Kvennablaðið - 20.01.1910, Side 1

Kvennablaðiðkost'
ar 1 kr. 60 au. inn-
anlande, erlendis 2
kr. [ðOcent vestan-
hafs) */• vprðsins
borgist fyrfram, en
*/» fyrir 16. júli.
licunalilíibtii.
Uppsögn skrifleg
bundin við ára-
mót, ógild nema
komin sé til út-
get. fyrir 1. okt.
og kaupandi hafl
borgað að fullu.
16. ár.
Reykjavík, 20. jan. 1910.
M I.
Reykjavíkur stærsta úrval af saumavélum ||
finnst hjá
Th. Thorsteinsson
Ingólfshvoli.
Allar með 2ja ára ábyrgð. Yerð: 26, 33, 36, 39, 43, 45, 60, 65 til kr. 95 pr. Stk.
Prjónavélar beint frá verksmiðjunni i mjög stóru úrvali.
Verzlunin flytur ætið mjög vandaða vefnaðarvöru.
Við höfum ávalt birgðir af okkar alþekta fiðri. Verð: 65, 75, 1,00 pr.
pd. Sendist um alt land.
Til íslenzkra kvenna.
Nu eru liðin 15 ár siðan Kvenna-
b 1 a ð i ð hóf fyrstu göngu sina. Fáir höfðu
imyndað sér, að það mundi á fyrsta ári
eiga slíkum vinsældum að fagna sem raun
varð á. Konurnar tóku því tveim hönd-
um um alt land. KaupendaQöldinn varð
á fyrsta ári 2500 og 1. tölublaðið varð að
prenta upp aftur. Á flestum heimilum voru
fleiri en 1 kaupandi, víða 2—3, að sinu
eintakinu hver. Á einu bóndaheimili voru
keypt sex eintök af sex stúlkum. Pað
mátti heita, að fyrsta lífsmarkið hjá is-
lenzkum konum væri þá að vakna. Árið
áður hafði Hið íslenzka kvenfélag verið
stofnað, og var það hið fyrsta kvenfélag
hér á landi, að undanskildu Thorvaldsens-
félaginu, sem lét nokkuð á sér bera. Til-
gangur þess var, eins og menn vita, í fyrstu
aðallega pólitiskur. En auðvitað átti það
einnig að taka til meðferðar alt það, sem
gæti bætt hagi og réttindi kvenna. í því
skyni átti það að láta halda tvo fyrirlestra
árlega, »og væri annar jafnan um hagi og
réttindi kvenna, en hinn um einhver önnur
almenn mál«.
Það má vel vera, að stofnun þess hafi
að einhverju leyti óbeinlínis rutt Kvenna-
blaðinu til sætis, þótt lítið væri það þá
útbreitt utan Reykjavíkur. En fyrstu sjálf-
stæðishugsjónir kvenna hér lágu þá í loft-
inu, þótt óljósar væru konur fundu ósjálf-
rátt til þess, að þær þurftu á sérstöku mál-
gagni að halda. Kvennablaðið tók að sér
alt það, sem snerti heimilin, barnauppeldið
og fræðslu kvenna. Sjálfstæðishliðina á
kvennamálunum tók það ekki þá fyrst um
sinn að neinum mun, þótt það væri því
máli jafnan hliðholt. Það vildi undirbúa
konur, glæða þekkingu þeirra, menta þær
og gera þær skylduræknar, — svo mundi
sjálfstæðistilfinningin koma af sjálfu sér.
En einmitt þetta atriði, jafnréttismál