Kvennablaðið - 24.09.1910, Blaðsíða 4

(58
KVKNNABLAÐIÐ.
yrði tekin upp sem almenn skólanámsgíein,
hússtjórnaileg hagfræði í sambandi við nátt-
úrufræðina í skólunum, ræddar og sýndar and-
ardráttsæfingar, til að nota sem heilsumeðal
og til að bæta röddina, samskólarnir sem sið-
ferðisbætendur, skólinn og „seksuella“-málið,
nútíðar teiknikennsla, uppeldi til sparsemi, söng-
kennsla í dönskum, sænskum, norskum og
finnskum skólum, og hvað gera skuli til að bæta
hana, nútiðar skólalíf og þjóðarheilbrigði, al-
þýðuskólarnir og iðnnám, áframhaldsmentun
kenslukvenna, kensla í skólum, um áhrif og
hættu áfengis, uppeldið og erfðalögmálið, kensla
í almennum þjóðfélagsmálum.
Auk fundanna, var standandi sýning á
skólaáhöldum, skólaiðnaði, skólabókum og
skólabókasöfnum, sem mjög var dáðst að.
Siðar verður ef til vill minnst á ýmsar
ályktanir í helztu málunum.
Prætuepli.
Mótmæli gegn bónorði kvenna.
Eg liefi alt af verið að búast við, að einhver
konan eldri eða yngri tæki til máls út af greininni
um „bónorð kvenna“. En eg er farin að halda, að
ekki ein einasta kona, ætli að hætta sér út á þann
is, að svara henni. Eða eru þær allar samþykkar
því, að konurnar fai-i líka að biðja sér manna?
Nei, ekki eg! Eg mótmæli þvi!
Hvhrs vegna munuð þið segja? Höfum við
ckki jafnan rétt til þoss ? Hvar eru þau lög, sem
banna það ?
Margt er á móti því. Ekki það, að það sé ekki
lögum samkvæmt. Lögin skifta sér þar ekkert af.
En — það er fyrst og fremst ekki prakliskt, ekki
hyggilegt. Karlmennirnir mundu ekki geia meira
fyrir konurnar, þótt þeir ættu von á bónorði frá
þeim. Þá fyrst yrði þeim dillað. Þá mundu þeir
sýna sig í öllum sinum hroka og stórlæti. Nei, nú
hafa þeir venjuna við að styðjast, til að lita smáum
augum á þessar „biðjandi“ konur. Og það er
nokkurn veginn víst, að flestir þeirra mundu láta
eins og hundi væri boðin heit kaka, ef stúlka færi
að fyrra bragði, að játa þeim ást sina. Þeim mundi
fara likt og kúnum, sem stela arfanum i hlaðvarp-
anum i laumi, en snerta ekki við honum, þegar á
básinn kemur.
Nei, lofum karlmönnunum að hafa fyrir því,
að fá að biðja sér konu. Hún getur jafnan haft i
sinu valdi að gera sig skiljanlega orðalaust, ef hún
vill; það er gamall og góður siður. Svo var það í
mínum uppvexti, og svo tel eg það víst, að það sé
enn, og verði enn þá langa hrið, þrátt fyrir öll
heimslns jafnréttismál.
Mér finst það líka heldur litið eigulegur maður,
sem ekki hefir mannrænu i sér, til að stynja upp
bónorðinu. Eg er lirædd uui, að konan yrði þá
oftar, að hjálpa honum á lifsleiðinni, og hann mundi
okki hika sér við, að beita henni fyrir, þegar i
harðbakkana slægi, og hann teldi einhvern vanda
bera að höndum. Ef hans eigin ástamál gætu ekki
opnað á honum munninn, þá býst eg við, að hon-
um yrði varla viðhjálpandi i öðrum efnum heldur.
Það væri engin réttarból að þvi, þótt sú venja
kæmist á, að stúlkurnar ættu að hafa fyrri leikinn.
Heldur þvert á móti. Og við það mistu þær þann
berta leik, sem þær eiga á borðinu : að láta karl-
mennina vera í óvissu. Þann leik mundu þeir ekki
seinir að nota sér.
Nei, stúlkur minar! Varist að segja eitt orð
í þá áttina við piltana. Það gerir ykkur ókvenlegar,
og það er ykkar stærsta synd á æskuárunum.
Arkkar einlæg
Amma.
Utan úr heimi.
Kenslukvenna-framhaldsskóli i Kina.
Stjórnin í Kína hefir nýlega látið það boð út ganga
til héraðástjórnanna þar, að koma svo fljótt á fót
sem unt sé framhaldsskóla handa kínverskum kenslu-
konum, svo unt verði við árslok, að þeir taki til að
starfa. Það er framfaraflokkurinn, sem þessu ræður
og vill láta hinar uppvaxandi kinversku stúlkur fá
hærri mentun, bygða á þjóðlegum grundvelli. Hing-
að til hafa þær að eins gengið á trúboðsskólana,
eu þar kenna japanskar kenslukonur. Nú er ætlast
til, að kínverskar kens'lukonur komi í staðinn.
Kvenlögfrœðingar. 1 París eru nú 13
konur or'ðnar málaflutningsmenn. Síðasti kvonlög-
fræðingurinn, sem sór málafærslumannseiðinn hjá
formanni réttarins, heitir Madeinoiselle Julie le Roy.
Stórverksmiðjueigandi er Madame Reyn-
and. Hún veitir yfir 1 miljón manna atvinnu í
ilmvatnaverksmiðjum sínum.
t
I dómnefndinni við sýniuguna í Bruxallos
eru 4 konur: Madame Reynand, stórverksmiðju-
rekandi, Madame Paquin, eigandi hinnar hcims-
frægu tískuverzlunar i Paris, Madame Alphon Salva-
dor og Mademoisclle Bigneron, yfir-eftirlitsmaður
við hina frönsku verzlunarskóla.