Kvennablaðið - 30.03.1918, Blaðsíða 4

20
KVENNABLAÐIÐ
Tímarnir trítla hratt áfram felandi draum-
ana i kápuiellingum sínum.
Líf vort er stutt — pað gefur oss lítinn tíma
til eintómra ástaratlota.
Væri pað að eins notað til strits og erfiðis,
mundi pað verða óendanlega langt.
Bróðir, minstu pessa jafnan og fagnaðu.
Fegurðin virðist oss full af sætleika, pví hún
dansar eftir sama hraða hljóðfallinu og líf vort.
Pekkingin virðist oss hafa gildi af pvi vér
fáum aldrei tíma til að tæma hana til fulls.
En dauðinn heldur blómum hinna jarðnesku
sjónhverfinga eilíftega ferskum.
Bróðir, minstu pessa jafnan og fagnaðu!
(Frh.)
Utan úr heimi.
Yflrlit.
Samgöngurnar við umheiminn eru af
svo skornum skamti, að fáar fréttir berast
þaðan aðrar en striðs- og hermdarverka-
fréttirnar. Þó ber þar nú allmargt við,
sem á öðrum tímum mundi þykja stórar
njTjungar. En það eru alt friðsamlegar
ráðstafanir og framkvæmdir, sem konur
og karlar vinna að í sameiningu og bróð-
erni, til að veita mótstöðu hinum ósegjan-
lega mikla blóðmissi, fjártjóni og eyði-
leggingu, sem heimurinn, og sérstaklega
ófriðarlöndin hafa öll þessi ár orðið fyrir,
og til þess að leitasl við að slík skelfing-
ar óöld geti aldrei aftur runnið upp yfir
mannkynið.
Ein af þeim eftirtektarverðustu tilraun-
um i þessa átt er starfsemi og útbreiðsla
friðarfélaganna. Þeirra hefir litið gætt siðan
stríðið hófst og allar þeirra málaleitanir
og friðarræður hafa verið kæfðar niður
harðri hendi með »báli og brandi«. Hvorki
bréf né blöð þeirra hafa fengið að ganga í
gegnum póstana og póstskoðunina, fundir
þeirra hafa verið bannaðir eða staðið
undir lögreglueftirliti. Þjóðirnar hafa ekki
mátt heyra »friðarorð« nefnd í blöðum eða
á fundum og öðrum opinberum stöðum.
Auðvitað hafa konurnar í öllum lönd-
um einlægast og eindregnast heimtað frið
og formælt stríðinu og ölluin þess athöfn-
um og afleiðingum. Þær hafa líka eðli-
legasta réttinn til að mótmæla því, þar
sem þær eru mæður hermannanna, sem
slitnir eru frá hjörtum þeirra og heimil-
um sínum til að myrða syni annara
kvenna og eyðileggja heimili þeirra. Mæð-
urnar skilja því bezt af öllum, hvað frið-
urinn er þjóðunum dýrmætur, og þær
mundu því allra manna bezt vilja varð-
veita hann fyrir lönd og lýði, ef þær
mæftu ráða.
Það er þvi algerlega í samræmi við
þessa hugsun að þjóðirnar eru nú hver af
annari að veita konnm sínum pólitísk
réttindi. Menn vita, að ef þær eiga að
íjalla um og greiða atkvæði um öll þjóðar-
stórmálin utan og innan löggjafarþinganna,
þá mundi friðuriun verða bezt trjTgður,
því þær skildu hvað það hefði í för með
sér, að rífa heimilisfeður og starfsmenn
þjóðanna burtu til slátrunar á vigvöllun-
um. Auk þessarar aðalástæðu, sem er í
raun og veru hin sama og bindindismenn-
irnir hafa treyst á, að konurnar væru
sterkustu liðsmenn þeirra gegn ofdrykkj-
unni, þá hafa konurnar unnið sér traust
og álit karlmannanna í hernaðarlöndunum
fyrir hina ötulu og ósérhlífnu þátttöku
þeirra í öllum störfum þjóðfélagsins, sem
áður hafa að eins þótt karlmannaverk.
Því geta þeir ekki lengur með minstu
réttarátyllu neitað því að konum beri
réttur til að vera með þeim í löggjafar-
störfum, og að þar beri þeim að eiga full-
trúa, sem taki tillit til óska þeirra og álits.
í samræmi við þessa hugsun og álit
karla og kvenna er það, að Englendingar
hafa nú loks látið undan og veitt konum
pólitískan kosningarrétt og kjörgengi, en
þó með þeim takmörkunnm, að þennan
rétt fá að eifts 30 ára konur fyrst um
sinn, sem hafa kosningarrétt og kjörgengi
til bæjar- og sveitarstjórnar. En karlar fá
þessi sömu réttindi 21 árs gamlir.
Þess hefir áður verið getið hér í blað-
inu, að konur í New York ríkinu haíi
V