Lögberg-Heimskringla - 12.02.1970, Blaðsíða 1
t
ThJOOMINJaSAFNIo.
RtYKJAViK,
ICCLANO.
lö gber g - ?|etmöferin gla
Stoínað 14. jan. 1888 Stoínað 9. sept. 1886
84. ÁRGANGUR
WINNIPEG, FIMMTUDAGINN 12. FEBRÚAR 1970 «
NÚMER 6
Gísli Jónsson, skáld og rit-
höfundur og ritstjóri Tímarits
Þjóðræknisfélagsins í þrjá
áratugi; hefir jafnan verið
svo andlega vakandi að ellin
hefir alls ekki náð tökum á
honum Hann varð 94 ára 9.
febrúar og er minni hans
cs!::rt cg viðræð’”’ við hann
eins skemmtilegar eins og
þær hafa ávalt verið.
Gísli var einn af stofnend-
um og útgefendum Tíma-
ritsins Heimir (1904-14) Skrif-
aði fjölda greina í Heimir og
Tímaritið og V.-íslenzku blöð-
in. Ljóðabækur hans, Farfugl-
ar og Fardagar, komu út 1919
og 1940 og R i t s a f n hans
Haugaeldar, 1962 (413 bls.)
frábær bók að fróðleik og rit-
hætti, prýdd fjölda myndum;
hefði hún sannarlega átt skil-
ið að verða metsölubók á Is-
landi og hér vestra.
Gísli hefur og séð um út-
gáfu ýmissa bóka eftir vestur-
íslenzka höfunda og skrifað
inngangsorð um efni bókanna
og um höfunda þeirra. Hann
sá og um útgáfu þinna þriggja
bóka konu sinnar, Guðrúnar
Finnsdóttur.
Gísli var lengst af störfum
bundinn við prentverk fyrir
félög hér í borginni og voru
því mestöll ritstörf hans gerð
í hjáverkum.
Dætrum sínum þremur og
syni komu þau hjónin, Gísli
og Guðrún vel til mennta —
eru þau öll útskrifuð af Mani-
toba háskóla. Er ánægjulegt
að Dr. Helgi Johmson prófess-
or í jarðfræði kom alla leið
frá New Jersey til að vera
með föður símum á afmælinu.
Við þökkum Gísla fyrir
margar ánægjulegar samveru-
stundir og árnum honum
heilla.
Jóhann (Joe) T. Beck fyllti
sjöunda tuginn á mánudag-
inn, 9. febrúar, og mun ein-
hverjum koma það á óvart,
því svo unglegur er hann, svo
sem þessi mynd af honum ber
með sér, og er ungur í anda
að sama skapi.
Jóhann er fæddur á Reyð-
arfirði: forel(irar hans voru
Hans Kjartan Beck og Vigfús-
ína Vigfúsdóttir, kona hans,
og er hann albróðir Dr. Ric-
hards Beck.
Jóhann fluttist vestur um
haf 1919, stundaði prentiðn í
prentsmiðju Lögbergs og varð
forstjóri útgáfufélags þess
blaðs, Columbia Press Ltd.,
1942 til 1956, en hefir síðan
selt prentverk fyrir Columbia
Printers, sem er deild í Wall-
ingford Press í Winnipeg.
Jóhann Beck er framúrskar-
andi félagslyndur maður; var
einn af forustumönnum Góð-
templara reglu íslendinga,
meðan þau samtök voru við
lýði; í karlakór íslendinga í
Winnipeg; er í söngflokki
Fyrstu lútersku kirkju; er í
stjórnarnefnd Þjóðræknisfé-
lagsins t)g í Icelandic Cana-
dian Club, ennfremur félagi
í Printinghouse Craftsmen.
Jóhann er kvæntur Svan-
hvíti Þorsteindóttur, hinni
ágætustu konu; og er heimili
þeirra að 975 Ingersoll, annál-
að fyrir hlýleik og gestrisni.
Þau eiga fjögur börn, sem þau
hafa komið vel til mennta.
Hans Raymond Beck, raf-
magnsfræðingur og er nú As-
sistant-Chief Engineer in the
C.N.R. Administration, sem er
ábyrgðarmikil staða. Richard
Leonard, rafmagnsfræðingur,
hjá Canadian General Elec-
tric Atomic Power division.
Allan Ágúst, lyfjafræðingur,
umsjónarmaður í lyfjadeild
Co-operaitve félagsins, Jó-
hanna Violet lijúkrunarkona,
gift Robert Publow, hinum
ÍSLANDSFRÉTTIR
ÚTHÝMING FISKSTOFNA
Úthafsveiðar Sovétríkjanna
munu breytast verulega á átt-
unda áratugnum, að því segir
í grein, sem sovézka frétta-
stofan TASS sendi út í dag.
í sjávarútvegsmálum munu
Sovétmenn 1 e gg j a meginá-
herzlu á nýja tegund úthafs-
togara sem eru sérstaklega
gerðir með tilliti til veiða á
botnfiski og djúpsjávarfiski,
og er ein ástæðan sú, að sov-
éskir sérfræðingar telja að
fiskstofnanir i Barentshafi,
Norska hafinu og á miðunum
við ísland séu á góðri leið
með að útrýmast.
Sovétmenn hafa oftsinnis
lýst áhyggjum sínum um
framtíð úthafsveiða á gömlu
fiskmiðunum, og sovézkir
fiskifræðingar hafa m. a. full-
yrt, að fiskstofnunum í Bar-
entshafi, hafinu milli íslands
og Noregs (Norska hafinu) og
á miðunum við Island sé
smátt og smátt verið að út-
rýma.
Af þc.s't’u ^'ívim er lögð
megináherzla á fiskiflota, sem
getur leitað á ný mið, verið
lengi úti á hafi og fullunnið
aflann.
Á þessu ári kemst m. a.
verksmiðjuskipið Vostok, sem
er 43 þúsund tonn að stærð,
í gagnið. Vostok á að þjóna
14-^skipa flota og getur hæg-
lega f u 11 u n n i ð allan afla
þeirra fiskiskipa.
Þeir nýju úthafstogarar,
sem Sovétmenn ætla að
leggja áherzlu á, eiga ekki að-
eins að vinna fiskinn eins og
venja er í slíkum togurum,
heldur einnig að framleiða
fiskimjöl og áburð. Nú þegar
halda sovézkir togarar langt
suður á bóginn í leit að fiski,
og mun það verða stöðugt
gengara eftir því sem fleiri
hinna nýju verksmiðjutogara
verða teknir í notkun — en
sá fyrsti var fullgerður árið
1969.
Tíminn 16. janúar
* * *
SEX UNGIR MENN
FÓRUST MEÐ SÆFARA
Skipulegri leit að Sæfara
BA-143 frá Tálknafirði er nú
hætt og er báturinn og sex
manna áhöfn talin af. Skip-
verjar voru allir ungir menn,
18 til 35 ára að aldri.
Þeir, sem fórust með Sæ-
fara voru, Hreiðar Árnason,
góðkunna einsöngvara.
Við árnum Jóhanni T. Beck
og fjölskyldu hans allra heilla
í tilefni afmælis hans.
skipstjóri, Bíldudal, fæddur
1945. Hann var ókvæntur en
átti eitt barn. Björn Maron
Jónsson, stýrimaður, Reykja-
vík, fæddur 1949. Hann var
ókvæntur. Gunnar Einarsson,
Bíldudal, vélstjóri, fæddur
1945. Hann lætur eftir sig
konu, en var barnlaus. Guð-
mundur Hjálmtýsson, háseti,
Bíldudal, fæddur 1951. Hann
Every time I come back to
Scotland from my home in
Iceland I think how easy,
physically, life is in my na-
tive country.
Séra Roberl Jack
At my manse-glebe at Tjorn
beside the vast stretches of
the Huna Bay in thq north of
the country, I know that at
some time during the long
winter it will be cut off from
the nearest village, 22 miles
away. Snowdrifts will block
the road for a week or more
and only the milk lorry, with
a clearance of three and a
half feet and with fourwheel
drive, will reach us. Life on
my Icelandic glebe at the
edge of the Arctic is, of
course, e n t i r e 1 y different
from my upbringing in the
West of Scotland.
Here at the “roof of the
world” the weather rules, not
only our physical lives, but
also our thoughts and feel-
ings. We come to know it as
we know one another, sensing
its changes which are so vital
to us. One man with this
insight is Edvald, a farmer-
fisherman in my parish. He
is elderly, but still alert, and
is intelligent and well-read in
the ancient sagas. We were
sitting beside the wireless one
evening at his farm when the
weather report came through.
The forecast was a continua-
var ókvæntur. Erlendur Magn
ússon, háseti, Bíldudal, fædd-
ur 1949. Hann var ókvæntur.
Gunnar Gunnarsson, mat-
sveinn, Eyjarhólum Mýrdal,
fæddur 1934. Hann var ó-
kvæntur.
Um síðustu áramót var
skipt um áhöfn á Sæfara, og
réðust þá allir þessir menn
á bátinn.
Framhald á bls. 3.
tion of strong wind from the
North-East.
“What do you think?” I
asked him.
“I don’t think they’re right,”
he answered slowly. “I’ve a
feeling the wind is going to
veer due north.”'
“How do you think that?”
“Just before dark I saw a
black bank on the northern
horizon. It’s probably snow.
When that breaks we’ll get a
bit of a storm.”
Early the following morn-
ing an almost sudden but un-
canny calm fell over the dis-
trict. It lasted for about half
an hour and then, without
warning, a blizzard struck
which lasted until the follow-
ing day.
A little of this uncanny in-
sight I have acquired. It
comes from living in close
touch with, and daily depen-
dence upon, nature. One no-
tices without thinking signs
of cloud, sun, moon and stars,
waves and wind velocity. I
have learned that much foam
on the sea predicts the com-
ing of ice and when the little
snow buntings come close to
the house in search of food,
a blizzard is imminent.
And it is, perhaps, a com-
forting thought to know that
in an everchanging and vastly
material world there are peo-
ple here, o r d i n a r y and
humble country folk, who at-
tach great importance to the
meaning of dreams and nu-
merous superstitions which
are believed to prophesy the
turn of the weather. It is
notable that many of these
predictions p r o v e correct,
which in itself preserves them
from being added to some re-
mote collection of dead folk-
lore.
Last winter started early
and badly. As the snow and
stoims continued, 1 becapie
Framhald á bls. 2.
My Home In lceland
By ROBERT JACK
The wriier, a Scoisman, is a minisier in ihe Luiheran Church
of Iceland. He weni io Iceland to coach fooiball and remained
io become ihe firsi foreigner ordained in ihe Icelandic Church
for 500 years.