Kvennablaðið - 30.11.1918, Blaðsíða 2
82
KVENNA LBAÐIÐ
I
Frú Elinborg Friðriksdóttir Kristjánsson.
Hún lézt að heimili sinu hér í bænum
28. nóv. s. 1., 85 ára gömul. Hún var fædd
19. ágúst 1833 í Búðardal á Skarðströnd.
Foreldrar hennar voru séra Friðrik Egg-
ertsson, prestur til Skarðsþinga, og kona
hans Arndís Pétursdóttir prófasts frá Staf-
hoiti, Péturssonar lögsagnara að Görðum í
Staðarsveit. Séra Friðrik var kominn í
beinann karllegg af Staðarholts Páli, og
Jóni Magnússyni á Svalbarða, en móðir
hans var dóttir hins mikla gáfu- og fræði-
manns Magnúsar Ketilssonar, sýslumanns
í Búðardal.
Frú Elinborg var yngst af peim syst-
kina hennar, er upp komust; þau voru
frú Sigþrúður kona Jóns Péturssonar há-
yíirdómara, Pétur Eggerz í Akureyjum og
Guðrún, er gift var Bögnvaldi bónda á
Sigmundseyri í efra Fagradal. Tvítug að
aldri giftist hún Páli Vídalín student og
alþingismanni í Víðidalstungu, 8. október
1853, syni Jóns Thorarinsens Friðriksson-
ar, prests að Breiðabólsstað í Vesturhópi.
Hin ungu hjón tóku þegar við hinu stóra
búi Víðidalslungu, ættaróðali Vídalínanna,
móður-frænda Páls. Þau eignuðust 4 bérn.
er komust til fullorðins ára. Jón Vídalín
konsúll, Páll og Arndís, sem öll eru látin
og Kristín, kona Jóns Jakobssonar, lands-
skjalavarðar.
Frú Elínborg misti mann sinn 20. októ-
ber 1873. Fluttist hún þá vorið eftir frá
Víðidalstungu, að í’orkellshóli í sömu sveit,
sem einnig var eignarjörð þeirra hjóna.
þótti henni sú jörð hægari fyrir sig, er
hún var ein orðin um búskapinn. Par bjó
hún nokkur ár, en flutti svo suður til
Reykjavikur með börnum sínum. Þar gift-
ist hún 1881 Benedikt prófasti og alþing-
ismanni Kristjánssyni í Múla i Þingeyjar-
sýslu og bjó hún þar nyrðra með manni
sínum, þar til hann lét af prestsskap,
1889. Fluttu þau þá alfarin til Reykja-
víkur og bjuggu þar jafnan síðan. Séra
Benedikt lézt 6. des. 1903. — —
Pað mun ekki ofmælt, að frú Elínborg
hafi verið ein af alkunnustu og merkustu
íslenzkum konum síðari hluta 19. aldar-
innar. Að hún var kunn um alt land kom
af ýmsum ástæðum. Hún var gift tveimur
af merkustu mönnum sinnar samtíðar, sem
báðir voru að flestu leyli forgöngumenn
ýmsra framfara í sínum héruðum, og báð-
ir vóru þeir þingmenn og stóðu því í
ýmsum samböndum við flesta þá menn,
á landinu, sem á þeirra tíma voru leið-
andi menn þjóðarinnar. Hún komst
þannig i náin kynni við flesta bestu
menn sinnar samtíðar. Hún bjó stóru
rausnarbúi með báðum mönnum sínum,
og þangað komu allir, sem nokkuð kvað
að, er um þær sýslur fóru. Auk þess sem
heimili hennar var um langt skeið miðstöð
flestra sveita- og héraðsmála á margan
hátt. T. d. voru flestir sýslu- og sveita-
fundir haldnir i Múla, er hún var þar,
og á Þorkellshóli var þingstaður hreppsins
og því sjálfsagður fundarstaður.
Hún ferðaðist og með mönnum sínum,
einkum fyrri manninum, á flesta mannfundi,
og var oft með þeim á sumrin í Rvík,
er þeir voru á þingi. Komst hún þannig
ósjálfrátt inn í hin ýmsu landsmál og
héraða, og tók á margan hátt þátt i þeim,
»bak við tjöldin«. Segja það vinir hennar
og séra Benedikts, að hann hafi tekið mik-
ið meiri og sterkari þátt í öllum sýslu-
málum eftir að hann giftist henni, en
áður, sem hún hafi verið frumkvöðull að,
og kvatt hann til. Frú Elínborg líktist á
margan hátt hinum gömlu höfðingjakon-
um Vestfjarða, sem hún átti kyn sitt að
rekja til. Hún var stór og sköruleg og
fyrirmannleg á velli og kvað mjög að
henni. Nokkuð var hún oft í fyrstu þur-
leg í viðmóti, en það hvarf alveg er menn
tóku hana tali. Hún var glaðlynd og
skemtin og fjörug í viðræðum, og örlynd
nokkuð á yngri árum sínum. Hún var