Kvennablaðið - 30.06.1918, Blaðsíða 5
KVENNABLAÐIÐ
45
sniðateikning. Síðar er einnig kent að teikna
með litum.
Fyrsta mánuðinn vinna nemendurnir
handa sjálfum sér, en síðar vinna þeir
hvert stykki út af fyrír sig fyrir skólann.
Skólinn tekur við öllum vinnupöntunum,
en nemendurnir fá nokkurn hluta af vinnu-
launum. Einstaka nemendur fá námsstyrk
af sérstökum sjóði.
Að loknu ársnámsskeiði skulu nemend-
ur fá rétt til að vinna sem nemendur í
saumverkstæðum. og siðan til að taka próf
þaðan eftir 3. grein iðnaðarlaganna. Að
því búnu fá þeir leyfisbréf til að verða
sjálfir iðnrekendur. Burtfararpróf fagskól-
ans er haldið siðast í júní. Þá leggur hver
nemandi fram prófstykki sitt, sem er kjóll,
er nemandinn hefir sniðið og búið til að
öllu leyti.
Dómendur eru þrír. og skulu þeir sér-
staklega taka tillit til að vinnan sé falleg
og vel frá öllu gengið, og að kjóllinn fari
vel. Einnig er tekið tillit til hvað langan
tíma nemandinn hafi þurft.
Sýning er haldin mánaðarlega á öllum
saumum og vinnu skólans.
Frá ágúst flytjast þær upp í saumastofu
eða verkstæði skólans, og þaðan áfram í
teikningu í iðnaðar- og listiðnarskóla rík-
isins.
Norskar konnr og dýrtíðin.
Eins og áður hefir verið getið um,
hafa konur í öllum löndum liaft með
sér margvíslegan félagsskap i tilefni af
striðinu og dýrtiðinni. í hlutlausu lönd-
unum er það að eins dýrtíðarinnar vegna,
sem slík samvinna er nauðsynleg. Á all-
an hugsanlegan hátt hjálpa þær bæjar-
stjórnum og öðrum yfkvöldum til að
fyrirbyggja sem unt er, verstu afleiðingar
dýrtíðarinnar. Hússtjórnar-kenslukonur
eru sendar út um alt landið, í hverja
einustu sveit, til að halda sparnaðarfyr-
irlestra og kenna fólki að nota sér sem
mest þær fæðutegundir sem fást i land-
inu sjálfu. Sömuleiðis halda sumar þeirra
stutt námskeið í matreiðslu fyrir hús-
mæðurnar, sem ríkið og opinberir sjóðir
kosta. Á þann hátt kenna þær bæði með
fyrirlestrum og verklegum æfingum hús-
mæðrunum dýrtíðarmatargerð og annan
dýrtíðarsparnað. Einnig hefir aðalstjórn
»Kvennaráðanna« í Noregi sent áskorun
til húsmæðranna að hjálpa til að bjarga
þjóðinni með því að spara alt. í áskor-
uninni stendur meðal annars:
»Á þessum neyðartímum eru ýmsar
hættur sem umkringja oss. Gullstraum-
urinn hefir flætt yfir landið, og flutt með
sér óhóf og eyðslusemi, svo mismunur-
inn í lífsskilyrðunum kemur enn þá meira
í Ijós en áður. Sú fórn, sem nú er krafist
er að sýna nægjusemi og sparsemi. Það
eru þeir eiginleikar, sem ávalt og á öll-
um tímum hafa mikið gildi á hverju
heimili. Eins og nú stendur á, bex-a þeir
vott um sjálfsafneitun auðmannanna,
sem mundi hvetja og styrkja fátækari
hlutann til að láta ekki bugast af skort-
inum og dýrtíðinni.
Vér skjótum þvi þessu máli til föður-
landsástar allra kvenna vorra, og biðjum
þær allar, hverja á sínu heimili og í sinni
sveit, eða umhverfi, að sýna bæði hœfi-
leika og vilja til að vinna fyrir land sitt
með þvi að starfa að þvi, að lifað verði
sem einföldustu daglegu lífi, með nægju-
semi og sparsemi í hvívetna«.-------
Mundum við ekki geta^tekið undir
ýmislegt í þessari áskorun? Við vitum
ekki enn þá hvað næsti vetur ber i skauti
sínu fyrir okkur öll. Enn þá höfum við
haft alls nægtir. »En bústu við því illa,
því hið góða skaðar þig ekki«, segir mál-
tækið. Húsmæðurnar breyttu því hyggi-
lega ef þær byggju sig undir enn þá erf-
iðari tíma en komnir eru yfir oss. Og
þar ættu efnakonurnar að ganga á und-
an. Pað mundi haía uppörfandi áhrif og
opna augu hinna fyrir hsgttunni, sem er
á ferðum.