Kvennablaðið - 30.06.1918, Side 1
K vennablnðið ko*t-
ar 3 kr.innanlands
erlendis kr. 3 60
(1 dollar yestan-
hafs) */» yerðsins
borgist fyrfram, en
*/» fyrir 16. júli.
t>euuat)lai)iíi.
Uppsogn skrifieg
bundin við &ra-
möt, ógild nema
komin sé til út-
get. fyrir 1. okt
og kaupandi hafl
borgað að fullu.
24. ár.
Reykjavík, 30. júní 1918.
M 6.
Ræða 19. júní 1918.
Haldin frá svölum Aiþingishússins
af frú Brietu Bjarnhéöinsdótlur.
Háttvirta samkoma!
Eg get ekki gert að því að mér finst
það auðsætt að þessi hátíðardagur vor
kvennanna sé þóknanlegur bæði guði og
mönnum, ef dæma skal eftir veðurbreyt-
inguuni. Helliskúrin, sem var fyrir liálf-
tíma, breyttist í sumarblíðu og sólskin,
þegar fólkið átti að fara að koma hér of-
an að Austurvelli. Og að dæma eftir mann-
fjöldanum, og einkum þeim nmrgu karl-
manna andlitum, sem blasa við mér neð-
an frá götunni hérna, sem eg er svo
glöð að sjá meðal vor kvennanna, þá er
eg ekki í neinum efa um að hátíðabaldið
okkar er líka »mönnunum« þóknanlegt.
í*að er alkunnugt að vér konur völdum
19. júní fyrir hátíðisdag vorn fgrst og fremst
til minningar um það, að 19. júní 1915,
fengu íslenzkar konur full stjórnmálarétt-
indi viðurkend og samþykt af konungi
vorum, þótt frestun yrði á að þau réttindi
kæmust full og óskorin í framkvæmd. Og
i öðru lagi bundum vér konur ári síðar
þann dag með með oss félagsskap, til að
vinna eftir mætti að einu af stærstu nauð-
synjamálum þessarar þjóðar. Að hún fengi
fullkominn landsspítala svo ftjótt sem unt
væri. Að þessu máli hétum vér að vinna,
á allan þann hátt sem vér megnuðum, og
álitum hagkvæmastan, í þakklætisskyni
fyrir það, að vér þó loksins hefðum náð
fullri viðurkenningu um rétt vorn, til að
ráða lögum og framkvæmdum í landi voru,
jafnt bræðrum vorum. Og þótt vér auð-
vitað værum ekki ánægðar með það hvern-
ig þessi löggjöf varð í framkvæmdinni fyrst
um sinn, og teldum það bæði ranglátt og
pólitiskan naglaskap, þá sættum vér oss
þó við það eftir atvikum. Vér gerðum því
19. júní að hátíðisdegi vorum, bæði til að
minnast fenginna réttinda og gleðjast yfir
þeim, og til að vinna að einhverjum mál-
um, sem vér þá hefðum í hvert sinn efst
á stefnuskrá vorri. 19. júní 1916 tókum
vér því »agitatitonina« upp fyrir Lands-
spítalanum, sem fyrsta liðinn á vorri nú
verandi stefnuskrá. Fyrir Landsspítala-
sjóðinn viljum vér því vinna hvern einasta
19. júní, þangað til fullkominn Landsspítali
er reistur af þjóðinni og vígður henni til
fullra yfirráða og notkunar.
Eg ætla mér ekki að gefa hér neina
skýrslu yfir samskot þau, sem komur hafa
staðið fyrir. Þær eru árlega birtar í blöð-
unum og því öllum kunnar. Að eins vil
eg geta þess að hér í Rvík gaf hátíða-
haldið og agitation Reykjavíkur kvenna
19. júní 1917, af sér til sjóðsins fullar 4000
krónur. Þá var sjóðurinn orðinn að þessu
meðtöldu rúmar 47,000 krónur. Síðan á
nýári 1918 hafa sjóðnum gefist kr. 3562,20
svo nú er hann orðinn rúmar 50,000 kr.
Þetta er ekki lítið þegar litið er til þess
litla fjármagns, sem konur hafa nú undir
höndum, og þess að hingað til hafa karl-
mennirnir að eins styrkt samskotin, án
þess þó að álíta þau sér verulega viðkom-
andi. Enda hefir líka tiltölulega mikill hluti
þessa fjár safnast í Reykjavík, og þá eink-
um 19. júni-dagana, sem síðan hafa verið
hátíðis- og fjársöfnunardagar vorir. Því er
auðsætt að það mundi mjög auka sjóðinn
ef konur um alt land vildu taka upp sömu
aðferðina og vér Reykjavikur konur: að
gera þenna dag að tvöföldum hátiðardegi
sínum, glöðum endurminninga- og þakk-
lætisdegi, og kappsömum starfs- eða þegn-