Alþýðublaðið - 29.03.1921, Qupperneq 4

ALÞYffrURLvAÐlÐ
0MSKIPAfjet
V&SP/V
E.s. SoðnrlAiið
*
lllKreidMia
bi»ðsior e» < Aiþyðuhiisinu við
lag >l»ssiva-tí Og HvrrfisgOtu.
Simi 9»W.
ioiílyH'ngum <e >«iUð þaag.ð
cða I Gutenberg i »tðasta Iagi k
IO árdegis, mub dag, sem þaei
éíga að itoma « biaðið
'sknftargjald ein Izr. á
tnanoði
Augiysingaverð kr. 1,50 cm.
sindáikuð
Utsölumeno beðnir að gera skil
IU afgreiðslunnar, að minsta kosti
ársí)órðungslega
Lánsfé til byggingar Aiþýfiu-
hússin8 er veitt móttaka i Al-
þýðubraufigerðinni á Laugaveg 61,
i afgreifislu Alþýðublaðsins, i
braufiasölunni á Vesturgötu 29
sg á skrifstofu samningsvinnu
Oagsbrúnar á Hafnarbakkanum.
Styrkifi fyrirtækið!
e
8
fer héðan til Vestfjarða föstudag
1. apríl kl 9 árdegis. — Vörur
afhendist t dag og á morgun.
gljábrendir og nikkel-
húðarir í
Fálkanum.
K aupið
Alþýðublaðið!
Ritstjórí og ábyrgðarmaður:
____ólafur Friðríksson_
Frentsmiðjan Gutenberg.
er blað jafnaðarmanna, gefinn út
á Akureyri. Kemur út vikulega
f nokkru stærra broti en .Vfsir*.
Ritstjóri er Halidór Friðjónsson.
Verkamaðuriitn
er best ritaður alira norðlenzkra
blaða, og er ágætt fréttablað.
Ailir Norðlendingar,
víðsvegar um landið, kaupa hann.
Yerkamenn kaupið ykkar biððl
Gerist áskrifendur frá nýjári á
ýjfreiVsia ýlþýlnbi.
Alþýðnblaðið
er ódýrasta, ljðlbreyttasta og
bezta ðagblað landsins. Eaup-
ið pað og lesið, þá getið
pið aldrei án þess verið.
Jack London: Æfintýri.
ef þeir gerðu uppreist gegn honum. Þeir vissu, að hann
svaf aldrei. Lika vissu þeir, að ekki var hægt að drepa
hann raeð særingum — það höfðu þeir reynt. Jafnvel
veikin, sem strádrap þá, vann ekki bug á honum.
Eftir hirtinguna í garðinum, hafði komist á nokkuru
meiri regla. Þeir létu undan járnkrumlu hvíta mannsins.
Nú gáfu þeir honum bara hornauga, eða grettu sig,
þegar hann snéri að þeim bakinu. Þeir geymdu nöldrið,
þangað til á kvöldin, að þeir voru sestir að í kofunum
og hann heyrði ekki til þeirra. Og nú flýði enginn, og
engiun læddist um svalirnar á nætumar.
í dögun, þremur dögum eftir hýðinguna, sáust snjó-
hvít segl Jessie blika við hafsbrún. En vegna þess hve
kyrt var varpaði hún ekki akkerum fyrr en klukkan
var orðin tvö.
Sheldon hughreystist, er hann sá skipið og beið þess
rólegur. Hann sagði eins og vant var fyrir verkum og
vitjaði sjúklinganna. Honum fanst nú alt vera leikur;
áhyggjurnar voru horfnar. Nú gat hann Jagst fyrir og
látið sér batna í næði. Jessie var komin. Félagi hans
kom aítur, hraustur og heilbrigður, eftir sex vikna dvöl
á Malaita til þess að ráða verkamenn. Nú gat hann
tekið að sér stjórnina, og þá komst alt í lag aftur á
Beranda.
Sheldon lá í hægindastól sfnum og fylgdi bátnum
sem kom frá Jessie með augunum. Hann furðaði á því,
að ekki skyldi róið nema með þremur árum, og enn
þá furðulegra þótti honum það, hve illa mönnunum
gekk að komast út úr bátnum, þegar að landi kom.
Alt f einu var sem ljós rynni upp fyrir honum. Svert-
ingjarnir þrír, seur róið höfðu, báru börur á milli sín.
Mvítur maðtxr, sem Sheldon sá, ao var skipstjórinn á
Jessie, gekk á undan þeim, lauk tipp hliðinu og hleypti
þeim inn, og kom svo á eftir.
Sheldon varð það ljóst, að sá sem á börunum lá var
Hughie Drummond, og hoDum sortnaði fyrir augum.
Hann langaði til þess eins, að deyja. Þetta var of þung-
bært. Hann fann það, að hann muudi ekki geta rekið
búskapinn lengur, í því ástandi, sem hann var. En
bráðlega tendraðist vilja-aflið aftur, og hann skipaði
svertingjunum að setja börurnar á gólfið við hliðina á
sér. Hughie Drummond, sem hafði verið hraustur og
glaður, síðast þegar hann sá hann, lá á börunum með
skinin beinin. Lokuð augun voru sokkin djúpt í augna-
tóftirnar, varirnar voru svo skrælnaðar, að það skein £
tennurnar, og kinnbeinin stóðu því nær út úr skinninu.
Sheldon sendi annan þjóninn eftir hitamæli og leit
spyrjandi á skipstjórann.
„Svarti dauði", sagði skipstjórinn. „Svona hefir hann
legið meðvitundarlaus í sex dægur. Og á skipsfjöl geisar
blóðkreppusótt. Hvað er hér aðr"
„Eg hefi látið jarða fjóra menn á dag", svaraði Sheldon,
um leið og hann hallaði sér út úr hægindastólnum að
börunum og stakk hitamælinum undir tungu félaga slns.
Ólson skipstjóri bölvaði ógurlega og sendi annan
þjóninn eítir whisky og sódavatni. Sheldon leit á hita-
mælinn.
„Fjörutíu og tvö stig", sagði hann. „Veslings Hughie",
Ólson hauð bonum whisky.
„Eg þori ekki að bragða það — maginn er í ólagi",
sagði Sheldon.
Hann sendi eftir einum verkstjóranum og skipaði
honum að láta grafa gröf og smlða líkkistu úr kassa-
fjölum. Llkkistur voru aldrei gerðar um svertingjana,
þeir voru jarðaðir eins og þeir komu í heiminn; ájárn-
börum voru þeir fluttir að gröfinni skamt frá sjúkra-
skýlinu og lagðir þar alsnaktir til hinstu hvíldar.
Þegar Sheldon hafði gefið þessa skipun hallaði hann
sér aftur út af og lokaði augunum.
„Þetta hefir verið hreinasta helvíti", byrjaði Ólson
skipstjóri og helti meiru víni 1 staup sitt. „Eg skal segja
þér, Sheldon, þetta hefir verið Ijóta fjandans ferðin.
Mótbyri og logn. í tiu daga hefir okkur rekið fram og
aftur. Hákarlar eltu okkur þúsundum saman, vegna
þess góðgætis, sem við höfum varpað útbyrðis. Það lá
við, að þeir léðust á okkur, þegar við fórum í bátinn.