Kvennablaðið - 20.07.1910, Blaðsíða 4

44
KVENNABLAÐIÐ.
jafnan fyrir. Menn segja máske að ekki þurfi
að senda heilar voðir. En enginn leggur upp
raeð i. d. eitt svuntuefni, eða 2—3 álnir vað-
mála eða fatadúka. Voðin verður jafnan að
vera lengri en þurfa mundi til sýningarinnar.
Og sama má segja um flestalla aðra sýn-
ingarmuni utan af landinu. Þar er svo margt
sem tefur og kallar að. Þegar svona seint
er að verið, er hætt við að margur geti ekki
tekið þátt í sýningunni, sem annars hefði
gert það. Það er alveg óskiijanlegt, að sýn-
ingarnefndin skyldi ekki þegar eftir Alþingis-
lok 1909, að hún vissi um að fjárstyrkurinn
var veittur til sýningarinnar, þegár í stað
hreyfa málinu, sem kröftuglegast og biýna
fyrir öllum að nota þenna tiltölulega stutta
tíma til að undirbúa góða sýningarmuni.
Aðrar þjóðir hafa oftast nær mörg ár til
að undirbúa sýningar sinar. Og okkar, sem
aldrei höfum haft sýningu að heita megi, hefði
sannarlega ekki veitt af að við hefðum verið
alvarlega mint á að nota þenna stutta tveggja
ára tíma. En það hefir sýningarnefndin ekki
gert. Eg bjóst við eftir þingið 1909, að sjá
auglýsingar ogáskoranir í hverju blaði til al-
mennings, um að undiibúa sýninguna. En
þá steinþagði iðnaðarfélagið. Eg veit ekki
hvort að sýningarnefndin var þá einu sinni
skipuð.
Að öllu þessu athuguðu getum við naum-
ast vonast eftir neinum sérlega glæsilegum
árangri af þessari sýningu. Mjög hklegt að
helzti árangur hennar verði sá, að menn iæri
það að lengri og betri undirbúning þurfi und-
ir sýningu, sem á að verða til verulegra fram-
fara og þjóðinni til sæmdar en eitt einasta
ár. Mjög líklegt að þangað verði sendir
margir þeir munir, sem flaustrað er af, vegna
tímaleysis, en hefðu þurft vandaðan undirbún-
ings og mjög líklegt að margir þeir sem fær-
astir hefðu verið til að búa til góða sýning-
armuni, og hefðu gert það ef tíminn hefði
verið nógu langur, leggi nú ekki einu sinni
út í það, af því þeir vilji heldur ekkert láta,
en einhverja flaustursgripi, sjálfum sér til van-
virðu og sýningunni til tjóns og svívirðingar.
SveitaJeona.
Xosningarrétturinn á €nglanði.
I.
„Til sigurs". Með þessum orðum setti
Mrs. Pankhurst hinn frægi formaður Suffra-
getta-hreyfingarinnar á Englandi, hinn fjöl-
menna alþýðufund enskra kvenna í Alberts
höll 18. júní síðastl. um kveldið eftir hina
stórfenglegu kvennaskrúðgöngu. Hvorttveggja,
skrúðgangan og fundurinn voru stofnuð til
þess að láta í ljósi hinar ákveðnu óskir kvenna
um, að frumvarp það um pólitískan kosning-
arrétt kvenna, sem borið var fram í neðri
málstofunni af jafnaðarmanninum Shackleton,
nái fram að ganga gegnum þingdeildirnar og
verði að lögum sem allra fyrst. Frumvarpið er
samið af 40 meðiimum af hinum ýmsu pólí-
tisku þingflokkum og hijóðar i aðalatriðum
um:
1. Að hver kona, sem er „householder",
o: sem hefir stórt eða lítið hús, sem húu ræður
yfir, til eignar eða leigu, eða sem vinnur sér
inn árlega sömu upphæð og til er tekið í
frumvarpinu frá þjóðfundinum 1884, sem er
10 £ fái pólitiskan kosningarrétt.
2. Að giftar konur hafi líka kosningar-
rétt, ef þær fullnægi sömu skilyrðum.
„Þetta er ekki alt, sem við viljum fá, en
það er nokkuð af því — — það er bezta
tilraunin sem gerð hefir verið hingað til, til
að opna okkur dyrnar".
Við viðurkennum að við erum ánægðar
með þetta til bráðabyrgða og munum álíta
þessi lög sem byrjun á því, að ná takmarki
voru“, segja konurnar, í hinum ýmsu blöðum
sínum.
Hvað sem mönnum sýnist nú um at-
ferli enskra kvenna, þá verða allir að játa, að
með samtölcum sínum hafa þær gefið öðrum
þýðingarmikla kenningu og að þær hafa með
þessum samtökum gert sig að störveldi á Eng-
landi, sem héðan af verður að taka tillit til.
Bezta sönnunin íyrir því er það, að nú loks-
ins hefir forsætisráðherrann Asquit, sem í 3
ár hefir stöðugt neitað að veita nokkurri
sendinefnd kvenna áheyrn, neyðst til að veita
sendinefnd elzta kvenréttindafélagsins á Eng-
landi áheyrn, með Mrs. Fawcett sem formann,