Lögberg-Heimskringla - 05.01.1967, Blaðsíða 7

LÖGBERG-HEIMSKRINGLA, FIMMTUDAGINN 5. JANÚAR 1967
7
Ferðasaga
Framhald af bls. 5.
vísa veginn, því enginn vissi
hvar hús Thoru var.
Löng leit varð fyrst að húsi
Ellu (svo heitir frænkan) og
Skapta Ólason (faðir hans,
Metúsalem Ólason, var frá Út-
nyrðingsstöðum á Völlum),
því að skógurinn er svo mik-
ill í þessu strjálbyggða þorpi,
að húsin sjást varla. Þó fannst
það um síðir, og þar sá ég
fyrstu hestana hérlendis. Ella
kom svo með okkur til Bel-
lingham, en rataði ekkert, og
við vorum búin að sjá mikið
af borginni, þegar húsið loks
fannst. Og þar í borg hefi ég
séð fegurstar rósir, enn sem
komið er.
Mig tók sárt að sjá vinkonu
mína ósjálfbjarga í stól sín-
um. Ekki einasta eru hnén
næstum óhreyfanleg, heldur
eru hendurnar, einkum sú
hægri, svo hnýttar, að mér er
óskiljanlegt, hvernig hún get-
ur skrifað, og það fallega hönd.
Faðir hennar, Lúðvík Bjarna-
son, kominn rétt yfir áttrætt,
ekur henni um húsið. Kona
hans, Soffía, fædd Arngrím-
son, er á Rest Home.
Þau feðgin sýndu mér ís-
lenzku bækurnar, sem Lúðvík
hafði erft eftir foreldra sína.
Voru þær vel um búnar, og
honum auðsjáanlega helgir
dómar. Það kom í ljós, að
samferðafólk mitt hafði þekkt
Bjarnasons fólkið í Vatna-
byggðum, svo að allir höfðu
gaman af heimsókninni. Þegar
Lúðvík kyssti mig að skilnaði,
fannst mér hann vera að
kveðja land feðra sinna, sem
hann hefir aldrei séð, því að
hann er fæddur í Norður-
Dakota.
Aftur fórum við til Óla-
son’s og borðuðum þar mikinn
og góðan mat. Skapti, sem er
mikill hestamaður, sýndi okk-
ur Jóni mikið af hestamynd-
um. Þau hjón fylgdu okkur úr
hlaði um kvöldið og sýndu
okkur elliheimilið „Stafholt“,
sem er með réttu stolt íslend-
inga í Blaine. Ég vildi að við
ættum slík í hverri sýslu. Það
tekur 82 vistmenn og hefir
sjúkradeild, svo þaðan þar::
enginn að fara fyrr en alfar-
inn.
Morguninn eftir vorum við
þessi fjögur viðstödd útför
manns, sem var mér skyldur í
4. lið. Hann hafði lengi verið í
Vancouver. Þeir Jón höfðu
verið herbergisfélagar, þegar
Jón var í gagnfræðaskóla í
Winnipeg, og nú fór Jón í
gömlu hermannatreyjuna sína
og setti upp húfu, og sagðist
ekki láta sinn gamla vin og
stríðsfélaga — þeir voru í báð-
um heimsstyrjöldunum — fara
fylgdarlausan héðan. — Það
kom í minn hlut að vera eini
ættinginn við þessa jarðarför.
Auk okkar var einn maður frá
klúbb fyrir fatlaða hermenn,
sem hinn látni, Þorvarður
Sveinbjörnson, fæddur á Akra
nesi, hafði starfað í. Kistan
yar sveipuð canadiska fánan-
um, þeim eldri, en engin blóm
voru og enginn söngur. — Á
undan og eftir líkræðu, sem
hafði verið ágæt, var leikið á
orgel. Þorvarður var svo graf-
inn í hermannagrafreit utan
við borgina.
Á eftir fórum við til Fúsa
Anderson og Beggu (Bíldfell),
og þaðan út til ferjustaðarins.
Þar kvöddum við Abba Sum-
arlidason’s hjónin og sigldum
í fegursta veðri í átt til Van-
couver Island, milli skógi vax-
inna eyja, og vorum nærri tvo
tíma á leiðinni. Þegar í land
kom beið Mrs. Gilberte Good-
manson, tengdadóttir öbbu,
eftir okkur ásamt börnum sín-
um, og ók okkur heim á 928
Clarke Road, með viðkomu hjá
Florence, dóttur Öbbu. Feg-
urðin er hér næstum ótrúleg,
og hefi ég þó minnst af henni
séð.
Daginn eftir komu Haraldur
og Unnur Pálmason, og hafði
ég mjög gaman af að tala við
þau.
Á fimmtudaginn ók vinkona
Öbbu, Mrs. Buxton, okkur til
Victoria. Sá ég þar skemmti-
garð einn, en veðrið var ekki
gott, enda er hér rigning dag
eftir dag.
Mér hefir stundum verið
hlátur í hug vegna þess, hve
oft ég var spurð áður en ég
fór:
„Heldurðu að þú þolir nú
hitann?“
Það eina, sem amað hefir
að mér er kuldi. Hitinn er
aldrei meiri en 60 stig og ekki
sér til sólar dag eftir dag, með
öðrum orðum, Reykjavíkur-
veður. En í Winnipeg var ný-
lega 88 stiga hiti. Var ekki
laust við að ég öfundaði þá
þar.
Framhald í næsta blaðL

HER ERU SANNINDIN
UM HLUNNINDI
TRYGGINGA A TEKJUAUKA
VIÐ
ELLILAUNIN
Nýja tryggingin á tekjuauka nemur $30 mánaðarlega, sem bætist við núverandi $75
ellilaun, eí sá sem nýlur ellilauna heíir engar aðrar tekjur.
Ef sá, sem nýtur trygginga, hefir aðrar iekjur, sem ekki ná $720 árlega ($60 á mán-
uði), eignasl hann samt rétt til lægri tekjuauka.
Öilum, sem njóta ellilauna, eru þannig tryggðar $105 lágmarksiekjur mánaðarlega.
HJÓN, SEM NJÓTA ELLILAUNA:
Ef bæði njóta ellilauna og hafa engar aðrar tekjur, eignast hvort um sig rétt á tekjuauka, er
nemur $30 á mánuði, og tryggir þeim $210 lágmarkstekjur mánaðarlega. Ef samanlagðar tekjur
hjóna eru lægri en $1440 árlega, án ellilauna, getur hvort um sig eignast viðaukarétt, en á lægri
upphæð.
UMSÓKNAREYÐUBLÖÐ:
Allir, sem nú njóta ellilauna, fá umsóknareyðublað og bækling, sem gefur upplýsingar um
tryggingar á tekjuauka með pósti í febrúar. Lesið bæklinginn með athygli og fyllið út eyðublaðið án
tafar. Hjón eru beðin að senda sérstaka umsókn fyrir hvort, en láta báðar í sama umslag.
Hermannaeflirlaun, gjafir frá æftingjum og peningar, sem renna til manns frá ýmsum öðrum
lindum, er ekki ialið sem tekjur. Old Age Security, Canada Pension Plan eða Income Tax skrif-
stofur veita þeim, sem njóta ellilauna, hjálp við að útfylla eyðublöðin, ef þess er óskað. Þessar
skrifstofur eru skráðar í bæklingnum.
ÚTBORGANIR:
Það mun taka minnst tvo mánuði að afgreiða umsóknir. Sumir munu fá tekjuaukann greiddan
með ellilaununum í marz, en aðrir í apríl. Þeir, sem eiga rétt á tekjuauka frá janúar fá greiðslu
fyrir janúarmánuð með fyrstu útborgun.
ISSUED BY THE HON. ALLAN J. MacEACHEN, MINISTER,
DEPARTMENT OF NATIONAL HEALTH AND WELFARE