii'
haiin hrikta í lásmtin á hurðinni, sneri Imnn sjer p i.
i pá átt seln hljóðið kom frá, og sá i skiftiuiini frá
ftáttlampaiiuin |>jóf. sem var að reyna að hrjóta upp
skrifhorðsskúp, J>að var hættulegt augnahlík fyrii'
Balzae, en honum varð pað eift, að reka u|ip skelli-
hlátur. Bófinn póttist vitn, að nú væri íiann uppvis
orðinn, og hættí stai'fft sinum. Balziu: hló alltaf liærra
og liærra.
„Að liverju eruð pjer að lilægja?“, spurðí pjófur-
inn loks, ttijög reiðuglegttl',
„ Að hverju jeg er að lllægja?4*, .Jeg lilæ að pví,
að pjer skuluð vilja eíga pað A liættn, að konmst í-
tuktliúsið fyrír að vera nð leifa. tttn míðja nótt að
prningum i skáp, pur setn jeg ttm háhjurtatt dag aldrei
get ftindið einn eyn“,
— Frúift; „J>egar pú haðst. míft, sagðir pú, að pú
skyldír strá róstnn á veg minn, En nú vilt pú ekki
eímisínni gefa mjer nýjan hatt“.
Eiginmaðttrínn: „J>að er satt, jeg sagði pað -
rósuln, en ekki höttnm!“
Næsta vetur óska jeg eptiraðfá nokkrar íslenzk-
ar stúlkur (2 eða 4) í ,.pensioni‘ (a: húsftæði og fæði)
hjer i Kftihöfu. Kjör rýmileg. J>a*r stúlkur, sem
kynutl að vilja síftna pessti, hið jeg uiit að láta íúig
vitu fytir lok mestkomalidi ágústmán.
Kaupttíalinahöfft 26. apríl 1896,
Björg Sigurðardóttir Dalmann.
Utanáskript: Toldbodvej 6, Köhenlmvft, K.
U t g e f e n d tt r ;
Hvjriðnr porsteinsdöttir. Injibjörg Skaptadóttir.
Prentsmiðja Attstra.