Kvennablaðið - 07.10.1903, Blaðsíða 5

KVENNABLAÐIÐ.
77
prestarnir látið búa til einskonar gröf ein-
hversstaðar í dómkirkjunni, sem á að vera í
líkingu við gröf frelsarans Hinum rétttrúuðu
Rússum finnst með þessu, að þeir eigi sjálft
líkið af frelsaranum þarna undir hihu helga þaki
dómkirkjunnar, sem muni rísa upp frá dauðum
á páskamorguninn, eftir pínu sína og dauða
á krossinum á föstudaginn langa.
Og svo við lok þessarar löngu guðs-
þjónustu á páskanóttina, þegar klukkurnar
slá tólf, þá koma prestarnir til þess að rann-
saka. hvað í gröfinni er. — Erkibiskupinn,
sem er æðstur að tign, kemur nú fram og
skýrir frá því með hárri raustu, að Kristur
sé horfinn, — gröfin sé áreiðanlega tóm.
Og til þess að hin heilaga frásaga skuli
verða leikin til enda fyrir mannfjöldanum,
þá ganga prestarnir í hátíðlegri skrúðgöngu
út úr kirkjunni og alt í kring um hana til
að leita að hinum týnda Kristi, og að sið-
ustu kunngjöra þeir mannfjöldanum, að hann
sé sannarlega risinn upp. —
Mér finnst þetta atriði alveg ógleyman-
legt. — Það er alveg ómögulegt að lýsa með
orðum þessari skrautlegu og ímyndaríku mynda-
sýningu. Fyrst prestunum í þeirra hátíð-
lega messuskrúða, svo hermönnunum, sem
standa berhöfðaðir í þéttum hring alt í kring
um kirkjuna og fylgjast með til þess að mann-
fjöldinn troðist ekki inn fyrir hin heilögu vé-
bönd kirkjunnar, hinum volduga óteljandi
manngrúa, hinum risavöxnu logandi kyndl-
um á þakbrúnum kirkjunnar og hvervetna
annarsstaðar, og hinni kyrlátu fögru páska-
nótt með sínum þúsundum af stjörnum og
sínum hlýja vorblæ. — — — — — —
Nú er þessari hátíðlegu athöfn lokið.
Prestarnir hverfa inn í kirkjuna og mannfjöld-
inn tvístrast í allar áttir um götur og stræti
borgarinnar. —■ Nú hugsar hver um að ryðja
sér áfram gegnum þrengslin. Líklega er það
bezt að fylgjast með straumnum og þannig
komumst við með heilu og höldnu heim, án
þess að nokkur hafi troðist undir eða týnzt
í mannþrönginni.
En svo er haldið enn þá áfram. Einn-
ig við fórum að horfa á máltíðir fátækling-
anna, sem allstaðar haldast hjá rétttrúuðum
Rússum við endalok guðsþjónustunnar.
Á mörgum kirkjutröppum við göturnar
situr enn þá fjöldi hljóðra og þolinmóðra fá-
tæklinga. Enn þá mega þeir ef til vill bíða
lengi eftir því, að prestarnir blessi mat þeirra
og þeir megi bera hann heim aptur. — Svo
mörg föl, titrandi andlit, svo mörg biðjandi
augul — Það er hin áhrifamesta sjón nætur-
innar. Og alt þetta í sameiningu, ásamt há-
tíðlegum dultrúarlegum tónum, sem berast f
loftinu frá einni kirkjunni til annarar, — það
vekur þá tilfinningu, að sá heimur, sem vér
höfum hingað til lifað í sé liðinn undir lok.
Við fætur vorar liggur alt annað. — Það er
Evrópa og Asfa í sameiningu, sem hafa heill-
að tilfinningar vorar og látið oss sjá. eins og
í skuggsjá sannarlegt Austurlanda-ímyndunar-
afl og dultrú.-----------—
Morguninn eftir heimsæki eg húsmóður-
ina, sem leigir mér herbergið. Brosandi út
undir eyru kemur Olga Petrowna vingjarn-
lega á móti mér, og eftir rússneskri venju
kyssir hún mig á báðar kinnar og munninn.
Og þegar eg kveð hana með venjulegri rúss-
neskri kveðju, þá hefi eg fengið að gjöf hið
alkunna blóðrauða rússneska páskaegg, sem
ætíð er gefið um þetta leyti í Rússlandi, og
ætíð verður að vera rautt, því f Rússlandi þýðir
rauði liturinn hamingju.
Um leið tekur húsmóðirin eptir rauðum
morgunsk;óm, sem eg hefi komið með handa
henni. — „En að frökenin mín skuli hafa
munað eftir þessul En sú indæla gjöfl Nei
sko bara þessa tvo sætu, sætu skó“l
Og rétt á eftir sé eg út um gluggann,
hvar Olga Petrowna gengur yfir götuna til
að heimsækja nágrannana, og eg tek sérstak-
lega eftir því, að til þess að þeir „tveir sætu“
skuli ekki óhreinkast, þá hefur hún sett skó-
hlífar utan yfir þá.
' ’ 4?
Skrautbindi
utan um „Kvennablaðið" fást hjá útgefanda
og kosta að eins o,80—1 krónu.
Skrautbindi fyrir „Barnablaðið" fást
einnig, og kosta 8o aura.