Framsókn - 01.11.1896, Blaðsíða 4

KR 10
ÍR'AMSÓ'K N.
44
Utan úr heimi.
—o—
Sveit á Rússlandi
stjörnað af kvennönnum.
í fylkinu Smolensk á Rússlandi hefur smámsam-
an myndazt dálítið kvennariki, 05 er pað í þorpum
allmiirgum, er áður liaía legið undir klanstrið í Besjukow.
Konur vinna par að akuryrkju, fjárl.iirðingu og öllurn
utanbæjarstörfum pví allir karlmenn par, frá 17 til
60 ára aldurs, verða að ferðast langar leiðir burtu til
að leita sjer atvinnu. |>eir fará að heiman snemma á
vorin og koma ekki aptur fyr en komið er fram á
vetur. Konurnar plægja, aka áburði á akrana, höggva
eldivið, sjá um uppskeruna og aka korninu til myln-
anna, og vinua öll karlmannaverk. Fregnritari við
blaðið „Smolenske 4Vestnik“ kom nýlega í petta kvenna-
ríki og segir frá pví sem honurn bar par fyrir augu:
„Konurnar í Besjukow eru einnig að ytra áliti
auðpekktar frá konum í öðrum sveitum. þ:er eru röskv-
ari á fæti og öðruvísi búnar, klæðnaður peirra er all-
ur úr heimaofnum dúkum, og sniðinn eptir pörfum
peirra og ýmislegu störfum; pær eru vel máii farnar,
greindar, kjarnyrtar og liafa á reiðum höndum jafnt
hnittyrði og spakmæli. Mjög eru pær bindindissamar
og sparsamar.
f»að er einkennilegt að sjá porpin í Besjukow á
súmrin. Enginn karlmaður sjest á ökrunum, allstaðar
eru konurnar í ermalausum treyjum og með rauða
herðaklúta við vinnu, einstaka sinnuní roá sjá einhvern
öldunginn, hvítan fvrir hærum dragast áfram; með
skjálfandi hendi er hann að reyna að hjálpa kvennfólk-
inu til að sá akrana.
I hreppsnefndum sitja konur eingöngu. Kona
/elrta bóndans í porpinu skipar forsæti á fundum og
.ræðm’ að mestu öllum fjármálum. J>að er fullyrt, að
:málin sjeu par fullt eins fljótt og vel til lykta leidd
æins og í nefndum peim, er karlmenn einir eiga sæti í.
J>að er óhætt að fuliyrða að allar sveitirnar í
Besjukow mundu eyðilegtfjast, ef konurnar ekki neyttu
bæði afls og atorku svo aðdáanlega. pær eru orðnar
svo vanar við mikið strit og áreynslu, að peim finnst
staða peirra ekki vera neitt sjerlega erfið. Að flestar
peirra deyja áður en pæv ná sextugs aldri, segja pær
að sje Guðs vilji. og pó pær verði að fylgja smábörn-
um sínum til grafar, pá hugga pær sig við, að pað
sje einnig Guðs ráðstöfun. Jpær barma sjer heldur
ekki yfir pví, pó pær sjeu sem ekkjur mestan hluta
ársins; pær segja blátt áfram, að pað sje skorturinn
og hinn ófrjóvsami jarðvegur er reki menn peirra langt
í burt frá heimilunum til að leita sjer brauðs. [Jær
ásaka ekki forsjónina, en standa sem hetjur í sinni
stöðu“. _______
Kvennmaður á forsetastóli.
t haust var haldinn aðalfundúr hins rússneska
fornfræðisfjelags í Riga undir forsæti greifafrú Pras-
kowja Uwarow. Greifafrúin er dóttir rússnesks fursta,
og er ætt hennar ein hin elzta og tignasta á Rúss-
landi. Sautján ára gönml giptist húri Uwarow greifa, og
er hann talinn höfundur fornfræðis-visinda á Rússlandi.
Greifafrúin tók svo drjúgan pátt í störfum og rann-
sóknum manns síns, að pegar hann dó, árið 1884, var
hún i einu hljóði kosin forseti hins rússheska forn-
fræðisfjelags, og hefur fjelagsmenn ekki purft að iðra
pess, pví fjelagið hefur tekið miklum og göðum fram-
förum undir stjórn hinnar vitru og vel-lærðu konu.
Hún hefur með óprevtandi elju unnið í parfir pess.
Greifafrúin hefur og samið merkilegt rit: „Uin hinar
kristnu fornmenjar i Kavkasus11, og hef'ur hún ferðast
bæði fótgangandi og ríðandi um alla afkima pessa
lítt pekkta lands.
Ogætilegir palladómar.
Xokkrir karlar og konur óku saman í járnbrant-
arvagni frá Dresden til Leipzig. Aðeins tveir far-
pegarnir pekktust áður, en sámræðurnar gjörðust brátt
almennar og fjörugar; var par mest rætt um birð-
leikhúsið í Dresden. Erú ein, sem um kvöhlið áður
hafði verið í leikhúsinu og blustað par á söngleik,
lastaði mjög leikendarna.
„En pað er pó' verst af öllu“, sagði hún, “að frú
Schröder er altof gömul til að leika pá persónu er
hún leikur. Röddin er orðin ófær. Einnst yður ekki
einsog mjer“? spurðr hún sessunaut sinn.
„Viljið pjer ekki heldur segja frú Schröder sjálíri
frá pessu áliti yðar, bún situr parna andspænis yður“.
svaraði maðurinn purrlega.
Ollum. sem viðstaddir voru brá í brún, og frúin
sem hafði kveðið upp áfeilisdóminn, sneri sjer nú að
leikkonunni og fór að reyna að afsaka sig.
„|>að er pessi ópolandi fagurfræðingur, hann
herra Schrniedery sem hefir komið mjer á pessa skoð-
un með dómum sínum um söng yðar. það er víst
hann sem altaf ritar svo niðrandi greinir um yður í
blöðin. Hann hlýtur að vera mjög óviðfeldinu maður“.
„Væri pað ekki betra fyrir yður að segja herra
Schmieder sjálfnm frá pessu?“ spurði leikkonan rólega.
„Hann situr einmitt við hliðina á yður“!
Herrann: „Fegurð og gáfur eru sjaldan samfara, frökeu“!
Frökenin: , „Alitið þjer að jeg sje gáfuð“?
Herrann: ,.Hei, fröken'*!
Frökenin: „iNú eruð þjer að skjalla mig“!
pAÐ VAK SLÆMT.
Frú J.: „Hvaða fólk er það sem þjer hafið nú fengið i
nágrennið, frú P.“ ?
Frú P.: „pað er allra mes.ta ágætisfólk, svo þó menn
sjeu allir af vilja gjörðir. þá geta menu ekkert settútáþað11.
U tgefendur:
Sigríður þorsteinsdóttir. Ingibjörg Skaptadóttir.
Prentsmiðja porsteins J. G. Skaptasonar.