Aftanskinið - 01.03.1906, Síða 8

24
AFTAN8KISríÐ
I., 3. bl.
á bryggjusporðinum; þegar hann sá, hvað hinn
ætlaði sér, vék hann sér dilitið ti! hliðar og
hratt hinum um leíð, svo hann hentist út í
sjóinn.
Bát var undir eins skotið út til þess, að
reyna að bjarga manninuni, en það var árang-
urs laust. Honum skaut ekki upp aftur, en
flaskan hans hossaðist á yflrborðinu, hálflfull
af brennivíni. — —
Seinna um daginn náðist lík manns þessa.
Yigdis var nærstödd þegar komið var með
það á land. Hún gekk þar að og virti það
fyrir sér með angistar svip.
Svo rak hún upp lágt óp og hneig niður.
Ævarr.
Satt og logið.
Þakkaráwarp.
Förumaður kom á sýslumannssetur og þáði
þar ýmsar gjaflr, er hann lét mikið af; og tii að
halda heiðri »írúaricnar,« sem mest á lofti, orti
hann vísu þessa:
»Frúur gaf mér: flotskjöldur,
feitur kjötur, bógleggur,
snúður-brauður, boll-kafíur,
blessaður og mjól’-sopur.« G. Y.
• Hundrad tutiugu og tíu!<
Presturinn: »Hvað fékstu margt til hlutar
núna, Skafti ininn?«
Skafti vinnum.: »Eg fébk hundrað tuttugu
og tíu.«
Presturlnn: »Það kalia menn nú þrjátíu
annars hundraðs, Skaiti minn.«
Skafti: O, lygi er það! Ekki er vert að
draga af því sem Guð gefur. Það var hundrað
tuttugu og tíu!« G. V.
>Aba sí, mí kastala!<
Grobbinn karl, sem var nýfarinn að búa á
jörð nálsegt kaupstað, hitti einu sinni Englending,
og þrátt fyrir það, þó hann kynni ekki sem bezt
ensku, vildi hann sýna honum bústað sinn, sem
var þar nálægt, og segir:
»Aba sí, mí kastala; mí hás, mínbæeU
J. A. Þ.
Hvalrekinn.
Fyrir nokkrum arum skeði sá atburður, að
hvali rak á Ströndum. Þangaðkomu margir menn,
til þess að reyna, að fá sér h vaibita, annað hvort
keyptan eða gefius. — Eiun á meðai þeirra mörgu,
sem fóru, var gamail maður. En kariangmn
komst ekki nema nokkuð at ieiðinui og yarð að
snúa heim aftur, vegna þess, að hann datt og
meiddi sig. Houum þotti saint leitt, að geta ekki
fengið dáiítið aí hyalnum og biður þvi mann
einu að skila tii umsjónarmannsins, á þessa leið:
»Et þú hittir Hoit 1 gamia Þorleifi, (svo hét
umsjonarm.j þa skiiaðu heiisun irá houum til min
og segðu, að hvaiinn iangi i mig.« *E. v.
>Ekki ein báran stök.<
»Ekki er ein háran stök,« sagöi kariinn, »reið-
hesturiun miun háisbrotnaöi i haust, kýrin drapst
úr doða rétt lynr jóim og nú er konan mín iögst;
það væri rétt eltir iáninu minu, aö hun fseri tii
íjaudans iika.« G. V.
Auglýsing.
Ýmsir af kaupendum AFTAHtíKIJSSlNS, hafa
mælzt tii þess, að biaðiö væri heidur geflð út i
heitum, svo hægra væri að halda því saman, og
síður þyrij aö skitta söguuum i mörg biöð. —
Þessa ósk og bendingu þykir utgeieudunum rétt
að taka tii greina, og kemur því það, sem eftiv
er ai arg., pannig: að þrjú biöö verða geflu út í
einu, tynr Uveru árstjórðung. — K.oma því út
þ r j á r a r k i r i sama broti og nú. Næsta hefti
kemur ut tynr júuíiok o. s. íiv.
Sú breytiug heiur og a orðið, að nýr ábyrgð-
armaðut hefur venð vaiinu, eins og biaðið ber
með sér.
AFTANSKIÍÍIB
kemur út eiuu sinni 1 mauuði (i2 bl. á ari.) ■—
Kostar í iausasöiu iu aura eiutakið, en 1 kr.
árgauguiinu, ef haun er borgaður íyriríram. Ut-
soiumeun tá 20% í söiulaun, et þeir seija 5 eint.
miust. Aigr. biaðsins er í bókaverziuu Vestra.
____*____________________________
Útgeiendur N OKKB.IK UNGIK MENN.
Abyrgðarmaöur HALLDÓfi J. ÁRNASON.
Prentsmiðja Vestra.