Kvennablaðið - 30.05.1918, Blaðsíða 4

36
KVENNABLAÐIÐ
er þar einnig og þar rikir og ræður mjólk-
urmatseljan, þar tekur hún á móti mjólk-
inni þegar hún kemur úr fjósinu, þar skil-
ur hún hana, strokkar og ystir. Par eru
búnir til bæði ódýrari og dýrari ostar.
Skólinn er auðvitað stærsti viðskiftavin-
urinn, en þó eru bæði ostar og smjör selt
út af skólanum.
Grasbletturinn kring um bæinn er gerð-
ur að görðum, sem ein af þessum 5 nem-
endum sér um. Hún sér líka um að allar
þær afurðir séu notaðar á sem hentastan
hátt, sem bezt á við á smábæ. Þegar regn
eða vont veður er, svo ekki er vinnufært
úti þá tekur handavinnan við innanhúss.
Þá er hinn alkunni sænski heimilisiðnað-
ur tekinn upp, ofnir einfaldir handklæða-
dreglar, borðdúkaefni og gluggatjöld og
sófa- og stólafóður.
Auðvitað skiftast störfin nokkuð eftir
þvi hve margir nemendur taka þátt í þeim.
En reglan er að þeir taki þátt í öllum
störfum bændabæjarins til skiftis fyrra
skólaárið. Þeir nemendur sem ætla sér að-
allega að læra búnaðarstörfin eru þar venju-
lega líka seinna sumarið, eftir sömu regl-
um, og fá þá lika við bætt mánaðar hús-
móðurnámsskeiði á sjálfum skólanum.
„Blómgarösvörðurinn“.
(Eflir Rábindra Nath lagore.)
III.
Pú leikur pér að mér, til pess eg læri ekki
ofvel að pekkja pig.
Pú glepur mér sjónir með glotti, sem á að
hylja tárin.
En eg pekki, já, eg pekki brögðin pín.
Aldrei segir pú pað, sem pú helzt vildir segja.
Til pess að mér fari ekki að pykja vænt um
pig, gabbar pú mig púsund sinnum.
Til pess eg telji pig ekki með múgnum, gcym-
ir pú pig einungis fyrir pig sjálfa.
En eg pekki, já, eg pekki brögðin pín.
Aldrei gengur pú pann veg sem pú helzt
vildir ganga.
Pú heimtar meira en allir aðrir og pví pegir
pú.
Kæruleysislega brosandi forðast pú allar
mínar gjaíir.
En eg pekki, já, eg pekki brögðin pín.
Aldrei vilt pú taka pað, sem pú helzt óskar
pér.
IV.
Pú ert hið pjótandi aftanský á mínum drauma
himni.
Eg gef pér ávalt liti og lögun með ástarlöng-
un minni.
Pú ert mín, og einungis mín, pú, sem dvelur
í mínum óendanlegu draumum.
Fætur pínar eru rósrauðar, með glampa af
minni hjartans prá, safnað af sólarlagsljóðum
mínum!
Á vörum pínum er beiskur sætleikur frá
bragðinu af minu pjáninga-víni.
Pú ert mín, og einungis mín, pú, sem dvelur
í mínum einmanalegu draumum.
Með skugganum af ástarákafa mínum heíi eg
myrkvað auga pitt, pú, sem ert gestur i insta
dýpi augnatillita minna.
Eg hefi fjötrað pig og bundið, ástin mín, í neti
Ijóða minna.
Pú ert min, og einungis mín, pú sem dvelur
í mínum ódauðlegu draumum.
V.
»Hvað hendur yðar gefa sjálfviljuglega, pað
pigg eg gjarna. Eg bið ekki um annað«.
Já, jú, eg pekki pig lítilláti betlari, pú biður
um aleigu manna.
»Ef pér væruð að eins eitt einstakt blóm
handa mér, pá mundi eg bera pað mér við
brjóst«.
En ef pað hefði pyrna?
»Eg vildi pola pá«.
Jú, jú, eg pekki pig lítilláti betlari. Pú biður
um aleigu manna.
»Ef pér að eins einu sinni vilduð lyfta ástar-
augum yðar móti augliti mínu pá mundi pað
gera líf mitt farsælt út yfir dauðann«.
En ef augnatillitið yrði grimmilegt.
»Eg vildi láta pað gegnumbora hjarta mitt«.
Já, já, eg pekki pig lítilláti betlari, pú biður
um aleigu manna.