Kvennablaðið - 01.09.1903, Blaðsíða 6
7o
KVENNABLAÐIÐ.
svo hrærð saman við afganginn af mjólkinni og
helt yfir í mótinu, sykri er stráð yfir og býting-
urinn bakast í bakaraofni 3/4 klst. Er borinn á
borð sem eftirmatur.
Kartöflusnpa. Taka skal 1 hana i1/* pt. af
mjólk, 12 stórar kartöfiur, 1 sellerí, 1 láuk, 2 mat-
skeiðar af smjöri, tvær matskeiðar hveiti og lítið
eitt af salti og hvítum pipar. Laukurinn flysjast
fyrst og saxast, selleríið flysjast líka og er skorið
í litla ferhyrninga og svo er þetta soðið í mjólkinni.
Kartöflurnar eru flysjaðar og soðnar í vatni og salti
eins og venjulegt er. Þegar þær eru soðnar, takast
þær upp og stappast vel í sundur, svo er sjóðandi
mjólkinni helt yfir og hrært saman við, og þetta
sigtað á grófa sáld. Nú er smjörið og mjölið
bakað saman í potti yfir eldi og hrært í súpuna,
hún er svo látin sjóða V4 klst. og krydduð með
saxaðri pétursselju, salti og pipar eftir vild.
Nær er bezt að éta ávexti. Ef vér ætum
meira af ávöxtum, þyrftum vér ekki eins mikil
meðul. Það er gömul trú, að ávextir séu hollir á
morgnana, en óhollir á kveldin. En það er ekki
rétt. Þeir eru ætfð hollir. En helzt skal neyta
þeirra þegar maginn er tómur, en síður til eftir-
matar þegar sultinum er svalað, og meltingin er
byrjuð.
Að neyta ávaxta á fastandi maga á morgn-
ana, er mjög hollt, því það skerpir meltinguna. Eitt
epli eða appelsína rétt á undan mat, þola þeir
sömu vel, sem ekki mundu þola það eftir mat.
Ef ávextir eiga að vera hollir, þá verða þeir
aö vera ferskir og vel þroskaðir, og helst ef þess
er unt, neytast ósoðnir. Kvenfólk ætti helzt að
éta ávexti, svo sem epli, perur o. fl. svo lengi
sem það fæst, með morgunmat, í staðinn fyrir
kjöt og egg. Ef kvennfólkið sæi um, að það hefði
t
ávexti í einhverri mynd til morgunverðar á hverj-
um degi, þá mundi því líða miklu betur í öllu
tilliti, án þess að tala um að það yrði miklu fegurra
á yfirlit. ___________
Góð ráð.
Silkibönd eða slifsi má þvo úr benzíni, sem
matarsalt er leyst upp í. I einum pela af benzíni
skal leysa upp tvær matskeiðar af matarsalti. Það
sem á að hreinsa, er lagt á hreint sléttunarborð
(strygebræt), og er fest gætilega á það. Síðan er
það strokið eftir lengdinni með hreinum, mjúkum,
hvítum ullarleppi, sem er smá-vættur í benzíninu.
Ef það, sem á að hreinsa, er mjög óhreint, þá má
láta það liggja í benzíninu '/4 stundar, sfðan er
það nuddað með ullarleppnum, og strokið alveg
hreint og þurt með hvítu, hreinu handklæði.
Salmíak er svo nauðsynlegt til allskonar þvotta
og hreinsunar, að furða er hvað mörgum húsmæðr-
um er það ókunnugt. Hvað mjög, sem fallið er
á hluti úr silfri eða pletti, þá verða þeir alveg
spegilfagrir, ef þeir eru lagðir í blöndu úr '-/5 af
salmíaki og Vs af vatni. Gólfdukar (og aðrir dúk-
ar), jafnvel þeir, sem hafa ljósa og viðkvæma liti,
verða alveg sem nýjir, ef þeir eru barðir og hrist-
ir vel úti, og síðan nuddaðir vel með leppi, vættum
úr blöndu úr tveimur matskeiðum af salmíaki, í
einn pt. af vatni, og dúkurinn strokinn svo vel yfir
á eftir með hreinu lérefti, undnu upp úr köldu
vatni. Sófa og stólasetur, úr flosi („plyds") má
líka hreinsa á sama hátt. Svört klæðispeysuföt
og kjólar, sem farin eru að verða grá og óhrein,
burstast fyrst vandlega, breiðast svo upp á slétt-
unarborð og þvost svo vandlega með hreinum
svampi, sem vættur er oft í blöndu úr salmíaki
og vatni til helminga. Svo er hreint léreft breitt
yfir pilsið eða kjólinn og sléttað yfir það léttilega
með heitu sléttunarjárni. Síðan hengjast þau upp
til þerris. _____________
Að hreinsa ljósleitar silkiblússur. Þær má
mjög vel hreinsa með benzíni og kartöflumjöli.
Fyrst er hreinn dúkur lagður undir, þar sem treyj-
an er óhrein, og svo er nuddað á lengdina, eins
og þræðirnir liggja, með hreinni bómull, sem vætt
hefir verið í benzlni. Þetta er nuddað þangað til
það er hreint og á eftir með miklu af vel volgu
kartöflumjöli, þangað til hver blettur er vel þur.
Þegar blússan er öll óhrein, þá er hún látin í skál
og benzini helt ofan á, svo að það fljóti yfir, og
lok eða hlemmur, sem vel fellur, látið yfir og alt
byrgt vel til til næsta morguns. Þá er hún lögð
á hreinan dúk og nudduð vel, þangað til hún er
þur og hrein, með nógu af vel volgu kartöflumjöli,
sem skiftist eftir því, sem það óhreinkast. Allar
fjaðrir verða að takast úr henni áður. Ekki má
slétta blússuna með heitu járni. Nota má aftur
benzinið, ef það er látið setjast til, undir feldu
loki og óhreinindunum helt burt.