Kvennablaðið - 20.07.1910, Blaðsíða 6

46
KVENNABLAÐIÐ
Lawrence, Christabel Pankhurst, Annie Kenney
og Mary Gawuthope, sem allar hafa verið oft-
sinnis í fangelsi. Hver af pessum 617 kon-
um bar stóra silfraða pílu, festa á langri
stöng. Áhrifin af því á mannfjöldann voru
stórkostleg.
Sú fylking, sem næst fangasveitinni vakti
mest athygli, voru lærðu konurnar, 800 að
tölu. Allar báru þær kápur og höfuðföt, sem
lærdómur þeirra og próf gaf þeim rétt til.
Fremst þeirra gekk Mrs. Garrett Anderson,
Englands fyrsti kvendoktor og Englands ein-
asti borgarstjóri, sem er kona. Þar á eftir
kom fjöldi annara flokka. Lærðar iðnaðar-
konur, verkakonur, verzlunarkonur, konur af
embættismannafiokknum, aðalskonur og út-
lendar konur, sem sendar voru sem fulltrúar
ýmsra landa til að taka þátt í skrúðgöngunni.
Flestar þeirra gengu undir merki stéttar þeirra,
en sumar þeirra undir kvenréttindamerkinu.
Hvervetna meðfram veginum stóð þolinmóður
skari, sem beðið hafði margar klukkustundir
til þess annaðhvort að heilsa konunum með
húrraópum, eða með hinni lotningarfylstu þögn,
sem gildir meira en virðingarvott fyrir þeim
konum, sem í mörg ár hafa tekið á sig
hverskonar ofsóknir fyrir sameiginleg velferðar-
mál kvenna.
Sumir flokkar vöktu sérstaklega eftirtekt.
t. d. hjúkrunarkonurnar, Þeim var hvervetna
á leiðinni heilsað með háværum fagnaðarópum.
Ein „rauða kross systirin" sagði mér að hún
hefði oftsinnis þolað allskonar raunir og hætt-
ur, án þess að gefast upp, en nú átti hún erfitt
með að láta ekki bugast af tilfinningum þeim,
sem hrifu hana þegar flokkur hennar nálg-
aðist hermannaskálana við Knightbridge, þar
sem hermennirnir lágu í gluggunum og heils-
uðu hjúkrunarkvennafylkingunni með svo mikl-
um fagnaðarópum, að hún gat naumast lýst
þeim.
Leikkonu og rithöfundafylkingin var líka
mjög góðkunn. Bæði nöfn og andlit margra
þeirra eru alþekt. Sömuleiðis fengu konurn-
ar, sem unnu launalágu útboðsvinnuna í iðn-
aðarverksmiðjunum í Lancshire, konurnar
frá stóru verzlunárhúsunum, konur, sem eru
settar í stjornarskrifstofurnar — allar fengu
þær hjartanlegar kveðjur hjá mannfjöldanum
sem horfði á, undir eins og þær komu í ljós.
Þá var ekki sízt tekið á móti kenslukonun-
um.
En fylkingin af „Non Militant’s“konunum
gerðu þó hvað dýpst áhrif á alla þá, sem tóku
þátt í skrúðgöngunni. Það voru þó þær kon-
ur, sem ekki samþykkja ofbeldisverk, eða ör-
þrifaráð, til að koma fram kvenréttindamálun-
um. En við þetta stóra og mikilvæga tæki-
færi fleygðu þær sínu lóði á metaskálarnar og
gengu samhliða „Militant’s" (bardaga) konun-
um, til þess í verkinu að sýna þeirra mikla
kærleika til þeirrar hugsjónar, sem á þessu
fagra laugardagskvöldi hefði safnað 10,000
konum undir eitt merki. Það var sönnun
þess, hvilíka þýðingu þær lögðu í þessa skrúð-
göngu kvenna, 'að þær nú þrátt fyrir sína fyrri
sannfæringu um vinnuaðferðina, litu einungis
á málefnið.
Sem merki um þá breytingu, sem orðin
er á almenningsálitinu á konunum og mál-
stað þeirra má telja hina miklu fagnaðar-
kveðju áhorfendanna til kvennréttindaflokks
karlmannanna. Fyrir tveimur árum mundi
engum karlmanni hafa verið stætt fyrir á-
horfendunum, sem tekið hefði þátt í kvenna-
skrúðgöngu. En hér gengu nú fram í fylk-
ingu og undir sameiginlegu merki, nafnkunn-
ir læknar, uppeldisfræðingar, leikarar, lista-
menn o. s. frv. undir fána harlmannafélags-
ins fyrir hosningarrétti hvenna og ýmsum
öðrum sérstökum fánum. Menn fundu, að
sigurinn getur ekki verið langt undan landi,
þegar götulýðurinn sýnir þeim mönnum frjáls-
lega og af sjálfsdáðum aðdáun sína, sem
styrkja og berjast fyrir kosningarretti' kvenna.
Margar skiýtlur, komu fyrir um daginn.
T. d. þegar einn ákafur mótstöðumaður
kvenna, sem stóð á horninu á James Street,
horfði yfir þessar endalausu kvennaraðir ganga
fram hjá, sagði við förunaut sinn: „Það lítur
út fyrir að þær séu óteljandi". Og þegar
hann sá kvenlæknana ganga fram hjá hróp-
aði upp: „Nei, þetta er þó alt of vitlaust,
eg hafði aldrei hugsað mér slíkt, aldrei hugs-
að mér slíkt, aldrei hugsað, aldrei hugsað, —
hólt hann áfram, þangað til kona ein sneri sér að