Kvennablaðið - 28.01.1903, Blaðsíða 6

6
KVENN ABLAÐIÐ.
„1 dag höldum við tvöfalda hátíð", tók banka-
stjórinn fram 1. Fæðingardag minn og festaröl
hennar.
Karen horfði rannsakandi framan í alvarlega
andlitið á Önnu.
„Þykir þér vænt um hann", spurði hún.
„Það er ágætis maður, stórættaður, og í mægð- ■
um og frændsemi við helztu ættir landsins", svar-
aði faðirinn 1 stað dóttur sinnar.
„Þér þykir þá vænt um hann", endurtók
Karen.
Anna leit upp á föður sinn með tárin í aug-
unum.
„Það er gömul ást“, svaraði hann.
„Svo, það er ágætis maður? Eg vænti að hann
sé líka f hárri stöðu og auðugur?"
„Það er nú enginn galli", svaraði bankastjór-
inn fljótlega.
„Nei, en að mér sé hér ofaukið, skil eg nú
meira en vel".
„Segðu1 ekki það, föðurmóðir. Þú ber eitt-
hvað svo hreinskiliö og satt með þér".
„Við fáum marga og fína gesti 1 kveld og ...
þú hefir víst eitthvað til að vera í, mamma?"
Jú, guð komi til! — heima Þetta er minn
bezti búningur. Eg fekk mér hann þinna vegna,
Anton .. .. “ (Famh.).
H E Y S U Ð A .
HyrIR nokkurum árum flutti Kvennablaðið
grein um, hvað praktiskt væri að hafa
heykassa lokaðan í eldhúsinu, til þess að
sjóða í ýmsan mat. Það sparar bæði tíma og
eldivið. Um það leyti fór heysuða að verða tals-
vert almenn, og öllum féll hún vel, og þótti hún
handhæg og sparsamleg. Nú heyrist hennar naum-
ast getið, og veitir því ekki af að minna húsmæð-
ur vorar á hana.
Heykassa er mjög hægt að búa til úr göml-
um tunnum, sem saga má ofan af, o. fl. Kassar
eru að því leyti hentugri, að í þeim er hægt að
hafa fleiri en einn pott í einu, ef kassinn er nokk-
uð langur. Kassinn er fyltur með hey, sem
er troðið þétt í hann, og um leið búnar til í það
2—3 holur, hæfilegar fyrir potta þá, og skaftpotta,
sem helzt yrðu notaðir. Ofan í þessar holur eru
svo pottarnir látnir með vel felda hlemma. Ef
til er gömul ullarábreiða, eða ullar rekkjuvoð, sem
hætt er að nota, þá má þvo hana vandlega og
sjóða í heitu sódavatni og nota hana svo saman-
brotna til að breiða yfir pottana, og brjóta hana
vel niður í kring um þá, ofan á þetta má svo láta
heydýnu. Ef ullarábreiða er ekki til, þá má búa
sér til ver úr mjúkum, hreinum ullartuskum og
fylla það hæfilega með heyi. Dýnan verður að
vera svo stór, að hún nái yfir allan kassann og
megi brjpta hana vel niður með alt f kring.
Kassalokið er bezt að sé á hjörum og hespað
aftur. Það verður líka að falla vel. Ofan á
kassann má svo ef til vill leggja stoppaða dýnu,
og er þá fengið þægilegt sæti í eldhúsið.
Matur sá, sem hentastur er til heysuðu eru
baunir, saltkjöt, rullupylsur, kjötsúpa, flesk, hrís-
grjónagrautur, nautstungur, bæði saltar og reykt-
ar o. fl.
Matinn, sem sjóða skal í heykassa, skal sjóða
fyrst yfir eldi frá 10—30 mínútur. Svo er pottur-
inn tekinn ofan meðan hversýður f honum og
flýtt sér með hann í heykassann. Lokið verður
að falla vel, og heydýnan er breidd yfir hann.
Bezt væri líka ef ábreiða væri til, að leggja þar
ofan á og brjóta niður með alt um kring. Annn-
ars mætti nota vaxdúk til þess. Svo er kassa-
lokið hespað aftur.
Heyið er, sem menn vita, lélegur hitaleiðari,
svo maturinn helzt við suðu, ef hann hefir verið
látinn vel sjóðandi í heyið, og soðnar þar at sjálfu
sér. Þó er betra að bregða honum yfir eld áður
en hann er borinn á borð.
Maturinn þarf helmingi lengri suðu í heyi, en
yfir eldi. Líka verður að gæta þess, að láta
ekki meira vatn í súpur eða grauta, eða mjólk
í vellinga, en ofan á að takast soðið, af því ekk-
ert gufar upp.
Gott er að hita upp heyholurnar áður enn
pottarnir eru settir í þær, með því «ð láta ketil
eða pott með heitu vatni standa í þeim stund-
arkorn áður.
Því væri betur að sem flestar húsmæður vildu
reyna þessa þægilegu „hjálp í viðlögum" í eld-
húsinu. Maturinn getur geymst þar óskemdur tii
næsta dags, þótt hann sé látinn í heyið daginn
áður.
Morgunböð.
LESTIR hafa heyrt talað um, að böð
væru ho!l. Annarstaðar f siðuðum
löndum er það lfka daglegur vani
margra, að fá sér hálfkalt bað að morgn-
innm. Hér á landi mun það undantekning, ef
það er gert. Marga vantar bæði baðker, og hæfi-
legan stað handa þvf. Fæstir hafa svo rúmgóð
húsakynni, að þeir geti haft sérstakt baðherbergi,
með baðkeri og ofni.