Lögberg-Heimskringla - 18.06.1970, Blaðsíða 2

2
LÖGBERG-HEIMSKRINGLA, FIMMTUDAGINN 18. JÚNÍ 1970
600 People Honor Dr. Bardal
Framhald af bls. 1.
Reeve Kenneth Rapley of Strathclair was chairman.
Musical numbers were provided by the Shoal Lake Ladies’
Glee Club.
Telegrams of congratulations were read from Prime
Minister Trudeau, Lt.-Gov. R. S. Bowles, Hon. Robert Stan-
field, Premier Ed Schreyer and Héalth Minister Rene Toupin,
as well as from many friends and former residents of
Shoal Lake.
Presentations were made from the hospital staff, ladies’
hospital auxiliary, health unit and community.
The Brandon Sun, Wednesday, May 27, 1970.
TRIBUTE PAID TO DR. AND MRS. S. BARDAL,
AT THE RECEPTION
By MR. W. WHERRITT
Salome Halldorsson
To every community there
comes a time and an oppor-
tunity for people to do what
they had long wished for —
the opportunity to pay tribute
“where it is due”. The writer
of the Book of Romans ex-
horted the early Christians to
“speak with one voice”. This
takes us back to the Old
Testament where is was re-
corded that there were times
when the people also “spoke
with one voice”.
To the community of Shoal
Lake and to all those who
have been associated with the
Shoal Lake hospital, has now
come the opportunity for us
to do something that we have
wanted to do for a long time.
All of us join tonight in pay-
ing a well-deserved tribute
for fifty years’ of exemplary
and devoted service given to
this community by Dr. Bar-
dal. We do wish to express
our warmest feelings to Dr.
and Mrs. Bardal who have
been part of this community
and part of our lives for so
many years.
It would perhaps be fitting
to trace the story of Dr. Bar-
dal throughout his entire life,
but we are honoring him to-
night in recognition of what
he has given in service to us
and for what this has meant
to us for fifty years’.
Some of you can remember
when he came to Shoal Lake
in 1920 but my memory takes
me back to June of 1924,
when our family gave sin-
cere thanks that there was a
hospital and that there was
a surgeon as capable as Dr.
Bardal. That’s when I met
Dr. Bardal. Actually I met
Mrs. Bardal first, for it was
she (a nurse at the Shoal
Lake Hospital) who put me
to bed and prepared me for
the emergency operation that
followed. But so many of us
can relate similar experien-
ces, I could not be expected
to relate the countless occa-
sions when the healing touch
of Dr. Bardal brought relief
and recevery.
T.here are some other
things, however, that I think
we should recall. When time
permitted, the Doctor took
part in our community life.
He demonstrated his musical
talent in the 1920’s both in
the Shoal Lake Orchestra and
the Glee Club. Sportsmen
have met him over the years
in the curling rink, on the
golf course and in the hunting
fields. I am told and I have no
reason to believe it is not
true that he has shared fel-
lowship in the small galmes
of penny ante and has been
most skilful. He is known to
some of us for his fraternal-
ism and next year will mark
fifty years’ of membership in
the Masonic Order.
Many of you will remem-
ber when Dr. Bardal got mar-
ried and how happy we were
to know that Miss Isabel Leit-
erman was going to stay in
Shoal Lake, for she had
already endeared herself to
those who had been patients
in the Shoal Lake Hospital.
She had made many friends
and this gathering tonight is
an indication of how the cir-
cle of friends for both of them
has grown. In the church and
many other aspects of com-
munity service, Mrs. Bardal
has given untiring service for
good things in Shoal Lake.
And so tonight, as we share
the fellowship of this occa-
sion, I have tried to put into
words our thoughts and our
good wishes.
When the late Sir Winston
Churchill introduced a Cana-
dian Prime Minister to the
B r i t i s h Parliament söme
years ago, he said, “The long-
er we have known him, the
more we have loved him.”
To Dr. and Mrs. Bardal,
these are our thoughts and
our sentiments. The longer
we have known you, the more
we have loved you.
Our hopes for you are for
many more happy days and
years in this community — to
live as you want to live, in
service, in relaxation and in
fellowship with us all. For
tonight we pay tribute where
tribute is due and, most sin-
cerely, we “speak with one
voice”.
Framhald af bls. 1.
mega þakka Salome að þeir
sluppu út úr skóla með ein-
hverskonar gráðu.
Eins og námsferill hennar
sýnir var Salome ágæt náms-
kona og vel greind. Hún lét
sér fátt óviðkomandi og starf-
aði í ótal félögum sem unnu
að menningarmálum. Hún var
söngelsk, lék vel á fiðlu og
píanó og fékkst nokkuð við
að æfa söng og leikflokka.
Salome var skaprík, áhuga-
söm og dugleg. Hún var fljót
til að hrífast af hinu og öðru
og fylgdi öllu til streitu, sem
henni þótti máli skifta. Ekki
var hún fríð á mælikvarða
auglýsingaheimsins en á efri
árum eignaðist hún þann
þokka, sem fegurð líkist og
sumir ætla haldbetri.
Salome dó á Grace sjúkra-
húsinu hér í borg 3. júní, átta-
tíu og tveggja ára að aldri.
Minningarathöfn fór fram frá
útfararstofu Bardals á laug-
ardagsmorguninn, 6. júní en
útförin frá Lútersku kirkj-
unni á Lundar eftir hádegi
Enginn getur gengið þess dul-
inn, hversu stórkostlega hættu
maðurinn hefur kallað yfir
allt, sem lifir, með mengun
láðs og lagar og andrúmslofts-
ins sjálfs. Öllum, sem nokkuð
fylgjast með málum, má verla
kunnugt, að sjórinn er sums
staðar svo eitraður orðinn að
eigi er vogandi að neita neins,
sem úr honum er fengið. Svo'
er víða meðfram ströndum
meginlands Evrópu og A'm-
eríku, og undir sömu sök eru
seld vötn og vatnsföll, meðal
annars í Noregi og þó einkum
Svíþjóð. Tvívegis hefur veru-
legur manndauði hlotizt af
því í Asíu, í Japan og Kóreu,
að fólk lagði sér til munns
svo mengað sjófang, að ban-
vænt var.
Nú þegar er DDT-magn í
fiski orðið mun meira en áður
var meðal annars á miðum
okkar, og grænmeti, sem
ræktað er í námunda við fjöl-
marga þjóðvegi, jafnvel í ná-
grannalöndum okkar, er við-
sjárverð neyzluvara v e g n a
blýs, sem það dregur í sig úr
benzíngufu úr útblásturspíp-
um bifreiða.
Allt er þetta á vitorði
þeirra, sem vilja um það vita.
STÓRBORGIR
ORÐNAR PESTABÆLI
Samt verð ég að játa, að
mér hnykkti við, er birt var
nú niðurstaða vísindamanna
nú í haust, að eftir ein fimmt-
án ár yrði andrúmsloftið í
stórborgum Ameríku orðið
svo mengað eiturefnum, að
fólki gæti ekki hætt sér undir
samdægurs. Jarðað var í graf-
reit Lundarsveitar.
Salome giftist aldrei og eins
og sagt hefir verið lifði hún
öll sín systkini. En þetta er
stór og sterk ætt og mörg
systkinabörn fylgdu henni tií
grafar. Síðustu árin var hún
við slæma heilSu en hélt ráði
og rænu fram í andlátið. Mest
mun hún hafa stuðst við hjálp
bróðurdóttur sinnar, Mattie
Halldorsson undir það síðasta
en fleiri komu þar til greina
og er mér kunnugt um að
Thelma Sigfússon bar mikla
umhyggju fyrir henni og
hjálpaði á marga lund.
Prestur Fyrsta Lútersfea
safnaðar, séra J. V. Arvidson
flutti kveðjumálin frá Bar-
dals með þeim ágætum að
séra Valdimar Eylands hefði
vel mátt við una, en hans
saknar maður, þegar aðrar
eins kvenhetjur og Salome
Halldórsson eru kvaddar úr
okkar hópi.
Heimir Thorgrímsson.
, beran himinn nema með gas-
grímur eða í geimferðabún-
ingum. Var þar sérstaklega
haft í huga ástandið í New
York þar sem mengun lofts-
ins er hvað geigvænlegust. í
reynd er þó öll hin mikla álfa
í hættu. Sex ár eru liðin síðan
síðast fannst í Bandaríkjun-
um h r e i n t loft, samkvæmt
þeim mælikvarða, er vísinda-
menn hafa til viðmiðunar 1
því efni. Nú er það þar hvergi
að finna, hversu vandlega sem
þess væri leitað.
Þessu líkt og til áréttingar
var fyrir skemmstu flutt sú
fregn, að eiturloft hefði
grandað trjám í þúsunda tali
í útjaðri Los Angeles. Fleira
af þessu mun okkur vafalaust
berast til eyma næstu misseri.
TÆKNIUNDUR
OG VANMÁTTUR
Þessi firn eru fómin, er
tækniþróunin og efnaiðnaður-
inn heimtar af mannskepn-
unni. Þekking og geta, sem
átti að gera henni lífið betra
og þægilegra, hefur vaxið
henni yfir höfuð, og nú blasir
við sú staðreynd, að lokaupp-
skeran verði dauði og tortím-
ing, ef ekki verður spyrnt við
fótum á elleftu stundu. And-
stæðurnar eru stórkostlegar:
Samtímis því, að menn geta
farið ferða sinna til tunglsins
með sama öryggi og milli
hæða í húsi, er vanmáttur
tækniþjóðarinnar slikur, að
borgir hennar eru að verða
pestabæli sakir mengunar og
hin lifandi náttúra landsins
komin á heljarþröm, þar sem
verst er ástatt,
VIÐ ERUM SÆLIR
„ÚT VIÐ ÍS"
Við Íslendingar búum við
þjóðbraut lægðanna, þar seW
strangir vindar blása tíðum-
Okkur þykir oft þungt undir
þessu að búa. Kannski megum
við þó prísa okkur sæla, að
vindar skuli hreinsa andrúms-
loftið jafnhressilega og Þeir
gera. Þeim eigum við
þakka, að óhollusta, sem her
kann að vera spúið út í loftið>
berst fljótt burt.
Auðvitað er íslenzk iðnþró-
un skaímmt á veg komin °S
landið strjábýlt, svo að ekki
er heldur líku saman að jafna
að því leyti. Á hinn bógmn
er stefnt að aukinni iðnþróun,
þar á m,eðal ef til vill efna-
iðnaði, og þesis vegna er sjálf'
sögð skylda okkar að hafa
góða gát á því, að engu se
spillt með ógætilegum fram*
kvæmdum og varhugaverðri
trú á einhverja strákalukku-
HVE MIKIÐ ÞARF
TIL AÐ MENGA ÖLFUSÁ?
Varkárni er nauðsynleg,
jafnvel þar sem ekki er til að j
d r e i f a neinum stórfelldum
iðnaði. Hvað þarf til dæmis
m i k i ð til þess að menga
Ölfusá í þeim mæli, að þaó
skaði lífverurnar og raski
náttúrlegu jafnvæ'gi?
Á vatnasvæði Ölfusár er tvo
þúsund manna bær, þar sem
Selfoss er, ein fjögur gróður
húsaþorp og tvö þorp önnur,
auk fjölda bændabýla og fjög'
urra sumarbústaðahverfa við
Þingvallavatn, Sog og í Ölfusi-
Við ræktun er notað mikið af
e f n u m , sem eru lífverum
skaðleg, og hve víða kunna
ekki að vera notuð þvottaefni
og hreinsiefni, sem ekki erU
síður viðsjárverð? Hve miki®
af slíku má berast í stóú
vatnsfall eins og ölfusá er, an
þess að röskun hljotist ai-
Um það þyrftu menn að hafa
einhverja hugmynd, svo að
þeir vakni ekki einn góðan
veðurdag við vondan draum-
Þess vegna þarf meðal annars
að framkvæma líffræðilegar
rannsóknir í Ölfusá.
Þetta er hér aðeins nefnr
sem dæmi. Víðar þarf að hafa
opin augu. Það ættu hinar
válegustu fréttir um ófarnað'
inn í öðrum löndum að kenna
okkur.
Tíminn
VÍSUR
Hér er ég kominn, hringaÞ0’
heldur svona íbygginn,
bara til að biðja þín,
brjóttu ekki í mér hryggin11'
★
Þegnar riðu á Þríhyrningsháls>
þaktir brynju og skjöldum-
Allir komu óvinir Njáls
nema Ingjaldur á Kjöldum-
Leitt við arg um lífdaga
láni fargar hryggur;
undir fargi örlaga
illa margur liggur.
Mengun náttúrunnar
EITUR OG ÓLYFJAN