Alþýðublaðið - 10.03.1907, Blaðsíða 3

ALPÝÐUBLAÐIÐ
15
ar á eftir og útskýrði B. J. þær
fyrir áhorfendum. Þar á eftir var
sungið, undir sömu stjórn og af
sömu mönnum. Þá hófst bænda-
glima. Heimabændur vóru þeir
Hallgrímur Benediktsson ogGuðm.
Stefánsson. Bezt glímdi Guðm.
Guðmundsson verzlunarm. hjá
Zimsen. Undarlegt er það, að
blöðin hafa nú í seinni tíð geng-
ið alveg þegjandi fram hjá hon-
um, þá er þau hafa verið að telja
upp beztu glímumennina. Guðm.
er að vísu enginn framúrskarandi
kraftamaður, enda beitir hann eigi
kröftum við mótstöðumann sinn
til þess að »þræla« honum niður,
eins og sumir glímumenn hér
virðast gera. Nei, það er lipurð-
in og snarræðið sem hann á alt
undir. Allar hreyfingar hans á
glímuvellinum eru svo mjúkar
og liprar, að unun er á að horfa.
— Næst á eftir glímunni hófsí
rímnakveðskapur. Sátu kvæða-
menn tveir við borð og kváðu til
skiftis sína vísuna hvor — nijög
smellnar og fjörugar gamanvisur
um Dani og íslendinga, Brandes
og J. ól., E. Ben. o. fl. Yóru
kveðendur neyddir til að fara með
nokkur erindi rímunnar aftur, þvi
tilheyrendurnir lintu eigi látum
fyrri. — Rómverska glímu þreyttu
tveir unglingar. Mun mörgum
hafa þótt hún nýstárleg og ekki
hvað sízt klæðaburðurinn. Nokk-
uð var það, að þá fyrst ruddust
áhorfendur upp á bekkina til að
sjá betur hvað fram færi. Einn
bekkurinn þoldi ekki mátið og
brast í sundur. Þeir sem á hon-
um höíðu staðið, urðu eftir það
að sætta sig við að standa á gólf-
inu. Hjer sannaðist máltækið:
»Hætt er hátt settum«. Klykt
var út með vikivaka-dansi. Hér
skal enginn dómur á það lagður,
hversu hann tókst.
Skemtun þessi er ef til vill ein
af þeim beztu, sem hér liafaver-
ið haldnar í vetur, og á ung-
mennafélagið þökk skilið af hæj-
arbúum, bæði fyrir skemtunina
og tilganginn með henni.
Y. X.
í Irkutsk í Síberíu var nýlega stolið gull-
stykki, sem var 90,000 rúfla virði, úr efna
rannsóknastofu, sem stjórnin átti þar. Þjóf-
arnir sluppu.
Símskeyti frá útlöndum
til Alpbl. frá R. B.
Khöfn, 5. mars, kl. 5,40 síðd.
Rússneska þingið sett í dag.
Keisarinn hélt ræðu. Vinstri menm
í miklum meiri hluta, hafa 331
atkvæði, en hægri menn 91. Golo-
win frá Moskva kosinn forseti
þingsins.
Tulinius lýsir yfir því í blaðinu
»Börsen«, að hann sé hættur við
stofnun íslenzka miljónafélagsins
sökum persónulegra árása.
Khöfn 7. marz., kl. 5,35 m. síðd.
Meðlimir heilbrigðisnefndarinn-
ar hafa ákveðið að leggja niður
nefndarstörfm, út af misklíðinni
við Alberti ráðherra.
Golowin þingforseti Rússa hefir
heimsótt keisarann.
Há hús. Stórborgirnar í Am-
eríku keppast um að byggja sem
hæst hús. Nú er hús í smið-
um í New-York, sem á að verða
48 stofuhæðir.
48 JtlLES VERNE.
fögrum orðum um »safnhúsavizku« Konsæls,
sem hann svo kallaði.
Við héldum stöðugt í suðurátt, fórum yfir
miðjarðarlínuna og komumst loks á siglinga-
leiðir verzlunarskipanna.
Dag einn sat ég í aðalsalnum og var að
lesa í bók. Ned Land og Konsæll sátu við
gluggana og horfðu út í sjóinn. Alt i einu
spratt Konsæll upp og gekk þangað sem ég var.
»Vill ekki húsbóndinn koma út að glugg-
anum sem snöggvast«, sagði hann og virtist
vera mikið niðri fyrir.
Ég brá við og leit út um gluggann. Sá
ég þá eitthvert svart ferlíki liggja grafkyrt í
sjónum skamt frá skipinu. Ég neytti augn-
anna því betur, sem nær dróg.
»Skipsflak!« kallaði ég upp yfir mig.
»Já«, sagði Ned Land, »það er sokkið og
möstrin eru brotin«. Það var sem hann sagði.
Slitrin úr reiðanum héngu á köðlum út af
borðunum. Skipið hallaðist á bakborða og
var fult af sjó. Það hlaut að vera nýsokkið,
þvi mastrastúfarnir, sem stóðu upp úr þilfar-
inu, vóru hreinir. í dyrum eins þilfarsklef-
ans sáum við liggja lík ungrar konu og hafði
hún kornbarn í fanginu. Lengra fhafði hún
ekki komist þegar slysið vildi til. Á þilfarinu
lágu 4 hásetar dauðir og flæktir i reiðaköðl-
unum. Var hræðileg sjón að sjá, hvernig þeir
3ÆFARINN. 45
Var rent fyrir gluggana og ljósi brugðið upp
á rafmagnslömpunum í salnum. En lengi á
eftir sátum við eins og í leiðslu og rifjuðum
upp í huganum þennan merkilega fyrirburð.
Hann var svo nýstárlegur og nærri yfirnáttúr-
legur að hugmyndalíf okkar var snortið um
langan tíma.
III.
Ég fór að una æfinni betur á Sæfaranum
þegar fram í sókti. Ég hafði fyrir reglu að
fara upp á þilfarið á hverjum morgni, meðan
verið var að skifta um loft í skipinu. Þar
hitti ég vanalega stýrimanninn, sem fékst þar
við mælingar og athuganir. Ég reyndi oft-
sinnis að hafa tal af honum, en það kom fyrir
ekki. Hann skildi ekki eða lézt ekki skilja eitt
orð af þvísem égsagði. Hann mælti nokkur orð
á máli, sem ég skildi ekki, í hvert sinn sem
hann ætlaði ofan í skipið aftur.
Ég skildi það sem skipun um að fara
niður aftur og hagaði mér samkvæmt því.
Á daginn sat ég lengstum við bóklestur í
salnum eða bókasafnsklefanum.
Ég varð lítið var við Núma skipstjóra.
Ég hafði ekki í fyrstu hugmynd um, hve fá-
látur hann var og einförull, og var því farinn