Kvennablaðið - 30.04.1918, Blaðsíða 7

KVENNABLAÐIÐ
31
var nauðsj’nlegt eftirlitsmeðal. Þá sást hvort
hörnin voru vel útlítandi og heilbrigð. Væri
það ekkí, þá kom læknirinn með sínar athuga-
semdir og fyrirskipanir. Petta kom mæðrunum
líka til að hirða börnin betur. Og væri móðir-
in of mögur sjálf eða hefði sjáanlega ekki haft
nógu næringarmikla fæðu, þá var henni líka
gefinn 1 litr. undanrenna, sem hún varð að drekka
þar þá um leið, til þess að vtst væri uð hún
nyti hennar sjálf.
Þetta fyrirkomulag hélst til 23. marz 1903. —
Pangað til hafði »Mjólkurdropinn« átt fremur
erfitt uppdráttar, en þá var stofnað samnefnt
félag til að standa fvrir þessari grein góðgerða-
seminnar. Styrktarmenn fyrsta félagsins urðu þar
fyrstu meðlimir. Petta Mjólkurdropafélag tók
nú við allri stjórn fyrirtækisins i Stokkhólmi,
og bætti þegar árið eftir öðrum »Mjólkurdropa«
við. Lög voru samin fyrir það og ársgjald úr-
skurðað minst 2 krónur. Fyrsta grein laganna
hljóðar svo:
aTilgangur l'élagsins er að veita þeim ung-
börnum i Stokkhólmi, sem þess þurfa, hag-
kvæma næringu.
Petta ætlar félagið að gera með því að setja
á fót sérstakar smá sambandsdeildir i hinum
ýmsu fátækustu bæjarhlutum, sem hafi það
ætlunarverk að útvega hæfilega mjólkurblöndu,
þó á þann hátt, að börnin missi þó ekki móð-
urmjólkina þar sem hana er að fá, ef unt er«.
Fyrirtæki þetta gafst svo vel, og náði svo
mikilli almenningshylli, að smámsaman hafa
verið settir upp aðrir »Mjólkurdropar« 1 öllum
fátækustu hæjarhlutunum. Eru þar hvervetna
sérstakar nefndir, sem gangast fyrir öllum fram-
kvæmdum í því efni og hafa á hendi stjórn
hverrar Mjólkurdropa-stofnunar, sem allar
standa þó í innbyrðis sambandi sín á milli.
Fyrsti »Mjólkurdropínn« var eiginlega að eins
tilraun, en hún stóðst prófið og var tekin upp
sem alment fyrirkomulag á þessari góðgerða-
starfsemi. Á næstu árunum 1904—1906 voru
stofnaðir 3 nýjir »Mjólkurdropar« í Stokkhólmi,
og 1910 bættusl enn þá 2 Mjólkurdropar við,
sem voru að myndast í útjöðrum bæjarins og
nágrenni.
Allar þessar deildir hal'a sínar sérstöku stöðv-
ar og útbúnað og daglegu stjórnir. En aðal- I
stjórnin hefir umsjónina.
Sem stendur eru því í Stokkhólmi þessir 6
Mjólkurdropar, og auk þess tveir aðrir stofnað-
iraf öðrum. En nú hafa lika flestir aðrir bæjir
í Svíþjóð tekið upp samskonar fyrirkomulag.
Stofnanirnar eru bæði góðgerðastofnanir og
hafa einnig læknisfræðilegan og heilbrigðisleg-
an tilgang, sem sé að varðveita heilsu ung-
barnanna fyrstu æfiár þeirra, sem hcilsu og lífi
þeirra er hættast, ef ekki er nógsamlega vel með
þau farið.
Börnin fá ekki að öllu leyti endurgjaldslaust
þessa mjólk og umsjón. Peir sem efni hafa,
greiða ákveðið gjald fyrir það. En þegarvanda-
menn þeirra hafa ekki efni á því, þá fá þau
alt án nokkurar borgunar, Aðalatriðið er: að
draga úr ungbarna dauðanum og láta börnun-
um líða betur en áður, gefa þeim betri heilsu,
þroska og önnur lífsskilyrði.
Ilér skal ekki farið út i hvernig mjólkin er
blónduð eða annað, sem snertir matarhæfi barn-
anna, það verður líka ætíð mismunandi. Nóg
er að geta þess, að árangurinn hefir orðið mjög
góður. Öll þau börn, sem geta fengið móður-
mjólk hafa hana líka, meðfram hinni mjólkinni,
svo lengi sem unt er aö fá hana og hæfilegt
þykir.
Aðrir bæir í Sviþjóð hafa nú fengið sér sams-
konar stofnanir og reknar eftir sömu reglum.
Gautaborg hefir ekki færri en 6—8 slika »Mjólk-
urdropa«, og 18 aðrir bæir hafa þegar fengið
sér sína »Mjólkurdropa«. Og það er ekki ein-
ungis Svíþjóð, sem viðurkennir gagnsemi þeirra.
Noregur, Finnland, Rússland og Frakkland
höfðu löngu fyrir stríðið tekið sama l'yrirkomu-
lagið upp hjá sér. Hvervetna er það vinsæltog
þykir gefast vel.
Væri nú ekki reynandi fj’rir Samverjann
okkar hérna að taka þetta fyrirkomulag upp á
mjólkurgjöfum sinum. Honum hefir orðið svo
vel til vina með gjafir til starfsemi sinnar, og
eg hygg að þetta fyrirkomulag mundi varla
draga úr vinsældum hans. Eg trúi ekki öðru
en að einhverjir af læknum bæjarins fengjust
til, fyrst um sinn, að gefa Samverjanum eina
stund af tima sínum til að taka á móti börn-
unum, vikta þau og skoða. Síðar mætti þá, ef
til vill, breyta fyrirkomulaginu. Líklegt væri
einnig, að bæjarstjórnin mundi styrkja þetta
fyrirtæki, sem aðallega kæmi fátæklingunum
að notum. Samverjinn er víst langkunnugastur
orðinn um ástæður þeirra og væri því bezt af
öllum trúandi til að geta komið þessari fyrstu
tilraun hér í heppilega framkvæmd.
Jiriel Bjarnhéðinsdóttir.
Híalínskjóllinn hennar Önnu Maríu.
Eftir Önnu Wall.
Boðin á dansleik! á »kadetta«dansleik! Anna
Maríajiringsnerist á stofugólfinu með flakandi
kápuna og skinnhúfuna aftur á hnakkanum. —
Hvar er föðursystir? Hvar heldur hún sig? Og
Tilda líka? Er engin sála heima? Enginn, sem