Lögberg-Heimskringla - 16.04.1970, Blaðsíða 7

LÖGBERG-HEIMSKRINGLA, FIMMTUDAGINN 16. APRÍL 1970
7
Kópar
mér að drepa ekki seli, nema
kópa, sem lægju fyrir dauð-
anum uppi á fjörunni, móður-
lausir. Ég hugsaði því til und-
an'bragða og bar því við, að
ég væri engin skytta. Frændi
minn kvað mig oft hitta vel
í mark. Ég sagði lítið fara
fyrir því og mér væri illa við
að særa selinn. „Særa selinn!“
át hann eftir mér, „honum
þarf ekki að hlífa. Hugsaðu
um, hvernig hann rífur á
kviðinn lifandi fiskinn og slít-
ur úr honum hfrina.“
Ég þagnaði og tók við byss-
unni. En heppnin var ekki
með mér og ég fór margar
fýluferðir. Loks fór ég um
Jónsmessuleytið á fjöruna.
Hitti ég þá á látur og voru þar
nokkrir selir saman. Svo hag-
aði til þar, sem þeir lágu, að
lón M með fjörunni og fyrir
utan það kom upp rif (eyri),
sem ekki kom á ljós nema um
stórstraumsfjöru. Höfðu því
selimir þarna mikið öryggi,
þar sem annars vegar var
sjórinn og hins vegar lónið.
Líkur til að ná þarna í sel
sýndust engar. Samt batt ég
hestinn við staur á fjörunni
og gekk síðan í áttina til lát-
ursins. Ég fór fyrir botni lóns-
ins út á rifið. Fjarað var af
því á talsvert breiðu svæði
milli lónsins og sjávarins.
selimir lágu við lónið og
stungu þeir sér í það, er þeir
urðu mín varir. Þetta voru
fjórar kæpur, og hver með
sinn kóp. Syntu þær með þá
út eftir lóninu og hurfu.
Veður var hið bezta og mér
lá ekkert á. Vindur, sem var
mjög lítill, stóð af landi, og
sól var nýkomin upp. Ég lagð-
ist niður á rifið skammt það-
an, sem selimir höfðu legið
og kom ekki í bæli þeirra. Var
mér forvitni á að vita, hvort
þeir kæmu aftur, er hækkaði
í sjó með aðfalhnu. Hugsaði
ég mér að vera kyrr á rifinu,
meðan eigi félli svo að, að
mér væri hætta búin af flóð-
inu.
Loks með flóðinu sá ég að
kæpurnar komu inn eftir lón-
inu, reistu sig og skimuðu. En,
þar sem þær höfðu beint í sól
að sjá, þegar þær nálguðust
mig, urðu þær mín eigi varar.
Ég var því eins vel settur og
hugsazt gat, því að vindinn
höfðu þær eigi af mér heldur.
Ég sá þær stefna beint að
bælunum þar, sem þær lágu
áður. Þær höfðu sýnilega
sannfært sig um að hætta
væri þeim eigi búin, því að
þær skriðu rakleitt upp á
land, hver af annarri. Kæp-
urnar voru fjórar, sem fyrr,
og kóparnir jafnmargir.
Selirnir hófu þegar að velta
sér( og baða sig í sólskininu.
Kóparnir tóku að sjúga mæð-
ur sínar. Þeir voru fallegir og
skinhin á þeim gljáðu í sól-
skininu.
Framhald á bls. 3.
Kæpurnar sneru höfðum að
lóninu og frá mér. Þær lágu
illa við skoti. Ég hugleiddi,
hvort mér mundi heppnast að
hiaupa upp og rota kópana,
áður en þeir fengju ráðrúm
til undamkomu. Eigi þótti mér
það öruggt, svo að ég afréð
að hleypa skoti af á einn kóp-
inn. Hann steinlá, en kæpurn-
ar renndu sér í lónið.
Ég lá grafkyrr og kóparnir
ætluðu ekki að fara frá þeim,
sem dauður lá. Kæpurnar rifu
í þá og hálfdrógu þá út í lón-
ið. Þá reið af annað skot, en
það hæfði ekki betur en svo,
að ég óttaðist um, að kópur-
inn raknaði við og kæmist í
lónið. Hljóp ég því til og farg-
aði honum. Lögðu þá allar
kæpurmar á flótta, en annar
kópurinn, sem enn lifði, varð
eftir í lóninu eigi langt frá
landi. Ég lagðist niður hjá
dauðu kópunum og lék sel.
Kópurinn tók þá að færast
nær mér og það sáu kæpurn-
ar. Kom ein þeirra og reyndi
að ná honum til sín. Mér
þótti skotfærið of langt og
vildi fá hamn nær. Stóð svo
um hríð, að eigi mátti á milli
sjá, hvort ég eða kæpan yrði
hlutskarpari að lokka til sín
kópinn. Loks sá ég að hún var
farin að rífa óþyrmilega í
hann, svo að ég hleypti skot-
inu af upp á von og óvon.
Skotið hæfði og kópurinn
flaut á lóninu. Sjórinn litað-
ist þegar blóði umhverfis
hann.
Kæpan stakk sér í kaf við
skothvellinn, en kom brátt
upp aftur og skimaði. Síðan
renndi hún sér í burtu á
fleygiferð og hvarf.
Þegar ég hafði náð kópnum
á land úr lóninu, sem var
djúpt, hraðaði ég mér eftir
hestinum og færði kópana
upp á hann í hnakkinn. Tvo
þeirra festi ég saman og lét
hanga hvorn á móti öðrum,
en þann þriðja lét ég þvers í
hnakkinn ofan á milli. Mátti
ég ekki öllu seinni vera, því
að sjórinn var að því kominn
að falla yfir rifið.
Nú fannst mér ég væri bú-
inn að sýna, að ég væri góð
selaskytta og kynni að leika
á selinn.
Ég varð að ganga heim og
teyma hestinn, því nóg var á
hann lagt. Samt var. ég í góðu
skapi og var glaður og hróð-
ugur, þegar ég kom heim í
hlað með kópana þrjá. Ég fór
að heiman um kvöldið daginn
áður og var búinn að vera ó-
venjulega lengi í ferðinni.
Konan fagnaði mér himinlif-
andi yfir því fyrst og fremst,
að ég var kominn heim, en
jafnframt lét hún í ljós undr-
un sína yfir því, hve góð ferð
mín hefði orðið.
Ég slengdi kópunum öllum
í senn úr knakknum niður
á hlaðvarpann. Runnu þá
mjólkurstraumar f r a m úr
kópunum, sem höfðu verið
nýbúnir að sjúga mæður sín-
ar, er þeim var bani búinn.
Svipur konu minnar breytt-
ist við þessa sjón og augu
hennar flutu allt í einu í tár-
um. Inni við beiinið var ég
haldinn sömu viðkvæmni og
hún gagnvart örlögum kóþ-
anna og mæðra þeirra.
• Drykklanga stund stóðum
við í sömu sporum og horfð-
um hvort á annað. Fögnuður
okkar var horfinn og kóparn-
ir, sem lágu fyrir fótum okk-
ar, minntu á barnalík, sem ég
hafði svikizt að og myrt.
Hrollur fór um mig. Nú
fannst mér það níðingsvert,
er ég áður fyrir stundu var
hreykinn af. Loks rauf konan
þögnina og sagði.
„Þarf maður að vera svona
harðbrjósta og miskunnarlaus
til að geta lifað í þessari ver-
öld?“
„Ég mun aldrei framar
drepa sel,“ svaraði ég.
Samstundis glaðnaði yfir
konu minni og angurvært,
bros leið henni um varir.
Heima er bezt.
Winnipeg F!yín§
Club
L. F. HOFFMAN, CHIEF FLYINQ INSTRUCTDH
W. FELLER, CLUB HOUSC MANAGER
WINNIPEQ INTERNATIQNAL AIRPORT
WINNIPEB, MAN.
TELEPHONI
774-5536
^EMBER ROYAL CANAOIAN FLYINQ CLUB9 ASSOCIATION

Fyrir erindi
og skemmtun
Þið getið lært að fljúga,
til þæginda og ánægju, hjá
Low coach fares f rom CP Rail
WINNIPEG TO THUNDER BAY $16.00 One Way
WINNIPEG TO REGINA $13.65 One Way
Comfortable air-conditioned coaches.
Reduced fares also available
between intermediate stations.
Contact yourTravel Agentorany
CP Rail office.
CP
Rail
HOT WATER
\ •
ANDLOTSOFIT!
GET A CASCADE 40
ELECTRIC WATER HEATER
PURCHASE: $2.25 monthly
(added to your electric bill)
405 PORTACE AVE. TELEPHONE 946-0201