Kvennablaðið - 30.08.1910, Blaðsíða 4

60
KVENNABLAÐIÐ.
gert, en haldið við mótstöðunni gegn kosn-
ingarréttinum. Því það er rangt að biöja
um það, sem menn eiga með réttu og eng-
inn maður hefir siðferðislegan rétt til að
neita oss um“. Þessi kraía enskra kvenna er
heldur ekki ný, heldur gömul réttindi, veitt
þeim með Magna Charta, (grundvallarlögum
Engl.) frá 1215, en tekin af þeim, að þeim
fornspurðum 1832 þegar orðið „Male person“
(karlmaður) var sett inn í lögin í staðinn
fyrir „man“. Mr Balfour hefir sagt að hann
skyldi fyllilega réttlætið í kröfum kvenna.
„En réttlætið er ekki nóg“, sagði hann.
„Stjórnin getur ekki tekið þetta mál upp fyr
en þér hafið gert það að alþjóðarmáli, og kom-
ið því inn í hina daglegu praktísku pólitík.
Þér verðið að skera upp herör um alt iand-
ið“. (You must rouse the Country). Öll laga-
leg og friðsamleg ráð voru reynd. Hvernig
átti að fá landið „roused“? Mr. Balfour ráð-
lagði þannig í raun og veru bardagaaðferð-
ina. Þannig var ástandið 1905, en — nú er
landið „roused“, nú er herör skorin upp, og
fylkingar kvennanna eru undir merkjum í borg
um og bygðum. Bæði vinir og óvinir verða
að játa, að málið er komið á dagskrá þjóð-
arinnar, það ofsækir forsætisráðherrann hvar
sem hann situr eða stendur, og það hefir
gefið Mr. Asquith það sæti í sögu Englands,
sem hann aldrei getur fluttst úr. Asquiths
og Suffragettanna verður minnst sameiginlega
í sögunni, því fær hann aldrei viðgert.
Áhorfandinn horfir forviða á bardagaað-
ferðina: sultar-„strejk“, mötun með ofbeldi og
fangelsisvist, meðhinni örgustumiðaldameðferð.
Þetta lætur alt undarlega í eyrum, þegar rætt
er um þjóð, sem hrósar sér af að vera mann-
úðlegri og mentaðri en nágrannaþjóðirnar,
einkum í því, sem snertir meðferð á konum
þeirra. Og Suffragettan ? Hún fæddist árið
1905, og hún kom til að staðnæmast þar. í dag,
segja helstu ensku dagblöðin, að það líti út
fyrir, að hún muni sigra. Suffragettu-aðferðin
er að berjast gegn allri stjórn, og þeim flokki,
sem styður stjórnina, þangað til hún veitir
þeim kosningarrétt. Og Suffragetturnar hafa
sýnt mjög mikinn dugnað í þvi, að gera
stjórninni lífið svo leitt, sem unt er, því það
er stjórnin, sem valdið hefir, til að veita þeim
kosningarréttinn eða neita um hann. í 4 ár
hefir bardaginn staðið hvíldarlaust. Ráðherr-
arnir hafa orðið að girða í kringum sig með
heilum herskörum af lögregluliði, til þess að
forðast að heyra þessar óþægilegu spurningar
kvenna, en samt hefir ksáaska kvennanna
orðið hygni karlmannanna yfirsterkari, því
þegar minst varði og ráðherrarnir voru komn-
ir á fjölsótta fundi, sem varðir voru með
mörgum þúsundum lögregluliðs — þá gægist
einhver Suffragettan upp úr orgelpípunni, þar
sem hún hefir verið falin i 24 kl.st., og spyr
þessari óþægilegu spurningu: Hvenær ætlar
stjómin að veita konunum kosningarrétt?
Allstaðar er hún nálæg með þessa óþægilegu
spurningu. Skáldin eru farin að setja hana
í skáldsögur sínar í staðinn fyrir Sherlock
Holmes. — Skattarnir í The City of West-
minster í Lundúnum, þar sem Parlaments-
byggingin er, —■ í því einu saman, — hafa
aukist um 20,000 pd. sterl., eða 360,000 kr.
vegna aukinna útgjalda við lögregluna, til að
vernda ráðherrana fyrir konunum. Og bæði
konur og karlar, sem greiða skattana kvarta
undan einþykni Mr. Asquiths, sem bakar
þeim þessar álögur. — Þeir vilja ekki greiða
þenna verndartoll fyrir hann einann. Þegar
Mr. Winstan Churchill átti að halda pólitísk-
an fund í Soutport, þá telegraferaði borgin
Soutport til Lundúna eftir lögregluliði, sem
kostaði 12,000 krónur. Og nú rífast borg-
irnar um hver eigi nú að lögum að borga
brúsann. Og alls,þessa þurfti við, til að taka
keyri úr hendinni á einni svolítilli Suffragettu.
Dugnaði Suffragettanna er það líka að þakka,
að stjórnin hefir hvervetna mist mörg af þing-
mannasætunum við kosningarnar, bæði við
aðalkosningar, eg þegar átt hefir að kjósa í
skörð. Það er sagt að minnsta kosti hafi
Suffragetturnar felt fyrir henni um 30 þing-
menn. Afleiðingarnar eru þær, að stjórnin,
sem um vorið 1906 hafði mikinn meiri hluta í
þinginu, getur nú ekki komið nokkru máli
fram, nema með aðstoð íranna. Frjálslyndi
flokkurinn er farinn að sjá, að af hinum mörgu
óvinum hans eru Suffragetturnar ekki hvað
síst hættulegar. Auk þess fer það nú að