Kvennablaðið - 12.12.1903, Page 2

92
KVENNABLAÐIÐ.
Skuldadagar nir.
(Þýtt).
(Framh.).
ANN þaut að leynidyrunum. Varekki
mögulegt að komast undan ? En svo
gætti hann aðsér. Peningarnir! Pen-
ingarnir— þá vantaði. Enginn eyrir
í skotsilfur til ferðarinnar. — Hann leit á skamm-
byssurnar — o f s e i n t!
Nú heyrðist ókunn rödd — mjúk eins og
silki ofan á, en mjög einbeitt niðri í. — »Banka-
stjórinn verður að afsaka, að við komum svona
seint og óþægilega, en . . . .«
»Hér var 1 dag hátíðahald. Eg hefi ekki
ennþá sofnað nokkurn dúr. Mætti ekki hinkra
við 2—3 klukkustundir?«
Honum datt alt í einu í hug, að eitthvað
mætti gera á þeim fresti.
»Því miður er það ekki hægt. Gérið svo
vel að ljúka upp . . . Annars . . . .« handfang-
ið var hrist, til merkis um tilganginn.
Bankastjórinn lauk upp tafarlaust, og varþá
jafn kurteis og viðmótsþýður heimsmaður og
vant var.
Nú var alvaran komin. Virkileiki kringum-
stæðnanna snart hann, og um leið vaknaði bar-
dagalystin og löngunin að fleyta sér sem lengst
og koma ekki upp um sig fyrir sendisveini lag-
anna.
Andrés gamli kom fyrstur þjótandi inn hálf-
klæddur.
»Farðu að hátta! Eg loka sjálfur á eftir
herrunum«.
Vaninn að hlýða neyddi þjóninn til að láta
tafarlaust undan. — »Eins og herrann skipar«,
sagði hann.
Tveir velbúnir menn, semekki bárueinkenn-
isbúning komu inn á eftir.
»Bankastjórinn verður að afsaka, að við kom-
um svona seint og óþægilega. En það hefirým-
islegt orðið uppvíst í bankanum — fjársvik held
eg«, sagði annar lögreglumaðurinn, en hinn skim-
aði í krók og kring í laumi.
f bankanu m. — Þá var öll von úti!
»Lögreglustjórinn hefir lagt okkur fyrir að
mælast til, að herra bankastjórinn fylgist með okk-
ur þegar í stað til bæjarins, til að mæta við rétt-
arrannsókn, sem hann ætlarað halda í þessu máli.
»Þetta er jafnleitt, sem það er ótrúlegt«,
svaraði bankastjórinn og skalf alveg á beinunum.
»Það 'nlýtur að vera af misgáningi. En ef eitt-
hvað er í ólagi, þá geta herrarnir getið nærri, að
I það er ekki m é r að kenna, heldur einhverjum
af undirmönnum mfnum«.
»Auðvitað«, svöruðu báðir lögreglumennirn-
ir og hneigðu sig djúpt.
»Eg skil vel, að nærvera mín muni veranauð-
synleg undir þessum kringumstæðum, og eg fer
auðvitað fúslega með, þegar eg hefi fengið mér
yfirfrakka. Fataherbergið er hér innar af«.
Hann gekk inn að fataherbergisdyrunum,
sneri sér þá við og sá að lögreglumennirnir voru
á hælunum á honum.
»Máske herrarnir vildu gera svo vel ogbíða
hér frammi — bara eitt augnablik?* *
»Það er mjög leitt, að okkur hefir verið skip-
að, að yfirgefa bankastjórann ekki eitt einasta
augnablik, fyr en eftir réttarrannsóknina«
»Það er svo!« Honum tókst að hafa vald
yfir málrómnum, en reiðin sauð niðri í honum.
»Okkur þykir leitt, að sýna tortryggni. Þetta
er auðvitað misskilningur, en við verðum að hlýða
fyrirskipununum«.
Þessi brosandi uppgerðar kurteisi, sem dugði
ekki til að breiða yfir gruninn og efann, gramdi
hann, og skemti honum þó llka. Það var sjón-
leikur, sem þeir léku, hverjir á móti öðrum, og
hann skyldi sannlega standa þeim jafnfætis í kurt-
eisi og sjónleikament, þótt þeir skilmdust með
grímu fyrir andlitinu.
»Má eg kveðja fólkið mitt?«
»Auðvitað«.
Hann studdi á rafmagnsknappinn, og kom
þá Andrés hlaupandi inn. Það var auðsjáanlegt,
að hann hafði staðið fyrir utan dyrnar.
»Þú gekst ekki til hvílu, eins og eg sagði
þér. Það er í fyrsta sinni, sem þú hefir verið
óhlýðinn*, sagði húsbóndihans með viðkvæmni.
»Bið þú konuna mína og dóttur mína að koma
hingað ofan — svo fljótt sem þær geta. Ef til
vill er það slðasta þjónustan, sem þú vinnurfyr-
ir mig«.
»Já, herra bankastjóri«.
Andrési fanst hann vera svo undarlega magn-
laus í fótunum, og hann var miklu bognari enn
vant var, þegar hann komst upp, hálfkæfður af
niðurbældum gráti, — tilraun um að sýnast ró-
legur,— þegar hann skilaði erindinu.
Bankastjórinn rétti úr sér. Nú kom það allra
versta. Og einhver þrjózka — að hálfu leyti
kjarkur og hálfu leyti viljaþrek — brauzt um í hon-
um. Seinna — í einverunni fékk hann nógan
tíma til að gefa tilfinningunum lausan tauminn.
En nú, fremur en nokkru sinni endranær, þurfti
hann á geðstjórn sinnioguppgerðar rósemi að halda.
Hánn gekk inn að fataherberginu og tók