Kvennablaðið - 18.02.1903, Blaðsíða 2

10
KVENNABLAÐIÐ.
Og þótt þeir kunni ekki að verða að öllu
leyti samdóma, þá bið eg þá að minnast
þess, að „sínum augum lítur hver á silfrið",
jafnt í þessu tilliti sem öðru.
Þegar talað er um útsýni Reykjavíkur,
þá fer það auðvitað nokkuð eftir því, hvað-
an horft er. Víðsýnast er frá Skólavörðunni
eða ofan af Landakotstúninu vestanvert við
aðalbæinn. En minnistæðast verður þó, að
litast um frá Arnarhóli, því þar stendur mað-
ur á sögustaðnum sjálfum. Þar fyrir neðan
brekkuna, sem nú er kallað „Battaríið" lágu
öndvegissúlur Ingólfs, þegar hann kom fyrst
til Reykjavíkur 874. Og þaðan mætti ætla,
að hann hafi horft, þegar hann gaf víkinni
nafnið, af því einmitt þar, sézt svo ljóst lög-
un hennar, og reykirnir úr laugunum.
Sjaldan gefur að líta fríðari utsjón en
héðan af Arnarhóli í góðu veðri seint á kveidi
um jónsmessuleytið. Héðan blasir við bæði
láð og lögur. Ef maður snýr sér í hánorður
þá liggur Faxaflóinn spegilsléttur beint fram-
undan, með eyjunum: Viðey, Engey og Orfis-
ey, rétt fyrir framan. Til hægri handar er þá
fyrst strandlengjan með Skuggahverfinu næst,
en svo skerst sjórinn lengra inn, þegar inn-
eftir dregur og myndar vík, sem dálítill læk-
ur rennur ofan í. Það er líklega insta horn-
ið á „Reykjavíkinni", og upp af henni eru
„Laugarnar" í örlitlu dalsdragi, en fram með
víkinni að austan skagar nes eða tangi, sem
sýnist frá Arnarhóli ganga út undir Viðey.
Þar blasir við stór og vegleg gul byggíng.
Það er holdsveikisspítalinn kominn í stað
gamla biskupssetursins.
í landsuðri frá Viðey, upp af Kollafirði,
blasir Mosfellssveitin við, en Esjan og Kjal-
arnesið beint á móti Laugarnesinu, að aust-
anverðu við Kollafjörðinn. Þar norður af
sézt Akrafjall og Akranesið, beint í norður
frá Reykjavík. En í fjarska norð-vestur við
sjóndeildarhringinn, blasir Snæfellsnesfjallgarð-
urinn við óslitinn. Og yzt í norð-vestrinu
gyllir kveldroðinn hvíta kollinn á Bárði gamla
Snæfellsás, sem hyllir undir eins og útvörð
Vesturlandsins, þarna lengst úti á Snæfells-
nesinu, þótt lítið kv'eði nú örðið að liðveizlu
hans, og litla rögg sýni hann af sér, til að
halda botnverpingum og öðrum nærgöngul-
um yfirgangsseggjum í skefjum. En honum
er nú líklega farinn að þyngjast fóturinn, og
má slíkt teljast vorkunn, þegar komið er á
hans aldur. —
Ef vér göngum nú af Arnarhóli upp á
Landakotstúnið, til þess að njóta en betur út-
sjónarinnar, þá blasir allur Faxaflóinn við
sjónum vorum alveg svo langt sem vér eygj-
um. Og að sunnanverðu við hann, en í suð-
austur frá yztu tánni á Snæfellsnesi eygjum
vér Reykjanesið, sem teygir sig Langt vestur
í sjó og myndar ásamt Snæfellsnesinu flóa-
mynnið.
Nokkru austar og sunnar á Reykjanes-
fjallgarðinum blasir Keilir, við beint í útsuð-
ur frá Reykjavík, og þekkir hvert mannsbarn
strýtumyndaða lagið á honum, sem er alveg
eins og upprökuð áburðarhrúga á túni. Af
Landakotstúninu sést Reykjanesfjallgarðurinn
óslitinn alveg fyrir öllu útsuðrinu og hásuðr-
inu austur á móti Reykjavík, en þá hverfur
hann sjónum vorum austur undir Esjuna.
Ofan af túninu liggur öil strandlengjan
að sunnanverðu við flóann opin fyrir, suður
að Garðskaga.
Næst er Seltjarnarnesið og Skerjafjörður-
inn. Að vestanverðu við Skagafjörðinn, of-
urlítið í suður, blasir Álftanesið við, að sjá
héðan alveg slétt, og um sumartímann skrúð-
grænt. Þar blasa við tvær allveglegar hvít-
ar byggingar. Það eru hinir fornu frægu
Bessastaðir, gamli aðseturstaður hirðstjóranna,
og eini latfnu- og embættismannaskóli lands-
ins um langan tíma. Skólahúsið og kirkjan,
sem farið var allmjög að förla, er nú risið
upp úr hálfgerðum rústum, aukið og endur-
bætt, með 18—20 álna löngum kvisti ofan á,
sem hækkar það og gerir það tilsýndar eins
og dálitla höll. Og stærð þessara tveggja
húsa bendir á, að þegar til þeirra var viðað
í fyrstu, þá hafi þessi sveit verið fjölmennari
og í blómlegra ástandi enn nú.
Suður og vestur af Álftanesinu sjáum
vér ofan að Hafnarfjarðarkaupstað, og legg-
ur reykinn hingað og þangað upp úr hraun-
unum í grendinni, alveg eins og þar byggi