Kvennablaðið - 30.04.1918, Blaðsíða 2

26
KVENNABLAÐIÐ
Hátíðisdagur kvenna.
Kvennablaðinu er raesta ánægja að því
að taka áskorun Landsspítalanefndar-
innar, sem birt er að framan hér í blað-
inu. Hún er algert í samræmi við tillögur
Kvennablaðsins í vetur. Og þó að óvíst sé
að konur hafi í þetta sinn um alt land
haft ástæður til að taka þessar tillögur og
áskorun til greiba, þá vonum vér að ekki
líði langur tími áður en þær skilji og við-
urkenni alment. að 19. júní ætti að verða
okkar hátíðar- og fagnaðardagur, okkar
þjóðhátíð, sem við aldrei gleymdum. Hann
er grundvallarlagadagur vor íslenzku kvenn-
anna, sem gerði okkur að lagalegum þjóð-
félagsborgurum, með söma skyldum og
réttindum og bræður vorir hafa. Þann dag
höfum vér sjálfar í fyrstu kjörið að hátið-
isdegi og við hann bundið hlutlöku vora
í hinu fyrsta máli, sem vér vildum starfa
að. Þann dag stofnuðum vér Landsspítala-
sjóðinn og hétum að beita oss fyrir að
því máli yrði komið í framkvæmd svo
fljótt sem unt væri, þessi dagur hefir því
orðið konum Reykjavíkur bátíðisdagur og
fjársöfnunardagur. Hann er líka vakningar-
dagur, sem minnir oss á réttindi vor og
skyldur.
Og þótt svo fari, sem vonandi verður,
að landsspítali komist upp í ekki mjög
fjarlægri framtíð, þá þurfum vér ætíð þessa
dags jafnt með fyrir það. Þá koma upp
ný áhuga- og framfaramál, sem vér telj-
am oss skylt og Ijúft að styðja. Þá verður
19. júní oss endurminningardagur um liðna
tímann og hvað við höfum á honum af-
rekað, og hvatningardagur að gleyma ekki
að velferðarmál lands og lýðs hvíla ekki
síður á herðum vorum en karlmannanna.
Nóg eru verkefni fyrir oss. Og þá munum
vér jafnan finna eitthvert nauðsynjamál,
sem vér getum unnið gagn 19. júní, um
leið og vér höldum hann sem minningar-
dag hátíðlegan. Hann er og verður jafnan
afmælisdagur nýrrar frelsis- og jafnréttis-
stefnu hér á landi, þeirrar stefnu, sem hver-
vetna er að ryðja sér braut í heiminum:
að engin réttarmunur sé milli karla og
kvenna.
Og þótt svo færi að þessi afmælisgjöf
væri illa skorin og klipt, þá Iæknar tím-
inn þann galla, og eftir nokkur ár verður
að eins brosað að löggjöfunum, sem voru
svo barnalegir að viðurkenna réttlætið að
fullu i orðum, en reyna þó að fresta fram-
kvæmdunum, svo lengi semunt væri.
Geymt er ekki gleymt.
Almennings-eldhúsin.
Eins og menn muna, var almennur
kvennafundur lialdinn hér í Reykjavík 7.
júlí í fyrrasumar, að tilhlutun Kvenrétt-
indafélagsins. Fundarefnið var að ræða
ýmsar nauðsynlegar dýrtíðarráðstafanir, og
mótmæla því að konur væru ekki settar í
neinar dýrtíðarnefndir, Var samþykt til-
laga frá frú B. Bjarnhéðinsdóttir, er mót-
mælti þessam ráðstöfunum landsstjórnar
og bæjarstjórnar og »skorað á þessi stjórn-
arvöld að bæta tveimur kon,um við í verð-
lagsnefnd, matarnefnd (bjargráðanefnd bæj-
arstjórnar) og húsaleigunefnd, hverja fyrir
sig, sömuleiðis að verðifleiri dýrtíðarnefndir
skipaðar, þá verði þær hlutfallslega skip-
aðar konum sem körlum«.
Meðal þeirra dýrtíðarráðstafana, sem
voru til umræðu á fundinum, var einnig
rætt um almennings-eldhús fyrir bæinn,
þar sem allir, sem óskuðu þess, gætu feng-
ið keyptan mat. Út af þeim umræðum var
samþykt svolátandi tillaga frá frú Guðrúnu
Pétursdóttur, sem var málshefjandi í því
máli:
»Fundurtnn skorar á Alþingi að fá hæfa
konu, helzt lærða hússtjórnarkenslukonu,
til að fara til útlanda og kynna sér fyrir-
komulag á sameldhúsum og öðruin dýr-
tíðarráðstöfunum, svo að hún gæti haldið
fyrirlestra og gefið fólki leiðbeiningar, og
síðan staðið fyrir sameldhúsi, ef timinn
sýndi að þörf væri á því síðar«.