Kvennablaðið - 30.05.1918, Blaðsíða 8

40
KVENNABLAÐIÐ

V erzlunin
Björn Kristjánsson,
Reykjavík, VestargStn 4,
selur allskonar VEFNAÐARVÖROB af vönduðustu tegundum;
litirnir óvenjulega haldgóðir.
Meðal annars má nefna: Klæðl, enskt vaðuiál, fatatau allsk.,
kjólatau, svuntutau, sjöl stór, mikið úrval; herðasjöl, karlmannaföt,
prjónnærföt fyrir börn og fullorðna o. m. m. fl.
Verðskrá sendist ókeypis þeim er óska.
og segja frá. Föðursystir fékk að heyra alla
söguna um »kadettinn« og þegar þau fundust,
hvert þau hefðu gengið, og hvar þau hefðu
gengið og hvað þau hefðu talað saman, alveg
orðrétt, með þunktum og kommum. Maður
varð auðvitað að vita hve mikilsvert það var.
Og föðursystir brosti og bættí svo einstöku, litlu
gamanyrði inn i, eins og hún var vön.
Ekki tók Anna-María eftir því hvað seint
henni gekk að koma ofan í sig einasta kjöt-
snúðinum sem hún tók. Önnu-Mariu gekk það
ekki illa sjálfri. Bað var enginn tala höfð á
öllum kjötsnúðunum og kartöflunum sem hún
tróð í sig, meðan hún ruglaði, og sagði, frá og
hermdi eftir og hló.
En þegar að Tilda varð að taka burtu disk-
ínn með lummunum, sem þó voru uþþáhalds-
réttur hennar Elisabetar föðursystur, og sá
hálfan skamtinn liggja undir gafflinum á disk-
inum — þá gat hún ekki stilt sig lengur. Hún
snöktaði svo hátt að það klukkaði i henni. —
Bæði Anna-Maria og Elisabet litu ósjálfrátt uþp,
og föðursystir rétti út hendina og klappaði
Tildu á handlegginn.
Hvað gekk að Tildu? Anna-Maria stöðvaði
snöggvast orðastrauminn. Hafði nokkuð komið
fyrir Tildu? Vissi föðursystir ekkert.
En föðursystir hristi höfuðið. Ekki geta allir
verið boðnir á »kadetta«dansleik, sagði hún.
En hvað þú ert vond, föðursystir, sagði Anna-
Maria og vissi ekki fyrst hvort hún átti að
hlæja eða relðast. En svo hló hún, það átti nú
best við hana. '
I dag var reyndar alt svo undarlegt. Undir
eins og Tilda hafði tekið af borðinu átti að fara
að sauma. Matborðið var bezta vinnuborðið.
Far var nóg rúm til að breiða út híalínið og
klippa langa renninga, sem áttu að rykkjast.
En hvað það hlaut að ganga vel, auðvitað gerði
föðursystir það mesta, en hún masaði líka
minst. Anna-Maria þagði ekki eitt augnablik.
Pað er gaman að lifa, ó, það er gaman! Og
Stokkhólmur er indæll. Anna-Maria kærði sig
ekkert um að ferðast til Ítalíu lengur, sem hún
og föðursystir höfðu orðið sammála um að
gera, þegar þær hefðu sparað svo mikið.
Hvað ættum við að gera til Ítalíu, þegar hér
er svo tndælt? sagði hún.
Við komumst þangað máske ekki heldur,
sagði föðursystir, og ekki tók Anna-Maria held-
ur eftir hvort að nokkur söknuður var í rómnura.
Nei, þú getur víst varið öllum þeim pening-
um á skemtilegri hátt, saðði Anna-Maria.
í búið, handa litlu madömunni, máske, sagði
föðursystir, glettulega.
O, svei, hvað þú ert ljót, sagði Anna-Maria,
og ætlaði að hrista hana tíl. Dusta reglulega
úr henni alla ertnina og háðið. En þá bandaði
Elisabet föðursystir báðum höndum frá sér.
Nei, snertu mig ekki! sagði hún. Það kom
svo stuttaralega og fljótt og í þeim rómi, að
Anna-Maria varð hrædd. (Framh.).
Útgefandi: Bríet Bjamliédiiifcídóttir. — Prentsmiðjan Gutenberg.